Tíminn - 25.01.1978, Blaðsíða 8

8
mrnm
Miðvikudagur 25. janúar 1978.
Of brjóstamikil
Karl og Ménie i hrókasamræðum
Sálfræðileg aðstoð
við leit að eiginkonu
Davina Sheffield?
Marie-Astrid af C-
• I.uxemhorg? '
%
Verb sjúkur.
Mörgum finnst dragast á
langinn, að Kari Bretaprins
finni sér eiginkonu. Sjálfur er
prinsinn áhyggjufullur út af
þessu og fór að sögn
(heimildirnar eru eitthvað á
reiki) til fransks sáifræðings i
hjónamálum, Ménie Grégoire
að nafni, en sú gefur yfirleitt
ráðleggingar tii hrjáðra para
eða einstaklinga i sjma. Prins-
inum tók hún hins vegar per-
sónulega á móti. Samtal þeirra
fer hér á eftir:
Karl: ÞU varst virkilega sæt að
gefa mér tima.
Ménie: PUff! Frá þvi aö vinstri
stefnan komst i tizku, sýnir
maður áhugaleysi sitt á henni
meðþvi að hjálpa rikum. Og svo
sýnist mér hans hágöfgi vera
góðlegur ungur maöur.
Karl: Já, ég ætti I raun og veru
að vera mjög hamingjusamur,
þvi að ég er það sem kallað er
„góöur biti”. Mamma stjórnar
frekar gróöavænlegu fjöl-
skyldufyrirtæki.
Ménie: Það er svo sem ekkert
nýtt, að rik ungmenni eigi erfitt
með að finna hamingjuna i ein-
faldleik sinum.
Karl: Með brezku kórónuna á
höfði tekst mér ekki einu sinni
aö ná mér i konu.
Ménie: En hvað meö allar
stUlkurnar, sem bendlaðar hafa
verið við þig i ein ellefu ár?
Karl: Sögurnar um þær voru
uppspuni frá rótum. Ég er bara
svo vel upp alinn, aö ég var ekk-
ert að skipta mér af sögu-
smjatti.
Méni: Viltu gráta viö öxl mér?
Karl: Nei, þakka þér fyrir. Ég
vil heldur gráta i sófann.
Ménie: Hvers æskirðu af konu?
Karl: HUn á að vera ensk og
kunna aö sitja hest.
Ménie: Jaaaaá, en útlend stúlka
getur skipt um þjóöerni og
kunni hún ekki að sitja hest, set-
uröu hana i reiðtima.
Karl: Alla vega verö ég ekki
einsamaU i reiðtúrum.
Ménie: Hugsarðu þér aö kvæn-
ast af ást?
Karl:Nei,égerlitið gefinn fyrir
ástriður. ÞU manst nú eftir
henni Möggu frænku.
Ménie: Og foreldrum þinum.
Kemur þeim vel saman?
Karl: Nei. En þegar þau eru i
góðu skapi, heyrir maður þau
hrópa: „Buckingham höll er svo
stór.”
Ménie: ÞU varst sagður trú-
lofaður Lauru Jo Watkins...
Karl: Sjarmerandi stúlka. En
þvi miður bandarisk.
Ménie: Þiö Bettina Lindsey haf-
iö mikið sést saman...
Karl: Gómsætur biti. En lát-
bragðsleikari og túlkaði tilfinn-
ingar sinar eingöngu meö fett-
um og brettum.
Ménie: Og Fiona Watson?
Karl: Aðdáunarverö. En faöir
hennar er eigandi sápuverk-
smiðju. Ég verð nú aö segja, að
mér finnst hásætiströppurnar
nógu hálar fyrir.
Ménie: Og Davina Sheffield?
Karl: Of brjóstamikil. Menn
hefðu gert sér mat Ur þvl.
Ménie: Og Marie-Astrid prin-
sessa af Luxemborg?
Karl: Töfrandi! En þessi
hjúkrunarköllun hennar leggur
mig i rúmið.
Ménie: Og Rosie Clifton?
Karl: HUn var fátæk.
Ménie: Hefuröu kannski ekki
nóg handa tveimur?
Karl: JU, jú, ég vildi bara ekki,
að sagt yrði um hana, að hún
hefði gifzt mér til fjár.
Méni: Ertu alveg viss um, að þú
viljir kvænast?
Karl: Já, hvers vegna spyrðu?
Ménie: Loksins kom það. ÞU
hefur nú verið i sjóhernum og
dátarerualveg óUtreiknanlegir.
Af hverju kvænist þú ekki hjarð-
mey?
