Tíminn - 24.03.1972, Blaðsíða 3

Fftstudagur 24. mar/ 1972.
TÍMINN
3
Handrit
skálda og
rithöfunda í
Landsbóka-
safni
Fyrir þremur árum var i
Landsbókasafni — i tilefni rit-
höfundaþings — haldin sýning á
eiginhandarritum ungra skálda
og rithöfunda. Kom þá brátt til
tals að efna síðar til sýningar á
eiginhandarritum hinna eldri nú-
lifandi skálda og rithöfunda, og
stendur su sýning nú i anddyri
Safnahússins við Hverfisgötu.
Á sýningunni eru ýmist handrit,
er safnið átti fyrir, eða handrit,
sem skáldin hafa annaðhvort,
gefið eða léð Landsbókasafni til
þessarar sýningar.
Sýningin mun standa fram um
20. april hvern virkan dag frá kl.
9-19 og er öllum heimill
aðgangur.
Frétt frá Landsbókasafni
tslands.
Lögum um
Verðjöfnunar-
sjóðinn breytt
EB—Reykjavík.
Frumvarp Sjálfstæðisflokks-
þingmannanna: Guðlaugs Gisla-
sonar, Péturs Sigurðssonar og
Matthiasar Bjarnasonar um
Verðjöfunarsjóð fiskiðnaðarins,
varsamþykkt sem lög frá Alþingi
s.l. fimmtudag.
Frumvarpið er þess efnis, að
Seðlabanki Islands hafi á hendi
rekstur Verðjöfnunarsjóðs, og
skuli hann ávaxta fé hans i sam-
ráði við stjórn sjóðsins, annað
hvort i erlendri mynt eða islenzk-
um krónum. Verði breyting á
gengi islenzku krónunnar, skal fé
sjóðsins umreiknast til hækkunar
eða lækkunar, eftir þvi sem við á,
i samræmi við gengisbreyting-
una, að þvi leyti sem það kann að
vera ávaxtað i islenzkum krón-
um.
Sundhöllin i Reykjavik átti :!()
ára afmæli i gærdag, og af þvi
tilefni höfðu sundhallarforstjór-
inn Ilermann Hennannsson og
frú lians tertuveizlu á laugar-
hakkanum fyrir morgunhanana,
sem mæta þar i sund á hverjum
morgni. Þrátt fyrir tilkomu nýrri
sundstaða i borginni, slendur
Sundhöil Reykjavikur fyllilega
fyrir sinu, og er reisulegt mann-
virki og góður sundstaður enn
þann dag i dag. Guðjón
Samúelsson húsameistari
teiknaði Sundhöllina, sem þótti
mikið stórvirki á sinum tíma, og
var jafnvel umdeild. Myndin var
tekin fyrir átta i morgun, þegar
m o r g u n h a n a r n i r , á s a m t
nokkrum af veikara kyninu, gæða
scr á rjómalertunum á laugar-
bakkanum, og er ekki að ela, að
vel hefur verið tekið til matar sins
eftir sundspretlinn.
(Timamynd G E)
Hvammstangi:
Kanna áfram-
hald á rækju-
vinnslu
HS — llvammstanga.
Atvinnuástand mátti heita hér
slæmt fram að áramótum. Leiddi
það til þess, að nokkuð af fólki fór
héðan á vertið.
Megin ástæðan fyrir atvinnu-
skortinum var sú að rækjuvinnsla
hefur hér engin verið að undan-
förnu. Er það illt, þvi að nóga
rækju virðist vera að hafa á
llúnaflóa. En rækjubáturinn, sem
lagði hér upp, hefur verið i slipp.
og óvissa rikis um framhalcl
veiðanna.
Af þessum sökum gekkst
sveitarstjórnin hér fyrir fundi
með Kaupfélaginu, Verzlun Sig.
Pálmasonar og Verkalýðs-
félaginu til þess að ræða mögu-
leika á áframhaldi rækju-
vinnslunnar og hvort eitthvað
væri unnt að gera til þess að
tryggja að hún geti orðið varan-
legur og gildur þáttur i atvinnulifi
þorpsins. Niðurstaða fundarins
varð sú, að hver þessara aðila
fyrir sig kanni málið og komi
siðan saman til fundar á ný, til
frekari ákvörðunar.
Garnahreinsunin, sem undan-
frana vetur hefur farið hér fram á
vegum Samb. isl. samvinnufél. og
hel'ur veitt talsverða atvinnu,
hófst fyrir tveimur mánuðum og
stendur enn yfir.
Hvarf Geirfugladrangs
breytir ekki lögsögunni
OÓ—Reykjavik.
