Tíminn - 10.02.1973, Blaðsíða 24

24
TÍMINN
Laugardagur 10. febrúar 1973
m
illíliH i
E
ní
M
m
m
HJ
Skrímslið góða
Einn dag varö henni litið
í spegilinn. Þá sá hún föður
sinn veikan í rúminu. Hann
var að deyja af sorg og þrá
eftir henni. Hún sagði
skrimslinu frá þessu og bað
það að lofa sér heim.
Skrimslið sagðist elska
hana svo mikið, að það
myndi deyja, ef hún færi
frá því. Fagurkinn sagði,
að hún skyldi koma aftur
eftir viku, sig langaði að-
eins til að sjá föður sinn áð-
ur en hann dæi. Skrimslið
sagði að hún mætti fara.
Það gaf henni hring einn
fagran og sagði: ,,Þegar þú
vilt koma til mín aftur,
þarftu ekki annað en að
taka af þér hringinn og
leggja hann á borðið og
fara svo að sofa".
Næsta morgun vaknaði
Fagurkinn heima hjá
pabba sínum. Hann varð
svo feginn að sjá hana aft-
ur, að honum fór næsfum
því óðara að batna. Fagur-
kinn sagði þeim frá
skrimslinu, og að hún hefði
lofað að koma aftur til þess
áður en vikan væri úti. En
■þegar vikan var liðin, þá
bað fólkið hennar hana svo
ákaft að fara ekki, að hún
afréð að vera þar aðra
viku.
hana, að hún sæi skrímslið
liggja nær dauða en lífi í
garðinum. Hún fór að há-
gráta, stökk fram úr rúm-
inu og lagði hringinn af
hendi sér á borðið. Svo
lagði hún sig út af og sofn-
aði. Þegar hún vaknaði,
var hún í rúminu sinu
heima hjá skrímslinu. Hún
klæddist og beið allan dag-
inn. En kvöldið kom.
Klukkan var orðin níu, og
ekki kom skrímslið. Fagur-
kinn varð mjög órótt. Hún
hljóp um allt húsið og kall-
aði: ,,Skrímsli! Skrímsli!
Hvarertu?" Þá mundi hún
allt í einu eftir draumnum
og þaut út í garðinn. Þar
fann hún skrímslið liggj-
andi. Það virtist vera stein-
dautt. Hún hljóp eftir vatni
og stökkti því í andlitið á
skrímslinu, og eftir litla
stund opnaði það augun.
,,Ég gat ekki lifað án þin,
Fagurkinn", sagði það, ,,og
svo ætlaði ég að svelta mig
i hel". ,,Nei, nei, elsku
skrímslið mitt", sagði Fag-
urkinn, „þú mátt ekki
deyja, ég get ekki heldur
lifað án þín. Nú vil ég gift-
ast þér, þvi mér þykir svo
vænt um þig".
Skyndilega var eins og
höllin og garðurinn stæði í
einum Ijóma. Fagurkinn
sá, að augu skrimslisins
leiftruðu af gleði, og það
var allt að breytast. Eftir
augnablik var skrimslið
horfið, en ungur og fagur
kóngssonur stóð frammi
fyrir henni. „Vesalings
skrímslið mitt. Hvað varð
af skrímslinu mínu?" sagði
Fagurkinn. „Ég vil bara fá
skrímslið mitt aftur." „Ég
er skrímslið", sagði kóngs-
sonurinn. „Ég hef verið í
álögum. Vond álfkona
lagði á mig, að ég skyldi
verða að skrímsli og aldrei
losna úr þeim álögum, fyrr
en einhver góð og falleg
stúlka vildi giftast mér,
eins herfilegur og ég var.
En nú skulum við koma
heim og vera glöð".
Þegar þau komu heim að
höllinni, sáu þau, að hún
varalveg full af .fólki. Það
hafði einnig verið í álögum
þannig, að enginn gat séð
það.
Nú var slegið upp brúð-
kaupsveizlu og sent eftir
fólkinu hennar Fagurkinn-
ar. Og svo lifðu þau öll
saman vel og lengi i gæfu
og gengi, og lýkur svo þess-
ari sögu.
Sögulok
BÍLSTJÓRARNIR
AÐSTOÐA
SEHDIBILASTODIN HT
EINGÖNGU GÓÐIR BÍLAR
>■
Auglýsingasímar
Tímans eru