Tíminn - 04.06.1976, Blaðsíða 20

20
TÍMINN
Föstudagur 4. júnl 1976.
Lausar stöður
Viö Menntaskólann viö Hamrahlið eru lausar til um-
sóknar — kennarastööur i þessum greinum: eölisíræöi,
efnairæöi, stæröfræöi og sögu. Æskilegt er aö umsækjend-
ur geti kennt fleiri en eina námsgrein.
Laun skv. launakerfi starfsmanna rikisins.
Umsóknir, ásamt ýtarlegum upplýsingum um námsferil
og störf, skulu hafa borizt menntamálaráöuneytinu,
Hverfisgötu 6, Reykjavik, fyrir 1. júli n.k. — Umsóknar-
eyöublöö fást I ráöuneytinu.
Menntamálaráöuneytiö 1. júni 1976.
Lesendur
segja:
O.S.S. skrifar:
Verzlunar- eða
iðnaðarhúsnæði
Til leigu er verzlunar- eða iðnaðarhúsnæði
við Ármúla (á horni Selmúla).
Gólfflötur götuhæðar er 200 fermetrar og
efri hæðar 100 fermetrar.
Góð aðstaða fyrir aðkeyrslu til lestunar og
losunar.
Þeir sem áhuga hafa á nánari upplýsing-
um leggi nöfn sin og slmanúmer inn á
afgreiðslu blaðsins fyrir n.k. miðviku-
dagskvöld, merkt Rekstur 1479.

.......... r *
Bílasalan Höfðatúni 10
: SELUR ALLA BÍLA:
Fólksbíla — Stationbíla
Jeppa — Sendibila
Vörubíla — Vöruflutningabíla
14 ára reynsla í bflaviðskiptum. Opið alla
virka daga kl. 9—7, laugardaga kl. 1—4.
Varadekk í hanskahólfi!
PUNCTURE PILOT
UNDRAEFNIÐ — sem þeir bíl-
stjórar nota/ sem vilja vera iausir
við að skipta um dekk þótt springi á
bílnum. — Fyrirhafnarlaus skyndi-
viðgerð. Loftfylling og viðgerð í
einum brúsa. isienzkur leiðarvísir
fáanlegur með hverjum brúsa.
ARAAULA 7 - SIMI 84450
„Látum þá greiða niður
erlendar skuldir okkar"
Herstöðin á Keflavik-
urvelli.
Þaö hefur aldrei þótt til fyrir-
myndar að láta nota sig án þess
að fá eittvað i staðinn. Kröfur
um það að Bandarlkjamenn
væru látnir greiða fyrir herstöö
sina hér á landi hafa örðið æ há-
værari nú I seinni tið. Okkur
dreymir drauma um steyptar
hraðbrautir, fjármagnaðar af
leiguliða okkar o.s.frv. Það hafa
aðallega verið þekktir fjár-
málamenn, sem talið hafa eðli-
legt að leigugjald væri tekið fyr-
ir herstöðina. Almenningur hef-
ur þvi fyllzt tortryggni og
hugsað sem svo að þessir menn
hugsuðu um það eitt, að geta
matað sinn eigin krók sem mest
á auknu herbraski. Þessi tor-
tryggni er samt með öllu
ástæðulaus og sést það vel, ef
málið er skoöað hlutlausum
augum.
Tvennt er það einkum, sem
andstæöingar leigugjaldsins
bera fyrir sig. Fyrst það, að við
megum ekki verða Bandarlkja-
mönnum háðir efnahagslega og
svo hitt að vera þeirra hér sé
okkur ekki siöur I hag en þeim
sjálfum. Fyrri röksemda-
færslan er að minu mati harla
léttvæg. Þaö á að vera sjálfsagt
og eðlilegt hverju sjálfstæöu rlki
að notfæra sér þær auðlindirer
góður Guð hefur gefið þvl, hvort
sem þær eru i formi fisks, ollu
eða góðrar landfræðilegrar af-
stöðu. Það neitar þvi enginn, að
viö Islendingar erum háðir
þorskveiðum, en samt segir
enginn, að við eigum að hætta
þorskveiðum eingöngu þess
vegna. Þorskurinn er hverfull,
það er herstöðin vonandi lika og
þvl ætti að vera jafneðlilegt að
„selja” hana eins og þorskur-
inn. Varðandi siðari röksemda-
færsluna má margt segja. Ekki
vil ég hér fara út I skýringar
hernaðarlegs eðlis og hygg
raunar að þar megi deila um
endalaust án þess að niðurstaða
fáist en samt grunar mig að
framkoma vina okkar Bretanna
undanfarna áratugi sé það lóð á
vogaskálina, sem muni þegar til
lengdar lætur ráða úrslitum.
Margs væri þó að gæta, ef af
sllku leigugjaldi yrði. Gjaldiö
mætti ekki streyma hindrunar-
laust inn á islenzkan peninga-
markaö, það myndi rýra enn
verðgildi þess ofurmagns af
peningum, sem þar er fyrir.
Nei, heldur væri skynsamara að
láta þá borga upp hinar erlendu
skuldir okkar og hindra áhrif
þess hér innan lands með við-
eigandi stjórn rikisfjármála. Ef
hins vegar að leiguliði okkar
væri látinn kosta lagningu hrað-
brauta hér innanlands myndu
fylgja því augljósir ókostir. Það
er vitað aö I kringum miklar
framkvæmdir, framkvæmdir
sem útlendingar hafa gjarnan
hönd I bagga með, skapast mikil
vinna og mjög há laun sbr.