— Ég vil ekki viðurkenna að
fiskveiðilögsaga okkar
minnki, þótt drangur hverfi i
sjó, sagði Pétur Sigurðsson
forstjóri Landhelgisgæzlunnar
i gær, en þá var Gæzlan búin
að frétta að Geirfugladrangur
væri horfinn. Drangur þessi
var vcstasti viðmiðunar-
punktur Landhelgisgæzlunn-
ar, cn liann cr eða var vestur
af Eldey. Sjómenn á fiskibáti
urðu varir við að drangurinn
var horfinn i fyrradag. Varð-
skip er nú að atliuga þetta
nánar.
Timinn lagði þá spurningu
fyrir Pétur Sigurðsson hvort
landhelgin mundi ekki minnka
við hvarf drangsins og færast
innar, þar sem Eldey er nú
vestasti viðmiðunarpunktur
islenzkrar lögsögu. Pétur
svaraði þvi til, að þótt drang-
urinn hverfi, sé þetta umsam-
inn punktur, og það sem við
höfum átt einu sinni innan iög-
sögu okkar, verður ekki frá
okkur tekið.
— Varðskip er nú á þessum
slóðum, og er verið að athuga,
hvort ekki kemur eitthvað upp
af drangnum um fjöru.
Geirfugladrangur var um 10
metrar á hæð yfir sjávarmál
og litill um sig. Drangurinn
minnkaði mikið i striðinu, þá
var hann notaður fyrir skot-
mark og dúndrað á hann úr
stórum fallbyssum. Geir-
fugladrangur var úr móbergi,
og hefur étizt utan af honum i
sjávarróti. Okkur hjá hjá
Landhelgisgæzlunni kemur
ekki á óvart þótt drangurinn
sé horfinn, sagði Pétur. Viö
voru búnir að vara við þessu.
Sama er að segja um Kol-
beinsey, hún er lika að fara.
Eyjan er i rauninni ekki annað
en grjótruðningur, og minnkar
hún sifellt. Kannski verður
steypt ofan á hana.
Annað mál er með Hvalsbak-
inn, fyrir suðaustan land.
Hann er ein stór hella, sem
brýtur yfir, en hann stendur
sig.
En ég vil itreka, að höfum
við einu sinni teiknað sker og
eyjar inn á kort i islenzkri lög-
sögu, mun það standast i
framtiöinni.
Tertuveizla í Sundhöllinni
SLIPPSTOÐIN HÆTT VIÐ
1000 LESTA TOGARANA
Einar ríki undirritaði samninga um smíði 3 búta
SB—Reykjavik.
Slippstöðin á Akureyri afsaiaði
sér i gær samningunum um smíði
tveggja 1000 lesta skuttogara,
sem hefjast átti eftir mánuð.
Engin ákveöin loforð liggja
fyrir, um að stööinni verði falin
smiði minni togara, þótt meiri
hagkvæmni slfkra togarasmíða
hafi verið aðalástæðan fyrir þvi
að hætt var við stóru togarana.
í gær undirritaði Slippstöðin
samninga um smíði 3ja 150 lesta
fiskibáta, sem afhendast eiga
næsta vor.
Gunnar Ragnar framkvæmda-
stjóri Slippstöðvarinnar sagði á
fundi með fréttamönnum i gær,
að eins og kunnugt væri, hefði
undanfarið staðið yfir könnun á
þvi, hvort stöðin gæti hætt við
smiði stóru togaranna, þar sem
mestur áhugi rikti nú á minni
skuttogurum, 350 til 450 lesta.
Ákvörðun i málinu hefði nú verið
tekin og Slippstöðin fallizt á það
við Samninganefnd um skut-
togara á Akureyri að rifta samn-
ingunum, sem skrifað var undir
fyrir tæpu ári. Smiði fyrra
skipsins átti að hef jast i
fyrrahaust, en vegna margs
konar tafa, hófst hún aldrei.
Mikil undirbúningsvinna hefur
þó farið fram, og Slippstöðin
hefur samið um kaup á vélum og
tækjum, en skuttogaranefndin
mun nú kanna það mál og semja
um að nota vélarnar og tækin i
smiðar á svipuðum skipum
erlendis.
Sagði Gunnar, að kostnaður
stöðvarinnar við undirbúning
smiðanna væri talsverður, en
ekki lægju fyrir ákveðnar tölur i
þvi sambandi. Um kostnaðinn
yrði einnig samið.
Allan timann, sem rætt hefur
verið um að hætta við smiði stóru
togaranna, hefur legið ljóst fyrir,
að ekki yrði hægt að byrja strax á
minni togurunum, ef til kæmi.
