Tíminn - 21.07.1970, Blaðsíða 8

8
Sigurður Jóhannsson við eitt skattholanna, sem hann framleiðir.
Sérhæfing -
framtíðin i
íslenzkri
1 / x
Litið við hjá Neshúsgögnum í Borgarnesi
í Borgarnesi starfar fyrirtæki'ð
Neshúsgögn, sem einkum framleið-
ir skatthol ýmiss konar, saumatoorð
Rúnar Vernharðsson, einn starfs.
manna Neshúsgagna
og svefnbekki. Forstjóri er Sigurð
ur Jóhannsson en auk hanns vinna
sjö menn við fyrirtækið.
Skattholin, sem þar eru smíðuð,
hafa einkutm orðið vinsæl. Mis-
munandi afbrigði eru framleidd af
sama skattholinu. En er við göng-
um um húsnæði fyrirtækisins
vekja svefnbekkir með salúnofnu
áklæði athygli okkar. Gaflar og
sængurfatageymsla eru plasthúðuð
í hagkvæmnisskyni.
í fyrra sumar var sölusýning á
húsgögnum fyrirtækisins um sum-
arleyfistímann. Hún gekk ágæt-
lega, en Sigurður kveðst ekki ætla
að halda sýningu í sumar. Ástæð-
an er sú, að helzt ekki má loka
fyrirtækinu, þar sem húsgagna-
verzlanir eiga aðeins sýnishorn af
vörunni, sem þær bjóða, en panta
frá húsgagnaframleiðendum jafn-
óðum og húsgögn seljast. — Þeir
láta okkur um að eiga lagerinn,
sagði Sigurður. — Húsgagnafram- j
leiðendur gerðu eitt sinn tilraun ;
til að reka sameigialega verzlun. !
Sú tilraun mistókst, en það hlýtur;
að hafa verið óþarfi. Slík verzlun
væri vissulega ákjósanleg.
— Ég tel að sérhæfing og hæfi-
leg verkaskipting sé nauðsynleg,
eigi íslenzkir húsgagnaframleið-
endur að eiga sér framtíð. Með
þeim hætti geta lítil verkstæði
þrifizt, trúi ég. En í Reykjavík
finnst mér alltof margir og smáir
aðilar leggja stund á þessa fram-
leiðslu, ég skil ekki að það geti
borgað sig fyrir einn og tvo menn
að starfa við húsgagnaframleiðslu
í þeim mæli sem þar tíðkast.
SJ.
TIMINN
ÞRIÐJUDAGUR 21. JÚLÍ 1970.
ÞEIR VEIÐA LANDS-
INS BEZTU RÆKJU
Þurfum aðstoð til að brúa bilið, meðan við erum að auka framíeiSsTuna
Tíminn heimsækir Niðursuðuna í Grundarfirði
Soffanías Cecilsson
Fyrir tæpu ári byrjuðu Gvund
firðingar að stunda rækjuveið-
ar og um svipað leyti fór Nið-
ursuðan i Grundarf. að sjóða
niður og síðan frysta rækju.
Fjórir bátar eru nú á rækju-
veiðum frá kauptúninu og
sækja þeir afiann út á Breiða-
fjörðinn í álinn fyrir utan bæ-
inn eða út af Hellissandi. Rækj-
an sem veiðist á Breiðafirði
þykir sérlega Ijúffeng og er
mun stærri en Vestfjarðarækj-
an. Mikil atvinnubót hefur orð-
ið að rækjuvinnslunni í landi
bæði í Grundafirði og Stykkis-
hólmi. Annað fyrirtæki hefur
nýlega hafið rækjuvinnslu í
Grundarfirði, Framnes, sem
Júlíus Gestsson stendur fyrir.
Tveir ísafjarðarbátar stunda
rækjuveiði á Breiðafirði frá
Stykkishólmi og fyrirtækið
Skel h.f. annast þar vinnslu
bæði á frystum pilluðum rækj-
um og lausfrystum rækjum með
skelinni. En þótt rækjuveiðin
hafi bætt atvinnuástandið á
þessum stöðum og afurðirnar
séu sérlega góðar, er ekki
rekstrargrundvöllur fyrir þess-
um atvinnuvegi á Snæfellsnesi
eins og nú er. Til þess er aflinn
ekki nógu mikill og ekki nægi-
lega stöðugur. Áhafnir bátanna
hafa ekki haft nægilega miklar
tekjur af þessari veiði. Rækju-
miðin á Breiðafirði eru með
öllu ókönnuð af opinberum aðil-
um og eigendur bátanna hafa
eytt miklum tíma og peningum
til að leita fyrir sér á eigin
spýtur, en hafa þó engan veginn
nógu góð fiskileitartæki til
þess.
