Tíminn - 03.09.1976, Blaðsíða 13

Föstudagur 3. september 1976
TtMINN,
13
12.00 Dagskráin. Tónleikar
Tilkynningar.
12.25 Veöurfregnir og fréttir.
Tilkynningar.
13.00 Viö vinnuna: Tónleikar.
14.30 Miðdegissagan: „Leikir i
fjörunni” eftir Jón óskar.
Höfundur les (7).
15.00 Miðdegistónleikar.
Hljómsveitin Philharmonla
í Lundúnum leikur hljóm-
sveitarsvitu úr „Túskild
ingsóperunni” eftir Kurt
Weill, Vals eftir Otto
Klemperer og valsinn
„Vinarblóö” og forleikinn
aö „Leöurblökunni” eftir
Johann Strauss: Otto
Klemperer stjórnar.
15.45 Lesin dagskrá næstu
viku.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 Veðurfregnir).
16.20 Popphorn.
17.30 Ferðaþættir eftir Bjarna
Sæmundsson fiskifræðing
Óskar Ingimarsson les úr
bókinni „Um láö og lög”
(1).
18.00 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veöurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki Til-
kynningar.
19.35 Daglegt mál. Helgi J.
Halldórsson fyltur þáttinn.
19.40 íþróttir Umsjón: Jón
Ásgeirsson.
20.00 Sinfónlskir tónleikar frá
svissneska útvarpinu.Dorel
Handman og La Suisse
Romandehljómsveitin leika
Pianókonsert nr. 4 I G-dúr
op. 58 eftir Beethoven.
Hjómsveitarstjóri: Júri
Ahronovitsj.
20.40 Félag bókagerðarmanna
og konur i ^þeirra hópi.
Þórunn Magnúsdóttir flytur
fyrra erindi sitt.
21.05 Hljómskálatóniist frá
útvarpinei I Stuttgart Guö-
mundur Gilsson kynnir.
21.30 Útvarpssagan: „öxin”
eftir Mihail Sadoveneu
Dagur Þorleifsson les
þýðingu sina (3).
22.00 Fréttir.
22.15. Veðurfregnir. Til
umræðu: Astand og horfur i
i'slenzkum landbúnaöi.
Baldur Kristjánsson ræðir
við Gunnar Guöbjarlsson,
formann Stéttarsambands
bænda og Guömund
Sigþórsson, deildarstjóra i
la nd bú na öa rrá öune yti nu.
22.40 Afangar.Tónlistarþáttur
i umsjá Asmundar Jóns-
sonar og Guöna Rúnars
Agnarssonar.
23.30 Fréttir. Dagskrárlok.
sjónvarp
Föstudagur
3. september
20.00 Fréttir og veður.
20.30 Auglýsingar og dagskrá.
20.40 Fjailagórillan.Hátt uppi
I fjöllum Zaire-rikis I
Mið-Afriku er apategund,
sem hætt er viö aö deyi
bráðlega út af manna völd-
um. Einn maöur, Adrien
Deschryver, berst þó fyrir
þvi, að górillunni veröi
sköpuð fullnægjandi lifsskil-
yrði. 1 þessari bresku
heimildarmynd er lýst lifn-
aöarháttum górillunnar og
vinsamlegum samskiptum
manns og apa. Þýðandi og
þulur Björn Baldursson.
21. Siðustu forvöð (Deadline
U.S.A.) Bandarisk biómynd
frá árinu 1952. Aðalhlutverk
Humphrey Bogart, Kim
Hunter, Ethel Barrymore
og Ed Begley. Eigendur
dagblaös nokkurs selja þaö
keppinautum sinum. Rit-
stjórinn reynir aö koma i
veg fyrir sölu og gefur blað-
ið út, meðan máliö fer fyrir
rétt. Samtimis þessum
erfiöleikum er ritstjórinn aö
flettaofan af ferli mafiufor-
ingja, sem leikið hefur einn
blaðamanninn illa. Þýöandi
Jón Skaptason.
22.55 Dagskrárlok.
EE" í JÖTUNHEIMUM
FJALLANNA 58
hvernig Lars liði og hvort bræður Páls hefðu einnig
komiðá markaðinn. Páll sagði, hvað borið hafði til tíð-
inda í Marzhlíð — Gréta daín af barnsförum og Jónas
horfinn. Það var eins og eitthvað af helkulda öræfanna
hefði þrengt sér inn í stofuna. Sýslumaðurinn sat graf-
kyrr, sagði ekki eitt orð, en rumdi við og við. Turra varð
einnig ónotalega við. Hann tottaði pípu sfna í þungum
þönkum. Jónas orðinn úti! Hvað skyldu Vanna og Ellý
segja, þegar þær fréttu þetta?
Skömmu síðar kvöddu þeir Turri og Páll sýslu-
manninn, sem fylgdi þeim til dyra og horfði á eftir þeim,
án þess að geta fyllilega gert sér grein fyrir því, hvers
vegna hann hafði boðið þeim inn. Ekki var það hann,
sem samdi lögin.
