Tíminn - 31.05.1972, Blaðsíða 11

Miðvikudagur 31. mai. 1972.
TÍMINN
11
= SVÆÐ-
I UNG-
UPP"
jóri á Albert í
vik. Ef ég man rétt, þa varst þú
það lika i fyrra, og þá yfir allt
landið. Er einhver skýring á þvi,
að sömu mennirnir eru alltaf með
toppafla ár eftir ár?”
„Ætli þetta sé bara ekki eins og
hvert annað happdrætti, við vinn-
um i happdrætti vertiðarinnar i
vetur, en svo kannski aðrir næsta
vetur. Það er eins og gengur.”
,,En heldurðu,að það hafi verið
minni fiskgengd á miðin sunnan
Reykjaness i vetur en undanfarin
ár?”
„Greinilega var hún miklu
minni. Það eiginlega gekk aldrei
neinn fiskur að ráði á miðin, ja ,
mér er óhætt að segja fyrir sunn-
an Jökul.”
„Og hverju viltu um kenna?”
„Já, þessari spurningu er erfitt
að svara, að mér finnst. Fjöldinn
allur af þeim mönnum, sem hafa
verið spurðir að þessu, þeir segja
að fiskurinn sé að verða búinn i
sjónum. Ég er hreint ekki viss
um, að hann sé að verða búinn.
Það hefur komið fyrir hérna i
Grindavik, svona ár og ár, að litill
afli hefur verið. Við skulum til
dæmis fara 5 ár aftur i timann. Á
vertiðinni 1967 fengum við 960
tonn á hann Albert, og ef ég man
rétt, þá var Geirfuglinn rúmu
tonni hærri en við. Hann var þá
aflahæstur yfir landið. Vertið-
irnar þar á eftir, hafa allar komið
út með 1300-1600 tonn hjá okkur,
en ég man, að einmitt umrædda
vertið átti fiskurinn að vera bú-
inn.”
„Hvað var aflinn mikill hjá
ykkur i vetur?”
„Hann var 1001 tonn.”
„Og ert þú ánægður með út-
komuna?”
„Nei, það er ég engan veginn.
Það þarf að fiskast mikið, til þess
að útkoman verði þokkaleg. Að
visu hækkaði fiskverðið mikið, og
aflaverðmætið hjá okkur varð
nokkrum krónum meira i ár,
heldur en i fyrra og fengum við þá
rúm 1400 tonn. 1 vetur fengum við
á annað hundrað tonn á linuna, og
það var allt saman úrvals fiskur
og vel borgaður.”
þess að stunda veiðar á i Norður-
sjónum.”
„Eru einhverjar umbætur, sem
að þinu áliti þyrfti að gera i
Grindavfk, i sambandi við útgerð
frá staðnum?”
„Hafnarbætur, fyrst og fremst
meiri hafnarbætur. Það er orðinn
alveg gifurlegur átroðningur á
okkur á vertiðinni. Þetta er ekki
roðið nokkru lagi likt. Það liggur
við, að við biðum skaða af þvi,
heimamennirnir, hvað það sækja
margir aðkomubátar hingað. Það
vantar meira löndunarpláss.”
„En finnst þér, að þvf hafi verið
sýndur nógu mikili skilningur,
hver nauðsyn er á, að leggja var-
anlegt slitlag á Grindavikurveg,
þar sem talsverðu hráefni er ekið
i burtu frá staðnum?”
„Nei, það er nú öðru nær. En
vonandi stendur þetta nú til bóta.
Það er vist meiningin að hefja
framkvæmdir við veginn 1973, en
varanlegur vegur hefði þurft að
vera kominn fyrir löngu. Það
gerir sér örugglega enginn grein
fyrir þvi, sem ekki þekkir til,
hvað það er erfitt og kostnaðar-
samt að flytja fisk um þennan veg
fyrir þá aðila, sem þurfa þess
með Og það er alltaf verið að tala
um vöruvöndun. Maður getur
gert sér i hugarlund hvernig hrá-
efnið fer i svona flutningum um
hálfgerðan moldarveg oft ill-
færan yfirferðar.”
„Og að lokum, Þórarinn. Hvað
um landhelgismálin?"
„Ég er þvi eindregið fylgjandi,
að fiskveiðilögsagan verði færð út
i 50 milur. Við verðum að gera ráð
fyrir þvi, að fiskmagnið i sjónum
fari minnkandi með aukinni sókn,
Aflaskipið Albert G.K. 31.
og við eigum að haga okkur sam-
kvæmt þvi. Mér fyndist sjálfsagt,
að þau svæði yrðu friðuð, þar sem
vitað er,að ungviði elzt upp. Það
er of seint að byrgja brunninn,
þegar barnið er dottið ofan i.”
