Tíminn - 13.09.1972, Blaðsíða 12

12
TÍMINN
Miðvikudagur 13. september 1972
Hann fylgdi mér inn i tóman biðsalinn, og Táta stökk upp a bekkinn
og lagði trýnið á hnéð á Jóa.
,,Ég ætlaði ekki að gera þér bilt við”, sagði ég, ,,en áfi þinn er svo illa
haldinn af gigtinni i dag, að okkur datt i hug, að Vance reyndi eitthvað
að hjálpa honum. Mér fannst, að ég yrði að tala um þetta við þig fyrst,
og þá getur þú lika talað við lækninn, þegar hann hefur skoðað gamla
manninn”.
,,Já, þakka þér fyrir”, svaraði hann og strauk tikinni i sifellu. „Þú
gazt ekki betur gerl. — Honum hefur auðvitað ekki snúizt húgur með
mig?” — Nei. Það var ekki heldur við þvi að búast. Ég vildi feginn, að
það væri eitthvað, sem ég gæti gert”.
,,Nú gat hann ekki gert við miðstöðina”, sagði ég, ,,þótt hann staul-
aðist reyndar ái'ætur til að reyna það i morgun. Og svo er Manga komin
i vandræði meö hana, og enginn veit, hvað gera á. Hún var að tala um
að lauma þér niður i kjallarann, el' þú vildir lita á hana. Ég skammast
min auðvitað lyrir aðbiðja þig að hjálpa okkur, en þú gætir....”.
Hann brosti, og mér sýndust tennur hans næstum jafn hvitar og beitt-
ar og tennurnar i Tátu.
„Vertu ekki að afsaka það”, svaraði hann. ,,Ég kem bráðum. Ef til
vill væri réttara al' mér að gera það ckki l'yrr en skuggsýnt er orðið, ef
afa yrði lilið út um gluggann. Þetta er sjálfsagt eitthvað smávegis, loft-
rásin i ólagi eða rislin biluð. Heldurðu að Möngu sé treystandi?”
,,Hún stakk upp á þvi, að ég talaði við þig”, sagði ég. ,,Ég hefði
kannske ekki átl að koma hingað til þess að tala við þig. Mér datt það
ekki i hug fyrr en um seinan, að ef til vill kemst þú i klipu vegna þess”.
,,Þú skalt ekki setja það fyrir þig, Emilia”.
,,Ég skal ekki gera það oftar. En þú æltir að segja mér, hvernig ég
get komið boðum lil þin, el' á liggur”.
Ilann stóð upp og gekk út að hinum veggnum og hripaði laein orð á
simaeyðublað, sem liann rétli mér.
,,Þú gerir mér orð þarna niður eftir, el' þér liggur á”, sagði hann.
,,Það veit alltal' hvar ég er. Gleymdu ekki að gera það, ef þú vilt tala
viðmig”.
„Ég skal ekki gleyma þvi”.
Svo l'ór ég að tala um Angelettu.
,,Það er orðið ærið langt siðan ég sá hana siðast”, sagöi hann. ,,Ég
vildi gjarna liðsinna henni, ef ég gæti. En Galló kærir sig vist litið um
það. Hann hélt alltaf, að mér væri helzt til þelhlýtt til hennar”.
Ég hélt lika, að þér hel'ði verið hún hugstæð, þegar við vorum i
menntaskólanum”.
Hann hristi dökkt höl'uðið.
„Fólki detlur margt fávislegt i hug á þeim aldri”, svaraði hann, „en
þó var það nú ekki. Jæja, þú segir Möngu að vera á varðbergi og
hleypa mér niður i kjallarann. — Mér finnst tikin annars hálfrytjuleg.
Þú æltir að láta svo sem eina matskeið af malti á dag i lapið
hennar, og olurlitið af brennisteini spillti ekki. Vertu svo sæl og bless
uð”.
Það var byrjað að snjóa dálitið, þegar ég kom til læknisins. Ég beið
hans i lækningastofunni, og þar var tilallrarmildi hlýttognotalegt að
sitja. Blái kistillinn stóð á skriíborðinu, og allt i kringum hann var
hrúga af blöðum og skýrslum. Ég hallaði mér fram á borðið og strauk
blómin og hjörlun og letrið á honum með fingurgómunum. — Heima
var mikið af gömlum munum, bæði fallegum og ljótum, en enginn
þeirra hafði heillað mig eins og þessi kistill. Mér var ævinlega hugar-
léttir að þvi að snerta hann. Merek Vance kom stundvislega. Hann
hristi snjóinn af Irakkakraga sinum og hári, og mér virtist hann
unglingslegri heldur en mér hafði sýnzt hann nokkru sinni áður. Siðan
yljaði hann sér á miðstöðvarofninum og horfði fast á mig.
