Tíminn - 30.10.1976, Blaðsíða 5

Laugardagur 30. október 1976
TiMINN
5
Islenzkt Ijóðasafn:
Fyrsta bindi kemur hjá bókaklúbbi AB
Islenzkt ljóöasafn I. bindi i ar. Þetta er
umsjá Kristjáns Karlsson- klúbbsins I
sjötta bók bóka-
ár og þriöja
„Dettur þér i hug, að þessi þvæla
sé menntandi?”
DENNI
DÆMALAUSI
bókin, sem út kemur af tslenzku
ljóöasafni. Aður eru komin út
II. bindi, sem nær frá Hall-
grimi Péturssyni til Steingrims
Thorsteinssonar og III. bindi frá
Matthiasi Jochumssyni til Jakobs
Thorarensens. Ókomin eru 2
bindi, þ.e. IV. bindi sem mun ná
fram um 1960 og V. bindi, sem
verður þýöingar erlendra ljóöa á
islenzku. Hiö nýkomna bindi nær
frá upphafi islenzkra bókmennta
og hefst á Völuspá og endar á
Bjarna Jónssyni Borgfirðinga-
skáldi, sem lézt áriö 1640, — alls
23 nafnkunnir höfundar og siöan
fjöldi kvæða og visna eftir ókunna
höfunda allt frá Eddukvæðum til
vikivaka og þjóökvæöa.
Kristján Karlsson, sem séö
hefur um þetta bindi aö öllu leyti,
ritar formála fyrir þvi og segir
þar m.a. um kvæðavalið:
,,Það er alltaf freisting að velja
kvæöi sem litiö eru þekkt og hafa
sjaldan veriö prentuö, fram yfir
önnur jafngóö þekktari, en
engin nýjungagirni réttlætir hitt
að sniöganga gott kvæði á þeirri
forsendu, aö það sé öllum
kunnugt. Eitt hlutverk almenns
ljóðasafns getur verið það að
vekja eftirtekt vora á gleymdu
kvæði eða draga fram kosti
skálds, sem hefir verið van-
metið”.
tslenzkt ljóðasafn I. bindi er 373
bls. að stærð að meðtöldu efnis-
yfirliti, formála, kvæöaskrá eftir
upphafi og heitum kvæðanna og
æviágripum höfundanna.
Ný saga
eftir
Guðberg
Helgafell hefur gefið
út nýja skáldsögu eftir
Guðberg Bergsson, og
nefnist hún Það ris úr
djúpinu, 230 blaðsiðna-
verk.
Einkunnarorð bókarinnar eru
þessi: ,,Þótt fólk hafi litið imynd-
unarafl, ber það leynt skynbragö
á listir og skáldskap. Þessufólki
er ráðlagt að nota fjölskylduljós-
myndir, kjaftasögur og imyndun-
arafl annarra til þess að auðga
sitt eigið”.
Guðbergur Bergsson er sem al-
kunna er einn umdeildasti rithöf-
undur þjóðarinnar um þessar
mundir.
Litháísk
skáldsaga,
þýdd úr
frummálinu
VS-Reykjavik. MYLLAN Á
BARÐI eöa undarlegir atburðijý
sem urðu hér um árið i Otra-
vatnshéraði, heitir ný bók, se
Mál og menning hefur sent ffi
sér. Höfundur er litháiski rithí
undurnn Kazys Boruta,
Jörundur Halldórsson hefur þ;
bókina á islenzku beint úr fru
málinu, og mun þetta vera
fyrsta skipti, sem litháiskar bói
menntir eru kynntar hér á landfö”
Þýðandinn skrifar eftirmála
segir þar meðal annars:
„Litháiskar og baltneskar bó|
menntir yfirleitteru Islendinguú
litt kunnar. Það er skaði sem vofi
andi er að örlitlu bættur með þýft
ingu og útkomu þessarar bókar.T
Og enn fremur:
„Tvö öfl eigast við i sögunr
lymska Mýramóra, öfund hans og
hefnd annars vegar en ást Júrgd'"Á
og Jósteins hins vegar og óbland-T*
ið stolt þeirra, sem ekki þekklý
nokkra málamiðlun.”
Bókin er 280 bls., prentuð^
Prentsm. Hólum.
Aðkomufólk en
ekki heimamenn
— misskilningur vegna greinar, sem
birtist í blaðinu nýlega
:li f
gébé Rvik. — óánægjuraddir
liafa borizt Timanum frá Vest-
fjöröum vegna fréttar sem birt-
ist i blaðinu s.I. föstudag þess
efnis, að forráðamenn frvsti-
húsa og sveitarfélaga vildu
frekar fá útlendinga til vinnu i
frystihúsum en tslendinga.
Virðistsem menn hafi ekki lesiö
alla greinina, heldur aðeins fyr-
irsögnina, en skýrt er tekið
fram, að átt var við aökomufólk
islenzkt en ekki heimamenn á
þeim stöðum, sem upp voru
taidir. Heimamenn virðast hafa
tekiö ummælin til sin, og þess
vegna er óánægjan tilkomin.
Þess vegna skal hér tekiö fram
eftirfarandi:
Það kom skýrt fram i um-
ræddri grein, að hér væri ekki
áttvið heimamenn, sem vinna i
fiskvinnslum fyrir vestan, held-
ur islenzkt aðkomufólk. 1 grein-
inni sagði orðrétt: „Skortur er á
vinnuafli á fiskvinnslustöðum
úti á landi og hafa sveitarfélög
mun meiri áhuga á aö ráöa út-
lendinga til vinnu en tslendinga.
Astæðan er fyrst og fremst sú,
að erlenda vinnuaflið er taliö
traustara og betra en landinn,
svo og það að útlendingar borga
11% útsvar af brúttótekjum sin-
um til sveitarfélaganna, en is-
lenzkt aðkomufólk borgar hins
vegar útsvar til þess staðar,
sem þaö er skráð á eða hefur
lögheimili."
Hér leikur því enginn vafi á,
að alls ekki er átt við að heima-
fólk á þessum stöðum fyrir vest-
an sem tilteknir voru, enda
borgar heimafólk útsvar sitt til
sins sveitarfélags. Hir.s vegar
var átt við það islenzka aö-
komufólk, sem ferðast á milli
verstaða i leit að atvinnu.