Morgunblaðið - 19.08.2005, Blaðsíða 28

28 FÖSTUDAGUR 19. ÁGÚST 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Amalía RutGunnarsdóttir
fæddist í Reykjavík
26. júlí 1963. Hún
lést á krabbameins-
deild Landspítalans
11. ágúst síðastlið-
inn. Hún er dóttir
Eddu Þorvaldsdótt-
ur og Gunnars Hall-
dórssonar, sem er
látinn. Eiginmaður
Eddu er Pétur Jóns-
son. Eldri systir
Amalíu Rutar, sam-
mæðra er Ingibjörg
Þóra Stefánsdóttir en yngri syst-
ir, samfeðra er Hafsteina Gunn-
arsdóttir.
Amalía Rut giftist 10. ágúst
1989 Mohamed (Jónasi) Yamak
lyfjafræðingi, f. 5.1. 1959, börn
þeirra eru Edda Falak, f. 14.12.
1991, og Ómar, f. 22.2. 1994.
Amalía Rut ólst upp í Holta-
hverfinu í Reykjavík. Hún hóf
skólagöngu í Ísaksskóla og gekk
síðar í Æfingadeild Kennaraskól-
ans en lauk stúdentsprófi frá Fjöl-
brautaskólanum í
Breiðholti. Hún nam
innanhússarkitekt-
úr í Háskólanum í
Mílanó á Ítalíu árin
1988–1991. Á Ítalíu
kynntist Amalía Rut
eiginmanni sínum.
Að námi loknu flutti
fjölskyldan til Ís-
lands. Í fyrstu starf-
aði Amalía Rut sjálf-
stætt sem innan-
hússarkitekt en
síðar hjá Húsasmiðj-
unni, Axis, HTH inn-
réttingum og nú síðast hjá versl-
uninni JKE Design, Mörkinni 1,
sem hún stofnaði fyrr á þessu ári
ásamt Svandísi Eddu Halldórs-
dóttur. Amalía Rut var um skeið í
stjórn Félags húsgagna- og innan-
hússarkitekta. Hún starfaði einn-
ig um árabil sem leiðsögumaður á
sumrin, einkum með ítalska ferða-
hópa.
Útför Amalíu Rutar fer fram
frá Háteigskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Lífið virðist svo ósanngjarnt þeg-
ar jafn yndislegri, hæfileikaríkri og
gefandi konu eins og Amalíu er
kippt snögglega frá þeim sem hana
elska.
Ég kynnist Amalíu fyrir 8 árum
þegar leiðir okkar lágu saman á
vinnumarkaðnum og höfum við með
stuttu hléi unnið saman síðan þá.
Okkar samstarf varð að yndislegri
vináttu og nú fyrr á árinu stofnuðum
við innréttingafyrirtækið JKE De-
sign. Okkar framtíð virtist björt og
full væntinga. Ég mun halda áfram
að byggja upp JKE Design fullviss
þess að Amalía fylgist vel með.
Amalía var einstaklega hlý, opin-
ská og gaf mikið af sér. Hún hafði
sérstaklega góða nærveru og sýndi
það sig best í því hvað viðskiptavin-
irnir urðu miklir vinir hennar. Hún
hafði þann eiginleika að hrífa fólk
með sér.
Amalía hafði mikinn metnað til að
ná árangri og var mjög fær í sínu
fagi. Hún var ósérhlífin og dugleg til
vinnu hvort sem í því fólst að teikna
eldhús langt fram eftir eða flísa-
leggja, allt var gert með bros á vör
og hennar skemmtilegu kímnigáfu.
Amalía var yndisleg vinkona og
viðskiptafélagi. Það var alltaf hægt
að stóla á hreinskilni og traust í okk-
ar sambandi. Hennar kraftur var
aðdáunarverður í veikindunum og
hún sýndi af sér ótrúlegt æðruleysi
sem var okkur hinum mikill styrkur.
