Tíminn - 04.08.1972, Blaðsíða 7

Föstudagur 4. ágúst 1972
TÍMINN
7
Tízkan lætur ekki aö sér
hæða
Hér á landi er enginn maður
með mönnum meðal yngri
kynslóðarinnar, sem ekki á eitt
þessara nýtizkulegu reiðhjóla,
sem við sjáum mest af á
götunum i dag. Þau virðast
likjast mest barnareiðhjólum,
en eru þó sögð jafngóð fyrir
börn sem fullorðna. 1 Danmörku
hefur þó risið ný tizkubylgja, og
hún er einmitt á sviði reiðhjóla.
Nú keppast menn um að fá sem
ellilegust reiðhjólin, og þeir,
sem geta klófest eitt slikt og
komið þvi i nothæft ástand, eru
taldir mun ofar i mannfélags-
stiganum heldur en hinir, sem
verða að láta sér nægja nýjustu
gerðir reiðhjóla. Hér sjáið þið
unga dömu á gömlu reiðhjóli,
sem eitt sinn var i eigu
hjúkrunarkonu, sem hjólaði
um götur Kaupmannahafnar og
vitjaði sjúkra. Stúlkan þóttist
hafa himin höndum tekið, þegar
hún komst yfir hjólið. Það hafði
upphaflega verið svart, en nú er
hún búin að mála það
himinblátt, og er talin mjög
öfundsverð af hjólinu.
☆
Framtið
hjónabandsins
Bandariski félagsfræðingurinn
Jessie Bernard hefur sent frá
sér bók, sem fjallar um framtið
hjónabandsins. Þar segir, að i
rauninni sé hjónabandið mann-
inum nauðsynlegra en konunni.
Þar heldur Jessie þvi einnig
fram, að áður en langt liði verði
byrjað að láta hjónabönd endast
i ákveðinn árafjölda, rétt eins
☆
og aðra samninga. Þá verði
meira aðsegja svo langt gengið,
að hjón þurfi alls ekki að búa
undir sama þaki. En hvers
vegna að vera þá nokkuð að
gifta sig, spyrja sumir.
☆
Æviminningar
Chanel
Innan skamms kemur út bók
um tizkuteiknarann Coco
Chanel. Þar segir Chanel m.a.
að hun þoli ekki tizku, sem ekki
endist, og að hún hafi aldrei
kunnað við að henda fötunum
sinum, aðeins vegna þess að þau
séu orðin gömul, og komin úr
tizku. Ég elska gömul föt, segir
hún ennfremur. Ég fer aldrei út
i nýjum kjól, hugsið ykkur, ef
saumarnir hefðu ekki verið
nægilega vel frágengnir, og
hann færi að rakna upp. Gömul
föt eru eins og gamlir vinir.
Coco Chanel lézt fyrir rúmu ári.
Allt fram til hins siðasta var hún
meðal þekktustu og vinsælustu
tizkuteiknurum Parisarborgar,
en föt hennar voru ekki eins
öfgafull og tizkufatnaður
margra annarra tizkuteiknara.
☆
Endurminningar sem
seldust
Nú er Jacqueline Onassis farin
að velta þvi fyrir sér, hvort ekki
sé kominn timi til þess að hún
fari að skrifa um menn og
málefni, eins mikið og búið er að
skrifa um hana sjálfa. Hún ku
vera i þann veginn að hefja
samninga æviminninga sinna,
og bókaforlögin i Bandarikjun-
um vita ekkifhvað þau eiga að
gera til þess að vera viss með að
fá sér útgáfurétt þessara endur-
minninga, þvi talið er öruggt, að
þær eigi eftir að seljast betur en
nokkur önnur bók aldarinnar.
Hins vegar eru margir aðrir,
sem einnig eru farnir að ókyrr-
ast, ekki af löngun i bókina
heldur þveröfugt, af ótta við
það, sem ef til vill á eftir að
standa i henni, þvi talið er, að
☆
fáar konur, að minnsta kosti,
þekki jafnvel til skemmtanalifs
heimsins og Jackie, og eigi þvi
til með að fletta ofan af ýmsu,
sem fólki þætti betur, að þagað
væri yfir.
☆
Hjón á nýjan leik
Þau þóttu einu einu sinni falleg
hjón þessi tvö, en' svo slettist.
upp á vinskapin-og þau skildu,
m.a. vegna þess að Nathalie
Wood sagði, að hann Robert
Wagner væri alltaf úti að spila
golf. Ekki vitum við, hvort hann
hefur lofað að hætta að leika .
golf, eða hvort hún ætlar i þetta
sinn að leika það með honum, en
þau hafa alla vegana ákveðið
að reyna á nýjan leik. Robert
Wagner er nú 42 ára, en
Nathalie er 33. Hún er skilin við
Richard Gregson, enskan kvik-
myndaframleiðanda, sem hún'
var gift, og Robert segist vera
búinn að jafna sig á ástarævin-
tyrinu með Christinu Sinatra,
dóttur Frank Sinatra, en lengi
vel var búizt við,' að þau rugluðu
saman reitum sinum. Nathalie
og Robert eru bæði hin lag-
legustu, þótt þau séu ekki alveg
eins ungleg og þegar þau voru
gift fyrir 11 árum.
— Þetta hlýtur að vera skakkt
númer. Hér er enginn með þvi
nafni nema konan min.
flautaðir, en ég hélt bara að þú
værir að daðra við mig.
— Hér er það ég, sem ræð
hraöanum. Viltu gjöra svo vel að
taka löppina af bensininu.
DENNI
DÆMALAUSI
Getum við ekki borgað lækninum
hundrað kall, svo ég fái bara að
hafa tönnina áfram.