Vikublaðið - 12.08.1994, Blaðsíða 10

10
VIKUBLAÐIÐ 12. ÁGÚST 1994
Maður var farinn að sjá fólk brosa
á götum úti og tala feginsam-
lega urn hvað það væri ánægjulegt á
afmælisári lýðveldisins að fá að kjósa í
þingkosningum til að koma ríkis-
stjórn Davíðs Oddssonar frá völdum.
I vor hófst hreingerningin með því að
borgarbúar spörkuðu hinum spillta
og syndumhlaðna meirihluta íhalds-
ins frá völdum og nú var útlit fyrir að
hreingerningunni mætti ljúka með
stæl. En þá kom DV með þessa ó-
þurftar skoðanakönnun og eyðilagði
allt. Niðurstaða annarrar spurningar í
könnun DV sýndi og að fólkið vildi
kosningar. Vinsældir ríkisstjórnar-
innar nefnilega jukust (öllu heldur
dró úr óvinsældunum). Það er eðli-
legt..Menn tala vel um hina látnu, en
sparka ekki í líkið.
Jón Baldvin vildi fyrst fara í kosn-
ingar og fleyta sér áffam á ESB-mál-
inu, en þessu breytti könnunin. Jón B.
sannfærðist um að það mætti draga úr
Jóhönnu tennurnar með því að láta
samúðina með henni sjatna og láta
tfmann lækna sárin. Staðreyndirnar
blöstu við Jóni: Til þess að Alþýðu-
flokkurinn geti komið íslandi í ESB
þarf Alþýðuflokkurinn að vera til og
helst með fleiri en einn þingmann.
Það er enginn vafi á því að það eru
Iiðsmenn íhaldsins í stjórnarmciri-
hlutanum sjálfúm sein blóta ákvörð-
un Davíðs Oddssonar mest og þráðu
haustkosningar heitast. Sjáiði fyrir
ykkur Eggert Haukdal og Egil Jóns-
son karfarauða af reiði yfir þessu?
Ingi Björn var búinn að kveða saman
herforingja hulduhersins og byrjaður
að glotta í fjölmiðlum. Matti Bjarna
var farinn að dæsa og skipuleggja ævi-
kvöldið. Einar Oddur var að leggja í
hann gegn Einari K. Guðfinnsyni.
Eyjólfur Konráð var vaknaður af vær-
um blundi. Villi Egils albúinn að gera
stóra hluti með ESB. Markús Orn
Antonsson situr nú uppi með ótíma-
bærar yfírlýsingar um framboð og
Villi Vill og Kata Fjeldsted urðu að
stíga á bremsurnar. Og Styrmir og
iMatti Jóh. með ótímabæra grein um
faðmlög Davíðs og Ólafs Ragnars.
Rratar? Þeir sáu að þeir voru eltir
af Jóhönnu, tóku haglabyssu og skutu
kjósendur í kaf. Eins og gerðist á
Svalbarðsmiðutn. Einhver stýrimaður
sá að Hágangur var eltur af norsku
landhelgisgæslunni. Allt í einu sá
hann menn á gúmbát bera að og gera
sig líklega til atlögu. Hver var ályktun
stýrimannsins? Að helvítis grænfrið-
ungarnir væru komnir. Og viðbrögð
stýrimannsins? Hann greip hagla-
byssu og skaut púðurskotum að máv-
um. Hvernig stendur á þessum und-
arlegu viðbrögðum? Ætli þetta séu á-
hrif viðhorfa og menningar í heima-
landi Hágangs, Belize? Hlýtur að
vera einhver leiðinleg baktería, því
það fyrsta sem útgerðarmaður Há-
gangsins ákvað að gera þegar skipið
kom heim var að draga íslenskan fána
að hún.
Jón sem sé sá óværuna Jóku og
plaffaði á múkkinn. I vetur fær hann
síðan að gista í gæsluvarðhaldi hjá
Davíð Oddssyni. Davíð sagði við Jón:
Ég skal sleppa kosningum ef þú
tryggir að þetta og þetta mál komist
klakklaust í gegnum þingið. Þú mátt
ekki slást við Egil Jónsson. Þú verður
að vera Þorsteini meðfærilegur. Þú
verður að leyfa Halldóri Blöndal að
byggja brú og leggja veg. Og Jón
sagði já.
Ert sennilega
náttúrubarn að
eðlisfari
Heildræn hugsun og jákvæðni eru
sterkustu þættirnir í skapgerð
þinni samkvæint skriftinni. Þú hugsar
og skipuleggur allt út frá hag heildar-
innar og tengir líka auðveldlega or-
sakir og afleiðingar, fortíð og framtíð.
