Fréttablaðið - 18.07.2005, Blaðsíða 10

10 18. júlí 2005 MÁNUDAGUR
Bindisleysi varð til þess
að Örnólfur Thorlacius
var næstum orðinn of
seinn til að halda munn-
legt stúdentspróf fyrir
um fjörutíu árum. Hann
rifjar upp söguna í kjöl-
far fréttar um bindis-
lausa forkólfa íslensks
viðskiptalífs.
Sagt er að vinnuföt dagsins í dag
séu spariföt morgundagsins. Í
þeim orðum felst að klæðaburður
verði sífellt frjálslegri, bæði
hversdags og spari.
Örnólfur Thorlacius, fyrrum
rektor Menntaskólans við Hamra-
hlíð og þar áður kennari við
Menntaskólann í Reykjavík, man
tímana tvenna í þeim efnum.
„Þegar ég kenndi í MR á árun-
um 1960 til 1967 var alvanalegt að
kennarar væru í jakkafötum og
með bindi,“ rifjar Örnólfur upp.
„Nemendur voru þá líka vel til
fara og jafnan í jakkafötum. Það
var svo einn daginn að ég var á
leið í skólann til að halda munn-
legt stúdentspróf í náttúrufræði.
Ég var kominn vel áleiðis þegar
ég uppgötvaði að ég hafði gleymt
að hnýta á mig hálsbindið.“
Örnólfur segir að hefði hann
verið á leið til hefðbundinnar
kennslu hefði hann eflaust haldið
áfram för og unnið sín störf bind-
islaus. Hann var enda í hópi yngri
kennara skólans og hefði getað
leyft sér slíkt frjálsræði. En þetta
var enginn venjulegur dagur;
stúdentspróf framundan.
„Ég snéri því við og hengdi á
mig hálsbindið,“ segir Örnólfur
sem bjó þá í Háaleitinu. „Fyrir
vikið var ég að verða of seinn og
þetta kostaði mig því leigubíl. Það
var ekki annað að gera.“
Svona var tíðarandinn í þá
daga en breyttist fáum árum síð-
ar. Haustið 1967 hóf Örnólfur
störf við hinn nýstofnaða MH.
„Þar gengu menn helst á tímabili í
verksmiðjubleiktum og skellótt-
um gallabuxum og ég man eftir
dreng sem verðlaunaður var ár
eftir ár fyrir góðan námsárangur.
Alltaf kom hann upp til rektors
með sítt og ógreitt hárið og í skell-
óttu gallabuxunum sínum. Þegar
svo leið að útskrift hans upphófst
mikið stríð á heimilinu því for-
eldrar hans ætluðu að þvinga
hann til að klæðast smóking við
útskriftarathöfnina eins og allir
klæddust þá. Eftir talsvert þóf
samdist þeim um að strákur færi
þó í nýjar gallabuxur.“
Örnólfur segir „gallabuxna-
drenginn“ vera virðulegan lækni í
útlöndum í dag, „og vafalaust
gengur hann með stífaðan flibba
og allt hvað eina,“ segir hann.
bjorn@frettabladid.is
ÁSTKÆRA YLHÝRA
Hyski
Hyski er samkvæmt orðabók
ómerkilegt fólk, illþýði. Nú, eða
rumpulýður, pakk, múgur, skríll.
Möguleikarnir eru allnokkrir
þótt aðeins tveir þeirra hafi
orðið fyrir valinu í orðabókinni.
Að vera hyskinn merkir síðan
að vera latur. En hyski merkir
reyndar líka einfaldlega fjöl-
skylda, heimilisfólk. Litlu börnin
eru hyski, unglingarnir eru
hyski, afi og amma eru hyski og
foreldrar eru hyski. Það er gott
að slaka á í faðmi hyskisins að
loknum ströngum vinnudegi.
Þetta fer líka vel á boðskorti:
„Jón Jónsson og hyski hans
bjóða þér og þínu hyski til
gleðskapar“. Það ætti að geta
orðið fínasta teiti.
magnus@frettabladid.is
Fögur sjón blasti við okkur þegar
við gengum niður Námaskarðið
og komum í Mývatnssveit í gær.