Fjölskyldan var henni allt. Hún
var einstaklega samheldin og aðdá-
unarvert að fylgjast með þeirra
sambandi. Ég er þeim afar þakklát
fyrir okkar samverustundir þessa
erfiðu daga.
Elsku Múhammed, Edda Falak,
Ómar, Edda, Pétur, Inga, Inda og
aðrir aðstandendur. Missir okkar er
mikill en við höldum áfram með
minninguna um einstaka konu sem
er og verður í hjörtum okkar um alla
tíð.
Elsku honeypie, takk fyrir allt!
Þín vinkona,
Svandís Halldórsdóttir.
Elsku Imma, það er sárt að þurfa
að kveðja þig svona fljótt og skyndi-
lega en minningin um góða vinkonu
á eftir að hlýja mér um hjartarætur
alla tíð. Við gerðum svo margt
skemmtilegt saman og margs að
minnast. Ég gleymi aldrei þegar við
lögðum land undir fót á vit ævintýr-
anna aðeins 17 ára gamlar og réðum
okkur í sumarvinnu á hótel í Noregi.
Þar unnum við í tvö sumur og var sá
tími ógleymanlegur. Þá var nú mikið
hlegið og skemmt sér, frjálsar eins
og fuglinn og höfum við oft rifjað
upp þennan tíma. Þá kom líka í ljós
hinn sterki og skemmtilegi persónu-
leiki sem þú hafðir að geyma og
hvað þú áttir auðvelt með að hrífa
fólk með þér með brosi þínu og létt-
leika. Í þessum ferðum okkar var
grunnurinn lagður að traustri vin-
áttu sem hefur haldist í öll þessi ár.
Þó svo að leiðir okkar hafi skilið á
meðan þú varst við nám á Ítalíu
voru vináttuböndin ætíð traust.
Að námi loknu komst þú heim full
af gleði og þreki með Mohamed þér
við hlið og litla engilinn sem fæddist
úti á Ítalíu. Nokkrum árum seinna
fæddir þú annan lítinn engil og fjöl-
skyldan átti hug þinn allan. Þú hafð-
ir alltaf gaman af að vera í góðra
vina hópi og varst dugleg við að
bjóða fólki heim til ykkar Moha-
meds. Matarboðin og spilakvöldin
sem við áttum með ykkur eru
ógleymanleg. Þá var oft kátt á hjalla
og spilað og spjallað fram á rauða
nótt.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elsku Imma, við þökkum þér fyr-
ir samfylgdina og einstaka vináttu.
Við erum viss um að það verður vel
tekið á móti þér í þínum nýju heim-
kynnum. Við vottum Mohamed,
Eddu, Ómari og öðrum aðstandend-
um okkar dýpstu samúð og biðjum
Guð að styrkja þau í þeirra miklu
sorg.
Hrefna og Gísli.
Átta ára stelpa með fallegan
ljónsmakka stendur á skólalóðinni
og segir: „Ég heiti Imma og ég er
ekki rauðhærð.“ Mér líst strax vel á
glettnislegan svip hennar og geisl-
andi brosið. Einhvern veginn svona
hófust kynni okkar Immu.
Hún Imma, vinkona mín, var alla
tíð einstaklega kát og hláturmild
manneskja sem smitaði lífsorku og
gleði út frá sér hvar sem hún fór.
Hún sagði sögur á þann hátt að þær
stóðu manni ljóslifandi fyrir hug-
skotssjónum. Hún var fjörkálfur
sem naut sín vel í hópi, en hún var
líka einlægur vinur í raun. Það var
auðvelt að gleyma stað og stund
þegar maður var með Immu. Hún
hafði mikla útgeislun og það var
ekki hægt annað en að líða vel í ná-
vist hennar. Það var gott að eiga
Immu að vini. Það var sama þótt höf
og lönd skildu okkur stundum að, í
hvert skipti sem við hittumst aftur
var eins og við hefðum sést síðast í
gær.