Þú ert dálítið viðkvæm en lætur þó
ekki slá þig út af laginu, þú svignar en
brotnar ekki. Þú hefur mikla hæfileika
til að umgangast fólk og finnur á þér
hvernig á að snúa sér við hvern og
einn. Þú ert mjög gefandi persónu-
leiki, mjög hreinskilin, en á þann hátt
að fólk reiðist þér ekki. Þú virðist ekki
gera neitt óhugsað heldur alltaf að vel
athuguðu máli.
Fjármunir og aðrar eignir eru þér
ekki fastir í hendi, þú gefur þá gjarna
eða skilst við þá á annan hátt. Þú virð-
ist nokkuð rólynd og ert ekkert að
flýta þér að drífa í málum, en þú hefur
hæfileika til að vera miklu virkari en
þú ert núna. Samt ertu staðföst og seig
og virðist hafa tengsl við jörðina. Ert
sennilega náttúrubarn að eðlisfari.
Tengsl við fjölskyldu og vini eru
mikilvæg fyrir þig, einkum ef þú ert
undir álagi. Störf að félagsmálum
mundu líklega henta þér best eða þá
að einhverskonar trúmálum. Sjálfs-
traust mætti vera rneira. Einnig virð-
istu bjartsýn að eðlisfari en bjartsýnin
nýmr sín ekki alveg. Þessu þyrftirðu
e.t.v. að breyta.
Annars er skriftin þín björt og fal-
leg. Þú sýnist heimilismanngerð og
nýtur þess að veita gestum. Ef þú
Elísabet Halldórsdóttir, leiösögumaður
og matráðskona.
finnur fyrir stolti þá tengist það heim-
ili þínu.
Gangi þér vel.
R.S.E.
Ljóðatónleikar Gerðu-
bergs í Borgarleikhúsinu
18. ágúst
Ljóðatónleikar Gerðubergs verða að þessu sinni í Borg-
arleikhúsinu á afmæli Reykjavíkur fimmtudaginn 18.
ágúst, kl. 20:30. A tónleikunum flytja Garðar Cortes, Kol-
beinn Ketilsson, Kristinn Sigmundsson, Rannveig Fríða
Bragadóttir, Sigrún Hjálmtýsdóttir, Sólrún Bragadóttir og
Sverrir Guðjónsson einsöngslög eftir íslensk tónskáld og
leikur Jónas Ingimundarson með á píanó. Á efnisskrá tón-
leikanna eru lög eftir um fjörutíu tónskáld, s.s. Atla Heimi
Sveinsson, Arna Thorsteinsson,
Bjarna Þorsteinsson, Björgvin Guð-
mundsson, Emil Thoroddsen, Eyþór
Stefánsson-, Gunnar Reyni Sveinsson,
Helga Helgason, Hjálmar H. Ragn-
arsson, Inga T. Lárusson, Jón As-
geirsson, Jón Leifs, Karl O. Runólfs-
son, Þórarinn Guðmundsson, Pál Is-
ólfsson o. fl.
Ljóðatónleikarnir eru liður í menn-
ingardagskrá sem tileinkuð er íslenska
einsöngslaginu og Gerðuberg stendur
fyrir á fimmtíu ára afmæli íslenska
lýðveldsins.
Ljóðasöngur við hljóðfæraundirleik
á sér ekki langa sögu á Islandi og fyrst
í lok 19. aldar urðu til tónskáld sem
lögðu rækt við einsöngslagagerð.
Fjöldi góðra söngvara hefur að sama
skapi sprottið fram á sjónarsviðið og
er sérstakur viðburður á Islandi að svo
eftirsóttir söngvarar sem þessir sjái sér
fært að sameina krafta sína á einum
tónleikum.
Miðasala er í Gerðubergi til 15. á-
gúst og í Borgarleikhúsinu frá 15. á-
gúst.
Sverrir Guðjónsson og Sigrún Hjálmtýs-
dóttir eru meðal þeirra einsöngvara sem
fram koma á Ijóðatónleikum Gerðu-
bergs í Borgarleikhúsinu 18. ágúst n.k.
Tvær listakonur
í Nýlistasafninu
Tvær listakonur sem báðar
hafa lokið námi frá San
Francisco Árt Institute opna
sýningu í Nýlistasafninu á
nýjum verkum sínum laugar-
daginn 13. ágúst. Þarna eru á
ferð þær Kristín María Ingi-
marsdóttir og Arngunnur Yr.
Kristín María sýnir verk
unnin á pappír með blandaðri
tækni og eru öll verkin unnin
1993-1994. Kristín stundaði
nám við Myndlista- og hand-
íðaskóla íslands 1982-1984 og
síðan við San Francisco
Institute í Bandaríkjunum, þar
sem hún lauk BFA gráðu árið
1986 og meistaragráðu við
kvikmyndadeild skólans 1994.
Kristín María hlaut Princess
Grace listastyrkinn 1993, en
hann er veittur framhalds-
nemendum í list í Bandaríkj-
unum.