Karl: Af þvi að æ færri sauðir
eru í þeirri hjörð, sem ég á að
gæta.
Ménie: Sæktu skemmtanir i
Soho. Það gæti verið gott fyrir
þig aö nudda þér svolitið utan i
hinar ýmsu þjóöfélagsstéttir.
Karl: Mér leiðast reyndar yfir-
stéttarstúlkur, en ekki get ég
gifzt hverri sem er. Geturöu
imyndaö þér upplitið á erki-
biskupnum af Kantaraborg, ef
ég kæmi einhvern daginn með
fatafellu upp á arminn.
Ménie: Eftir þvi sem ég fæ bezt
skiliö, eruð þér all óhamingju-
samur. Þér hafið þörf fyrir
hreint loft..
Karl: Já, sérstaklega á kvöldin
næ ég illa andanum, — herberg-
in eru 132.
Ménie: Lestu Freud. Gerðu
leikfimiæfingar upp á sænskan.
Faröu á æsandi myndir. (HUn
lækkar röddina) Og hvaö með
rúmiö?
Karl: Ég hef ekki haft undan
neinu að kvarta, — þyrfti svolit-
ið aðláta snikka til á mér nefið.
Ménie: Nei, hindrunin er önnur.
Þú ert of mikið mömmubarn.
Karl: Ég var það kannski áður,
en nú er ég sjóliðsforingi, fall-
hlífarstökkvari og þotuflugmað-
ur.
Ménie: ÞU verður að fara að
heiman. Þú verður að yfirgefa
Buckingham höll.
Karl: ÞU ættir að koma með
mér Ménie...
Ménie: Þegar þú vilt.
Karl: En hvernig á ég að sam-
eina einkalif mitt og opinbert
lif?
Ménie: Biddu þar til frú That-
cherverður forsætisráðherra og
kvænztu henni.
Karl: En ef það veröur nU
Heath, sem kemst aö aftur?
Ménie (uppgefin): Þá verður
hann bara að skipta um kyn....
(Þýtt)
Hlöðver Þ. Hlöðversson, Björgum:
í kastljósi frá
Þorlákskvöldi
Mikið hefur undanfariö verið
rætt um hlutleysi rikisfjölmiðla.
Einkum færöist fjör i þá um-
ræðu eftir fréttaflutning um
hækkun á veröi landbúnaðar-
vara i kvöldfréttum hljóövarps
og sjónvarps 7. desember siöst-
liðinn. Mótmælaályktanir vegna
hlutdrægni fréttamanna bárust
margar til yfirmanna rikisfjöl-
miðlanna og ýmsir urðu til að
lýsa sömu skoöun i samtölum
viö formann útvarpsráðs — og
ýmsa þingmenn. Þvi þótti
mörgum — og langt út fyrir rað-
ir sveitafólks —orö i tima talað
þegar tveir þingmenn tóku þetta
til umræðu utan dagskrár á al-
þing. Og svo kom Kastljós aö
kvöldi Þorláksdags. Umræðu-
efni voru J>ar svo viðfeðm, að
timaþröng var meinleg — og
niöurskurður umræðna. Þarf
þvi enganaö undra þó að áhuga-
vert þyki að athuga hægri ar-
minn undir Kastljósinu nokkru
nánar, og ekki skyldu þeir, sem
sækiast eftir þvi að vera oft i
sviðsljósi láta sér á óvart koma
þó að menn skoði þá og skil-
greini.
Svo sem eðlilegt var sat Gylfi
yzt til hægri, með sina sléttu og
snotru leikhúsgrimu. Fyrir
mörgum árum — þegar jóla-
stjarna landbúnaðarstefnu
Gylfa, og nokkurra lækna blik-
aði yfir búskap I Krisuvik og
Laxnesi — átti ég tal við virtan
og lifsreyndan Austfiröing um
þá furðu að hægt væri að halda
jafnmargar ræöur um landbún-
að og Gylfi gerði, og þekkja
þó umræðuefnið svo illa sem
auðheyrt væri. Þá sagði þessi
hógværi Austfirðingur: „Það
er nU svona með hann Gylfa
blessaöan frænda minn, að
hann hefur aldrei komiö
nærri neinum atvinnurekstri.