„Þér eruð þreytuleg”, sagði hann. „Var næturslarkið yður ofraun?”
Ég hristi höluðið.
„Nei ekki næturslarkið — það er borgin. Ég get ekki að þvi gert —
hann setur að mér svo mikinn óhug, þessi blær, sem hér er á öllu”.
„Sá blær er vist viðar en hér”, svaraði hann. „Það er vist ekki betra
i stórborgunum, að þvi er sagt er”.
„Hvernig liður litla sjúklingnum?” spurði ég og vildi fegin breyta um
umræðuefni.
„Hann hefur hresszt til muna. Okkur hefur tekizt vel aðgerðinl gær-
kvöldi. Ég sendi farandhjúkrunarkonuna til þess að skipta um umbúðir
á honum og mæla hitann”. Hann virti mig rækilega fyrir sér áður en
hann hélt áfram. „Þér eruð óvön svona áreynslu. Það er engin furða,
þótt þér séuð eftir yður”.
„Ég kvarta ekki, þótt ég kunni að vera eftir mig”, sagði ég. „Þér
setjið það áreiðanlega ekki heldur fyrir yður, þótt þér verið að leggja
mikið á yður, enda er það, sem þér gerðuð i gærkvöldi þess vert að
leggja mikið á sig fyrir það. Ég er viss um, að þér hefðuð öllu viljað
fórna til þess að geta bjargað litla anganum. En spyrjið þér aldrei
sjálfan yður til hvers þér gerið þetta svo? — Spyrjið þér sjálfan yður
aldrei þannig eftir á?”
„Haldið þér, að ég geri það?” spurði hann i stað þess aðsvara.
„I gærkvöldi fannst mér það dásamlegt, að yður skyldi heppnast að
bjarga lifi drengsins”, mælti ég. „í morgun sa ég litil börn berjast um
kolamolana við brautarteinana. Þá held ég, að mér hafi fyrst flogið
þetta i hug.... Þér vitið, að fæst barnanna sem þér læknið, munu eigin-
ast kol og mat og föt að þörfum. Til hvers er þá starf lækna: lækna og
græða mein þeirra, svo að þau verði leiksoppur enn þungbærara böls?
Finnst yður það ekki býsna ömurlegt hlutskipti? Getið þér
sætt yður við þetta? Er það ekki áþekkt þvi að lækna dæmdan mann,
svo að hægt sé að hengja hann i gálganum?”
Hann virtist ekki gefa spurningum minum mikinn gaum. Hann hélt
áfram að verma sig og rýna á mig.
„Jú, þannig hugsa læknar stundum”, svaraði hann loksins. „Ef til
viil hefur yður dottið þetta i hug vegna þess, sem þér sáuð i gærkvöldi.
Sjálfum varð mér yngri að aldri en flestum öðrum hugsað um þetta og
þá sóun, sem á sér stað i þjóðfélaginu á lifi og hamingju mannanna. En
ég sætti mig ekki við það, eins og þér komuzt að orði, og mun aldrei
gera. Ég lit allt öðrum augum á það”.
„Hvernig getið þér það?” Ég hallaði mér fram á borðiðog studdi enn
höndunum á bláa kistilinn.
„Þér hafið fjöldann i huga”, hélt hann afram, ,,en ég og við læknarnir
hugsum alltaf um einstaklinginn — eina manneskju i einu og það, sem
unnt er að gera henni til bjargar eða liknar. Starf okkar er þannig
vaxið, að við verðum að gleyma þeim meinum, sem þjá aragrúa fólks i
senn. Sem betur fer er þessu þannig farið, þvi að ella myndum við oft-
lega ekki geta innt störf okkar af hendi, án óþolandi sálarstriðs”.
Hann var þegar byrjaður á hinum venjulegu lækningaaðgerðum. Ég
veitti þvi vart athygli, fyrr en ég fann snöggan sársaukann, er hann
stakk nálinni gegnum hörund mitt. Þessu var lokið að sinni. Ég stóð
upp og tók hanzka mina og tösku, en hann stöðvaði mig, er ég hugðist
kveðja og fara.
