Tíminn - 26.05.1971, Blaðsíða 8

MIÐVIKUDAGUR 26. maí 1971
BALDUR ÓSKARSSON
ÞORSTEINN GEIRSSON
TÓMAS KARLSSON
Frá kappræðufundi FUF í Reykjavík og Heimdaflar á mánudagskvöldið:
Unga fólkið styður Framsóknar-
flokkinn til að fella stiórnina
Ungir framsóknarmenn í Reykja-
vík og Heimdellingar efndu til
kappræðufundar í Sigtúni á mánu
dagskvöldið. Húsfyllir var, og fund
urinn á köflum f jörugur. Af hálfu
ungra framsóknarmanna töluðu
þrír ungir frambjóðendur í Reykja-
vík, en af hálfu Hcimdallar einn
frambjóðandi og tveir lögfræði-
nemar. Mörg mál spunnust inn í
þessar umræður, og er gerð grein
Cyrir þeim hér á eftir,
Atli Freyr Guðmundsson, fund-
arstjóri FUF, setti fundinn. í
fyrstu umferð fengu ræðumenn
10 mínútur hver.
Baldur Óskarsson 4. maður á B-
listanum í Reykjavík, hóf um-
ræðumar. Gerði hann grein fyrir
baráttu ungra framsóknarmanna
og þeim árangri, sem náðst hefði í
þeirri baráttu innan Framsóknarfl.
ins. Þeir hefðu barizt fyrir nýjum
viðhorfum í íslenzkum stjórnmál-
um, nýju gildismati í stjórnmál-
unum, opnari stjórnmálastörfum,
auknu lýðræði og nýskipan flokka-
kerfisins. Barátta Sambands ungra
framsóknarmanna hafi vakið þjóð
arathygli, og hafi Morgunblaðið
þar þjónað sem sérstakt málgagn
ungra framsóknarmanna og vakið
réttilega athygli á aðgerðum þeirra
hverju sinni. Aftur á móti hafi í
þvi blaði farið Ut'* fvrir frásögn-
um af aögeiöum u ' vra íhalds-
manna, enda ekki von.
Ungir framsóknarmenn hafi í
póUtísku starf sínu verið að leggja
grunninn að flokkakerfi framtíðar-
innar og flutt inn í stjóramála-
umræðuna nýtt gildismat og hug-
sjónir ungs fólks, á sama tíma
og ungir íhaldsmenn hafi verið
að reyna að endurvekja úreltar
100 ára íhaldshugmyndir.
Hann nefndi, að ungir framsókn-
rmenn hefðu mótað störf og stefnu
flokksþings Framsóknarflokksins á
tncðan ungir íhaldsmenn hafi haft
það eina framlag á landsfundi
Sjálfstæðisflokksins, að gera það
upp við sig hvort þeir ættu að
kjósa Gunnar eða Geir.
Baldur bar síðan saman stefnu
og baráttu ungra framsóknarmanna
og ungra sjálfstæðismanna á
ýmsum öðrum sviðum, og sýndi
íram á, að á meðan ungir fram-
sóknarmenn væru að berjast fyr-
ir þýðingarmiklum málefnum væru
ungir íhaldsmenn peð í valdabar-
áttu foringja sjálfstæðisflokksins.
EUert ^chram, 7. maður á lista
-r'á'J-rtæ":'',”anna í Reykjavík, var
fyrsti ræðumaður Heimdallar.
Hann ræddi um vinstri stjórnina,
og að Hermann Jónasson hefði flú
ið frá vandanum þegar samstaða
reyndist ekki um aðgerðir gegn
verðbólgunni. Síðan ræddi hann
framfarir „viðreisnar“tímans og
sagði að ungt fólk gerði sér ekki
grein fyrir þeim breytingum ,sem
orðið hefðu á þessu tímabili. Þó
væri margt sem krefðist úrbóta
í dag.
Síðan ræddi hann störf og stefnu
Framsöknafflokksins þetta tíma-
bil, og væri flokkurinn- dragbítur
á allar framfarir.
Loks lýsti hann því yfir, að
ungt fólk hefði á undanförnum
árum deilt á ýmislegt, t.d. vinnu-
brögð stjórnmálaflokka. Ungir
sjálfstæðismenn væru hins vegar
ekki í andstöðu við eigin flokk.
Þorsteinn Geirsson, lögfræðing-
ur, var annar ræðumaður ungra
framsóknarmanna. Hann sagði, að
þar sem Ellert hefði lítið rætt
stefnu ungra sjálfstæðismanna —
sem kannski væri von, því hún
væri ekki svo merkileg — þá ætl-
aði hann að fræða fundarmenn
nokkuð um þá stefnu. Rakti síðan
stefnumál þeirra rm aukið lýð-
ræði eftir 12 ára viðreisn, minni
ríkisafskipti (væntanlega þar átt
við Slippstöðina á Akureyri, Sana
og Álafoss) og ýmislegt fleira.