Það er langt síðan við stóðum
fyrst saman á skólalóðinni, Imma
mín, og ég á erfitt með að trúa því að
ég eigi ekki eftir að heyra þig segja
fleiri sögur eða sjá fallega ljóns-
makkann þinn hristast aftur í takt
við hláturinn. En ég veit að þú ert
núna á góðum stað. Ég er þakklát
fyrir það að hafa fengið að kynnast
þér. Takk fyrir öll árin sem þú varst
vinkona mín.
Ég kem úr róðri, en bind ekki bátinn
hjá bakka fljótsins að sinni;
við kvöldmánans glóð er gott að sofna
í gömlu kænunni minni;
og þótt hún líði frá landi með vindum
sem létt út í húmið sveima,
að blómguðu sefi hún leggst þar að lokum
sem líka er gott að dreyma.
(Kínverskt ljóð.)
Þín vinkona,
Dóra.
Elsku Imma.
Mér finnst svo skrýtin tilhugsun
að þú sért farin fyrir fullt og allt og
ég eigi aldrei eftir að sjá þig aftur.
En nú hefur þessi hræðilegi sjúk-
dómur lagt þig að velli á svo ótrú-
lega skömmum tíma. Það er erfitt
fyrir okkur sem eftir sitjum að skilja
hvernig hægt er að mæta dauðanum
af svo mikilli reisn og yfirvegun.
Strax í æsku bundumst við sterk-
um vináttuböndum sem aldrei hafa
slitnað. Það er vonlaust fyrir mig að
telja upp alla þá fjölmörgu kosti sem
þú hafðir til að bera. Þú varst eitt-
hvað svo heilsteypt, sást alltaf í
gegnum hismið og eygðir kjarnann í
hverju máli. En það er margs að
minnast. Til dæmis þegar þú varst
nýflutt heim frá Ítalíu, komst í
heimsókn og sýndir okkur stolt
frumburðinn, eitt fallegasta ung-
barn sem ég hef augum litið. Ég er
líka svo þakklát fyrir þær stundir
sem við áttum saman í tengslum við
fermingu barna okkar fyrir aðeins
örfáum mánuðum. Eins þegar við
Hrefna sátum í garðinum hjá þér nú
í sumar. Allt eru þetta nú dýrindis
minningar sem ég ætíð mun geyma í
hjarta mínu.
Fyrir nokkrum árum urðum við
síðan nágrannar aftur og það var
svo gaman. Við höfðum hugsað okk-
ur að hittast og spila langt fram á
elliár, alveg eins og í gamla daga.
En það átti víst ekki fyrir þér að
liggja, elsku Imma, að verða gömul
og stundirnar með þér verða ekki
fleiri. Ég vil þakka fyrir samfylgd-
ina og einstaka vináttu í gegnum ár-
in.
Fyrir hönd fjölskyldu minnar
allrar sendi ég ættingjum Immu
innilegar samúðarkveðjur. Guð veri
með ykkur.
Íris Guðrún Stefánsdóttir.
Elsku Imma.
Það er erfitt að setja það í orð
hvernig okkur er innanbrjósts núna.
Þú varst okkur svo kær, þú varst
fastastjarnan í hópnum okkar, hrók-
ur alls fagnaðar. Það birti alltaf þeg-
ar þú mættir, nærvera þín kætti
okkur allar. Ef þig vantaði var aldr-
ei alveg jafn gaman, það varð allt
daufara fyrir vikið. Jákvæðni þín og
kraftur helltist yfir okkur eins og
heitir sólargeislar. Það verður dauf-
legra í hópnum okkar án þín. En
björt minningin um þig mun ávallt
lýsa okkur, kæra vinkona.
Þó blómið sé fallið og fölnað um stund
við finnum það bráðum á sælunnar grund.
Þar vex það og dafnar við vermandi yl
sem vetrarins helkuldar ná ekki til.
