Tíminn - 26.01.1973, Blaðsíða 15

Föstudagur 26. janúar 1973
TÍMINN
15
Þau höfðu aldrei séð jafnlanga
og hvassa þyrna og á hvitu, ilm-
andi rósagirðingunni beggja
megin við hliðið á landsetrinu.
Grindin var úr járnrimlum, sem
voru bæði háir og þéttir. Auðséð
var á öllu, að óboðnir gestir áttu
ekki að komast inn. Sveitasetrið
stóð i virðulegri fjarlægð frá
húsunum, sem stóðu á stjálingi i
fjallshliðinni og minntu fremur á
smáþorp, en kauptún, þvi að þar
var aðeins eitt gistihús, Hótel
Lydia, sem stóö niðri við veginn.
Einungis fáein hús og bændabýli
tjaldstæði i oliuviðarlundi og
bátaskýli hjá vatninu. Til-
kynningin á hliðinu „Attenti al
Cane”, flutti Hugh og Caddie
engan boðskap. Hverjum mundi
nokkru sinni hafa dottið i hug að
hún þýddi: „Varið ykkur á
hundinum”? sagði Caddie seinna.
Proprieta Privata, var auðskilið:
„Einkaeign”, en Contraventori
saranno puniti ai termini di
legge. Skyldi það þýða „Óviðkom-
andi bannaður aðgangur”?
spurði Caddie.-
Sveitasetrið stóð við stöðu-
vatnið Garda á Norður-Italiu, „en
það skiptir engu máli hvar það
var,” sagði Caddie siðar. Það
hefði getað verið, hvar sem var.
Það var aðeins staður, þar sem
togstreita myndaðist milli
tveggja andstæðra afla, eins
konar orustuvöllur á erlendri
grund. Caddie kallaði hana
seinna „orustuna á sveitasetrinu
Fiorita”, en fann j)ó alltaf til
sektar og sársauka, þegar hún
minntist hennar.-
Þegar þau horfðu á milli
rimlanna, sáu þau oliuviðarlund,
kýprusvið og gráan hellulagðan
stig, sem bugðaðist milli kýpru-
strjánna, er byrgðu útsýnið yfir
garðinn. Þau sáu grilla i sölnandi
blóm, — ljónsmunna og sigur-
skúf, sem óx I breiðum meðfram
endilöngum veginum og gular
smárósir, sem vöfðu sig utan um
kýprustrén. — Fuglasöngur barst
að eyrum þeirra frá skuggsælum
trjánum og nokkru fjær mátti
greina öldugjálfur. Það var eins
og önnur veröld i samanburði við
heitan, hvítan veginn, sem þau
höfðu þrammað eftir innan um
bila, sem þutu fram hjá með ofsa-
hraða og þyrluðu upp ryki, sem
þau sveið undan bæði i andliti og
fótleggjum,-
Hugh var búinn að leggja frá
sér pokann, sem hann hafði tosað
með sér aíla leið frá stöðinni I
Malcesine, en Caddie hélt ennþá á
regnkápunum þeirra með
beltunum, sem löfðu niður, en
netpokinn, sem hafði geymt
brauðið þeirra, appelsinurnar og
limonaðiflöskuna, sem þau höfðu
keypt i Victoria var orðinn all-
mjósleginn. „Sveitasetrið
Fiorita,” stóð meö gylltum
stöfum á hliöinu. Þau voru komin
á leiðarenda, en skyldu þau geta
hrundið upp þessu þunga járn-
hliði og gengið fram hjá
spjöldunum með tilkynningunum
inn i þennan græna skuggsæla
garð sem var einkaeign? „Við
erum búin að fara svo langa leið,
að við megum til,” sagði Caddie
um leið og hún opnaði hliðið ör-
litið og smeygði sér inn. Henni
fannst hún vera að stelast, en
Hugh kom á eftir henni. Um leið
og hann var kominn inn i garðinn
greip hann forvitni, sem hann
losnaði ekki við næstu daga. Hvað
skyldi hann sjá? Hann vissi það
ekki. En hann var eins og á nálum
af eftirvæntingu.
Fyrir innan hliðið var bílskúr
með veggjum úr brenndum leir.
A einn þeirra var máluð mynd af
heilögum Kristófer, og þakti
myndin allan vegginn. Fyrir utan
skúrinn var bill. Það var grænn
Mercedes. Það var eins og ein-
hver hefði nýlega ekið honum og
skilið hann þarna eftir. Þau virtu
bilinn fyrir sér, næstum þefuðu af
honum eins og tveir varkárir
hundar. Þakið hafði verið dregið
niður, og á sætinu lá hvitur silki-
trefill með brúnum rósum. Trefill
af mömmu? hugsaði Caddie með
sér. Hún hafði ekki séð hann áður.
Við hliðina á treflinum lágu bil-
hanzkar. Voru það hanzkarnir
hans? Þau veittu þvi bæði athygli
að billinn var tandurhreinn og
gjláandi.
