Tíminn - 04.07.1970, Blaðsíða 5

MMJGARDAGUR 4. Jú!í lí)70.
TIMINN
MEÐ MORGUN
KAFFINU
_ — Já, það er rétt hjá þér.
Útlrtið skiptir ekki mestu máli.
ibróðir og stóra systir
voia að rífast, ' og þegar
mamma var búin að sætta þau,
varð litla bróður að orði:
— Ó, að það væri ekkert
kvenfólk till
— I>á væri heldur enginn.
sem gæti hneppt fyrir þig bux
anum.
— Nei, en þá þyrfti ég held-
ur engar buxur.
— Við mamma sendum þér
kannski kort frá Mallorka.
Jonni: — Ég skal segja
tnömmu, að þú hafir brotið
rósina.
Elsa: — Þá segi ég henni, að
þú hafir pissað inn um bréfa-
rifuna hjá frní Nielsen!
Jonni: — Jæja þá, þú mátt
svo sem brjóta aðra rós.
Afsaki'ð, gætuð þér gert mér
greiða?
— Komdu hérna vina tnín
og fáðu þér sæti á hnénu á
mér. Svo skal ég segja þér
frá blómunuen og býflugunum.
— Æ, ég kann það allt sam
an. Segðu mér heldur frá Janc
og Tarzan.
Frú: — Drengur minn. Veit
mamma þín að þú reykir?
Drengurinn: Frú mín. Veit
maðurinn yðar, að þér ávarpið
ókunna karlmenn úti á götu?
Heyrt í strætisvagni:
— Mamma, hvaða stóra hús
er þetta?
— Þetta er baðhús. Þangað
fer fólk, sem hefur engin bað-
herbergi til að baða sig í.
— En af hverju höfum við
þá aldrei farið þangað?
ISPEGU VClSMIM]
Mamma var árangui-slaust
búin að reyna að fá Munda
litla til að borða spaghettíið.
— Ég skal reyna, sagði þá
stóra systir, og eftir nokkrar
mínútur var potturinn galtóm-
ur.
— Hvernig í ósköpunum
fórstu að þessu? spurði mamma
forviða.
— Ég sagði honum bara að
þetta væru hveitiormar.
DENNI
DÆMALAUSI
Fínt, þú ert vakandi, ég var
hræddur um að ég vekti þig.
Þv.j miður vitum við ekki
hvað þessi hráðfallega stúlka
heitir, né hverrar þjóðar hún
er. Það eina, sem við getum
um hana sagt er, að hún er
þátttakandi í námskeiði stúd-
enta í Englandi, þar :.am fjall-
að er um „tungumál líkam-
ans“. Einn af leiðbeinendum á
námskeiðinu er amerískur sál-
fræðingur, sem mjög hefur
lagt sig í líma við að rannsaka
hreyfingar, stellingar og hátta-
lag manna yfirleitt og ráða
láknmál þeirra. Hann segir, að
fólk geti tjáð sig til fullnustu
með hreyfingum einum sam-
an, og að ómeðvitað noti all
ir „tugumál Iíkamans“ miklu
meira en fólk almennt ger
sér grein fyrir.
Allir vita, að við yppum öxl-
um, lyftum augabrúnum, blikk-
um o. fl. í ákveðnum tilgangi,
Ein þeirra kvenna er Pablo
Picasso skreytti æviferil sinn
með, en hljópst síðan frá, er
Francoise Gilot. Francoise er
nú fjörutíu og átta ára og var
að ganga í það heilaga fyrir
nokkrum dögum. Hún virðist
ekki líta við öðrum en fræg-
um mönnum og snillingum, því
í þetta skiptið giftist hún dr.
Jónasi Salk. lækninum er fann
upp bóluefnið við mænusótt.
