Tíminn - 27.04.1972, Blaðsíða 12

12
TÍMINN
Fimmtudagur 27. april 1972
viötals, og ég tók eftir þvi að
hann, kurteislega en ákveðinn,
kom mér frá þeim, sem ég hafði
verið að tala við, svo við urðum
tvö ein. Ekki leiö löng stund þang-
að til ég var umkringd af mann-
eskjum, og i gegnum hópinni
mætti ég augum Jónatans og
brosi. Næsta kvöld komu blóm frá
honum og litið kort, þar sem hann
spuröi hvort ég vildi borða með
sér hádegisverð daginn eftir.
Hann spurði,hvort ég vildi mæta
sér á vissum veitingastað, og mér
varð á að hugsa um það, hvort
honum væri það virkilega ljóst
hvað það kostaði að boröa þar. Ég
hafði gert mér þaö i hugarlund.að
hann starfaði i banka. Hafði
venjulegur bankafulltrúi ráö á
sliku sem þessu? Efasemdir
minar voru ástæðulausar.
Jónatan pantaði afburða-góöa
máltið, borgaði reikninginn einsi
og ekkert væri, og gaf nákvæm-
lega rétta drykkjupeninga.
Þetta var yndislegur dagur.
Þegar við gengum út af veitinga-
staðnum, spurðu hann mig hvort
ég vildi ganga með sér út i
skemmtigarðinn.
Ég svaraði þvi til að það vildi
ég mjög gjarnan, en svo bætti ég
við: — En hvað með yður, veröið
þér ekki að mæta i vinnuna?
Hann hló og tók um leiö fast um
handlegginn á mér og leiddi mig
að innganginum að St: James
Park. — Ég er minn eiginn hús-
bóndi.
— Meinið þér. . . að þér eigiö
bankann? Mér fannst mikið til
um þetta.
— Nei. . . ekki ennþá. Ég fór aö |
hugsa um hvort ég hefði heyrt |
rétt þegar ég var kynnt fyrir hon-
um. Við stönzuðum og fórum að
viröa fyrir okkur svanina og end-
urnar.
— En hvaö starfið þér þá?
spurði ég.
— Ég rek forngripaverzlun —
aöallega húsgögn og málverk. Ég
er nú oröinn einn um hana.
Frændi minn hefur nú dregið sig
tií baka, en hann haföi veitt verzl-
uninni forstöðu allt frá dauöa föð-
ur mins. Mervyn Gray og ég er-
um skólabræöur — og hann kaus
að ráðgast við mig um heimilis-
myndina i 2. þætti leikritsins —
vildi vera viss um að allt væri þar
ósvikið, þess vegna var ég boöinn
i veizluna i fyrrakvöld.
— Þaðhlýturað vera unaðslegt
að hafa með höndum gamla,
fagra hluti, næstum hrópaði ég
upp yfir mig.
— Þetta er gömul fjölskyldu-
verzlun, sagði hann, eins og þaö
gæfi svar við öllu er verzlunina
varöaði.
A næstu vikum hittumst við
Jónatan oft. . Þaö varð að vana
að við tækjum drykk saman fyrir
leiksýninguna, og oft kom hann
eftir leiksýninguna til þess að
bjóða mér til kvöldverðar. Smátt
og smátt fékk ég mikiö um hann
að vita. Hann særöist snemma i
striðinu og var sendur heim.
— Þaö varð til þess að ég fékk
aö njóta öryggis heima það sem
eftir var striðsins, sagði hann
með bros á vör. — Það er ekki
nauðsynlegt aö taka það fram að
móður minni þótti mjög vænt um
þetta. Enn þann dag i dag hugsar
hún um mig sem veiklaðan og
fatlaöan mann.
Ég sagði við hann aö ég hefði
ekki oft séö frlsklegri né sterk-
legri örkumla mann.
— O, þú veizt hvernig mömmur
eru — þær gera mikið úr öllu
sliku.
Ég sagði honum ekki að ég
hefði aldrei átt áhyggjufulla
móður, sem/(geröi mikið úr öllu
sliku”, og ég fékk smásting i
hjartaö'af öfund. Mér varð það
fljótt ljóst að hann var maður
sterkt bundinn fjölskyldu sinni.
Mamma hans var honum ákaf-
lega ofarlega I huga. „Mamma
sagði einmitt i gær. . . Mömmu
finnst. . . Ég verö aö muna að
segja mömmu þetta. . . .”