Hann var Urvalsnáms-
maður I skóla. Svo fór hann
i kennslu og þaðan I stjórn-
mál. Hann hefur aídrei komizt i
nána snertingu við islenzka at-
vinnuvegi.svo að engan þarf að
undra þó aö tal hans um land-
búnaðarmál sé utangátta viö
raunveruleikann”.... gamall
maður, nágranni minn hlustaði
eitt sinn sem oftar á.eldhúsdag’
I Utvarpi. Að umræðu lokinni
sagði hann: ,,Gylfiflytur vel sitt
mál. Hann talar rólega, æsinga-
laust og án stóryröa. Þeir gera
ekki aðrir betur — burtséð frá
málstaönum þvi að hann er oft
verri en enginn”.
Þessi fluggáfaði öldungur
gerði sér örugglega grein fyrir
þvi, aö málstaður Gylfa og
flokksins sem hann talaði fyrir
varekki eitt og hið sama. Þetta
var fyrir löngu, og i áranna rás
hefur svolitiö gefið á bátinn við
aö varast æsingarnar og stór-
yrðin—oghvaö má þá segjaum
suma afkomendurna — i holdi
og anda? 1 kastljósinu um dag-
inn lézt hann vera mjög
hneykslaöur á þingmanni sem
hefði misboöið virðingu alþingis
með stóryrðum — og þeirri
samli'kingu, aö áróður gegn
landbúnaöi væri þann veg rek-
inn, að dragi dám af aöferöum
undirsáta Hitlers. Aldrei mun
viröing alþingis biða hnekki við
það að skaprikir þingmenn tali
af gusti geðs er þeir sækja eða
verja mál, sem þeir telja miklu
skipta.
Hitt er alþingi hættulegt, ef
þingmenngerasérþaöaö listog
iðju að rangtúlka staðreyndir og
snúa ummælum I öfugmæli.
Slikt er loddaraleikur.
Ræða Gylfa
Nöfn nokkurra manna I ver-
aldarsögu standa sem viti til aö
varast: Herostratosvildi heldur
vera frægur af illu en engu og
brenndi frægasta furöuverk
heims, JUdas sveik sinn meist-
ara, Kvisling festi ofsatrú á er-
lenda öfgastefnu og sveik sitt
föðurland og Göbbels endurtók
fjarstæöur svo oft aö fólk fór að
trúa. Þetta og fjölmargt fleira
neikvætt og jákvætt — eru al-
þjóöaminni, sem menn taka sér
i munn þegar við á. Hitt varðar
annarskonaralþjóðatengsl, sem
eitt sinn var túlkaö i ræðu I
Þjóðminjasafni: að Islenzkri
þjóð væri bezt borgið sem smá-
fleytu i togi i kjölfari stórskips
efnahagsbandalags Var ekki
lika sagt i þeirri ræöu að örugg-
asta leiöin til að viðhalda sjálf-
stæði þjóöar væri að glata þvi?
Liklega hefur svo átt að kaupa
það aftur eins og uppstoppaðan
geirfugl og geyma á safni.
Ingi og Stefán mótmæltu hlut-
drægum fréttaflutningi hljóð-
varpsogsjónvarpsog brýndu til
þess að hlutleysis væri gætt.
Hlutverki sinu trúr taldi Gylfi
þetta pólitiska árás og talaði,
fjáígslega þar um. Svo setti
hann upp gömlu ræðuna um
rangan landbúnaðarstefnu og
gjaldabyrgði þjóöfélagsins
vegna bænda. Þarna þyrfti
að fara að sinum ráðum og
breyta til. Þvi miður er land-
búnaðarstefnan. röng — af þvi aö
húnhefur svignaö I átt aö kenn-
ingum Gylfa — þeirri villutrú,
að bezt sé að framleiöa ódýrar
landbúnaðarvörur á stórbúum.
Næst á eftir verðbólguóstjórn-
inni, sem leikur bændur verr en
aðrar vinnustéttir, hefur stór-
búastefnan orðið bændum til ó-
farnaðar.
Þurfa þykir að stígandi sé i
leiksýningum. Þvi vildi Gylfi
taka endasprett undir kast-
ljósinu. Leikdómurinn er
kannski ekki endanlega upp-
kveðinn. Sennilega hefur
Gylfi ekki minna en þre-
faldar árstekjur meöalbónda.
Þvi er ekki nema von að ,,al-
þýðuforingjnum” blöskri,
þegar bændur leyfa sér að
hækka verð á aukaafurö frá búi
sinu svo mikið meira en aörar
landbúnaöarvörur, að undan-
rennan hækkar um svipaðan
hundraöshluta og laun þing-
mannsins. Von er að hann tali
um árás á neytendur.