Þc-r'-'- • igði, að þegai- ungir
cjá'f .._w,suieun hefði loks ákveð-
io að reyna að móta einhverja
stefnu, hafi þeir grafið upp guð-
fræðing til að kenna þeim fræði
Jolin Stuart Mills. Þessum guð-
fræðingi hefði tekizt illa boð-
skapurinn á eigin heimili, því eig-
inkonan væri komin í framboð
fyrir Alþýðubandalagið. Hefði lít-
ið borið á stefnumálum ungra
sjálfstæðismanna siðan.
Jón Magnússon, stud. jur., ræddi
um nokkur mál og afstöðu Fram-
sóknarflokksins til þeirra. Nefndi
óréttláta kjördæmaskipun, sem
lýsti sér í því að 60% þjóðarinn-
ar kysi 40% þingmanna í Reykja-
vík og Reykjaneskjördæmi. Ræddi
einnig stóriðjumál og aðild að
EFTA. Fór inn á samanburð á
stefnu SUF og Framsóknarflokks-
ins, og lagði síðan fram ýmsar
spurningar til frambjóðenda fram-
sóknarmanna m.a. hvort framsókn-
armenn væru á móti þvi að ganga
í EBE og með hverjum þeir ætl-
uðu að mynda stjórn eftir kosn-
ingar.
Tómas Karlsson, 3. maður á B-
listanum í Reykjavík, talaði næst
ur og svaraði ýmsum atriðum í
ræðu Ellerts, en ræðu hans kvað
hann hafa verið gamlar lummur,
sem allir kynnu utanað því það
væri svo oft búið að endurtaka
þær. Hermann Jónasson hafi ver-
ið drengskaparmaður í stjórnmál-
um, og sagt af sér þegar hann
gat ekki staðið við loforð sín.
Frá þeim tíma hafi verðbólgan
— sem yiðreisnarstjórnin ætlaði
að stöðVá ' —‘Verið hinn: raunvérn1
legi stjórnandi á íslandi. Frám-
sóknai'memt 'iofa ekki‘"meiru' ‘en
þeir geta staðið við, þeir standa
og falla með fyrirhcitum sínum.
Það gerði núverandi ríkisstjórn
ekki. Á síðasta áratug hafi verð-
bólgan aukizt 102% meira en á
áratugnum næst á undan.
Sagði, að verðstöðvunin nú ætti
aðeins að giida til 1. september.
Verið væri að leika santa leikinn
og árið 1967. Spurði hvers vegna
stjórnarflokkarnir teldu verðstöðv-
un aðeins þjóðráð ntcðan verið
væri að kjósa til alþingis.
Ræddi síðan um aukningu þjóð
arframleiðslunnar, sem væri mik
il á undanförnum áratug, en samt
væri kaupmáttur dagvinnutíma-
kaups minni nú en 1959. Hins veg-
ar hefðu ýmsir hagnazt vel á verð
bólgunni, og þeir væru í innsta
hring Sjálfstæðisflokksins.
Tómas svaraði ummælum Jóns
um Kjördæmamálið, og sagði hann
hafa gleymt því, ,að Sjálfstæðis-
flokkurinn hafði forustu um að
koma þeirri skipun á sem nú rík-
ir. Eina ástæðan fyrir því, að ekki
væri fjölgað um þingmenn í
Reykjavík og Reykjaneskjördæmi
væri, að Framsóknarflokkurinn
myndi vinna þau þingsæti sem
við bættust.
Því næst fjallaði Tómas um
Gunnar Thoroddsen og þau um-
mæli hans í fyrra, að endurmeta
þurfi sjálfstæðisstefnuna. (Ekkert
klapp frá Heimdellingum). Þess-
um ummælum hafi Jóhann Haf-
stein vísað á bug I Morgunblað-
inu síðar, og lýst því yfir, að
ekkert þyrfti að endurmeta í því
sainbandi. (Mikið klapp frá Hcim
dellingum). Spurði liann Ellert
hver væri afstaða lians til þessar-
ar deilu, væri hann ánægður með
allt í stefnu flokksins eða þyrfti
að endurmeta hana? Hvað fælist
í þeirri „róttæku sjálfstæðis-
stefnu“, sem Ellcrt hafi verið að
boða, en enginn fengið botn i?
Friðrik Sophusson, stud. jUr.,
þakkaði fyrir að fá að taia á þess-
um fundi. Síðan ræddi hann um
landhelgismálið og sagði, að Sjálf
stæðisflokkurinn hefði haft for-
ystu um útfærslu landhelginnar
fyrr og síðar. Sagði að till. Fram-
sóknarflokksins væru fullar af
töfraorðum. Það minnti sig á aug-
lýsinguna: 8x4 leysir vandann.