Í ljómandi sölum nú lifir þín sál,
ó, liljan vor unaðarkæra,
og lærir það Frelsarans fegursta mál
í frelsisins ljómanum skæra.
(L.S.)
Elsku Mohamed, Edda og Ómar,
Inga, Katrín, Edda, Pétur og aðrir
ættingjar og vinir. Hugur okkar
dvelur hjá ykkur. Megi Guð styrkja
ykkur í þessari miklu sorg.
Æskuvinkonurnar,
Dóra, Hafdís, Íris, Hrefna,
Guðrún og Edda.
Kæra vinkona, hve lífið er hverf-
ult. Það blasti bjart við þér, svo allt í
einu ertu farin. Þú varst búin að
uppskera eins og þú sáðir, áttir góð-
an og harðduglegan mann og svo
falleg, dugleg og sérlega prúð börn.
Húsið þitt í Björtusölum í Kópavogi,
sem þú og Mohamed voruð búin að
vinna hörðum höndum saman að, er
allt svo fallegt og til fyrirmyndar.
Fyrirtækið sem þú stofnaðir fyrir
einungis nokkrum mánuðum, í sam-
vinnu við annan innanhússarkitekt,
er stórglæsilegt og gengur vel. En
af hverju fékkst þú ekki að njóta
lífsins lengur? Af hverju þurfti sag-
an þín að fá svona tregafullan endi?
Vinskapur okkar spannar yfir
þrjátíu ár og aldrei hefur fallið á
hann skuggi. Þú varst smáa en knáa
stelpan með kopargljáa í óstýrilát-
um lokkum og geislandi glettni í
stórum augunum. Svo ljúf og létt í
skapi og hnyttin í tilsvörum. Fasið
var ekki bara létt heldur voru hreyf-
ingarnar allar svo mjúkar og kvikar,
hvort sem hoppað var í teygjó í frí-
mínútum, eða skoppað í leikfimi. Ég
man svo vel hvað það var gaman í
grunnskóla- og á menntaskólaárun-
um að hlusta á þig lesa upphátt rit-
gerðir sem þú hafðir samið. Það
duldist engum hvað þú varst góður
penni, bæði eldklár í móðurmálinu
og gast samið ferskeytlur og níðvís-
ur, ef til þurfti að grípa. Hæfileikinn
í mannlegum samskiptum var þér í
blóð borinn, svo hugulsöm, hjálpleg
og alltaf jafnheillandi, bara algjör
engill. Minningar þér tengdar
hrannast nú endalaust upp. Í hug-
anum ber mig alltaf niður þar sem
þú ert með bros á vör eða hlæjandi.
Það mun heldur aldrei gleymast hve
frásagnarhæfileiki þinn var einstak-
ur. Það kom best í ljós er „gamla
gengið“ hittist af og til, allir emjandi
af hlátri þegar þú fórst á flug í frá-
sögnum og lýsingum. Já, þá grétum
við af hlátri, nú grátum við af sorg.
Elsku besta Imma, þú varst, ert
og verður engill, en bara á öðrum
stað og nú í björtustu sölunum. Þar
Guð þig geymi.
Þín
Hafdís, Hlynur og börn.
Fínleg kona og falleg, iðandi hár
og dillandi hlátur. Þetta er sú mynd
sem fyrst kemur fram í hugann þeg-
ar við hugsum um Amalíu en ekki
síður hversu fáguð manneskja hún
var, einlæg, hlý og hjartahrein. Við
eigum ófáar minningar úr litla
saumaklúbbnum okkar þar sem
mikið var masað, minna saumað og
meira hlegið. Að ógleymdum des-
emberferðunum í Heiðmörk og til-
heyrandi jólaföndri. Afköstin voru
náttúrlega mismikil. Amalía var til
dæmis enn að vinna í krosssaums-
myndinni sem hún byrjaði á fyrir
margt löngu. Og var afraksturinn
síst meiri hjá okkur. Enda hittumst
við til að njóta samveru hver ann-
arrar umfram annað og deila
reynslu okkar af hvunndeginum.
