Frjáls þjóð - 07.04.1962, Blaðsíða 7

garðsvörður) sem hefur
þokkaleg laun, býr á ágætri
jörð, sem ríkið hefur lagt til,
og stundar smá aukavinnu á
sumrin austur þar, auk þess
sem hann sér um viðhald
girðmgarinnar góðu, hefði
tekið að sér fyrir smá auka-
þóknun að fjarlægja sorp frá
Valhöll í sumar og notað til
þess bifreið í leigu hins op-
inbera. Slíkt hefði hann
reyndar gert sumarið 1960
líka. Þá keyrði hann að sögn
allt sorpið í gjá eina, skammt
fyrir austan Þingvallabæinn.
Úr gjá þessari rennur svo
Ferðasöguna austur á
Þingvelli er óþarft að rekja
hér. Við skulum byria. þegar
við komum niður úr Al-
mannagjá. Við veginn stend-
ur þar lítið og vfirlætislaust
skilti, sem mynd er af á for-
síðu. A því stendur áskorun
um að forðast íkveikjur og
halda þjóðgarðinum hreinum.
Þar beygðum við til vinstri
og ókum inn á Leirur.
— Þið mættuð gjarna geta
þess, sagði „sá kunnugi“, að
ég veit um marga, sem hafa
verið að velta því fyrir sér,
hvernig hægt er að ætlast til
hengdar upp á staura. Fyrir
utan það. að lítil prýði er
að slíkri girðingu fyrir þjóð-
garðinn, er girðing þessi aug-
sýnilega hvergi nárri grip-
hdd, þar að auki stórhættu-
leg gripum. ,.Sá kunnugi“
sagði okkur, að svona hefði
girðingin verið í haust, þeg-
ar smalað var.
Er við höfðu dvalizt
nokkra stund og dáðst að
girðingarlist opinberra starfs-
manna, sem vinna undir yfir-
yfirumsjón sjálfs húsameist-
ara íslenzka ríkisins, héldum
við niður á Leirur, til þess
Á þessari mynd sést aðeins hluti farvegsins, sem rusli hefur verið dreift í. í
mun haldlð alþjóða-skátamót i sumar. Lifi landkynningin!
vatn út í sjálft Þingvalla-
vatn, en úr því taka fjöl-
margir sumarbústaðabúend-
ur neyzluvatn.
En í sumar hafði þessi á-
gæti opinberi starfsmaður
fundið nýtt ráð. Inni á svo-
nefndum Leirum, sem eru
grasflatir á hægri hönd, þeg-
ar ekið er um Uxarhryggi frá
Þingvöllum, er farvegur
nokkur. Þangað keyrði kauði
sorpið og lét I farveginn!
Ekki vorum við vissir
nema þessar frásagnir væru
nokkuð ýktar, svo við vild-
um ekki hreyfa þessu máli,
nema sjá með eigin augum.
hvert sannleiksgildi þeirra
væri. Varð það úr. að sunnu-
daginn 25. marz síðastliðinn
lögðum við fjórir upp héðan
úr Revkjavík. Auk mín voru
með í förinni Jafet Sigurðs-
son. Ijósmvndari. sem við
skulum ekki nafngreina að
sinni. og maður kunnugur á
ÞmgvöIIum, sem við nafn
greinum alls ekki.
þess, að tjaldbúðagestir haldi
öllu hreinu í nágrenni tjald
búðanna. þegar ekki er séð
fyrir einum einasta kamri á
tjaldbúðasvæðinu. Ég efast
um að til sé nokkpr svo þjóð-
hollur fslendingur, að hann
leggi það á sig að pakka
vissum hlutum inn og flvtja
þá þannig út úr þjóðgarðin-
um i stað þess að óhreinka
hann.
Nei. — við töldum það
vafasamt. En pólitíknsar
suður í Revkjavík, sem eru
á annað borð búnir að fá
bitling. hugsa tæplega um svo
sóðalega hluti.
Er við vorum komnir inn
að Leirum stöðvuðum við
bílinn og gengnm út í átt til
girðingarinnar. Myndin. sem
fvlgir þessari grein. lýsir á-
standi Hrð-imarinnnr við svo
nefndan Tæpastíg fyrir ofan
T.eirurnar betnr en möv - nrð
En, — ef ée ætti að lýsa
henni myndi ég segja. að það
hefðu verið æiddavírsdræsur,
nágrenni þessa hluta þjóSgarðsins
að fræðast um. hvort sagfin
um sorpið væri sönn. Hún
reyndist ekki að öllu leyti
sönn. Það. sem þar mætti
auganu. var nefnilega marg-
falt verra en það, sem við
höfðum gert okkur í hugar-
lund. Farvegurinn var full-
ur af alls konar drasli. Þar
ægði öllu saman. Ryðgaðar
jáí-ndósir, brennivínsflöskur
óg flöskur af öllum stærðum
utan af efnavörum lágu þar
eftir endilöngum farveginum.
