Tíminn - 10.12.1972, Síða 16

16
TÍMINN
Sunnudagur 10. desember 1!)72
til, að þau væru neydd til að hafa hann inni i bilnum,vegna þess að
farangursrýmið væri troðfullt.
Uppi á sætisbakinu bak við krepptar hendur frú McNairn, fann frú
Betteson riffilinn hans Portmans, en hún komst að þeirri niðurstöðu, að
litlu máli skipti, hvorthún hefði hann eða ekki, vegna þess að hún hafði
aldrei fyrr handleikið riffil. Samt sem áður tók hún hann úr bilnum og
lagði hann ásamt vatnsbrúsanum við hliðina á frú Portman.
Huggunin af að hafa þó þetta var alls ekki sambærileg við gleði
hennar, þegar hún uppgötvaði, að skærin hennar voru ekki glötuð. Með
skærin og gleraugun voru henni allir vegir færir. Skæri og gleraugu
voru i hennar augum betri vopn en riffillinn hans Portmans. Aldrei var
hamingja hennar fullkomnari heldur en, þegar hún gat gengiö um og
klippt i eitthvað, hvort sem hún notaði stóru klæðskeraskærin, sem
komu að góðum notum við grófa vafningsviðinn, villivinviðinn og
sterku greinarnar á hengiplöntunum, eða hún var með minni skærin,
sem hún notaði viö að snyrta ertublómin, valmúana og allar hinar
smájurtirnar i garðinum sinum. Skærin bar hún i snúru um hálsinn,
svo að þau værualltaf við höndina. Snúran var búin til úr Ijósrauðum
böndum eins og maðurinn hennar notaði til að binda um skjöl gufu-
skipafélagsins. ósjaldan höfðu Portman og kona hans hlegið aö henni
vegna skæranna, sem héngu og dingluðu um hálsinn á henni. Pegar
hún komst að raun um, að þau héngu enn á sinum stað, fór hún að
hlæja af gleði. Að linna skærin sin var fyrir henni það sama og að
öðlast aftur það lif, sem svo litlu hafði munað,að hún glataði. Hún stóð
glöð og hlæjandi með skærin sin tvenn i höndunum.
Uannig var hún vön að hlæja, þegar hún gekk um i garðinum milli
allra blómanna sinna eða stóð á svölunum og horföi á smáfuglana, sem
voru einna likaslir örsmáum störum. Hún var vön að gel'a þeim molana
af borðinu, þegar hún hafði matazt. Peir komu hoppandi og tindu upp
molana eða sátu og skáblindu á hana. Nokkrir voru svo spakir, að þeir
komu alveg inn i borðstol'una, og þeir kvökuðu og tiiluðu við hana.
Henni þótt vænna um þessa smál'ugla en nokkra aðra fugla. ,,Ef maður
sker i tunguna á þeim, er hægt að fá þá til að tala likt og páfagaukar”,
hafði maðurinn hennar oft sagt, en henni fannst óþarfi að betrumbæta
þetta næstum mannlega mál þeirra, hún skildi hverteinasta orð þeirra.
llenni l'annst ástæðulaust að breyta i þeim lungunni, og auk þess var
henni mjög á móti skapi aðgera nokkurri lifandi veru mein.
llún l'ór lil lrú Porlman, þegar hún hafði jalnað sig eftir gleði-
hláturinn. Aður hafði hún l'lutt frú Portman þangað, sem helzt var von
forsælu i útjaðri rjóðursins, en jafnvel undir trjánum var sólskínið
óbærilegt, og sólhlifin náði ekki að skyggja, hún dró aðeins úr
geislunum.
„llugsa sér! Ég lann skærin min! Er ekki dásamlegt að hugsa til
þess? Uau héngu um hálsinn á mér”.
Erú Portmann lá hreyl'ingarlaus á bakinu og virtist ekki ætla að
svara. hún hluslaði bara á skræka, titrandi röddina. Ilún halði ekki
þrek til að segja neitt og þvi siður að hlæja að frú Betteson og
skærunum hennar.
„Fyrst við höfum skærin, getum viðgert hvað sem er”.
Sluna leið lrá vörum frú Portman . Frú Betteson hélt áfram :
,,Og ef ég gel opnað farangursrýmið, skal ég búa til tesopa handa
yður. Langar yður ekki i te?”