Hann væri viss um að 8x4 leysti
vandann, þegar framsóknarmenn
þyrftu að þvo af sér fjósalyktina.
kÞar möð vaF fyrstu- umferð lok-
Þorsteinn Geirsson hóf aðra um-
ferðina, en ræðutími var þá 7
mínútur.. Hann minnti á að Frið-
rik hefði þakkað fyrir að fá að
tala á fundinum. Það væri ekkert
undarlegt. Hvar væru hinir ungu
fx-ambjóðendur sjálfstæðismanna
í Reykjavík? Hví töluðu þeir ekki
hér? Hvar væri Hörður Einars-
son, Magnús Gunnarsson og Sveinn
Skúlason? Þessir menn væru allir
á listanum, en þeir fengju ekki
að tala hér. Hvar væru þeir?
Þá ræddi hann um landhelgis-
inálið og sagði, að í þessu langsam
lega mesta hagsmunamáli ísl. þjóð
apinnar, telji ungir sjálfstæðis-
menn, að tíminn vinni með okkur
—- rétt sé að fara sér hægt —
ekki rasa um ráð fram — sjá til
— kanna málið — taka þátt í
liafréttarráðstefnu 1973 — fara
sér hægt — doka við — hinkra
ögn — bíða eftir að fjölgi veiði-
skipum á landgrunninu — ekkert
liggur á — nógur fiskur í sjónum
— elns og segir í Reykjavíkur-
bréfi á sunnudag: „Er hér engu
að síður unt að ræða mál, er varð
ar aðrar þjóðir og sumar þeirra
draga rétt okkar í efa,“ ,
Síðan f jallaði hann um tal ungra
sjálfstæðismanna um klofning í
Framsóknarflokknum, og rifjaði
upp gremju Morgunblaðsins þeg-
ar í ljós kom á flokksþingi Fram-
sóknarflokksins, að óskir um ósam-
komulag og klofning voru draum-
órar. Síðan ræddi hann hatramm-
ar deilur í prófkjöri sjálfstæðis-
manna í Reykjavík og átökin milli
Gunnars og Geirs á landsfundin-
um.
Jón Magnússou talaði næstur og
sagði, að ungir framsóknarmenn
vildu leggja Framsóknarflokkinn
niður. Þetta sýndi flótta og aum-
ingaskap. öll stefna Framsóknar-
flokksins væri endemis þvæla og
Tómas Karlsson væri vindmyllu-
riddari og hananú!
Baldur Óskarsson sagði, að það
væri verst hvað uugum sjálfstæð-
ismönnum hefði farið aftur. Það
hefði nú verið einhver munur á
meðaii Jón E. Ragnarsson og Hall-
dór Blöndal mættu á kappræðu-
fundum fyrir Heimdall. Þessir
ungu sjálfstæðismenn, sem hér
væru, væru svo leiðinlegir.
Ræðumenn Heimdallar höfðu
talað um, að Framsóknarflokkur-
inn væri opinn í báða enda. Flokk
urinn væri vissulega opinn flokk-
ur, enda flykktist fylgi æskunnar
tíl hans. Ungir sjálfstæðismenn
væru hins vegar augsýnilega lok-
aðir £ annan endann. Það gengi
stundum illa. Hann nefndi um-
mæli Friðriks um fjósalyktina, og
sagði, að það væri sennilega sá
boðskapur, sem ungir sjálfstæð-
ismenn hefðu flutt á byggðamála-
fundum sínum um landið í vetur.
Baldur sagði, að Ellert hefði
ekkert minnzt á baráttumál ungra
sjálfstæðismanna. Það væri eðli-
legt, því baráttumál þeirra sner-
ust öll um það, hvort þeir ættu
að styðja Gunnar eða Geir. Þeir
væru peð í tafli gömlu foringj-
anna. Ungir framsóknarmenn væru
hins vegar að móta framtíðar-
stefnu íslenzks þjóðfélags og end-
urskipulagningu íslenzks flokka-
kerfis. Framsóknarflokkurinn væri
í dag stærsta og samhentasta
stjórnmálaafl alþýðunnar, hann
væri næst stærsti flokkurinn í
bæjum landsins.
En hvar væru annars frambjóð
endur ungi-a sjálfstæðismanna?
Hvar væri Sveinn? (Kallað fram-
an úr sal, af Heimdellingi: Hann
er heima að spfa) — Það er líka
eðlilegt miðað við stjórnmálabar-
áttu ungra sjálfstæðismanna.
Baldur sagði síðan, að engin
hætta væri á því, að Framsóknar-
flokkurinn myndi fara að starfa
með íhaldinu, og þyrfti Jón eng-
ar áhyggjur að hafa af því.
Ellert Schram talaði næstur og
fór úr einu í annað, nefndi ýmis
mál, meðal annars róttæka
sjálfstæðisstefnu, en mjög sundur-
laust, svo að fáir fengu botn í
hvað hann var að fara.
Friðrik Sophusson talaði næst-
ur, og fjallaði aftur um landhelgis
máljð og reyndi að sýna fram á
að Sjálfstæðisflokkurinn hefði
haft forystu um útfærslu fiskveiði
lögsögunnar. Síðan fjallaði hann
um það hvað framsóknarmenn
væru miklir móðuharðindamenn,
Framhald á bls. 2.