Ég var nú búin að heyra ýmis-
legt um aðra meölimi fjöl-
skyldunnar lika. Stella og maöur
hennar Dorian. — Stella er næst
elzta systir min, sagöi hann, og
Dorian er virkilega myndarlegur
náungi. Maeve er okkar elzt. . .
vesalingurinn, hún missti unnust-
ann sinn rétt fyrir giftinguna. Og
svo er það Fleur. Hún er okkar
yngst, gálaus segjum til til þess
að striða mömmu. Hún er i
Ameriku eins og er.
Mig iangar sví mikið til að þú
hittir fjölskyldu mina, Kay, sagði
Jónatan oft og mörgum sinnum.
Þú munt verða þeim öllum kær,
og ég er viss um aö þér mun
einnig lika vel við þau.
— Já, mér yrði það stór ánægja
aö kynnast þeim, svaraði ég og
meinti þaö. Þessi sterku, ylriku
bönd, sem tengdu þessa fjöl-
skyldu svo mjög i eina heild, bók-
staflega töfruðu mig. En það var
erfitt fyrir mig að fá svo langt fri
að af þvi gæti oröið fyrst um sinn.
I leikhúsinu varð ég að vera á
hverju kvöldi, og á sunnudögum
var ég upptekin af sjónvarpinu.
Ég fann, að Jónatan var bál-
skotinn i mér, og mér féll veru-
lega vel við hann — og i minum
tilfinningum fann ég einhverja
tegund af alúö, sem ég hafði
aldrei boriö til nokkurrar
manneskju fyrr. Fyrri ástar-
ævintýri min höfðu öll verið stutt
og fjarskalega barnaleg. Hjá
Jónatan var ég örugg og ham-
ingjusöm, og ég fann og vissi aö
svo gæti orðið að eilifu. Þegar ég
sá litið, fallegt hús i velhirtum,
sólvermdum garði, hugsaði ég
mér að þarna rikti unaður kær-
leika og lifandi lifs. En það var
einmitt þetta, sem ég óskaöi mér
við hliðina á Jónatan.
Nú var ég búin að vera fimm ár
á leiksviðinu. Hafði átt þó nokkur
vonbrigöi við aö etja, en engu að
siður þó nokkurn fögnuð. Að vera
leikkona var það eina, sem ég gat
- naunar þaö eina, sem ég kaus aö
vera. Eg er barn leiksviðsins.
Alltaf fer um migbylgjaíagnaöar
og eftirvæntingar þegar teppiö er
dregið upp. Ennþá sterkari en
þráin til aö vera leikkona var
samt þráin til þess að eiga ein-
hverjar rætur i mannlifinu, og ég
trúði þvi að einmitt Jónatan gæti
fullnægt þessari þrá minni. Þarna
og á þessari stundi gat ég ekki séð
þetta jafn skýrt og nú. Þetta var
þá aðeins blind þörf — þrá i minu
einangraða, vesalings hjarta.
Aleitni Jónatans var i senn
hjartanleg og viðkvæm, ofurlitið
klaufaleg og drengjaleg, og ég
fann að ég mundi vita alveg uppá
minútu hvenær hann mundi biöja
min. Og þar hafði ég rétt fyrir
mér.
Við höfðum þekkt hvort annaö i
nákvæmlega þrjá mánuði, þegar
Jónatan bauð mér út eftir leik-
hústima.
Viö sátum við okkar venjulega
borö á okkar venjulega veitinga-
stað. Það voru rósir á borðinu og
kampavin i kælinum. Jónatan
stamaði litiö eitt og roðnaði þegar
hann tók hönd mina.
— Kay, elskan, þú vilt giftast
mér, er það ekki satt?
— Auðvitað, svaraði ég.
Hann hafði hringinn með sér,
ljómandi fagran opal. Þegar hann
dró hann á fingur minn, hló ég við
dálitið striðnislega.
— Þú hefur verið talsvert sann-
færður um að ég mundi taka bón-
orði þinu Jónatan, fyrst þú hafðir
hringinn með þér, sagði ég.
— Ég vonaöi að hann mundi
kannski tala máli minu, ef ég ekki
dygöi til þess sjálfur.
Staðreyndin er sú,aö ég held að
hann hafi meint þetta alvarlega.
Við skáluðum i kampavini, og
gerðum áætlanir eins og nýtrú-
lofaðar manneskjur gera venju-
lega.
— Ég vil að þú komir hiö fyrsta
með mér, og heilsir upp á fjöl-
skyldu mina, Kay, sagði hann.
— Þér þykir afar vænt um fjöl-
skyldu þina, ekki satt?
