Tíminn - 23.03.1971, Síða 7

Tíminn - 23.03.1971, Síða 7
MMÐJUDAGUR 23. marz 1971 sið nota hana rétt. Þetta er til- ganguir og verksvi'ð þessarar tæknifullkomniu stöðvar og þeirra stofnana, sem um hana yrðu að rísa og kemur ekki nærri neinu því, er íslenzka Ríkisútvarpið lætur sig skipta sem slíkt, eða neinar aðrar út- varpsstöðvar um víða veröld, á þann hátt eða í þeirri stærð og víðfeðmi, sem hér um ræðir, og er aðeins einn liður í stórri heild og þarf að hasla völl á þeim stað á jörðinni, sem hún nær beztum og öruggustum árangri. Ég hefi haldið því fram, hvar sem ég hef komið því við, að á ÍSLANDI væri ákjósanleg- asti staðurinn fyrir þessa stofn- un. Það fór ekki á milli mála strax á þinginu í Detroit, a@ það vaknaði áhugi á fjölmiðlunar- stöðmni. Nokkrir menn ræddu þetta við mig á þinginu og töldu þetta afbragðshugmynd. Amer- ískuy biskup sagði við mig: „Og þetta kemur frá ÍSLANDI." Mér þótti þetta „ekki nógu gott“ (reykvískt máltæki í dag), var í Ameríku og sagði: „Leif- ur Eiríksson kom líka frá ís- landi.“ En sleppum gamni. Ég hef oft verið spurður, hvort ég óttist ekki að einhverj- ir hryndi þessu í framkvæmd í einhverju ö'ðru landi og þakki sér svo hugmyndina líka. — Því get ég ekki svarað, en slíkt þekkir maður úr viðskiptaheim- inum. Hér horfir allt öðru vísi við. í fyrsta lagi hleypur nú Séra HENRY E. COREY Ritstjóri AMERICA IS. enginn að því að framkvæma þetta, svo má minna á gamalt máltæki, „að, það sé sama hvað- an gott kemur“, en óneitanlega væri mér ekki sama um fjöl- miðlunarstöðina, því hún er í raun og veru það, sem sentral- íserar alla aðra þætti þessarar miklu áætlunar, og henni er hægt að koma upp á mjög stutt- um tíma. Þar kemur ekkert til greina nema tækni og peningar. Allt hitt — hin mikla MENN- INGAR-HEIMSBORG, verður að þróast á óralöngum tíma, en sá aðili, sem kæmi f jölmiðlunar- ■Hans heilaglelki KIRPAL SINGH JIMAHARAJ stöðinni upp, hefði möguleika á sambandi við allt mannkyn, og hún er í raun og veru eini möguleikinn til alð koma um- ræddu heknssambandi á. Hún yrði lykillinn að menningar- birgðum heimsins, vexti þeirra og dreifingu. Ég held, að því hafi verið slegið föstu af aðilum, sem telj- ast hafa þó nokkra mögul. til réttláts mats, að hugmynd mín um uppbyggingu HEIMSSAM- BANDS úr kjarna þeirra fé- laga og stofnana, sem víðsvegar um jörðina vinna í alvöru að friði og mannúð á grundvelli félagslegrar, heimspekilegrar, trúarlegrar og vísindalegrar þróunar, taki tæknina til þess ýtrasta í þjónustu sína, eins og ég legg sérstaka áherzlu á og tel höfuðskilyrði, sé sú gagn- gerðasta hugmynd, sem fram hefir komið til stórstígari og fljótvirkari þróunar en áður, — að því háa marki MANNKYNS- DRAUMSINS um. að á jörðinni ríki réttlæt: og friður í anda þess siðgæðis er oddvitar mann- anna á jörðinni hafa um þús- undir ára tileinkað mannkyn- inu öllu, en sem svo hrapallega hefir verið vanrækt að gera að veruleika, og því hafa mér bor- izt svo margar hlýjar kveðjur og uppörvanir frá ótal aðilum — allt frá því að ég fyrir nærri 10 árum fór af stað með þessa hugmynd. Það var árið 1962, að ég hóf að rita um þessa menningar- og fjölmiðlunarmiðstöð — HA- BORG ANDLEGRAR MENN- INGAR — í sérprentaðri rit- gerð, er ég kallaði SAMEIN- AÐ MANNKYN, og sendi þá strax inn á Alþingi í jafnmörg- um eintökum og alþingismenn eru margir. Það var þegar frum- varpið um almannavamir var til afgreiðslu. Ég skal játa, að ég hef ekki fylgt þessu eftir hér heima, en meira á