Þau Jónas og Francoise hittust
í Kaliforníu fyrir ári hjá sam-
eiginlegum kunningjum sínum
sem fannst tilvalið að kvnna
þau, héldu að þau gætu átt
vel saman. Og svo fór að þau
en aftur á móti gera fæstir
sér grein fyrir ástæðu þess,
að við krossleggjum fætur,
svo eitthvað sé nefnt. Þetta,
og margt fleira, dunda stúd-
entarnir sér við að athuga, m.
a. með því að halda bagnar-
dansleiki, þar sem enginn segir
aukatekið orð. Og ef allar stúd
ínurnar eru jafnfallegar og
nafnlausa vinkonan okkar á
myndinni, hlýtur þetta að vera
einkar skemmtilegt námskeið.
Ef lesendur hafa áhuga á
að kynna sér frekar „tungu-
mál líkamans", er upplagt að
byrja á myndinni. Fyrir suma
þarf kannski ekki einu sinni
að ,,þýða“ hana, en til vonar
og vara er þýðingin eitthvað á
þessa leið: Þú ert velkominn
í minn félagsskap, ég er ein-
mitt að leita mér að nýjum
vini.
ákváðu að ganga í það heilaga.
Sonur Francoise og Pablo
Picasso er nú 23 ára, en hann
heitir Claude Picasso. Er
blaðamenn spurðu hann hvað
honum fyndist um ráðahaginn
svaraði hann fáu, muldraðj að-
eins: „Ég vona að þið skiljið,
að ég segi ekkert um þetta“ en
síðan bætti hann við, „þau virð-
ast hæfa hvort öðru“.
Lögreglan i Thrapston, North
ans í Englandi er nú mjög á
verði, því íbúar borgarhlutans
hafa kvartað yfir að djöfla-
Það er ekkert grín fyrir
venjulegt fólk að læra full-
komna mannasiði, hvað þá kon-
unglega framgöngu. Og eins og
myndin sýnir, er Hinrik prins
þar engin undantekning. Hann
mundi nefnilega ekki eftir því
fyrr en um seinan. að það er
argasti dónaskapur að taka í
hendina á sjálfum kónginum, án
þess að taka af sér hanzkann,
jafnvel þótt maður sé, eins og
í þessu tilfelli, tengdasonur
hans.
Annars er það að frétta af
prinsinum, að hann tekur stöð-
ugt framförum í hinu eríiða
námi.
dýrkendur vaði uppi þar í hverf
inu. Þeir hafi sézt dansa alls-
naktir um miðnæturskeið í
skemmtigarðinum, o,g einnig
kvarta nokkrar fjölskyldur yf-
ir því að heimiliskettir þeirra
séu horfnir. Kveðst fólkið þess
fullvíst, að djöfladýrkendur
hafi stolið köttunum og fórn-
að þeim á altari djöfsa.
Einn lögregluþjónanna sem
þarna hafa verið á vappi und-
anfarnar nætur í þeim tilgangi
að standa vesalings diöfladýrk-
endurna að einh ærju ósæmi-
legu ,segir að djöfladans og
dýrkun séu orðin svo útbreidd
trúarbrögð í Englandi, að það
sé nœsta fáránlegt að vera að
eltast við þetta, enda er trú-
frelsi í landinu og naumast sam
rýmist það lögum um trúfrelsi
að hefta djöfladans nakinna
manna og kvenna um xniðnæt-
urskeið.
C9aude nokkiur Pieasso taipaði
máli fyrir rétti á dögunnm.
Þetta væri kannski ekki í frá-
sögur færandi, ef málið hefði
ekki fjallað um rétt bans til
að kalla sig son föður sms og
jafnfnamt réttinn til arfs eftir
hann. Þar sem faðirinn er eng-
inn annar en Pablo gamli Pic-
asso, sem auk þess að vera
heimsfrægur, veit ekki aura
sinna tal, verður þetta að telj-
ast fjárans óheppni.
Niðurstaða réttarins grund-
vallaðist á því, að fyrri kona
Pablos, Olga, var enn á lífi,
þegar Claude fæddist. Móðir
Claudes og Palomu. alsystur
hans, var um áraraðir ástmey
Pablos, en giftist honum aldrei.
Hún er eins og sjá má á öðr
um stað á síðunni, nýgift Jón-
asi Salk.
1