— Ja. . . heldurðu að það sé
meira en venjulegt er?
— Areiðanlega. Ég er viss um
að þið þrætið til dæmis aldrei —
og það er sjaldgæft.
Hann hugsaði sig um sem
snöggvast, en brosti svo. — Nei,
ég held aö við þrætum aldrei. . . .
en við ertum stundum hvort
annað, en það ristir ekki djúpt. Þú
munt fá ást á móður minni Kay,
hún er yndisleg manneskja. Þér
er það auvitað ljóst, elskan, að
þegar þú giftist mér, giftist þú um
leið allri minni fjölskyldu? Ég er
að vona að þú óttist það ekki?
— Þvert á móti — það er fjöl-
skylda þin, sem varð til þess að ég
gaf þér jáyrði mitt. Hvorki
þú. . . .né hringurinn.
— En likar þér ekki hring-
urinn? spurði hann með öndina i
hálsinum. — Sé svo, geturöu auð-
veldlega skipt um hring. . . .
1093
Lóörétt
Lárétt 2) Sár.-3) Ugg.-4) Aftan.-5)
1) Land,- 6) Hraustari,- 10) Bræði.- 7) Ost,- 8) Uni,- 9)
Keyr,-11) Snæddi.-12) Sleit.- Ari.- 13) Vel,- 14) Kát.-
15) Jötu.-
Lóðrétt
2) Rám.- 3) Mann,- 4) Anza.-
5) Skrifir.- 7) Keyri,- 8)
’Hreysi,- 9) Nefnd.- 13)
Klæðnaður,- 14) Máttur,-
Ráðning á gátu No. 1092
Lárétt
1) Ostur,- 6) Forugar.- 10)
TS,-11) Ræ.-12) Atvikiö.-15)
Ólétt.-
iM
To-:«-wsmn-
i=P-
75 íi
G
E
I
R
I
D
R
E
K
I
Loftþrýstingsby/ssurVóg jafnveK
okkar geta skipi
ýtt fiski a ?egnum
A yfirboröinu blða sveitir Barins.
Jæja! Getum
við hjálpaö •s
ykkur?!
II ftl mfflfl

FIMMTUDAGUR
27.apríl.
7.00 Morgunútvarp
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 A frivaktinni. Eydis
Eyþórsdóttir kynnir óskalög
sjómanna.
14.30 Viötalsþáttur i umsjá
Þóru Kristjánsdóttur.
15.00 Fréttir Tilkynningar.
15.15. Miðdegistónleikar:
KammertónlistJ6.15
Veöurfregnir. Létt lög.
17.00 Fréttir. Tónleikar.
17.40 Tónlistartimi barnanna
Jón Stefánsson sér um
timann og sjórnar söng
barna i Árbæjarskóla.
18.00 Fréttir á ensku.
18.10 Tónleikar. Tilkynningar
18.45 Veðurfregnir.
19.00 Fréttir. Tilkynningar
19.30 H ó p r a n n s ó k n ir
Hj artaverndar Ottó J.
Björnsson tölfræöingur
talar um úrvinnslu gagna.
19.45. Samleikur i útvarpssal.
Andrew Cauthery óból-
leikari og Guörún
Kristinsdóttir pianóleikari
leika verk efti Gabriel Pierné,
Gésar Franck, Maurice
Ravel og Camille Saint-
Saéhs.
20.05 Ókunna konan”,
útvarpsleikrit frá gömlu
Pétursborg eftir Max
Gundermann, lauslega
byggt á sögu Destojevský.
21.00 Sinfóniuhljómsveit
islands heldur hljómleika i
Háskólabfói ásamt
söngsveitinni Filharmóniu.
Stjórnandi: Dr. Robert A.
Ottóson.
21.45 Ljóð eftir Þorgeir Svein-
bjarnarson. Svava
Halldórsdóttir les.
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir
Rannsóknir og fræði. Jón
Hnefill Aðalsteinsson fil. lic.
talar viö Bjarna Kristjáns-
son skólastjo'ra Tækniskóla
tslands.
22.45 Létt músik á síökvöldi.
23.30 Fréttir og veðurfregnir.
Dagskrárlok.
NÝTT FRÁ
ATON
' RUGGUSTÓLAR
SELSKINN OG SALUN
ÁKLÆÐI
ATON-umboðið:
ÓÐINSTORG
Bankastræti 9
Sími 14275
Sendum gegn póstkröfu
Erlingur Bertelsson
héraösdómslögmaður
KIRKJUTORGI 6
Srr-n
Simar 15545 og 14965