Tíminn - 11.05.1974, Síða 11

Laugardagur 11. mai 1974
TÍMINN
11
Rætt við
Vernharð
Sigurgrímsson,
oddvita Stokks-
eyrarhrepps
— Nei, þetta er úr sögunni,
honum hefur meira að segja verið
snúið við, og það rækilega, svarar
Vernharður. Við sjáum það á þvi,
að við seinasta manntal voru hér
558 ibúar, en næsta ár á undan
506, og þetta er góð fjölgun.
— Hverju viltu þakka þetta?
— Það er enginn vafi á þvi, að
þetta má þakka uppbyggingu
hraðfrystihússins og fjölgun
bátanna. Hraðfrystihúsið er lyfti-
stöng atvinnulifsins hérna. Það
gerir út fimm bátana, og núna
nýlega keypti það tvo 110 tonna
báta.
Brú yfir
Ölfusárósa
— Ekki geta þeir lagt upp hér?
— Nei, og þá komum við að
vandamáli, sem hefur talsvert
stritt á okkur, en verður sjálfsagt
erfitt að finna viðhlitandi lausn á.
Ég held ekki, að nokkurn tima
verði ráðizt i að byggja stórskipa-
höfn á milli ölfusár og Þjórsár.
Mér finnst það ekki liklegt, að
landshafnir verði settar niður það
þétt, að við fáum slikt á þessu
svæði. Núna er landshöfn i
Þorlákshöfn, og ég held, að næsta
landshöfn verði ekki reist fyrr en
Netageröarmaöurinn
á Stokkseyri.
Timamyndir G.E.
Vernharöur Sigurgrimsson, oddviti Stokkseyrarhrepps, er fulltrúi Framsóknarmanna i hreppsnefndinni og myndar þar meirihluta meö
þrem Sjálfstæðismönnum. Hann er 46 ára aö aldri og býr aö Holti, ásamt eiginkonu, sinni, Gyðu Guömundsdóttur. Holt er stórbýli
skammt frá Stokkseyri og miklar framkvæmdir þar á döfinni, þannig að Vernharður hefur i ýmis horn að lita, enda fer það orð af honum
eystra að hann sé hamhleypa, að hvaða verki, sem hann gengur.
i Dyrhólaey. Það er lika margt,
sem mælir á móti þvi, að ráðizt
verði i slikt fyrirtæki. Við sjáum
bara, hver kostnaður er þegar
orðinn við höfnina hérna, og inn i
hana komast ekki stærri bátar en
50-60 tonna. Þannig, að Þorláks-
höfn er og verður lifhöfn bátanna
hér við ströndina. Stóru bátarnir
okkar leggja upp i Þorlákshöfn,
og við verðum að aka aflanum
hingað. Núna er þetta fimmtiu
kilómetra leið. Ef við fengjum
brú yfir ölfusárósa, eins og talað
hefur verið um, styttist leiðin
niður i sextán kilómetra.
Tekjur hreppsins hafa
farið i hafnargarðinn
— Umræðum um þessa brú
virðist alltaf hafa verið drepið á
dreif? Hvers vegna?
— Ég held, að aðalástæðan sé
sú, að menn eru ekki á eitt sáttir
um gildi brúarinnar. Á
Eyrarbakka vilja menn ekki
brúna. Þeir vilja höfn. En eins og
ég sagði áðan, þá er skoðun min
— og margra annarra — sú, að
brú myndi leysa okkar vanda
skjótar og raunhæfar en vonlitil
bið eftir fyrirbæri, sem ef til vill
sér aldrei dagsins ljós. Við eigum
að vera búnir að gera okkur ljóst,
að það er ekki hrist fram úr erm-
inni að gera höfn á þessum slóð-
um. Góðum áfanga hefur verið
náð, og vissulega má bæta að-
stöðuna talsvert enn, en það er
bara ekki nóg.
— Það hefur auðvitað mestur
hluti tekna sveitarfélagsins farið
I hafnargarðinn?
— Það má segja, að þær hafi
farið allar, eins og þær leggja sig,
I hafnargarðinn. Ekki það, að ég
sjái eftir þeim i þetta, þvi fer
fjarri, en það er nú ýmislegt
annað, sem við hefðum gjarnan
viljað gera, en höfum bara ekki
haft fjármagn til.
Við höfum gengið upp frá
bryggjunni, og á stórum vangi i
miðju plássinu blasir við okkur
stórt og mikið hús, með leikvelli
skammt frá, og börn á stjái
umhverfis.
— Þarna sjáið þið eitt gott
dæmi, segir Vernharður. Þetta er
myndarlegur skóli. Hann var
reistur árið 1946. Þá var lika
teiknuð við hann sundlaug og
iþróttahús. Við höfum mikinn
áhuga á að koma upp aðstöðu til
iþróttaiðkana og sunds hér i
plássinu, og teikningar liggja
fyrir. Leikfimikennslan fer fram i
samkomuhúsinu, þannig höfum
við getað sinnt skólaskyldunni.
Sundkennslan fer hins vegar
fram á Selfossi, og er börnunum
ekið þangað. Úr þessu viljum við
bæta, og það sem fyrst, en tekjur
hreppsins hafa runnið, eins og
áður segir, i hafnargarðinn, og
aðrar framkvæmdir hafa þvi
oröið að sitja á hakanum.
Atvinnuhættir breytast
— Hverjar hafa tekjur
hreppsins verið undanfarin ár?
— Þær eru svona 8-10 milljónir
seinustu árin.
— Hafa atvinnuhættir manna
breytzt mikið á undanförnum
árum?
— Já, vissulega, núna er það
aðallega fiskurinn, sem veitir
mönnum atvinnuna, áður fyrr
stunduðu menn sjóinn að visu, en
höfðu 2-3 kýr og nokkrar kindur
með. Siðustu 30 árin hefur þetta
farið minnkandi, og deyr vist
alveg út með eldri mönnunum.
— En er þá ekki nýjum at-
vinnugreinum að fjölga?
— Jú, iðnaður er að risa hér
upp. Hérna er trésmiðaverkstæði
til dæmis búið að starfa i tvö ár,
og þarna kerhur netagerðar-
maðurinn okkar, sem ég skal
kynna fyrir ykkur.
Netagerð tekin
til starfa
Og við kynnumst Jóni Ármanni
Sigurjónssyni, netagerðarmanni.
— Hvaðan kemur þú hingað til
Stokkseyrar?
— Ég kom hingað frá Vest-
mannaeyjum, haustið áður en
gosið hófst.
— Og ætlar að setjast hérna að?
— Já, ég var að enda við að
Framhald á bls. 19
Séð til austurs yfir Stokkseyri ofan af þakinu á hraðfrystihúsinu. Næst okkur hvila þeir, sem boriö hafa
hita og þunga dagsins á liöinni tiö, en fengið hafa loks samastað á ströndinni.
Nokkur þeirra snyrtilegu húsa, sem risið hafa af grunni á Stokkseyri upp á siðkastið.