Vikublaðið - 15.07.1994, Side 11

YIKUBLAÐIÐ 15.JÚLI 1994
11
Bíódagar 1/2
Sýnd í Stjömubíó og Saga-Bíó
Leikstjóri: Friðrik Þór Friðriksson
Aðalhlutverk: Örvar Jens Amars-
son, Jón Sigurbjömsson, Rúrik
Haraldsson, Sigrún Hjálmtýsdóttir.
Bíódagar Friðriks Þórs Friðriks-
sonar og Einars Más Guð-
mundssonar er mynd sem flest-
ir bíóglaðir Islendingar hafa beðið eff-
ir með fiðurfénað í hálsinum. Efrir-
vænting þessi stafar aðallega af því að
síðasta afurð tvíeykisins áðurnefnda
hlaut náð fyrir augum Oskars og fé-
laga íyrir tveimur árum eða svo. Ar-
angur sem þessi er auðvitað
af hinu góða en það verður
líka að athuga að með þess
konar velgengni hafa Frið-
rik og Einar byggt sér
skýjakastala, sem er að auki
ansi háll, þannig að greið-
asta leiðin er niður á við.
Það skiptir í raun ekki
miklu máli hversu vel Bíó-
dagar heföi heppnast, hún
hefði undir flestum kring-
umstæðum valdið von-
brigðum. En á dauða mín-
um átti ég von frekar en að
hún yrði hreint og beint
slæm, sem hún er því mið-
ur.
Handrit myndarinnar er
svo meingallað að þeir kost-
ir sem myndin hefur að
bera eru kæfðir á augna-
bliki. Svo maður byrji á
ljósustu punktunum þá »
skartar myndin hreint frá-
bærri myndatöku Ara Krist-
inssonar og stórkostlegri
tónlist Hilmars Arnar
Hilmarssonar að vanda. Að
auki er tímabilið sem
myndin á að gerast endur-
skapað á fremur sannfær-
ísak
Jónsson
andi.hátt. En hnökrarnir eru eins og
áður sagði margliðaðir og má þar til
dæmis nefha að myndin inniheldur
allt of mikið af sögupersónum. Einar
og Friðrik hafa kosið að dæla í mynd-
ina heilum aragrúa af aukapersónum
og útkoman verður sú að engin þeirra
fær að njóta sín á fullnægjandi hátt.
Eina persónan sem gerð eru einhver
skil er bóndinn sem Jón Sigurbjörns-
son leikur, hann á hreint ágæta
spretti. Aðrar persónur vafra bara um
án þess að áhorfandinn fái nokkurn
tíma að skyggnast undir yfirborðið hjá
þeim. Tilgangur flestra aukapersón-
anna er að vera annað hvort fyndnar
eða ógnvekjandi í nokkrar mínútur og
hverfa svo.
Því er myndin einhver sú yfirborðs-
kenndasta sem ég man eftir í bili, ég er
ekki frá því að jafnvel persónurnar í
Veggfóðri hafi verið dýpri, þótt ótrú-
legt megi virðast. Þar eð persónurnar
eru í raun hálfgerðir leikmunir fá leik-
ararnir lítið svigrúm til að túlka þær á
sannfærandi hátt og er því leikurinn
mestallur um og undir meðallagi.
Annar helsti gallinn er uppbygging
myndarinnar. Hún er byggð upp sem
eins konar sögubrot eða glefsur án
sýnilegra orsakatengsla og verður því
myndin öll hin samhengislausasta og
dramatísk uppbygging atriða verður
klaufaleg, svo ekki sé meira sagt.
Eitthvert verst uppbyggða atriði
myndarinnar er án efa dauði föðurins,
sem Rúrik Haraldsson leikur, og helst
það í hendur við þá slæmu persónu-
sköpun sem einkennir myndina. Þó
það hljómi lygilega finnst mér eins og
þeir hafi eytt meiri tíma í að sýna ffá
jarðarförinni hans Rúriks heldur en
fór í að kynna persónuna sjálfa og seg-
ir það sitt um stirðbusalega uppbygg-
ingu. Maður fékk einfaldlega ekkert
að kynnast föðurnum né sambandi
hans við aðalpersónuna og er því nokk
sama þegar hann hrekkur upp af. Ef-
ast ég um að það hafi verið ætlun
handritshöfunda.
Eiginlega finnst mér að þeir Friðrik
og Einar séu að nota rangan miðil til
að koma þessum endurminningum
sínum á framfæri. Ég held að myndin
hefði sómað sér mun betur
sem sjónvarpssería, hálftíma
þættir sem sýndir væru á
sunnudögum í RUV. Þá
hefðu þeir getað tekið
ákveðnar aukapersónur fyrir
í hverjum þætti og farið al-
mennilega ofan í kjölinn á
þeim í stað þess að láta þær
líða um eins og drauga og
segja brandara. Þeir hefðu
einnig komist mun betur upp
með þetta glefsuformat sitt ef
um stutta þætti hefði verið að
ræða.
En svo fór sem fór, félag-
arnir ákváðu að gera úr þessu
meðallanga bíómynd, of-
fylltu hana svo af litlum at-
riðum sem þeim fannst snið-
ug, með þeim afleiðingum að
ekkert atriðanna er fullkom-
lega dramatíserað og persón-
urnar fjara allar út og verða
tilgangslausar.
Þegar öllu er á botninn
hvolft er Bíódagar hreinlega
vond bíómynd og án efa ein
af stærstu vonbrigðum ís-
lenskrar kvikmyndasögu.
Vonandi að Cold Fever komi
Friðriki aftur á réttan kjöl.
Sagt nieð mynd
Höfundar: Hjörtur Gunnarsson og Þuríður Hjartardóttir
The salts in the ocean come
mostiy.frop the lani Rocks
and soil contain many elements,
induding ffie sodium and
chloride that make up ordinary
table salt Rain falling onto the
land dissolves salts and offier
minerals in rock and soil. The
minerals ffien wash into rivers
and streams. They carry billions
of tons of saits to the ocean each
year. When ocean water evapo-
rates, salts are left behind. TTie
salts in ffie ocean todayaccumu-
lated over millions of years.
Lausn inyndagátunnar í síðasta blaði er: „Rúsar hafa sett bann á sölu á fiski úr skipum sínum til íslenskra kaupenda.