Það vakti mikla óánægju meðal frumbýlinganna, þeg-
ar það vitnaðist, að landshöfðingjans var ekki von. Þeir
höfðu fariðerindisleysu um langan veg. Hellgren sefaði
þá með því, að landshöfðinginn myndi gera það, sem
hann gæti fyrir þá, er hann kæmi til Stokkhólms, og
stoðaði ekki annað — ja, þá myndi hann ganga fyrir
sjálfan kónginn! Það myndi ekki verða drýgð sú f lónska
aðsamþykkja ný lög, þegar þeirra varallsekki þörf. Sei-
sei nei, ríkisskjölin voru enn í sínu gildi, og hann vildi sjá
framan í þann, sem þyrði að véfengja það. Þeir skyldi
bara hugsa um að sá i blettina sína, þegar tími væri
kominn til þess — þeir skyldu sá og uppskera eins og
venjulega. Ríkið myndi aldrei nfðast á þeim.
Frumbýlingarnir létu sér þetta lynda, en þó höfðu
sumir orð á því á heimleiðinni, að Lapparnir ættu það
skilið, þótt heimturnar hjá þeim yrðu ekki nema í meðal-
lagi góðar — þetta hyski, sem var að reyna að leiða
ógæfu yf ir frumbýlingana! Um það var ekki skeytt, þótt
Lapparnir á Marzfjallinu ættu þar ekki hlut að máli.
Allir Lappar voru áreiðaniega með sama markinu
brenndir— undirförulir þorparar þótt þeir reyndu stund-
um að vera smeðjulegir.
Þegar Páll og Sveinn Ólafur komu aftur að Grjótsæ,
hittu þeir þar óvænt mág sinn f rá Saxanesi. Hann var að
viða aðsér timbri f hús. Þeim Pella og Eiríku var auðvit-
að ekki vært lengur á Saxanesi, og nú höfðu þau af ráðið
að rækta sér blettog reisa nýbýli við Grjótsæ..
XV.
Nokkrar viku liðu, og Hans Pétursson kom ekki heim í
Marzhlíð. Páll og Sveinn Ólafur höfðu spurzt fyrir um
hann í ferð sinni til Ásahlés, en höfðu enga vitneskju
f engið um það, hvað um hann hafði orðið, þegar búið var
að jarða konu hans. Lars Pálsson gerði hvort tveggja í
senn að óttast það og vona að hann léti aldrei framar
sjá sig í Marzhlíð. Honum fannst það óttaleg tilhugs-
un, að hinn gamli sambýlismaður hans væri kominn á
hrakning eða lægi hjálparvana í einhverju koti. En það
hefði ekki verið betra, þótt hann hefði slangrað heim
aftur með það eitt í huga að koma f ram hefndum. Lars
gerði sér engar vonir um það, að Hans Pétursson myndi
ná sér aftur, og hann sá fram á það, að gæta yrði hans
dag og nótt ef hann yrði heima í Marzhlíð, þegar Lapp-
arnir kæmu í vordögum. Ella myndi hann stelast til
f jalls og drýgja þar einhvern hræðilegan glæp. Lars var
þó mikill styrkur að því, að Jónas skyldi koma aftur.
Hann ætlaði að gerast hjarðmaður með vorinu. og það
yrði Löppunum talsverð vörn.
Jónas var orðinn albata og gat farið allra sinna ferða.
En hann var samt ekki samur og áður. Stundum var
hann uppstökkur og þver í lund og setti upp hundshaus,
hvað lítið sem út af bar. Þess á milli var hann fálátur og
veitti litla athygli því, sem fram fór í kringum hann —
starði bara út í buskann, eins og hann sæi eitthvað langt i
burtu. Marta var áhyggjufull. Það duldist ekki, að eitt-
hvaðdapurlegt hefði hent bróður hennar. En það skoðaði
ekki að spyrja hann. Annað hvort svaraði hann alls ekki
eða hreytti úr sér ónotum, sem skutu öllum skelk í
bringu. Jónas var sannarlega ekki neitt Ijúfmenni i
viðmóti eftir dvöl sína í Björk.
Það voru f leiri en heimilisfólkið í Marzhlíð, er komust
að raun um þetta. Dag einn fór hann að Grjótsæ að hitta
Pella og þegar hann hafði lokið erindum sínum við hann,
rauk hann yfir að Saxnefi, svo þrútinn af heift, að allir
urðu hræddir við hann. Og hann lét sér ekki nægja að
ganga um með manndrápssvip. Inni hjá tengdaforeldr-
um Eiríku sló hann hnefanum í borðið og hótaði öllu illu,
ef haldið yrði uppteknum hætti. Það var gerð tilraun til
þess að varpa honum á dyr, en það endaði með því, að
einn karlmannanna á Saxanesi handleggsbrotnaði og
o o.
/Hvað ætlarðu
I að verða þegar
þú ert orðinn
Z' Rikur
lögfræðingur
Þú? Rikur lög
fræðingur? Þú ert
Jæja, þá verð \
ég vitlaus, rikur
lögfræðingur! A,