Sigöldu. Þetta hlýtur að valda
kostnaðarverðbólgu (hækkun
launa o.s.frv.) þar sem það er
venja okkar að ef eitthvað
hækkar eða eykst á einum stað
verður það að fylgja allri „lin-
unni”. Ef leigugjaldiö streymdi
hins vegar stjórnlaust inn I
landið án þess að þvl væri beint I
sérstakar framkvæmdir þá
myndi það enn auka eftirspurn-
ina hér innanlands, og yrðum
við að mæta þvl með enn aukn-
um innflutningi og það vill sjálf-
sagt enginn að veröi af augljós-
um ástæöum.
Eins og áöur sagöi óttast
margir, aö ef af sliku leigugjaldi
yröi, myndi fara illa ef herinn
allt I einu færi. Aö framansögöu
má álita aö ekki þyrfti illa að
fara a.m .k. ekki ef leigugjaldinu
væri varið á réttan hátt. Hins
vegar er óliklegt, að herinn fari
eða a.m.k. ekki vegna okkar
vilja þegar það er athugað, að
tveir stórir stjórnmálaflokkar
eiga nær allt sitt fylgi undir þvl,
að hér sé her, þ.e. Sjálfstæðis-
flokkurinn og Alþýðubandalagið,
þeir eru bara á sitthvorum póln-
um, og fyrir utan stefnu þeirra I
hermálum er ég viss um, að al-
menningur fyndi litið bitastætt I
stefnuskrám þeirra.
Þessi skrif hafa eðlilega fjall-
að nokkuð um efnahagsmál.
Enginn skyldi halda, að efna-
hagsvandi okkar hyrfi sem dögg
fyrir sólu, þó að af sllku leigu-
gjaldi yrði. Þar þarf annað til:
breyttan hugsunarhátt.
Hugsaðu þér, lesandi góður, aö
ef llnudansari héldi á þér og
Það hefur
aldrei þótt til
fyrirmyndar
að láta nota
sig án þess
að fá eitthvað
í staðinn..
væri kominn hálfa leið á linu
strengda yfir Nlgarafossa hvað
myndir þú þá gera. Jú, þú héldir
kyrru fyrir, treystir þeim
manni, sem þú fólst umsjá þina,
og gerðir allt, sem I þlnu valdi
stæði til þess að komast mætti I
örugga höfn. Svona þurfa ís-
lendingar aö hugsa. Við erum
varlakominnhálfa leið á hættu-
legri braut, þvi verðum við að
treysta þeim mönnum, sem viö
höfum valið, veita þeim frið til
starfa og vera samvinnuþýðir.
Þingmenn okkar hafa reynt aö
I/ gera okkur Ijóst hve alvarlegt á-
stand rikir I efnahagsmálum
þjóöarinnar en meinið er aö viö
erum fyrir löngu oröin ónæm
fyrir hinum ófögru Iysingum
þeirra. Við hugsum sem svo að
úr þvi að þetta hefur gengiö
hingað til, hljóti það að ganga á-
fram. Fram til 1930 hugsaði fólk
sem svo, að hagsveifla væri
fyrirbrigði, sem kæmi og færi og
ekkert væri við að gera. Nú vit-
um við betur, við höfum lært,
við vitum að henni má stjórna
þó það sé vissulega erfiðara hér
á landi m.a. vegna óvissra
tekjustofna þjóðarbúsins s.s.
fiskveiða.
Alþingismönnum okkar og
öðrum framámönnum er vel
ljóst, að peningamálaaðgerðir
eins og vaxtabreytingar og inn-
borgunarskylda gera litið gagn
einar sér, þær þurfa að koma
samhliða aðgerðum I rlkisfjár-
málum. Þeir vita lika, að það er
litið hægt að gera af þvl, að við
atvinnurekendur þeirra höfum
þar engan skilning á og
myndum I minnsta lagi fella þá I
næstu kosningum.ef þeir beittu
sér fyrir einhverju, sem væri
þeirra elskulega kjördæmi I ó-
hag. Við þessu er eitt að gera.
Lengja þarf kjörtlmabil þing-
manna okkar 18 ár og gefa þeim
þanníg svigrúm til að starfa
fyrstu 4 árin en nota slðan hin 4
til að fá kjósendur sina til að
gleyma. Ennfremur þyrftu
forystumenn launþega-
samtakanna að sitja mun leng-
ur af sömu ástæðu en þar þyrfti
um leiö að koma til stóraukið
miðstjórnarvald ASI. Forystu-
menn launþega eru tilneyddir til
að fara ranga leið að réttu
marki þ.e. að heimta beinar
launahækkanir þvi það er það
eina, sem við hin virðumst
skilja þó svo að allar launa-
hækkanir hverfi I sjálfu sér dag-
inn eftir að þær koma til fram-
kvæmda.
I samræmi við hugsunarhátt
okkar íslendinga myndu ýmsir
segja, að þarna væri um hreina
skerðingu á lýðræði að ræða.
Það má vel vera, en þó hygg ég,
að flestir geti verið sammála
um, að það lýðræði sé betra,
sem leiðir okkur fram á veginn
til betra lífs, en það, sem við nú
búum við og virðist á góðri leið
með aö tortlma okkur.
—oss.