Morgunblaðið - 19.08.2005, Qupperneq 31

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. ÁGÚST 2005 31
MINNINGAR
✝ Margrét Sig-hvatsdóttir
fæddist í Reykjavík
28. desember 1921.
Hún lést á Hrafnistu
í Hafnarfirði 10.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Þóra Svein-
björnsdóttir frá
Litla-Teigi á Akra-
nesi og Sighvatur
Brynjólfsson stein-
smiður, lögreglu-
þjónn og tollvörður
frá Eyvindarholti í
V-Eyjafjallahreppi. Systkini henn-
ar voru Sveinbjörn, f. 14. septem-
ber 1905, d. 5. október 1958; Lilja,
f. 12. september 1908, d. 6. febrúar
2000; Brynjólfur, f. 14. september
1911, d. 12. janúar 1943; Unnur, f.
6. desember 1914, d. 22. janúar
1935, Steinunn, f. 11. desember
1916, d. 16. ágúst 2001; Sigríður, f.
11. desember 1916, d. 16. desember
1916; og Haukur, f. 7. júlí 1919, d.
2. desember 1936.
Margrét giftist 13. ágúst 1949
Haraldi Erni Sigurðssyni klæð-
skera, f. í Reykjavík 1. apríl 1924.
sambýliskona María Jónsdóttir
námsmaður; d) Valdís Ósk matar-
tæknir, f. 28. apríl 1976; og e)
Kristinn Steinar fatahönnuður, f.
25. desember 1965, sonur Hauks
fyrir hjónaband með Sigríði Svövu
Kristinsdóttur. 2) Gunnar, f. 26.
apríl 1949. 3) Þóra, f. 27. ágúst
1950, maki Sveinbjörn Guðmunds-
son (þau skildu), börn þeirra eu: a)
Haraldur Vignir tónlistarmaður, f.
17. apríl 1975, sambýliskona Elín
Sigurðardóttir félagsfræðingur; b)
Hrefna Hlín hársnyrtir, f. 10. júlí
1980, sambýlismaður Ingvar Örn
Ólason rafeindavirki; og c) Þóra
Björk námsmaður, f. 29. október
1985. 4) Sigurður kjötiðnaðarmað-
ur, f. 17. október 1953, sambýlis-
kona Ewa Kurkowska. Dætur með
fyrrverandi maka Helgu Jónsdótt-
ur eru a) Þóra Margrét námsmað-
ur, f. 18. júní 1982, b) Kolbrún vakt-
stjóri, f. 19. nóvember 1984, og c)
Berglind Ósk námsmaður, f. 14.
janúar 1990. 5) Haraldur Örn, f. 21.
febrúar 1954.
Margrét starfaði framan af við
afgreiðslustörf í verslunum en
helgaði heimilisstörfum mestan
aldur sinn. Eftir að börnin komust
á legg starfaði hún á Vífilsstaða-
spítala þar til hún lét af störfum
vegna aldurs, 1991.
Útför Margrétar fer fram frá
Digraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Foreldrar hans voru
Þuríður Pétursdóttir
húsmóðir og Sigurð-
ur Árnason vélstjóri,
Bergi við Suðurlands-
braut í Reykjavík.
Margrét og Haraldur
bjuggu í Reykjavík,
Garðabæ og Hafnar-
firði. Börn þeirra eru:
1) Haukur Már fram-
haldsskólakennari
sonur Margrétar og
Pers Ingleivs Stan-
gerlands frá Stavan-
ger í Noregi, ætt-
leiddur af Haraldi, f. 20. maí 1943,
maki Erla Sigurbergsdóttir; börn
þeirra eru: a) Haukur Már grafísk-
ur hönnuður, f. 12. febrúar 1967,
sambýliskona Halla Guðrún Mixa
grafískur hönnuður, sonur hans og
Aðalbjargar Drífu Aðalsteinsdótt-
ur er Haukur Már, f. 20. maí 1991;
b) Sigurberg rafvirki, f. 2. febrúar
1968, maki Anna Kristín Sævars-
dóttir, börn þeirra Erla, f. 14. apríl
1994, Aron Ingi, f. 28. maí 1996, og
Unnar Már, f. 10. maí 1998; c) Óm-
ar Örn teiknari, tónlistarmaður og
námsmaður, f. 28. janúar 1975,
Í dag kveðjum við hana Möggu
ömmu. Við erum mjög þakklát fyrir
þann langa tíma og þær mörgu góðu
stundir sem við áttum saman, og allar
þær góðu minningar sem við eigum.