Ekki hafði sá opinberi einu
sinni komið öllu draslinu of-
an í farveginn mikið lá á
bökkum hans. þar á meðal
stóreflis klósett' Hvort því
hefur verið ætlað að bæta
úr útikamravandræðunum
eða ekki skal hér ekki lagð
ur dómur á. en sé svo er
úrlatisnin nokluið vafasöm.
Oft hefur sézt slæm um-
gengni á oninbevum stöðurn
á fslandi og gestum iafnan
kennt um En ég'fullvrði. nð
annað eins orr þetta er sjald-
séð. Og, að slíkt skuli sjást
BúnaðarbáSkur
Siguröur Elíasson:
Jafnið ekki flögin
meðan klaki er í jörð
r
Lengi vel hefur það verið
brýnt fyrir bændum að full-
vinna nýræktarflögin á
haustin, og sá í þau á klaka
vorið eftir. Með því móti ná
fræin að spíra strax, þar eð
nægilegur raki er þá í yfir-
borðinu, og ef vel árar fæst
full uppskera af nýræktinni
þegar á fyrsta ári.
Það gefur auga leið, að á
miklu veltur fjárhagslega,
hvort nýræktin skilar af-
rakstri þegar á fyrsta ári,
eða hvort lítil eða engin upp
skera fæst sáðsumarið, eins
og oft vill verða, þegar seini
er sáð. Það mun því, undir
flestum kringumstæðum, í
öllum þurrviðrasamari hér-
uðum landsins, vera hag-
kvæmt að sá í nýræktirnar á
klaka. — En, ,,kapp er bezt
með forsjá".
Klakamyndun er alltaf
nokkur í ísl. jarðvegi vfir
veturinn, oft mikil. Þegar
jarðvegurinn frýs, þenst hann
um leið út, og fer það eftit
gerð hans, hve miklu sú
útþensla nemur.
Hefur þú aldrei veitt þvi
athygli, að flög, og jafnvel
gróin tún, sem eru rennslétt
á haustin, eru oft smá þýfð
á vorin og sumstaðar hafa
jafnvel myndast nokkuð
stórar, ávalar bungur? Á
þessu ber aðallega þar sem
gróðurmoldin er misjafnlega
djúp; þar sem misdjúpt er
á möl, sand eða leir. Ával-
arnir, sem stafa af mismun-
andi þenslu jarðvegstegund-
anna, geta stundum haldizt
langt fram á vor, og jafnast
ekki fyrr en klaki fer úr
jörð.
Séu flögin jöfnuð, meðan
klaki er til staðar, er sú
hætta fyrir hendi, að jöfn-
unin verði „fölsk“, því við
tilfærslu jarðvegsins dregst
ofan af ójöfnunum — sem
ekki eru annað en klaka-
bungur — og niður í dæld-
irnar, þar sem klakalagið er
þynnra. Þegar klakinn svo
hverfur, myndast dældir þar
sem áður voru þúfur, og
þúfur þar sem dældir voru.
Áfleiðingin verður óslétt
tún, illt til allrar vinnslu og
viðkvæmt fyrir blettakali.
Það mun vera reynsla
fjölda ræktunarmanna, að til
þess að vit sé í að sá á klaka
á vorin, þurfi ekki einungis
að fullvinna flögin á haust-
in, heldur einnig að fulljafna
þau. Á vorin má svo ekkert
við þau gera annað en að
fella niður fræ og áburð
með iítið skekktu diskaherfi,
valta að lokum og kæra sig
kollóttan um þær öldur og
þúfur, sem klakinn kann að
hafa myndað yfir veturinn.
S.

á helgasta stað þjóðnrinnar
og vera verk manns. sem
launaður er af almannafé, er
fyrir neðan allar hellttr.
Á bezsum stað mun i sum-
ar verða baldið albjóðlegt
skátamót. Hvernig skvldi
hinum erlendu skátum lít-
ast á umgengnina i bióðcfarð-
inum? Var einhver að tala
um landkynningu?
Það er víst full ástæða til
þess að skrifa sitthvað meira
um stjórnina á þjóðgnrði ts-
lendinga. og mun verða gert
hér í blaðinu. Þar er því mið-
ur meir maðkur í mysunni.
En FRJÁLS ÞJÖÐ krefst
þess, að maður sá, sem
ábvrgð ber á þesari um-
gengni, verði tafarlaust rek-
inn úr starfi. og ekki endur-
ráðinn til neinna starfa hjá ís-
lenzka ríkinu. Handvömm
hans í þjóðgarðinum er til
skammar fyrir alla þjóðina.
Ef pólitfkusar í Þingvalla-
nefnd geta ekki fengið þar
hæfari rpenn til starfa er að-
eins eitt ráð til, sem að visu
er örþrifaráð: Að leggja þjóð-
garð íslendinga á Þingvöllum
við Oxará niður.
Magnús, Bjarnfreðsson.
I
Frjáls þjóð — laugardaginn 7. apríl 1962