Hér er einstaklega fallegt yfir að
líta þrátt fyrir ský á himni en heit-
ur vindurinn leikur við vanga okk-
ar.
Það vakti strax athygli okkar að
ekkert er mýið þrátt fyrir að vatn-
ið og sveitin séu kennd við þá
hvimleiðu flugnategund. Segja
okkur fróðir menn að við séum á
milli gangna, eins og það er kall-
að, flugan er að drepast og aðrar
að fæðast. Við megum sjálfsagt
teljast heppnir að vera hér
akkúrat á þessum tíma.
Við verðum aðallega varir við er-
lenda ferðamenn hér um slóðir
en þó mætum við alltaf einum og
einum Íslendingi. Þannig hittum við
Steingrím J. Sigfússon alþingismann
á laugardag og hann gekk með okk-
ur smá spöl. Hann lauk nýlega mikilli
göngu yfir landið og gátum við rætt
um margt sem viðkemur göngumál-
um.
Ferð okkar hefur gengið í alla staði
vel en það verður að segjast alveg
eins og er að það er góð tilfinning
að eiga bara átján daga eftir.
Nú finnst okkur við vera að nálgast
takmarkið og það gerir göngu hvers
dags auðveldari og skemmtilegri.
Við hvetjum svo alla til að líta á
heimasíðuna okkar, gangan.is og sjá
nánari fréttir af ferðum okkar.
Kveðja, Bjarki og Guðbrandur.
Ekkert m‡ í M‡vatnssveit
HALTUR LEIÐIR BLINDAN: PÓSTKORT FRÁ BJARKA OG GUÐBRANDI
nær og fjær
„Ég er bara a› leysa af
mér til skemmtunar og
til a› rifja upp gamlar
minningar.“
KÁRI STEFÁNSSON LÆKNIR Í FRÉTTA-
BLAÐINU.
„Ég get ekki or›a
bundist lengur yfir
mávamerg›inni í
borginni.“
HARPA KARLSDÓTTIR Í MORGUN-
BLAÐINU.
OR‹RÉTT„ “
Gleymdi hálsbindi og
flurfti a› taka leigubíl
ÖRNÓLFUR THORLACIUS „Þegar ég kenndi í MR á árunum 1960 til 1967 var alvana-
legt að kennarar væru í jakkafötum og með bindi.“
FR
ÉT
TA
B
LA
Ð
IÐ
/H
AR
I
Flestir bændur keyptu sáðkornið
sitt af Landstólpa þetta árið sam-
kvæmt athugun á naut.is, vef kúa-
bænda. Má þar sjá að 27,3 prósent
skiptu við Landstólpa að þessu
sinni, talsvert fleiri en við Mjólk-
urfélag Reykjavíkur sem er í öðru
sæti með tæp tuttugu prósent við-
skiptanna. Bústólpi er næstur
með tæp sautján prósent og Fóð-
urblandan í fjórða sæti með rúm
níu prósent.
Aðeins rúm fimm prósent
bænda keyptu sáðkornið sitt hjá
einhverju kaupfélaganna og er
það til marks um breytta tíma í
samfélaginu því kaupfélögin voru
jú upphafið og endirinn í nánast
öllum búskap í landinu þar til fyr-
ir nokkrum árum.
Athygli vekur að samkvæmt
þessari netkönnun naut.is keyptu
tæp fjögur prósent bænda sáð-
korn sitt annars staðar en af ofan-
greindum fyrirtækjum og enn
meiri athygli vekur að rúm átján
prósent þátttakenda í könnuninni
keyptu alls ekkert sáðkorn.
Má af því ráða að fólk hefur
gaman af að taka þátt í könnunum
sem þessari þótt spurt sé um sér-
hæfð og einangruð málefni. - bþs
Könnun meðal kúabænda:
Landstólpi gerir fla› gott
HOLLUR ER HAGINN Hörð samkeppni
ríkir á sáðkornamarkaðnum.