Þetta var óneitanlega átaka-
mikið leikatriði, enda sá á grim-
unni — drætti og hrukkur Ut og
upp frá gagnaugunum svo aö
minnti á þekkta persónu leik-
bókmennta. Sá grunur læðist þó
að áhorfanda aö undir grimunni
dyljist þreyttur maöur og ekki
alltof sæll með sitt hlutverk á
liðnum árum. Viðkunnanlegur
maður, sem leitar sér afþrey-
ingar við að semja notaleg
sönglög, betur hefði hann varið
riflegar af tima sinum til þess.
Ellert Schram er ágætur knatt-
spyrnumaður, hefur viðkunnan-
lega drengjalegan svip og fer
vel i' sparifötunum sínum. En
hvort hann hefur glöggskyggni
og viðsýni Ut fyrir Melavöllinn
— um þaö má spyrja.
Stjórnandi þáttarins ber meö
sér greinileg einkenni þess, að
geta orðið góðurfréttamaður og
stjórnandi viðræöuþátta — ein-
hverntimaseinna —þá forsendu
framfara að vera óviss um sjálf
an sig. Þarna urðu honum á þau
grófu mistök sem stjórnanúa —
auk fleira.sem hægt er aö nefna
að kasta i þáttarlok fram frá-
leitri spurningu, sem hann
virtist jafnframt svara sjálfur:
Að bændur og neytendur væru
ósættanlegar andstæður — og
skar svo niður umræöur án þes^,
að timi yröi til verðugra svara.
Undanrennuandlit
SigrUn Stefánsdóttir væri ,,Ut
af fyrir sig merkilegt rannsókn-
arefni”. HUn er sennilega gott
dæmi um margt fólk i kaupstað,
sem er i nánum tilfinninga og
ættartengslum við sveit og fólk i
sveit og fylgist af áhuga og ná-
kvæmni með þvi, sem gerist á
bæjum foreldra, systkina eða
annarra nákominna. En tauga-
gas sibyljuáróðurs, sem sam-
kvæmt málvenju er réttilega
kenndur við Göbbels, skósvein
Hitlers, hefur læöst að þessu á-
gæta fólki óvöru og ruglaö svo
dómgreind þess, að tal þess og
skoðanir um landbúnað og
bændur almennt er ekki I neinu
samræmi við hlýhug þess og
samkennd með vissu fólki I á-
kveðinni sveit. örugglega talar
hún ekki gegn betri vitund þeg-
ar hún segist ekki hafa veriö
hlutdræg i umræddum frétta-
flutningi. SamUð hennar með
sveit mundi aldrei leyfa henni
að gera sh'kt visvitandi. En
margt býr I þokunni. Ari og Kári
áróöursins hafa læðst að henni
og annarshugar hefur hún
þokað Ur lokunni.
HUnsagðifrá orðaskiptum við
Svein Tryggvason, sem vægast
sagt heföi tekið sér illa. Ein var
hún i' þessum þætti til frásagnar
af þvi. Ef th vil hefur hann
minnzt á undanrennuandlit —
afturgöngur á flökti um há-
bjartan dag. Áróðursmenn um
breyttar neysluvenjur skyldu
varastað gera meira illten gott,
þegar öll kurl koma til grafar.
Þegar fjöldahreyfingar vekjast
hættir þeim oft til að slá of
langt. Þó að „vlsindamennirn-
ir” geti þess t.d. — eins og með
smáletri neðanmáls — að á bil-
inu milli nýmjólkur og undan-
rennu séu að visu nauösynleg
bætiefni, en auðvelt sé úr aö
bæta, t.d. með þorskalýsi — þá
lesa margir aðeins stórt letur,
og kynnu þá undanrennuandlit-
in að birtast. Og þó — Sólar-
geislinn og gosdrykkirnir biða
meösina „ódýru” hollustu og ef
þar kynni I að vanta t.d. A og D
vitamin þá er bara aö blanda þá
með fitu.
Sigrún lét að þvi liggja, að
mestu andstæöingar bænda
mundu veraforustumenn þeirra
sjáhra, Aldrei mundi henni
detta i hug að segja þetta um
Hjört á Tjörn og við rólega at-
hugun mun hún sjá hve fráleit
umsögn þetta er.
SigrUn þarf greinilega að
skipta um gleraugu svo að henni
bregðist ekki glöggskyggni þeg-
ar verst gegnir. Ef hún dveldi
svo um tima i fagurri sveit og
andaöi að sér hreinu lofti, þá
gæti hún gengið til starfa á ný —
sem ágætur fréttamaður.
Við skulum vona aö islenzkt
veður hreinsi svo andrúmsloft
— að upp renni betri tið.
a* e&amj
Ritstjórn, skrifstofa og afgrelðsla