Er blaðamaður Tímans heim-
sótti Niðursuðuaa í Grundar-
firði nú fyrir skömmu var vinnu
lokið við pill'unina þann daginn.
en 20 konur höfðu unnið fram
að hádegi. Páll Cecilsson var að
moka rækjuske! á bifreið en
skelinai er ekið til laxeldis-
stöðvarinnar að Lárósi, þar sem
hún er fæða fyrir marflóna,
sem laxinn lifir svo aftur á.
Bráðlega bar þá að Soffanías
Cecilsson eiganda Nirðursuð
unnar og skipstjórann á Frosta,
einum rækjubátanna, Karl
Magnússon.
FISKILEITINA VANTAR
— Við erum um lVz —- 2
tíma á miðin og erum venjulega
í róðri frá þvi M. 6—8 á morgn-
ana fram til 10—12 á kvöldin,
sagði Karl.
— Við veiðum rækjuna á
miklu meira dýpi en gert er við
Vestfirði. Aflinn hefur ekki
verið nógu góður, þótt stundum
veiðist vel. Þetta getur rokið
upp í smátíma, en svo hverfur
rækjan gjörsamlega aftur. Sum-
ir gizka á að hún gaagi lengra
inn í Breiðafjörðinn. En það
vantar alveg fiskileitina hér,
Karl Magnússon,
skipstjóri á Frosta
við sjálfir getum ekki annazt
hana.
Hæsti báturinin hér hefur far-
ið upp í tæp 2 tn í róðri, en
Frostina hefur fengið mest um
lVs tn. En það er erfitt að
stunda þessar vei'ðar eins og
veðráttan er hér á vetrum.
EKKI NÓGU GOTT FYRIR
BÁTANA
— Fyrirtækið Niðursuðan
er tilraunastarfsemi, sagð'
Soffanías Cecilsson. — Ég rek
fyrst og fremst saltfiskverkun
og gerði ’ "■* ei-ngöngu áður.
Fyrir U’ árum byrjuð-
um við a niður þorsklif-
ur, sem seid hefur verið til
Austur-Evrópulanda. Þeir eta
hana víst sem álegg, ea við
fáum ekki nógu hátt verð fyrir
hana til þess að framleiðslan
sé arðvænleg.
Fyrir um ári byrjuðum við
rækjuvinnslu. Fyrst suðum við
rækjuna niður í dósir. en nú
frystum við hana í saltpækli,
og seljum mest allt til Noregs-
Rækjan er hreinsuð úr sjó
strax um borð í bátunum.
Okkar rækja er mun betri og
stærri en sú sem vei'ðist við
Vestfirði. Oft eru aðeins 135
rækjur í hverju kílói hér, en
hins vegar allt upp í 350 í
hverju kílói af Vestfjarðarækju,
en smærri má hún ekM vera
til að seljast á erlendum mark-
aði. Því miður fáum við þó
ekki hærra verð fyrir okkar
framleiðslu.
Við setjum rækjuna í plast-
fötur og einnig minni dósir.
Nokkuð er einmig selt innan-
laads og er vert að vekja at-
hygli á því að rækjan geymist
ófryst í kulda í saltpæklinum i
allt alð fimm vikur.
— Afli rækjubátanna hér er
kominn upp í tæp 100 tn frá
áramótum og þetta hefur aldrei
verið verulega gott fyrir bátana.
sagði Soffanías ennfremur.
En rækjan hefur orðið mikil
atvimn-ubót fyrir byggðarlögin
hér, í gær voru hér 38 í vin-nu,
konur og unglingar, sem flest
fengju ekki vinnu ella.
Hér má skjóta því i-nn I að
hjá Skel h.f. í StykMsh. vinna
að jafnaði um 45 stúlkur. En
114 hafa unmið þar í einn eða
fleiri daga síðaa rækjuvinnslan
hófst í síðasta mánuði.
— í fyrra vetur var greitt
hinga® til Grundarfjarðar það
mikið fé í atvinnuleysisbætur,
að nægt hefði til að gera út
tvo báta á rækju, sagði
Soffanías. —Ég tel að pening-
unum væri betur varið þann-
ig, til að auka framleiðsluna.
Við þurfum aðsto'ð til að brúa
bilið meðan við erum að auka
framleiðsluaa svo að verðið
sem fæst fyrir rækjuna verði
nægjanlegt. Hér er einnig mögu
leiki á að vinna krækling. En
það er sama sagan með hann,
framleiðsla-n yrði of dýr, a.m.k.
til a-ð byrja með. S.J.
PáU Cecilsson