Tíminn - 03.07.1977, Síða 15

Sunnudagur 3. júli 1977
15
, forstjóra]
út, en i raun og veru stóð allt á
leirfótum, en svo kom Frondizi,
en honum tökst þvi miður ekki að
rétta Argentinu við, þrátt fyrir
góðan vilja. Hann tók erlend lán,
lán ofan á lán og allt var sett i
gang, en ástandið var ótryggt og
minnti dálitið á það sem nú er að
gerast hér heima. Ég lagði hluta
af launum minum fyrir og þá i
bandariskan banka, þrátt fyrir
góða vexti, sem voru i boði i
Vextirnir
hækkurdu á
einu ári úr
2% í 40% og
bankar risu
upp á hverju
götuhorni
Argentinu. Vextir hækkuðu sifellt
fóru úr 2% upp i 16, 18, 20% og
þeir komust á stuttum tima upp i
40% og bankar risu upp á svo að
segja hverju götuhorni. Þetta
gerðist á einu ári, og það var sem
sagt allt að fara á hausinn.
Nú ogsvo fórum við heim, og þá
átti ég stóra fúlgu i bandarískum
banka og gat hagað mér eins og
ég vildi. Við fórum heim gegnum
ítalfu, og svo fór ég i það, sem ég
ætlaði mér alls ekki, — i vélasöl-
una.
Gyðingar flýja land
— Hvers vegna fórstu til Suður-
Ameriku?
— Það var eiginlega bæði
ásetningur — og tilviljun.
— Ég fékk snemma hugmyndir
um að flytjast til S-Ameri'ku, og
ég gerði tilraun til þessfyrir strið.
Ég skrifaði manni, sem fór
þangað og settist þar aö. Hann
heitir Ingimundur Guðmundsson
og var frá Hafnarfirði. Hann var
leikbróöir Emils Jónssonar, siðar
ráðherra, Asgeirs Stefánssonar
og fleiri, sem þú þekkir. Hann fór
til Hamborgar áriö 1923 á
verzlunarskóla. Þá stendur svo á
að tveir kunningjar hans voru að
fara til Buenos Aires til þess að
taka við sláturhúsi þar. Þeir
sögðu honum að koma meö, að
hann gæti dvalizt i S-Ameriku i
Blöndun á bflalakki er
nákvæmnisvinna, sem Birgir
Jensson annast.
Runólfur Sæmundsson, við flygelinn.
eitt eða tvö ár, siðan myndu þeir
sjá um að koma honum heim aft-
ur, og hann sld til, — en hann
ilentist þarna. Gerðist yfirverk-
stjóri hjá Swift, en Swift og Ar-
iðupp með fljótinu, en þó skammt
frá Buenos Aires.
Ég skrifaði Ingimundi, þvi f jöl-
skyldur okkar voru tengdar.
— Já, komdu bara, sagði Ingi-
með Argentinu, að fá að flytjast
þangað. Hundruð ef ekki þúsundir
manna biðu eftir að komast þang-
að. Það voru Gyðingar, þvi að
Hitler var kominn til valda og
— Hann kom aldrei heim alfar-
ið. En hann var kvæntur og átti
tvö börn, dreng og stúlku. Stúlkan
var alislensk, en drengurinn
argentiskur, eins og móöirin.
Það var ekki hægt að hugsa sér
ólikari systkini. Hún var ljóshærð
og með islenzka skapgerð, en
hann dökkur og með skap suður-
landabúans.
Hún kom heldur ekki heim, en
sonurinn skrifaði mér einu sinni
og hugðistþá setjastað á Islandi,
en ég réði honum frá þvi. Hann
hefði drepizt úr kulda, og liklega
hefði hann orðið óhamingjusamur
hér, fákunnandi i málinu, en hann
var orðinn 46 ára gamall, þegar
þetta kom til tals. Dóttirin hefði á
hinn bóginn fallið miklu betur inn
i hér.
Kommúnisti
heilan vetur
mor voru stærstu slátrarar i allri
Suður-Ameriku, sem er nú tals-
vert, þvi þetta er mikið kjötfram-
leiðsluland.
Ingimundur sá um að kaupa
gripina viðs vegar i landinu og
var hann þvi mikið á ferðalögum.
Ingimundur kunni vel við sig
þarna, bjói Rósario, sem er dálit-
mundur, og ég hélt af stað, en
varð innlyksa i London 1938.
Það hafði verið sumarvinna hjá
mér með skólanum að vera leið-
sögumaður fyrir enska laxveiði-
menn i Þverá i Borgarfiröi á
sumrin. Ég var nokkuð á þeirra
vegum iLondon, liföi í vellysting-
um praktuglega,en þaö gekk verr
Júllus Elliöason, álagsprófar rafgeymi
framsýnir menn þóttust sjá hvað
verða vildi, og kusu þvi að yfir-
gefa heimili sin og setjast að hin-
um megin á jörðinni. Þaö hefði
tekið mig marga mánuöi aö biöa,
og ég fór þvi heim aftur.
— En Ingimundur?
— Varstu fasisti?
- Ætli það ekki? Lika
kommúnisti. Þegar ég var i
verzlunarskólanum, bundu
margir miklar vonir við einhvers
konar fasisma, og Vilhjálmur Þ.
Gislason, sem þá var skólastjóri,
Skiljanlega verzla fleiri en Reykjavíkingar við Blossa. Allt
landið er i viðskiptum og þjónustuna við strjálbýlið annast Guð-
mundur Þorgrimson.
Stór hiuti viðskiptanna fer fram gegnum sima eða bréf.