Stigur lá gegnum oliuviðar-
lundinn, sem var eins og breitt
belti af gr<5fu hávöxnu grasi og
ævagömlum trjám með
hlykkjóttum stofnum. Sumir voru
mosagrónir, en aðrir sprungnir
upp á mitt tré, svo að skein i
þurran ljósan viðinn. Rætur
trjánna mynduðu hnúða og fléttur
i grasinu, en öll báru þau
laufkrónu, sem var ýmist græn
eða silfurlit eftir þvi sem golan
feykti henni til. 1 kringum trén
uxu villt blóm, bæði hvit og rauð.
Caddie og Hugh hafði komið
saman um að ganga ekki á
stignum, heldur læðast i grasinu.
Þau urðu samt að stikla á slitnum
hellunum, sem stigurinn var
lagður til þess að komast lengra
inn i garðinn, en þau voru i
skugganum af limgirðingunni.
Kvöldsólin laðið fram úr
klipptum kýprustrjánum sterka
lykt, sem blandaðist blóma-
angan, sem varð æ sterkari þvi
lengra sem kom inn i garðinn.
Hann var i skjóli bak við húsið,
baðaður i sól, og eins og flækja af
blómum: — liljum, bleikum og
rauöum rósarunnum, páskalilj-
um og þrenningagrasi, niður af
grashjalla fyrir ofan héngu
ilmjurtir en upp á hann lágu
bleik, slitin þrep meö blómakeri á
hverju þrepi. „Við verðum að
fara þarna upp,” hvislaði Caddie
en hana langaöi mest til þess aö
standa kyrr þar sem hún var.
Sólin sveipaði gullnum bjarma
bæði um hana og Hugh og það
sem þau héldu á, pokana
kápurnar og netið. Geislar
hennar féllu á bert höfuðið á Hugh
og hatt Caddiar, á rykug og
breytuleg andlit þeirra og fötin,
sem voru orðin þvæld og krumpuð
af þvi að þau höfðu sofið i þeim á
hverri nóttu. Ljósið, sem lék um
hendur þeirra og fótleggi og
rykuga skóna var skærara og
gullnara en þau höfðu nokkrun
timann séð. „Það er italskt”,
sagði Caddie, eins og hún væri
hálftortryggin. Samt sem áður
mundi hún hafa viljað loka
augunum og lofa sólinni að skina
á augnalokin, sem henni fannst
orðin brothætt eins og gler, á
hálsinn, axlirnar, hendurnar og
fótleggina, sem hana verkjaði i,
en þegar þau litu upp, sáu þau
helluþak fyrir ofan grashjallann,
dökkgula veggi undir máluðum
þakbrúnum og rjómagula boga
eins og á klaustrinu á myndinni
af boðunardegi Mariu, sem hékk i
svefnherbergi Caddiar heima i
Stebbings. „Þetta er sveita-
setrið,” hvislaði Caddie. — Hún
gekk feimnislega i humáttina á
eftir Hugh upp þrepin. Þegar þau
komu upp á hjallinn, sáu þau að
þar óx vinviður, og til hægri lá
stigur með blómum beggja
megin, svo langt sem augað
eygði. Vinviðurinn, sem var að
byrja að springa út myndaði eins
konar þak yfir hjallanum. „Það
er skrýtið,” sagði Caddie, „að ég
vissi ekki, að vinviðurinn bæri
blóm.” Grashjallinn lá upp að
garðhúsi með gólfi úr svörtum og
hvitum tigulsteini. Inni var járn-
borð og stólar hér og þar, og úti-
dyrnar voru opnar. Þau sáu, að
veggirnir voru þaktir örlitlum
fuglabúrum, ög i hverju búri var
smáfugl, sem hoppaði til og frá
um gólfið og tindi upp af þvi, en
stundum baðaði hann út
vængjunum. Ó! Ó! hrópaði
Caddie. „Uss!” „þessi pinulitlu
búr..:” „Uss! ” Hugh kleip i hand-
legginn á Caddie, svo að hún
þagnaði. „Kjáninn þinn! Viltu að
einhver heyri til okkar? Hann
vissi ekki, hvers vegna honum
fannst svona áriðandi að þegja.
Fótatak þeirra hafði ekki heyrzt á
mölinni, af þvi að skórnir þeirra
voru með svampsólum og fugla-
kliðurinn yfirgnæfði rödd
Caddiar.
Þetta var eins og sælustaður
fugla. Það glampaði á dökkbláar
og gulleitar svölur, sem flögruðu
undir þakskegginu, þar sem þær
áttu sér hreiður. „Veslings
fuglarnir, sem eru lokaðir i
búrunum, verða að horfa á þær,”
hvislaði Caddie með meðaumkun.
Enginn maður var sjáanlegur. En
allt i einu heyrðu þau rödd, sem
barst gegnum bogadregnar
dyrnar til vinstri. Röddin var há,
en hálfrám. Það var eins og ein-
hver væri að syngja við vinnu
sina. „ttalska,” hvislaði Hugh og
leit á bogadregnar dyrnar.. Fyrir
utan þær stóð karfa með laukum
og hlújárni. „Þetta hlýtur að
vera eldhúsið. Ættum við að
banka?” spurði Caddie. Hugh
hristi höfuðið. Hann vildi ekki
berja að dyrum.