Fyrir okkur var hún alltaf amma í
Goðatúninu. Þar tók hún á móti okk-
ur opnum örmum með bros á vör.
Þegar við hugsum um Goðatúnið er
okkur efst í huga blóm, sól og ískald-
ur djús. Amma og afi hugsuðu af alúð
um garðinn sinn og var heimilið
blómum prýtt allt árið um kring. Þeg-
ar sólríkt var á sumrin eyddu þau
ófáum stundum í garðinum bakvið
hús, og þá var afi oftar en ekki búinn
að fylla litlu sundlaugina sem var vin-
sæl hjá okkur krökkunum. Á þeim
dögum var oft margt um manninn og
alltaf drukkið úti. Þá sátum við sam-
an í steikjandi hita og spókuðum okk-
ur í sólinni. Það voru ljúfar stundir
sem enginn gleymir.
Í okkar huga eru jólin komin þegar
við göngum í kringum jólatré ömmu
og afa og syngjum saman jólasálm-
ana. Ekki má gleyma heita súkku-
laðinu og öllum kökusortunum henn-
ar ömmu sem voru fjölmargar og þær
bestu í bænum, enda var amma sér-
staklega lagin við baksturinn.
Hún amma var einstök fyrir það
hversu einlæg hún var og hreinskilin
og lá ekki á skoðunum sínum. Hún
var þó alltaf fyrst til að hrósa okkur
krökkunum og sýndi mikinn áhuga á
því sem við tókum okkur fyrir hend-
ur. Amma var líka einstaklega glæsi-
leg kona og mikill fagurkeri. Hún var
alltaf vel til höfð og smekkleg, sama
hvert tilefnið var. Alltaf var stutt í
sprellið, og gaman var að fylgjast
með þegar amma og afi voru að gant-
ast sín á milli. Við munum líka öll eftir
hversu söngelsk hún amma var; það
var ljúft að heyra til hennar á góðum
stundum að raula lagstúfa.
Jafnvel þó veikindi síðustu ára hafi
sett sitt mark á hana ömmu var hún
fyrirmynd okkar allra fyrir hve sterk
hún var, aldrei kvartaði hún og
sprellaði og söng líkt og áður – okkur
öllum til ómældrar ánægju.
Elsku amma, takk fyrir sam-
veruna. Kossar og knús.
Þín
Haraldur Vignir,
Hrefna Hlín og Þóra Björk.
Er mér bárust af því fregnir að
Margrét væri öll rifjuðust upp minn-
ingar um okkar kynni. Hún hafði átt
við vanheilsu að stríða um alllangt
skeið og vafalaust hvíldinni fegin.
Hún var afar sterk og þolgóð kona
sem reyndi ýmist mótdrægt á lífsleið-
inni án þess nokkru sinni að bugast
eða kveina. Við Margrét kynntumst
um þær mundir er ég og Þóra dóttir
hennar stigum okkar fyrstu skerf um
samvistir. Þau kynni voru afar góð og
hélst svo alla tíð þótt fundum okkar
fækkaði er frá leið.
Margrét var afar merkileg mann-
eskja að flestu leyti, kraftmikil og
skarpgreind. Hún var ein þeirra ein-
staklinga sem strax við fyrstu kynni
vekja hjá manni traust og virðingu.