Amalía hafði góðan húmor og hló
hátt og mikið þegar hún gerði grín
að sjálfri sér og þeim aðstæðum sem
lífið leiddi hana í. Og hún lifði sig
líka heilshugar inn í reynslu okkar
hinna. Við erum þakklátar fyrir að
hafa fengið að kynnast Amalíu og
átt samleið með henni. Minningin
um hana mun lifa með okkur um
ókomna tíð. Við vottum Mohameð,
Eddu og Ómari okkar dýpstu sam-
úð.
Edda og Heiðdís.
Lífið er okkur gefið, svo óréttlátt
að þurfa að kveðja Amalíu inn í
þennan sjúkdóm. En ég veit að
Amalía verður hjá okkur og fylgist
með okkur.
Ég kynntist henni Amalíu í fyr-
irtæki hennar og Svandísar JKE
Design fyrr á árinu. Mér er svo
sannarlega heiður að hafa fengið
tækifæri til þess að vinna með henni
og fylgjast með henni í starfi. Hún
hafði mikla útgeislun hvar sem hún
var, heillaði alla upp úr skónum með
frábærum hugmyndum og hönnun,
með skemmtilegum frásögnum af
sér og öðrum. Mér þótti voðalega
gaman að hlusta á Amalíu segja sög-
ur af sér, hún gat gert svo mikið
grín að sjálfri sér. Hún sagði mér
frá því þegar hún fór af stað til Ítal-
íu í nám, til Danmerkur og öllum
leiðsöguferðunum sínumhérna á Ís-
landi. Mér þykir gott að vita að hún
gat notið lífsins og var búin að upp-
lifa margt áður en hún kvaddi okk-
ur, þó tíminn hafi verið stuttur. Mér
leið mjög vel að vinna hjá Amalíu og
með henni, lærði margt af henni. Ég
ætla að gera allt sem ég get til þess
að minnast Amalíu í orði og verki og
aðstoða þau til þess að hafa versl-
unina eins og hún vildi, hennar
draumur varð að veruleika þó hann
væri stuttur.
Nú hef ég talað fyrir mig en einn-
ig vil ég tala fyrir hönd starfsmanna
JKE Design. Þær hefðu gjarnan
vilja kynnast Amalíu betur, stuttur
tími því miður sem við fengum með
henni en engu að síður mjög dýr-
mætur að mínu mati.
Elsku Mohamed, Edda og Ómar,
foreldrar, ættingjar, Svandís, Halli
og Íris, systkini og vinir, ég vil votta
ykkur alla mína samúð og guðgefi
ykkur styrk í sorginni.
Kær kveðja
Tinna Brá.
AMALÍA RUT
GUNNARSDÓTTIR
Ástkær sambýlismaður minn, sonur okkar og
faðir,
GUÐMUNDUR PÁLSSON,
Södertålje,
Svíþjóð,
andaðist fimmtudaginn 11. ágúst á Krabba-
meinsdeild Landspítalans.
Útför hefur farið fram í kyrrþey.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki á Krabbameinsdeild Land-
spítalans og öllum þeim er sýndu okkur hlýhug og samúð.
Anna Sidorchuk,
Páll Vilhjálmsson, Lilja Halldórsdóttir,
Erna María Guðmundsdóttir,
Anna Katrín Guðmundsdóttir,
Stella Rúna Guðmundsdóttir,
Pétur Gunnar Guðmundsson.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
PÁLL G. HANNESSON
fyrrv. tollfulltrúi,
Ægisíðu 86,
Reykjavík,
andaðist á heimili sínu fimmtudaginn 18. ágúst sl.
Útförin verður auglýst síðar.
Laufey Jensdóttir,
Steinunn Jóhanna Pálsdóttir, Kristján Jón Jónsson,
Guðmundur Pálsson,
barnabörn og barnabarnabörn.