Söngurinn hélt áfram, og Hugh
gekk að dyrunum, en Caddie
læddist á eftir honum á tánum.
„Ættum við að fara inn? Ættum
við ekki að spyrja?” En Hugh
sagði bara: „Þey, þey!.” Hann
var enn þá á varðbergi.
Lárétt Kannaði,- 4) Ar.- 5) Afurðir.-
1) Bátsferð,- 6) Tog.- 7) 8) Ærð,-9) Auð,-13) EE,- 14)
Eins,- 9) Stefna,- 10) Mjóar Að.-
greinar.- 11) öfug röð,- 12)
Eins,- 13) Maðkur.- 15) Særð-
ur.-
Lóðrétt
1) Unnu,- 2) Röð.- 3) Fugl,- 4)
Þófi.- 5) Hringir.- 8) Orka,- 9)
Niður.- 13) 495,- 14) Samteng-
ing.-
X
Ráðning á gátu No. 1317
Lárétt
1) Rúgkaka,- 6) Aar,- 7) Sæ.-
9) AU.- 10) Truntur,- 11) Ið.-
12) ÐÐ,- 13) Eða,- 15)
Greiður.-
lllliiii
Föstudagur
26. janúar
7.00 Morgunútvarp.
Veðurfregnir kl. 7.00, 8.15 og
10.10. Fréttir kl. 7.30, 8.15
(og forustugr. dagbl.), 9.00
og 10.00. Morgunbænki. 7.45
Morgunleikfimi kl. 7.50.
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Hulda Runólfsdóttir
heidur áfram að endursegja
söguna um Nilla Hólmgeirs-
son eftir Selmu Lagerlöf (5)
Tilkynningar kl. 9.30.
Þingfréttir kl. 9.45. Létt lög
á milli liða. Spjallað við
bændur kl. 10.05.
Fræðsluþáttur um
aimannatryggingar kl.
10.25: Fjallað um sjúkra
dagpen. Umsjón: örn Eiðs
son, Morgunpopp ki. 10.45:
Creedence Clearwater
Revival leikur. Fréttir kl.
11.00
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Við vinnuna :Tónleikar.
14.15 Búnaðarþáttur. Gisli
Kristjánsson ritstjóri fer
með hljóðnemann i penings-
húsin á Egilsstöðum með
Ingimar Sveinssyni bónda
(endurt. þáttur.)
14.30 Siðdegissagan: „Jón
Gerreksson” eftir Jón
Björnsson. Sigriður Schiöth
les (11).
15.00 Miðdegistónleikar. Anna
Moffo og Sherrill Milnes
syngja italskar óperuariur.
15.45 Lesin dagsrá næstu viku.
16.00 Fréttir.
16.15 V e ð u r f r e g n i r .
Tilkynningar.
16.25 Popphornið.
17.40 TóniistarUmi barnanna.
18.00 Létt lög. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 Fréttaspegill.
19.35 Þingsjá. Ingólfur
Kristjánsson sér um þátt-
inn.
20.00 Sinfóniuhljómsveit
isiands á tónieikum i Há-
skólabiói kvöldið áður.
Stjórnandi: Euduard Fisch-
er frá Tékkóslóvakiu. Ein
leikari: Einar G. Svein-
björnsson. a. Sinfónisk
tilbrigði eftir Ivan Jirko. b.
Fiðlukonsert i e-moll op.64
eftir Feiix Mendelssohn-
Bartholdy. c. Sinfónia nr. 9 i
e-moll op. 45 eftir Antonin
Dvorák.
21.35 Ben Lindsay. Agústa
Björnsdóttir les fyrri hluta
frásögu eftir Magnús
Helgason skólastjóra úr
kvöldræðum hans i Kenn-
araskólanum.
22.00 Fréttir.
22.15 Veöurfregnir.
Ú tvarpssagan: „Haust-
ferming” eftir Stefán
Júliusson. Höfundur les
(10).
22.45 Létt músik á siðkvöidi.
Færeyska hljómsveitin
„Manningin”, Solli Sigurðs-
son frá Winnipeg og finnskir
listamenn syngja og leika.
23.45 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
Föstudagur
26. janúar 1973
20.00 Fréttir
20.25 Veður og augiýsingar
20.30 Kariar i krapinu.
Bandariskur gamanmynda-
flokkur i kúrekastii. A forn-
um slóðum. Þýöandi Krist-
mann Eiðsson.
21.00 Sjónaukinn. Umræðu- og
fréttaskýringaþáttur um
innlend og erlend málefni.
22.05 Hvalir. Fræðslumynd
frá Time-Life um hvali og
hvalveiðar. Þýðandi og þul-
ur Gylfi Pálsson.
22.35 Dagskrárlok.