Hún hafði fastmótaðar skoðanir á
flestum málum og fylgdi þeim fram af
einurð og rökfestu. Við áttum oft orð-
ræður um ýmislegt sem við vorum
ekki sammála um og urðu á stundum
deilur, einkum um málefni sam-
félagsins. Ég var um tíma nokkuð
róttækur sem ungra manna er háttur
og bar hún það við að setja fram leið-
réttingar á þeim eiginleikum í ljósi
reynslu sinnar og þekkingar. Það er
mannbætandi að hafa borið gæfu til
að kynnast slíkri manneskju sem hún
var. Þótt Margrét væri einbeitt og
staðföst var oftast stutt í glettni og
bros enda var hún í eðli sínu glaðlynd
kona. Hún fann oft spaugilegar hliðar
á hversdagslegum málum. Mér er t.d.
minnisstætt að hún tengdi saman
fæðingu Haraldar dóttursonar sins
við daginn sem hún fékk góminn. Var
oft hlegið að þessu.
Það sannaðist hjá Margréti að ekki
fara ávallt saman gæfa og gjörvileiki.
Hún þjáðist lengi ævinnar af húð-
sjúkdómi er iðulega olli henni þján-
ingum. Varla sást henni bregða þrátt
fyrir það. Hún var frændrækin og lét
sér annt um fjölskyldu sína. Veit ég
að margir kunna henni bestu þakkir
fyrir vináttu hennar og umhyggju.
Það er ávallt sjónarsviptir að jafn
heilsteyptu og góðhjörtuðu fólki og
Margrét var. Skapadægri verður
hins vegar ekki forðað og eftir lifa
góðar minningar hjá þeim nánustu og
vinafólki.
Það stækkar hvern mann að hafa
borið gæfu til að vera náinn slíkri
manneskju.
Ég vil votta Haraldi Erni og öðrum
ættingjum mina dýpstu samúð vegna
fráfalls hennar og ljómi minninga um
hana mun lifa með öllum um ókomna
tíð.
Sveinbjörn Guðmundsson.
MARGRÉT
SIGHVATSDÓTTIR
Ástkær kona mín, móðir, tengdamóðir, amma og
langamma,
JÓHANNA ODDNÝ
GUÐMUNDSDÓTTIR WAAGE,
lést laugardaginn 6. ágúst síðastliðinn.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Aðstandendur þakka öllum þeim er auðsýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát hennar og útför.
Þorgils Stefánsson,
Lilja Ólafsdóttir, Mikael Jónsson,
Birgir Kristjánsson, Anna Dóra C.,
Sigríður Kristjánsdóttir,
Guðný Sigurðardóttir, Einar Guðberg Gunnarsson.
Lokað
Verslun okkar verður lokuð í dag á milli kl. 12 og 15 vegna útfarar
AMALÍU RUTAR GUNNARSDÓTTUR.
Axis húsgögn ehf.,
Smiðjuvegi 9,
200 Kópavogi.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför eiginkonu
minnar, móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
MARGRÉTAR J. BJÖRNSDÓTTUR,
Hlíðarhúsum 3,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki á
Hjúkrunarheimilinu Eir, deild 2N, fyrir góða og hlýlega umönnun.
Guðmundur Magnússon,
Magnús Már Guðmundsson,
Vignir Guðmundsson, Sigurbjörg Þráinsdóttir,
Björn Guðmundsson, Laufey Ásmundsdóttir,
Margrét Vignisdóttir, Magnús V. Árnason,
Kristjana Vignisdóttir, Gísli Pétur Hinriksson,
Guðmundur, Brynjar og Kristófer Björnssynir
og Róbert Magnússon.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
STEFÁN GUNNARSSON
frá Skipanesi,
andaðist að morgni miðvikudagsins 17. ágúst á
dvalarheimilinu Höfða, Akranesi.
Útförin verður auglýst síðar.