erlendum vettvangi. Ég fann, að það var meira tekið TÍMÍNN eftlr því þar, og svo telur mað- ur sér trú um að „það verði enginn spámaður í sínu föður- landi“. En það þarf ekki að vera ástæðan, heldur hitt, að við höfum það svo gott í okk- ar landi, að okkur gleymist, hvaið aðrar þjóðir verða að þola, og okkur finnst ekki mikil ástæða til að breyta heiminum. Við glötum ekki æsku okkar á blóðvöllum stríðand þjóða, við líðum ekki hungur — ekki leng- ur — við þekkjum ekki aum- ustu hliðar mannlífsins og þjóð- félagslegan vanda í sinni svört- ustu mynd, af eigin raun. Við sofum of fast þegar aðrir vaka og þjást. Vanmáttarkenndin firrir okkur sýn, mætti og þori; við teljum okkur svo lítilsmegn- uga, óminnugir þess, að það er ekki mergð manna, sem hefir skapað mannkynssöguna. Það mætti næstum telja þá á fingr- um sér. Það þarf ekki milljóna- þjóðirnar til að skapa háþró- aða menningu. Þær eru kannski ólíklegastar til þess. Til þess þarf siðgæði, þor og sterkan vilja, örlítils hluta af mergð- inni. Misfellur mannlífsins og þjóðfélagslegur vandi liggur ekki í takmörkunum þess, sem mögulegt er að gera, heldur í því, hvaða viðfangsefni eru val- in. Dæmin um þetta liggja við fætur okkar í lifnaðarháttum okkar, lífsvenjum, sem eyða lífsmagni og heilsu, í stað þess að velja það, er veitir heil- brigði og hreysti. SRI T. S. KHANNA „Kirpal Bhavan", U.S.A. Ég sendi útdrátt úr erind- inu sem ég sendi Alþingi til tveggja tímarita erlendis, sem bæði birtu hann, áður búinn að senda þessum tímaritum greinar um hásipekileg (meta- physics) viðhorf sem allar voru birtar. Þannie byrjaði ég áróðurinn fyrir 10 árum á er- lendum vettvangi fyrir FJÖL- MIÐLUN AR-STOFNUNINNI — OG HÁBORG ANDLEGRAR MENNINGAR á íslandi. Þegar ég hefi verið inntur eftir því, hvort það sé af rækt arsemi við föðurlandið, að ég hafi þetta sjónarmið, þá kann- ast ég ekki við, að það ráði úrslitum. í ritgerð sem bráð- lega kemur í amerísku tíma- riti eftir mig um ísland renni ég allsterkum stoðum undir bá skoðun, að á íslandi séu hag- stæðustu skilyrðin. Þótt ég sé að sjáUsógðu veikur fyrir þeirri göfugu „brúði“ sem kölluð er föðurlandsást, þá vildi ég þó ógjaman láta hana skera úr um afstöðu mína til mkilsvarð- andi mála, ef vafasamt væri að hún gæti samrýmzt þeim. Því verður ekki á móti mælt, að djúpir skuggar og margir hafa fallið á þá fögru ,,lafði“ í hvers nafni svo margir glæpir mannkynssögunnar hafa verið framdir, og kannski of sjaldan að því gáð, að það er aðeins ein hjörð. sem byggir þessa jörð. og einn og einn sem hjörðin öll. til jafnréttis bor- inn, en svo aftur of gert — eða á röngum forsendum — þegar mannúðarhverir Norður landaþjóðanna taka að gjósa t.d. í kynþáttamálum sem þær bera of lítið skynbragð á »g hálfgerðri opnun innstreymis hinna óskyldustu kynflokka og þjóðerna til okkar litla þjóðfé- lags. — Mannúðin og föðurlandsást- in þessar björtu dætur Guð- anna skarta fegurst og ávinnst mest þegar þær eru heimasæt- ur vitsmunanna. Gangi þær til- finningunum á hönd, getur brugðið til beggja vona. Þótt ég tali og skrifi um sam einað mannkyn, þá á ég ekki við það, að öllu sé hrært í einn graut. Skipulag vitsmuna manna verður um aldir að brúa það bil sem er milli hinna óskyldustu kynstofna, þjóða og þjóðabrota og aðeins há- þróuð menning getur samræmt, en það sem er aðkallandi er, að rétti og möguleikum mannanna til lífsins sé sem bezt jafnað. að heimsalda andúðar og gagn rýni rísi gegn mannréttinda- brotum, valdasjúkra