Tíminn - 04.04.1978, Blaðsíða 7

Þriöjudagur 4. april 1978.
7
(Jtgefandi Framsóknarflokkurinn.
Framkvæmdastjóri: Kristinn Finnbogason. Ritstjórar:
Þórarinn Þórarinsson (ábm.), og Jón Helgason. Rit-
stjórnarfulitrúi: Jón Sigurðsson. Auglýsingastjóri: Stein-
grlmur Gislason. Ritstjórnarskrifstofur, framkvæmda-
stjórn og auglýsingar Siðumúla 15. Simi 86300.
Kvöldslmar biaðamanna: 86562, 86495. Eftir kl. 20.00:
86387. Verð i lausasölu kr. 90.00 Áskriftargjald kr. 1700 á
mánuði. , ...
Blaðaprenth.f.
Er byggðastefnan
óhagstæð Reykjavík?
Nokkuð hefur borið á þvi að undanförnu, að
reynt sé að telja byggðastefnuna, sem hafin var
með tilkomu vinstri stjórnarinnar 1971 og haldið
hefur verið áfram siðan, óhagstæða Reykjavik og
nágrannabyggðum hennar. Fyrir atbeina byggða-
stefnunnar renni meira fjármagn til byggðarlag-
anna úti um land en ella og þetta bitni óbeint á
Reykjavik og höfuðborgarsvæðinu yfirleitt.
Það ber þó að viðurkenna, að þessi nýi áróður
gegn byggðastefnunni er miklu hófsamari en áróð-
urinn, sem var rekinn gegn Framsóknarflokknum
áður fyrr, en þá var jafnvel gengið svo langt, að
kalla Framsóknarmenn i Reykjavik óvini höfuð-
borgarinnar og utanbæjarlýð. Sá skilningur hefur
aukizt i höfuðborginni, að þróttmikið atvinnulif og
aukið menningarstarf viðs vegar um landið væri
henni ávinningur á ýmsan hátt, en ekki hið gagn-
stæða. Höfuðborginni væri það ekki hagstætt að
vaxa með óeðlilegum hraða og þurfa að búa við
skort á húsnæði og félagslegri þjónustu vegna
þess. Það gilti um hana eins og flest annað að sig-
andi lukka sé bezt.
Það er lika staðreynd, sem menn hljóta við nán-
ari athugun að koma auga á, að aukin velmegun
úti um land verður höfuðborginni stuðningur
á margan hátt. Þetta örvar viðskipti og samgöngur
við höfuðborgina og skapar vaxandi þörf fyrir
ýmsa þjónustustarfsemi þar. Það verður lika ekki
annað sagt en að rikið og rikisstofnanir hafi lagt
drjúgan skerf til ýmissar uppbyggingar i Reykja-
vik þau undanfarin sjö ár, sem eru liðin siðan nú-
verandi byggðastefna hófstÞetta er svo augljóst
að óþarft er að fara um það mörgum orðum. Það
má lika fullyrða, að allan þann tima hefur verið
meira en næg atvinna i Reykjavik og nágranna-
byggðum hennar. Reykjavik er ein af fáum höfuð-
borgum, sem siðustu f jögur árin hefur verið laus
við það böl, sem atvinnuleysi er.
Það er svo annað mál, sem er óskylt byggða-
stefnunni, að Reykjavik hefur á ýmsan hátt beðið
lægri hlut i samkeppni við nágrannabyggðir sið-
ustu árin.l þeim hefur orðið meiri fólksfjölgun og
örari vöxtur. Að vissu leyti er þetta þróun, sem
gerist nær alls staðar i sambandi við stærri borgir.
Að öðru leyti er orsökin sú, að Reykjavik hefur bú-
ið of lengi við stjórn eins flokks og það leitt til kyrr-
stöðu og sljóleika i ýmsum borgarmálefnum. Al-
rangt væri að færa það á reikning byggðastefnunn-
ar.
S veitar stj ór nar mál
í ályktun nýlokins flokksþings Framsóknar-
manna um sveitarstjórnarmál segir á þessa leið:
,,Hraðað verði endurskoðun stjórnsýslukerfisins
og skal varðveita sjálfsákvörðunarrétt sveitarfé-
laga og stuðla að dreifingu valds til fólks og full-
trúa þess i heimabyggð. Bent skal á, að óeðlilegt er
að samnefnarar sveitarfélaga i héraði séu bæði
sýslunefndir og landshlutasamtök.Þvi ber að sam-
hæfa verkefni þessara aðila i nýjar stjórnsýsluein-
ingar, svo mögulegt verði að dreifa valdi út til hér-
aðanna. Jafnframt þarf að endurskoða landfræði-
leg mörk stjórnsýslueininga, þannig að hver ein-
ing myndi hagkvæmt þjónustusvæði, og stefna að
þvi, að réttarstaða allra sveitarfélaga sé sú
sama.”