Sigurbjörg Kristjánsdóttir,
Ármann Stefánsson, Ingibjörg Valdimarsdóttir,
Jóhanna Stefánsdóttir,
Svandís Stefánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Okkar ástkæra,
VALGERÐUR ÓLÖF ADOLFSDÓTTIR,
til heimilis á hjúkrunarheimilinu Fellsenda,
lést á Landspítalanum Fossvogi sunnudaginn 14. ágúst sl.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskapellu föstudaginn 26. ágúst nk.
kl. 13.00.
F.h. aðstandenda,
hjúkrunarheimilið Fellsendi.
Kæri Einar, fyrir okkur öllum
liggur víst að kveðja þetta jarð-
neska líf en mismunandi snemma
eða seint þó. Nú er ævisólin þín
sest, svo allt of fljótt og skyndilega
að samferðamenn þínir eru vart
búnir að átta sig ennþá.
Þegar ég hugsa til þín kemur
fyrst upp í hugann vandvirkni, hæv-
erska, pípan þín, smiðsvestið og
ótrúlega falleg rithönd. Ég kynntist
þér fyrst þegar þú varst að smíða
sumarbústað fyrir foreldra mína
árið 1989, þú varst rólegur og frek-
ar til baka en þegar inn fyrir skel-
ina var komið var mikill visku-
brunnur falinn þar. Áhugi þinn á
ættfræði var hreint ótrúlegur og
greinilegt að þú varst búinn að
stúdera þau mál mikið, enda gerðir
þú ekkert án þess að úthugsa það
áður. Þegar komið var að bygging-
unni á Lágafelli varst þú yfirsmiður
EINAR
TORFASON
✝ Einar Torfasonfæddist á
Hornafirði 28. jan-
úar 1955. Hann lést
24. júní síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Torfi Þor-
steinsson og Hall-
dóra Davíðsdóttir í
Haga í Hornafirði.
Einar var yngstur
sex systkina.
Sonur Einars og
Kristínar Guð-
mundsdóttur er Vil-
hjálmur Einar, f. 26.
janúar 1977.
Einar var húsasmiður frá Iðn-
skólanum í Reykjavík.
Einar var jarðsunginn frá Hafn-
arkirkju 5. júlí.
þar og ber húsið
glöggt merki um
vandaða vinnu þína
og hafði pabbi minn
oft á orði að það
þyrfti örugglega ekki
að vinna upp verkin
þín, enda fáir sem
komast með tærnar
þar sem þú hafðir
hælana þegar talað er
um vandvirknina. Á
þessum tíma mynduð-
ust mjög traust og
sterk vinabönd milli
þín og foreldra
minna, þau töluðu oft um þig eins
og einn af fjölskyldunni enda varstu
það í hugum þeirra. Margar góðar
minningar koma upp í hugann þeg-
ar ég hugsa um allar góðu stund-
irnar með þér, mikið var oft búið að
spjalla, gantast, hlæja og meira að
segja dansa, því þótt rólegheitin og
hlédrægnin einkenndu þig hafðir
þú virkilega gaman af öllu gríni líka
og gaman var oft að sjá þig glotta
út í annað
Lífið lék nú ekki aldeilis alltaf við
þig, elsku karlinn minn, en loksins
birti til og allt var á uppleið, þú
kominn í fasta vinnu á Kárahnjúk-
um, búinn að kaupa þér góðan bíl
og farinn að hugsa vel um þig og sjá
fram á betri tíma. En þá kom kallið,
svo óvænt og allt of fljótt. Svona er
nú lífið hverfult. Við sem kveðjum
þig ættum að hafa það í huga að við
vitum aldrei hver fer næstur og því
er mikilvægt að hlúa hvert að öðru
og reynast samferðafólki okkar
eins vel og unnt er.
Kæri Villi og aðrir aðstandendur,
guð blessi ykkur og styrki.
Heiðveig M. Jónsdóttir.