Tíminn - 27.07.1972, Blaðsíða 11

TÍMINN
Fimmtudagur. 27. júli 1972
11
Tveir ungir þátttakendur skola af sér ferðarik i heitri laug.
verður manni það ennþá ljósara
en nokkru sinni fyrr hvílik auðævi
það eru sem við eigum i öllu þessu
ónumda landi, já og veðurfarinu
og loftsiaginu, þótt okkur liki
kannske ekki alltaf sem bezt við
það. Þetta mættum við áreiðan-
lega öll hugleiða oftar heldur en
við gerum. En menn lifa ekki af
góða loftinu og útsýninu einu
saman, að fleiru þarf að hyggja.
Nú er rúmt ár liðið siðan
stjórnarskipti urðu hér á landi.
Ég ætla mér ekki að kvcða upp
dóm um verk stjórnarinnar, enda
tæpast dómbær um þau, þau eru
vafalaust misjöfn eins og öll
mannanna verk og orka áreiðan-
lega flest tvimælis þá gerð eru.
Verkefnin eru auðvitað mörg og
misjöfn en takmarkið með lausn
þeirra er að sálfsögðu fyrst og
fremst bættar þjóðfélagsaðstæð-
ur fyrir íslcndinga alla. Tvennt er
þaðeinkum, úr hinu mikla safni,
sem áriðandi er að vel takizt.
Annað er útfærsla landhelginnar.
fcg er vongóður um að samst. sú
sem náðist meðal þjóðarinnar
allrar i þvi máli muni verða það
lóð á vogarskálina, sem dugar til
að þoka þvi til öruggrar hafnar.
Árciðanlega eru i þessu máli
ýmsir örðugleikar framundan og
við sterka andstæðinga að glima,
en við munum i sameiningu bjóða
þeim byrginn og að ég vona sigr-
ast á þeim. Gagnvart vandamál-
um, er út á við snúa, berum við
gæfu tilað standa saman sem einn
maður, það er okkar mikli styrk-
ur. Hinn aðalvandinn, sem hér er
við að glima er vcrðbólguvöxtur-
inn og sá verðbólguofþcnnslu-
hugsunarháttur, sem hér hefur
verið landlægur um árabil og er
að sliga allt okkar cfnahagslif.
Hér er hvorki staður né stund til
að ræða svona mál og skal það
heldur ckki gert, en aðeins sett
fram sú fróina ósk aðokkur mætti
auðnast að taka höndum saman
einnig til lausnar þessa vanda,
sem ætti að vera okkur auðveld-
ari viðfangs fyrir þá sök að hér
þarf ckkert undir aðrar þjóðir að
sækja, hér er um það eitt að tefla
að sigrast á sjálfum sér. Ef okkur
mætti auðnast að mynda jafn-
mikla sainstöðu i þessu máli og til
liefur orðið i landhelgismálinu,
þyrftum við áreiðanlega engu að
kviða þá ættu islendingar bjarta
fraintið i landinu fyrir sér, þvi að
ytri skilyrðin eru hér fyrir hendi
og við þurfuin áreiðanlega engan
að öfunda af þvi landi sem honum
hefur verið fengið til að búa í.”
Að loknu ávarpi utanrikisráð-
herra, var farið i bilana og ekið
heim á leið, en Eysteinn Jórisson
kvaddi hópinn við afleggjarann til
Kerlingarfjalla, þar sem hann
ætlaði aö bregða sér á skiði. 1
bakaleiðinni var stanzað við Gull-
foss, en siðan ekið um Biskups-
tungur og Grimsnesiö, um ölfusið
og stanzað á Kambabrún. Þá var
klukkan orðin rúmlega 10 og
fréttir bárust af sigri Fischers yf-
ir Spasski, en margir fylgdust
með skákinni i fyrri kvöldfréttum
útvarpsins. Þótti sumum þetta
slæm tiðindi, en aðrir réðu sér
ekki fyrir kæti.
Til Reykjavikur var svo komið
á tólfta timanum, eftir langa, en
skemmtilega ferð. Höföu margir
á orði, að þeir hlökkuðu til næstu
sumarferðar Framsóknarfélag-
anna.
Guðmuiidur Jósafatsson frá Krandsstöðum lýsir staðháttum á Ilvera-
völlum ásaml Eysteini Jónssyni.
Að mörgu þarf að hyggja áður en lagt er I langferö. Hér sjást þeir Guð-
mundur Tryggvason, fulltrúi, og Eysteinn Jónsson bera bækur sýnar
saman.
Fararstjórar i ferðinni, ásamt utanrikisráðherra. Talið frá vinstri:
ólafur ítagnar Grimsson, Kristján Bendiktsson, Markús Stefánsson,
Alfreð Þorstcinsson, Þorsteinn ólafsson, llannes Pálsson, Eysteinn
Jónsson, aðalfararstjóri, Einar Agústsson, utanrikisráðherra, Guð-
mundur Jósafatsson, Jón Abraham Ólafsson, Kristinn Finnbogason og
Einar Birnir.
Brúin yfir Hvitá, þykir ekki árennileg, þegar stórir áætlunarbílar eru annars vegar. A þessari mynd sést biðröð við brúna á meðan hinir fjöl-
mörgu þátttakendur í sumarferð Framsóknarfélaganna gang yfir hana.