Undirbúningstimi er nokkur,
gera þarf útboðslýsingar og
annað, sem tekur marga mánuði,
og þar sem tveir bátar, sem nú
eru i smiðum, eru komnir á
lokastig, er nauðsynlegt að
hefjast handa um nýtt verkefni.
Á fundinum i gær undirrituðu
þvi slippstöðvarmenn og Einar
Sigurðsson i Vestmannaeyjum
samninga um smiðir þriggja 150
lesta fiskibáta.
Nægir það verkefni stöðinni
næsta árið, en jafnframt fer fram
undirbúningur að smiði minni
togaranna, sem ætti að geta
hafizt um áramótin.
Gunnar gat þess, að Slippstöðin
liti á smiði bátanna þriggja sem
bráðabirgðaverkefni, þvi að þótt
ekki lægju fyrir ákveðin loforð
um að stöðin tæki að sér togara-
smiðina, væru fyrir hendi ,,ák-
veðin skylyrði”. Smiðin yrði þó
ekki hafin, nema kaupendur
væru fyrir hendi, öðruvisi en
rikisvaldið gegni i ábyrgö. Eins
og kunnugt er, var fyrri stóri
togarinn ætlaður Útgerðarfélagi
Akureyringa, en nú liggur ekki
fyrir, að ÚA muni kaupa enn
minni togaranna.
Að lokum sagði Gunnar, að
Siippstöðin liti svo á, að ósk rikis-
valdsins um að hætt yrði við stóru
togarana, gefi vonir um, að minni
skuttogarasmíðunum verði beint
til innlendra skipasmíðastöðva og
þeim verði þar með tryggð rað-
smíði skipa, nokkur ár fram i
timann. Heimildir til sliks
þyrftu þó að koma sem allra
fyrst.
Iðnaður í náttfötum
Einslök er sú sambúð við
óskiljanleg fyrirbæri, sem okkur
er gert að bera, eftir þvi sem vcx
sá ágangur erlendrar hugmynda-
fræði og sambúðarhátta, sem
okkur hljóta að vera framandi i
bæði trúfræöilegum og siðferði-
legum efnum.
Gott dæini um þetta, þótt i
smáum stfl sé, var sú franska
mynd, sem sýnd var i sjón-
varpinu á miðvikudagskvöldið,
og enginn man stundinni lengur
hvað heitir, hvað þá að liægt sé aö
festa sér i minni eða skilja upp-
haf hennar, endi eöa tilgang.
A yfirborðinu var þetta ósköp
vcnjulegt nudd út af kvenmanni
— konan leggst með öðrum, ha.
Myndin er gerð i þessum hefð-
bundna franska stil, sem minnir á
bflveiki. Fólk gengur um mcð
sveiflu, cn kvenpersónan flæmist
um i náttfötunum sinum, svolitið
máttlaus i höfðinu. Þeir sem
handfjötluðu liana studdu gjarna
við liana með nokkrum til-
burðum, eins og gcrt var á rút-
bflaöldinni, þcgar sprakk á Holta-
vörðuheiði og hlé varð á
styppunni.
Hafi þetta átt að vera djörf
mynd og sýningarhæf þess vegna.
þá skilur enginn slika dirfzku
eftir að pornóöldin er gengin i
garð, nema kannski þeir sem
ráða valinu hjá gamla gufu-
radióinu, eins og hann Þorgeir
hefur kallað stofnunina. Þau
dýpri rök, sem liggja að þvi að
svona mynd er gerð, hljóta að
vcra svo sérfrönsk, ef þau eru þá
cinhver, að hér a.m.k. verður hún
óskiljanleg. Myndin er sýnilega
gcrð fyrir áhorfendur, sem ciga
skriftastólinn yfir böfði sér, og
grunur ininn er sá, að myndin
liafi fyrst og fremst verið gcrð
handa skirlifum frönskum
kellingum, til að þær gælu
býsnazt og borið sig saman við
háltarlagið eftir að hafa kannski
stritt lengi gegn hugrenningum
sinum til að þurfa ekki að segja
neitt ljótt við prestinn.
Uppátæki eins og þessi mynd
eru þvi syndsamleg á einstökum
stöðum á hnettinum. Hins vegar
ris hinn franski iönaður i nátt-
fötuin til litils hér noröurfrá. Hér
vekur liann aðeins minningar um
þann laslcika, sem stunduin
herjaði á menn og konur, sem
voru óvön þvi að hossast i bil.
Ráðamenn sjónvarpsins geta
ekki talið svona verki til gildis,
að það setji tilætlaðan hroll i þær
hoidsins verur franskar, sem eiga
skriftastólinn yfir höfði sér. ('g
þeir geta ekki heidur valið hana á
þeim forsendum, að ekki þurl:
þeir að skrifta fyrir neinum.
Svarthöfði