stjómmála manna, á hverjum sem þau bitna.Til þess að sú alda brotni á sökudólgunum. þarf tæki, sem gefur henni möguleika til að hrynja með þeim þunga að óréttlætið fái ekki rönd við reist. Þetta tæki er hin marg umtalaða fjölmiðlunarstofnun, sem gæti kallað inn í hvert ein asta eyra um hnattbyggðina alla. nöfn, stöðu og þjóðemi þeirra, er beittu valdi sínu og mætti til að kúga og misþyrma jafnvel heilum þjóðum. í um- ræddri MENNINGARSTOFN- UN, þar og hvergi annars stað ar yrði rödd og tunga, máttur og vilji þess valds, er eytt gæti sundmng, og alið upp á braut aldanna og þúsunda kynslóða þroskað og farsælt mannkyn. Ég hefi ekki.enn sótt um leyfi fyrir Útvarpsstöðinni, ekki þannig að svars sé að vænta, það þarf meiri undir búning, því mér má ekki hafa borizt synjun, áður en ég er kominn lengra, annars get ég tæplega skilið að til slíks gæti komið, þegar málið liggur nógu skýrt fyrir. Ég fer því ekki á stað með það við þing eða stjórn hér, fyrr en öll rök hníga að bví, að úr framkvæmdum geti orð ið og fyrirsjáanlegur þjóðar hagur, enda xyti stöðin íslenzk um lögum og þeim reglum er alþingi og ríkisstjórn settu henni. Oft er ég spurður um hvaða efni við íslendingar getum lagt til svo háþróaðrar menningar stofnunar. Það væri nú ekkert smáræð is efni sem við legðum fram með því að leggja til landrými fyrir hana, en ég veit að það er átt við hið andlega og menn ingarlega efni. Við eigum menningu í stærri stíl en flestar ef efcki allar þjóðir heims, sem sam svarar þeim markmiðum sem umrædd MENNINGARSTOFN UN stefnir fyrst og fremst að, sem sé virðingu fyrir mannin um. mannréttindum — frelsi og friði. Þetta er innsti kjarn- inn í ísl. þjóðarsál. Við nöf- um vitsmuni, manndóm os menn til að gróðursetja og rækta þennan kjarna í menn ingarmeiðum annarra þjóða, þegar skilyrði hafa skapazt. Ef við sláum upp peninga Dr. DONALD CURTIS Stofnandi og framkvæmdastjóri Seience of Mind Church, Dallas, Texas, U.S.A. hliðinni á þessu máli, þá skín hún sem skíra gull. Hvílíkt stökk yrði það ekki ef menningarstofnun sú er hér hefir verið rætt um, risi hér. í landinu sem svo margir hyggja að eskimóar byggi. Heimsveldafundir yrðu haldn ir hér, og óslitinn, þungur straumur ferðamanna myndi ligfija til landsins. Ein stofn un sem ég hefi ekki minnzt á opinberlega ætti að rísa hér, ég hefi sett þá hugmynd fram í byrjunarstefnuskrá er ég hefi sett saman um umrætt HEEMSSAMBAND og orða það svo í nefndri stefnuskrá: „Að beita sér fyrir stofnun háskóla helztu menningarþjóða heims. HEIMSHÁSKÓLA. sem vinnur að gagngerðri menntun stjórnmiálamanna, er byggð sé á heimspeki og kjarna háþró- uðustu trúarbragða heims, til þess að djúpstæð þekking á grundvallaratriðum siðgæðis verði þau sjónarmið, sem heim inum verði stjórnað eftir“. Stofnun slíks háskóla er eitt af mest aðkallandi málum Einn af fulltrúum ungu kynslóð- arinnar á þingi S-U-N sl. vor. mannkynsins í dag. Hvernig getur vel farið þegar þjóðum er stjórnað af mönnum sem eru á þroskastigi allt niður í mannætur? Þó eru þeir ekki hættulegastir, heldur eru það leiðtogar stærstu menningar- þjóðanna, sem mannkyni ógna. Risi háborg andlegrar menn ingar a íslandi. þá yrði bað sú mesta hamingja sem nokk urri þjóð hefði nokkru sinni fallið í skaut. — fyrsti friðaði reiturinn á þessari jörð, því þar sem mannkynið allt ætti sitt „ÓÐAL“ í andlegri og veraldlegri forsjá yrðu herfor- Framhald á bls. 17

x

Tíminn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.