Arngunnur Ýr sýnir ný verk
unnin á árunum 1992-1994
og nefnir sýninguna „Flæmi“.
Verkin eru unnin annarsvegar
með olíu á striga og léreft og
hinsvegar með blandaðri ljós-
myndatækni. Arngunnur Yr
stundaði nám í myndlist við
Myndlista- og handíðaskóla
íslands og síðan við San
Francisco Art Institute, þar
sem hún lauk BFA gráðu 1986
og MFA gráðu 1992. Arn-
gunnur Yr hefur sýnt verk sín
víða hérlendis og erlendis og
er þetta tíunda einkasýning
hennar.
Sýningarnar standa til 28.
ágúst og er Nýlistasafhið,
Vatnsstíg 3b í Reykjavík opið
daglega frá kl. 14 - 18.
/
Eg sýndi ákveðni, frumkvæði og
festu um helgina og fór með
börnin í nýju sundlaugina í Árbæ.
Yngri dóttir mín hefur alltaf verið
óttalegur heigull þegar kemur að
þessum vatnsrennibrautum sem engin
sundlaug virðist nú geta verið án.
Þetta hefur þó skánað hjá henni og nú
vildi hún endilega prufa þessa en ég
átti þó að koma með henni fyrsm
ferðina. Því harðneitaði ég. Barnið
sótti þetta nokkuð fast en mér tókst að
snúa á hana með því að benda á að á
skilti við drápstækið stóð að aldurs-
takmark væri fimm ár. Þar sem hún er
að verða sex ára stóðst hún ekki frýj-
unarorð mín. Mörgum tugum ferða
seinna þurfti ég aftur á öllum mínum
sannfæringarkrafti að halda til að
koma henni uppúr. Þetta hafði verið
„æðislega gaman“ og barninu lék
nokkur forvimi á að vita hvers vegna
ég vildi ekki prufa. Mér tókst að eyða
málinu og ætla ekki að upplýsa dótmr
mína um sannleikann í málinu. Les-
endum Vikublaðsins get ég hins vegar
sagt eins og er. Eftir að hafa ratað í
hræðilega lífsreynslu í svona tæki í
Þýskalandi fyrir all nokkrum árum er
ég dauðhræddur við vatnsrennibraut-
ir.
Ég var þar staddur í einhverju
ferðamannakomplexi þar sem meðal
annars var boðið upp á ýmsa vatns-
leiki. Ég hafði elcki áður lent á slíkum
stað og var öllu ókunnur. Meðal ann-
arra atriða þarna var geysistór renni-
braut. Ég ákvað að prufa og það eina
sem ég hafði að fara eftir var skilti sem
sýndi mann liggja og renna auk þess
sem rauður kross var yfir ýmsa aðra
möguleika s. s. að krjúpa. Síðar hefur
mér verið tjáð að maður stjórni hrað-
anum sjálfur með því að beita ein-
hverju millistigi milli setu og legu. En
þetta vissi ég sem sagt ekki, lagðist og
ýtti inér af stað. Hraðinn varð þegar
geigvænlegur að mínu inati og óx og
óx. Ég þeyttist í hverja beygjuna á fæt-
ur annarri og allf upp undir þak. Mér
leist ekkert á þetta en þó varð ég ekki
skelfdur fyrr en ég kom út úr einn
beygjunni og sá að skammt undan var
mannvera, greinilega vel meðvituð
um hraðastjórnun því hún sat upprétt
og hjassaðist áfram á snigilhfaða.
Þetta var einhver feitasti kvenmað-
ur sem ég hef augum litið. Hún ein-
faldlega fyllti upp í allt rörið. Arekstur
var óhjákvæmilegur. Ég stakkst aftan
á kerlingu og sökk í fleskið upp að
mjóalegg. Þá loksins kom ég á fast og
það var ekki að spyrja að áhrifum.
Kerlingin argaði, efri hluti hennar féll
afturábak og hún þeyttist áfram eins
og tundurskeyti. Eg var enn fastur við
og með sameiginlegu argi þeyttumst
við út í laugina fyrir neðan. Gusu-
gangurinn varð slíkur að laugin
tæmdist og nokkrum snjáldurmúsum
sem setið höfðu við barminn lá við
drukknun og kröfðust bóta eftir á
vegna ónýttrar hárlagningar. Kerling-
in stóð á næstum þurrum laugarbotn-
inum og argaði með mig enn fastan í
spikinu. Sjálfsagt hefði mín síðasta
stund þarna verið upp runnin ef snar-
ráður vinur minn hefði ekki stokkið
niður, gripið í hendur mér og kippt
mér lausum. Hljóðið minnti óþægi-
lega á þegar tappa er skotið úr kampa-
vínsflösku og síðan hef ég átt erfitt
með að vera þar sein mikið er um slíka
skothríð. Og í vatnsrennibraut fer ég
aldrei aftur.