Lárétt
II Fugl. - (i) Klukku. — 7)
Varðandi. 9) Fisk. — 10)
Dugði. 11) Hasar. 12)
Þófi. - 13) Stök. — 15) Með
fúlan andardrátt —■
Lóðrétt
1) Baðaða. 2) Strax. — 3)
Flatir. 4) Sex. — 5) Slæmt.
8) Fæðu. — 9) Hvildi. — 13)
Þingdeild. — 15) Efni. —
Káðning á gátu No. 1204
Lárétt
I) Klökkur. — 6) Lem. — 7)
Kó. —- 9) Ak. — 10) Litlaus. —
II) Að. — 12) KT, — 13) Ána. —
15) Gólandi. — '
Lóðrétt
1) Kerlaug. — 2) öl. — 3)
Kerluna. — 4) Km. — 5)
Kekstri. - 8) óið. — 9) Aur. —
13) Ál. — 14) An. —
D
R
E
K
I
Iíreki látinn —
galdralæknar drápu
I ii i m iuii ,1'
MIÐVIKUDAGUR
13. september.
7.00 Morgunútvarp.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Við vinnuna: Tónleikar.
14.30 Siðdegissagan: „Þrútið
loft" cftir P.G. Wodchousc
Jón Aðils leikari les (23).
15.00 Fréttir. Tilkynningar.
15.15. islenzk tónlist: Tónlist
cftir Björgvin Guðmunds-
son a.
16.15 Veðurfregnir. Erindi:
Ingimar Öskarsson talar
um Zambesifljótið.
16.40 Lög leikin á hörpu.
17.00 Fréttir. Tónleikar.
17.30 „Jói norski": Á selveið-
um með Norömönnum.
Minningar Jóns Daniels
Baldvinssonar vélstjóra á
Skagaströnd. Erlingur
Daviðsson ritstjóri skráði
og flytur (3).
18.00 Fréttir á ensku.
18.10 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.30 Daglegt mál Páll
Bjarnason menntaskóla-
kennari flytur þáttinn.
19.35 Álitamál Stefán Jónsson
stjórnar umræðuþætti.
20.00 Gestur í1 útvarpssal. Ey-
vind Brems-Islandi syngur
20.20 Sumarvdka a. Bernsku-
og æskukynni Ástriður Egg-
ertsdóttir flytur frásögu af
fjórum konum. b. Vopnfirð-
ingar á Fellsrétt Gunnar
Valdimarsson frá Teigi flyt-
ur fjórða hluta frásagnar
Benedikts Gislasonar frá
Hofteigi. c. Kórsöngur
Söngfélagið Harpa syngur
nokkur lög: Robert Á.
Ottósson stj.
21.30 Útvarpssagan: Dalalif
eftir Guðrúnu fá Lundi
Valdimar Lárusson les (22)
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir Kvöldsag-
an: „Bréf i stað rósa” eftir
Stefan Zweig Edda Þórar-
insdóttir leikkona les (2).
22.35 Nútimatónlist eftir
bandariska tónskáldið Ric-
hard Yardumian.
23.20 Fréttir i stuttu mali.
Dagskrárlok.
Miövikudagur
13. september
20.00 Fréttir.
20.25 Veður og auglýsingar
20.30 Steinaldarmennirnir .
Skáti er ávallt hjálpsamur
Þýðandi Sigriður Ragnars-
dóttir.
20.55 Pippa . Fyrir nokkrum
árum kom út bókin Borin
frjáls, þar sem Joy Adam-
son lýsir kynnum sinum af
ljónynjunni Elsu, sem hún
hafði sjálf alið upp. f þessari
mynd er um svipað efni að
ræða. Myndin er tekin i
Norður-Kenya, þar sem Jóy
Adamson dvaldist um skeið
og ól þar upp Pippu, bletta-
tigur, sem henni var gefin. 1
myndinni sést hvernig
Pippa óx úr grasi á heimili
stjúpmóður sinnar, og
hvernig hún siðar komst i
kynni við ættingja sina og
sin réttu heimkynni. Þýð-
andi og þulur Óskar Ingi-
marsson.
21.45 Valdatafl.Brezkur fram-
haldsmyndaflokkur. 12.
þáttur. Leikiö tveim skjöld-
um. Þýðandi Heba Július-
dóttir. Efni 11. þáttar:
Grunur vaknar um, að ekki
sé allt með felldu i skiptum
Bligh-feðga við Afrikurikið
Matebeliu. Wilder kemst að
þvi hvernig þeir fara i kring
um lögin og reynir að beita
vitneskju sinni gegn Cas-
well. en mistekst.
22.30 Dagskrárlok