Skæri og gleraugu og þar að auki te. Tilhugsunin gæddi frú Betteson
nýjum þrótti. Arum saman hafði henni verið um megn að semja sig að
veruleikanum, en nú lann hún styrk til að sælta sig við hann. Hún sá
hlutverk sitt skýrt fyrir sér.
,,Þér megið til með að liggja alveg kyrrar. Nú fer ég að sækja vatn til
að þvo yður. Þá liður yður áreiðanlega betur”.
Hún klæddi sig úr kjólnum og fór að klippa hann i ræmur með stóru
skærunum. Hviti undirkjóllinn fór illa á henni og liktist einhverju milli-
stigi milli nátlkjóls og hvitu smókingskyrtunnar, sem Tuesday hafði
verið i og frú Betleson hafði dáðst svo mjög að i hádegisverðarboöinu
hjá Palerson.
Frú Betteson missti ekki móðinn við að sjá, hversu hörmulega frú
Portman var útleikin . Það lá alveg ljóst fyrir henni, hvað gera skyldi.
Hún batt um magann á frú Portman með ræmunum úr kjólnum eins
vel og hægt var og bjó til sárabindi til að leggja á stærstu meiðslin.
Fljótlega sá hún, að hún neyddist til að fórna undirkjólnum lika, og
þegar hún var komin úr honum og stóð á nærklæðunum einum saman,
var hún lifandi eftirmynd kvenna, sem oft getur að lita i baði i
timaritum. Loks fór hún úr lifstykkinu, ljósrauðu lifstykki reyrðu
saman með langri snúru. Hún lagði það á jörðina við hlið frú Portman,
og með þvi að færa hana varfærnislega og i mörgum áföngum, tókst
henni að þoka henni.svo að hún lá á miðju lifstykkinu. Siðan festi hún
þaö varlega saman, og á þennan hátt hafði henni tekizt að koma
stöðugum umbúðum um skaddaðan magann á frú Portman,
Frú Portman virtist falla i mók, þegar þessu var lokið. Himinninn
varð skyndilega purpurarauður og siðan Ijósgrænn og djúpur, nóttin
skall svo skyndilega á,að frú Betteson varaðist þaö ekki. Hún átti ekki
annars úrkosta en að biða til morguns með að reyna að opna
farangursrýmið á bilnum. Það var kyrrt og hljótt kringum þær. Af og
til kom þó svalur andblær ofan úr fjöllunum og rislaði i laufum
pálmanna.
Hún sat uppi alla nóttina og vakti yfir frú Portman. Kyrrðin i
myrkrinu umhverfis hana var alger, en gagnstætt öllum öðrum nóttum
hennar i Austurlöndum var þessi alveg ilmlaus. Frú Betteson sat
lengst af og hugsaði um dásamlegu blómaanganina, sem um nætur
fyllti garðinn hennar. Hún hugsaði um öll yndislegu blómin sin,
rósirnar, rauöu jasminana og villivinviðinn og hún hugsaði um litlu
fuglana, sem komuog töluðu við hana á svölunum. Þar sem hún sat
þarna niðursokkin i minningar sinar handlék hún skærin i sifellu, hún
klippti og smellti út i myrkrið, meðan hún talaði hástöfum við sjálfa
sig, talaði um allt þaö, sem hún var vön að gera.og allt það, sem hún
ætlaði að gera , þegar hún á ný eignaðist garð. A þannan hátt leið
nóttin l'ljótt. Undir morgun kom náttfallið og þá fyrst kom i hana
hrollur. Hún var i vafa um, hvernig hún ætti að fara að þvi að hlýja sér
al tur, leppin hafði hún notað til þess að breiða yfir likin i bilnum. Hún
komsl að þeirri niðurstöðu, að bezt væri að leggjast við hliðina á frú
Portman undir uppspenntri sólhlifinni, og þar lágu þær hlið við hlið,
þaö sem eftir lifði nætur, önnur hálfsofandi, hin mókti hálf með-
vitundarlaus. Frú Betteson leit upp, þegar bvrjaði að elda og kom þá
auga á nokkra satinsvarta hrægamma, sem svifu i fallegum hringjum
yfir trjátoppunum i skini risandi sólar.
Hdlfur morguninn fór i það að ná farangursrýminu crpnu. Þegar það
lokshafði tekizt, liktist frú Betteson i gamaldags nærbuxunum sinum
ineira en nokkru sinni fyrr þeim, sem nýstiginn er upp úr baði,og
meðan hún var aö bisa við niöþungu kassana, svitnaði hún ennþá meira.