En hvernig hefur svo verkunin
á fiskinum gengið hjá fisk-
vinnslustöðvunum? Það var Guð-
steinn Einarsson, forstjóri Hrað-
frystihúss Grindavikur, sem varð
fyrir svörum:
„Hráefnið i vetur var með
alversta móti. Það fór snöggtum
minna i frystingu heldur en i
fyrra. Við framleiddum 14 þús.
kassa af frystum fiski i vetur á
móti 18 þús. kössum i fyrra”
„Hvað tókuð þið á móti miklu
magni af fiski til vinnslu á vertið-
inni?”
„3200 tonnum.”
„Og var það allt netafiskur?”
„Að mestu leyti. Það byrjuðu
að visu tveir bátar á linu. Annar
þeirra fiskaði dálitið, hann fór á
útilegu alla leið vestur á Fjörðu.
Hinn stundaði róðra hér heima og
fiskaði mjög litið, svo að þetta var
að mestu leyti netafiskur, sem við
fengum.”
„Leggja margir bátar upp hjá
fyrirtækinu?”
„Fimm bátar, og þeir stunduðu
allir netaveiðar frá 1. febrúar.”
„Er ekki yfirleitt margt fólk i
vinnu hjá ykkur?”
„Það voru i vetur 55 við fryst-
inguna og 12-14 i saltfisksverkun-
inni.”
„Var margt aðkomufólk?"
„Það var svona þriðjungurinn
aðkomufólk.”
„Og það vinnur bara hjá ykkur
yfir vertiðina og fer svo á vorin?”
,Já, og fer oft bagalega
snemma á vorin, þvi að þegar
april er liðinn, þá yfirleitt hverfur
það.”
„Þið eruð lika meö saltfisks-
verkun?”
„Já, yfirleitt má segja, að þar
sem netaveiði er stunduð, er ekki
hægt að vera með frystingu,
nema að hafa einhvern mögu-
leika á að koma úrgangsfiski i
einhverja vöru. Þessi úrgangs-
fiskur var nú lengi verkaður i
skreið, en nú hefur það ekki verið
gert i þrjú ár, og i staðinn hefur
þetta verið verkað i saltfisk og
hann siðan harðþurrkaður fyrir
Suðurlandamarkað.”
„Var þetta minna magn af
fiski, sem þið fenguð til vinnslu i
vetur heldur en i fyrra?”
„Já, það var eitthvað 200-300
tonnum minna. En við eigum fullt
En varð mikill veiðarfæra-
kostnaður, og ef til vill meiri en
undanfarnar vertíðir?”
„Já, hann varð mikill, en ég vil
þó ekki segja,að hann hafi verið
meiri en undanfarnar vertiðir.
Við vorum auðvitað ekkert á net-
um i januar, og litið i febrúar og
þar af leiðandi varð minni veiðar-
færakostnaður á þvi ti mabili, en
að öðru leyti varð kostnaðurinn
öllu meiri en undanfarin ár.”
„Telur þú að vertiðin i Grinda-
vik hafi verið léleg i heild?”
„Já, hún var greinilega mun lé-
legri en undanfarin ár. En það er
nú alltaf svo,að það er miðað við
toppvertiðirnar og það er engan
veginn raunhæft.”
„Á hvaða veiðar farið þið nú?’
„Það er meiningin að fara á
fiskitroll. Að minum dómi er um
tvennt að velja, og það er að fara
á grálúðuveiðar eða á fiski-
trollið.”
„En þið hafið farið á sildveiðar
i Norðursjó, er það ekki?”
„Jú, við höfum verið þar, en
Albert er heldur litill bátur til
eins mikið til af saltfiski nú eftir
vertiðina og á sama tima i fyrra.”
„Eru áform uppi um það hjá
fyrirtækjum i Grindavik, að láta
smiða skuttogara?”
„Já, það er búið að ganga frá
samningum. Það á að smiða skip-
ið i Póllandi, 1000 tonna skip eftir
gömlu mælingunni.”
„Og hvenær á þetta skip aö
verða tilbúið?”
„Seint á árinu 1973.”
„Hvaða fyrirtæki standa aö
skuttogarakaupunum?”
„Það eru hraðfrystihúsin þrjú
hér i Grindavik, eitt frystihús i
Kópavogi og Fiskimjöl og Lýsi i
Grindavik.”
„En telur þú, að Grindvikingar
þurfi beinlínis á svona skipi að
halda, þarsem útgerð er mikil frá
staðnum?”
„Ja, þegar komið er út i það að
eiga að borga fólki kaup, hvort
sem verkefni eru til fyrir það eða
ekki, eins og oft vill verða yfir
haustmánuðina og fyrri hluta
vertiðar, þá er annað hvort að
hafa skip, sem er ekki eins bundið
tiðarfari og aflabrögðum hér
heima og bátarnir, eða hreinlega
loka fyrirtækjunum þennan
tima,” sagði Guðsteinn Einars-
son að lokum.
- Ól. Rúnar. -
Löndun i Grindavíkurhöfn á vetrarvertíð.