ERLENT YFIRLIT
Giscard leitar sam-
starfs til vinstri
Vill ekki vera of háður Gaullistum
EITT fyrsta verk Giscards
forseta eftir sigur stjórnar-
flokkanna i siöari umferð
þingkosninganna var að boða
aukið samstarf þeirra og
stjórnarandstöðuflokkanna um
framgang ýmissa umbóta-
mála, sem samstaða virtist
hafa verið um i kosningabar-
áttunni, eins og hækkun lág-
markslauna. Giscard kvaðst
vilja beita sér fyrir þessu
samstarfi sökum þess, að litill
munur hefði orðið á kjósenda-
fylgi stjórnarflokkanna og
stjórnarandstöðuflokkanna,
þótt verulegur munur hefði
orðið á þingfylgi þeirra. Þessu
tilboði sinu til stjórnarand-.
stöðunnar hefur Giscard fylgt
eftir með þvi að boða þá Mitt-
erand, leiðtoga sósialista, og
Marchais, leiðtoga
kommúnista, til fundar við
sig. Þeir hafa báðir þegið boð-
ið og rætt við hann hvor i sinu
lagi. Að sjálfsögðu er enn elcki
vitað hver árangur þessara
viðræðna kann að verða, en
bæði Mitterand og Marchais
hafa talið þæ'r gagnlegar. Það
þykir liklegt, að byrjunar-
árangur þeirra geti orðið sá,
að sósialistar og kommúnistar
fái meiri hlutdeild i nefndum
og stjórn þingsins en þeir
höfðu fyrir kosningarnar.
SITTHVAÐ hefur komið fram,
sem bendir til þess, að annar
stjórnarflokkanna, Gaullistar,
hafi ekkert verið hrifnir af
þessum umræðum forsetans
við leiðtoga vinstri flokkanna.
Þeir hafa tekið þær sem merki
um, að Giscard kærði sig ekki
um að vera um of háður sam-
starfi við þá og vilji þvi eiga
vingott við stjórnarand-
stöðuna, ef i harðbakkann slær
milli hans og Gaullista. Margt
þykir benda til þess, að sam-
búð Gaullista og miðfylkingar
Giscards geti orðið erfið á
komandi kjörtimabili, þar
sem fullvist þykir, að Giscard
og Chirac, leiðtogi Gaullista,
verði keppinautar í forseta-
kosningunum 1981 og fari þeg-
ar að búa sig undir það. Gaul-
listar eru ekki heldur sérlega
ánægðir með úrslitin i kosn-
ingunum nú. Að visu tókst
þeim með öflugri kosninga-
baráttu Chiracs að halda þvi
að vera áfram stærsti flokkur
þingsins, en þeir misstu þó
Faure
verulegt fylgi. 1 þingkosning-
unum 1973 fengu Gaullistar
171 þingmann kjörinn, en ekki'
nema 148 nú. Miðflokkarnir,
sem studdu Giscard, fengu
hins vegar 137 þingmenn
kjörna nú en fengu ekki nema
114 þingm. ikosningunumi973.
Þetta þyk ir v isbending um, að K
Giscard sé að styrkja stöðu
sina. Chirac verður þvi að
halda vel á spöðunum, ef hann
ætlar að standast Giscard
snúning i forsetakosningunum
1981. Þess vegna þykir senni-
legt, að hann verði Giscard
ekki neitt sérlega auðveldur '
bandamaður i þinginu og
Giscard telji þvi rétt að geta
átt innhlaup annars staðar, ef
þörf krefur.
ÞAÐ styrkir Giscardi þessum
átökum, að Gaullistar eru
talsvert klofnir og fylkja sér
ekki einhuga um Chirac, sem
brauzt til valda i flokknum á
þann hátt að ýta ymsum eldri
leiðtogum til hliðar. Meðal
þeirra var Jacques
Chaban-Delmas, sem var
forsetaefni Gaullista i siðustu
forsetakosningum, en laut i
lægrahaldi fyrirGiscard, sem
naut þá stuðnings Chiracs.
Chaban-Delmas hefurhaftsig
talsvert i frammi að undan-
förnu og er bersýnilega að
styrkja stöðu sina á ný. Það
mun hafa komið til orða, að
Giscard tilnefni hann sem
forsætisráðherra, en sambúð
þeirra hefur batnað síðan
ósættivarð milli Ciscards og
Cairacs. Af þessu varð þó
ekki, þvi að Giscard hefur fal-
ið Barre myndun nýrrar
stjórnar. Chaban-Delmas hef-
ur nú lýst yfir þvi, að hann
vilji verða forseti þíngsins, en
hann var það um nokkurt
* skeið. Chirac hefur hins vegar
lýst yfir stuðningi við Edgar
Faure, sem var forseti þings-
ins siðasta kjörtimabil. Edgar
Faure náði kosningu sem
frambjóðandi fyrir flokksbrot
úr gamla Radikalaflokknum,
en gekk i flokk Gaullista eftir
kosningarnar. Sagt er, að
Giscard kjósi Chaban-Delmas
heldur sem þingforseta.
Barre vinnur nú að myndun
nýrrar stjórnar og þykir lik-
legt, að það muni ekki ganga
þrautalaust vegna samkeppni
milli stjórnarflokkanna um
þýðingarmestu ráðherraemb-
ættin. Barre telst til hvorugs
stjórnarflokksins, þvi að hann
bauð sig fram sem óháðan
frambjóðanda. Aður var hann
talinn til Gaullista.
Þ.Þ.
Edgar
Jacques Chaban-Delmas
Þ.Þ.