. i farangursrýminu fann hún auk matvælanna einnig verkfærakassa,
oliubrúsa og bláan galla, sem Portman notaði, ef hann þurfti að vinna
við bilinn.
Lárétt
1) Dýr,- 5) Stefna,- 7) Matur
!)) Beita,- 11) Höð,- 12) Mori
13) Draup.- 15) Hulduveru
l(i) Æð,- 18) Formaði,-
Lóðrétt
1) Ok - 2) Aðgæzla,- 3) Burt
4) ohreinka,- 6) Fis,- 8) Kona
10) Kjaft - 14) Stia,- 15) Kona
17) Borðhald -
Háðning á gátu nr. 1280
Lárétt
1) Ingvar,- 5) Öár.- 7) Lóa,-
Gap - 11) YL- 12) Ló,- 13) Hi
15) llal,- 10) Hóa.- 18) Búlkai
Lóðrétt
1) Illyrt - 2) Góa,- 3) Vá,- 4)
Arg,- 6) Spólur,- 8) Óli,- 10)
Ala,- 14) Trú,- 15) Hak,- 17)
Ól. -
HVELL
G
E
I
R
I
111:11: llliilH:!
Sunnudagur
10. desember
8.00 Morgunandakt
11.00 Messa i safnaðarheimili
Langholtssóknar Prestur:
Séra Arelius Nielsson
Organleikari: Jón Stefáns-
son
12.15 Dagskrain. Tónleikar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Fréttaspegill. Tilkynn-
ingar. Tónleikar
13.15 llalldór Laxness og verk
hans: — sjötta erindi
14.00 A Yli Þáttur með blönd-
uðu efni i umsjá Jóns B.
Gunnlaúgssonar.
15.00 Miödegistónleikar
10.25 Myndlistarkeppni barna
..Pétur og úlfurinn"
17.00 Framhaldsleikritið:
..Landsins lukka" eftir
Gunnar M. Magnúss.
Endurtekinn attundi þáttur.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 l’istill frá útlöndum
Kristinn Jóhannesson talar
frá Gautaborg.
19.35 Zambesi — skógar og
fen Haraldur Ólafsson
lektor flytur erindi.
20.25 ,,oráð", smásaga eltir
nóbelsskáldið n ý j a.
Ileinrich Böll HalÍdór
Stefánsson islenzkaði.
Erlingur Gislason leikari
les.
20.50 List og barátta
Theodorakis
21.30 Lestur fornrita: Njáls
saga Dr. Einar Ól. Sveins-
son prófessor les (8)
Mánudagur
11. desember
7.00 Morgunútvarp
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Við vinnuna: Tónleikar
13.30 Lestur úr nýjum barna-
bókum
16.25 Poppbornið Magnús Þ.
Þórðarson kynnir.
19.25 Strjábýli - þéttbýli.
Vilhelm G. Kristinsson
Iréttamaður leitar frétta
og upplýsinga.
20.50 Dagar Magnúsar á
Grund Aðalsteina Magnús-
dóttir húsfreyja á Grund i
Eyjafirði les kafla úr nýrri
bók eftir Gunnar M.
Magnúss.
Benediktssonar frá s.I.
laugardegi
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. útvarps-
sagan: „Strandið” eftir
Hannes Sigfússon Erlingur
E. Halldórsson les (5)
Sunnudagur
10. desember 1972
16.30 Kndurtekið efni. Marty
Bandarisk biómynd frá ár-
inu 1955.
18.00 Stundin okkar.
18.50 Knska knattspyrnan.
19.40 lllé.
20.00 Fréttir.
20.20 Veður og auglýsingar
20.30 Buxnalausi ævintýra-
ipaðurinn. Framhaldsleik-
rit eftir Edward Matz
22.25 Krá tónleikum Samein-
uðu þjóðanna.
'22.55 Að kvöldi dags. Sr.
Sigurður Sigurðarson á Sel-
fossi flytur hugvekju.
Mánudagur
11. desember 1972
20.00 Fréttir
20.25 Veður og Auglýsingar
20.35 Bókakynning.
20.50 Ilestar. Ljóðræn austur-
risk mynd án orða um hest-
inn og hin fjölbreyttu hlut-
verk hans i málverkum og
myndum. sem burðardýr,
veðhlaupahestur, reiðskjóti
i nautaati, sýningargripur i
hringleikahúsum o.s.frv.
21.45 Að ævilokum. Brezkt
sjónvarpsleikrit eftir
Neville Smith.
22.55 Dagskrárlok