Fréttablaðið - 28.10.2006, Qupperneq 28

28. október 2006 LAUGARDAGUR28
Ó
hætt er að segja að
stórsöngvarinn og
hetjutenórinn Kristj-
án Jóhannsson hafi
verið fjallbrattur
þegar Fréttablaðið
náði af honum tali. Og gírar úr
ítölskunni yfir í íslenskuna eins og
ekkert sé:
– „Sí.“ – Kristján? – „Sí“ – Jakob
Bjarnar Grétarsson blaðamaður á
Fréttablaðinu hérna megin. – „Já,
blessaður!“ – Hvað syngur í þér?
– „Bara helvíti fínt.“
Blaðamaður hitti á Kristján í
essinu sínu. Þessi mikli matmaður og
meistarakokkur stóð þá í eldhúsi
villu sinnar við Gardavatn og eldaði
skelfiskspasta og steikti smokkfisk á
pönnu. Með ólífuolíu og hvítvíni. „Já,
hér er nóg af hvítvíninu. Og svo örlít-
ið af rauðum pipar.“
Syngur á íslensku fyrir páfa
Í fyrra var Kristján að kenna söng
við akademíuna í Páfagarði. Gegndi
þar stöðu prófessors. Ekki verður
framhald á því starfi Kristjáns fyrir
páfa og hans menn. Hann segir það á
vissan hátt vonbrigði og á ekki von á
að taka upp þráðinn þar á nýjan leik.
En Kristján segist ekki hafa hætt þar
í illu, síður en svo. Þetta hafi verið
hans ákvörðun. Og til marks um að
allt er í góðu milli hans og páfa hefur
Kristján verið kallaður til að syngja
við messu Benedikts XVI nú um
jólin. Á aðfangadag.
„Við páfi erum í góðum málum.
Og ég að fara að syngja fyrir hann nú
um jólin. Þetta er reyndar í þriðja
skipti sem ég syng við þessa jólahá-
tíð þó það hafi ekki farið hátt. Mið-
næturmessa á aðfangadag og mikið
fjör. Þar ætla ég meðal annars að
syngja Ave Maríu Kaldalóns á
íslensku. Reikna má með að það verði
um milljarður áhorfenda að hlusta og
sjá en tónleikarnir eru sendir út til
flestra kaþólikka sem eru einn sjötti
mannkyns.
Kristján hefur verið að færa sig
meira og meira í átt til kennslu á
undanförnum árum. Og fagnar því
öðrum þræði að vera ekki fastráð-
inn prófessor í Páfagarði. Enda í
mörgu að snúast þegar kennslan er
annars vegar. Hann er með tíu til
tólf nemendur að jafnaði, „elsku-
lega og talenteraða“ og þessa nem-
endur velur Kristján sjálfur. Úr
hópi umsækjenda. Það á betur við
hann en að taka við hópi misgóðra
nemenda.
Syngur Heródes eftir Strauss
Kristján er síður en svo hættur að
koma fram þó kennslan hafi átt hug
hans jafnframt að undanförnu. Og nú
er hann að fara að takast á við eitt-
hvert viðamesta hlutverk sem hann
hefur sungið innan þýsku óperubók-
menntanna. Heródes konungur í
óperunni Salóme eftir Richard
Strauss við texta eftir Oscar Wilde í
Theater óperuhúsinu í Róm. Dell‘
Opera. Uppfærslan verður sannköll-
uð flugeldasýning enda markar hún
upphaf sýningarársins og búast má
við öllum helstu fyrirmennum á
Ítalíu á frumsýninguna.
„Þetta er ný uppfærsla og mjög
spennandi. Rosalega gaman. Ég hef
sungið þýskar óperur áður og er
þessi, fyrir kannski utan Tannhauser
Wagners, sú mesta. Þetta er ennþá
meira leikhúsverk en þessi klassíska
ópera sem við þekkjum. Tónlistar-
lega og ekki síður hvað textanum við-
kemur. Viðfangsefnið ekki af verri
endanum, úr Biblíunni. En hann
Wilde fer gróft með það,“ segir
Kristján sem hefur undanfarna tvo
mánuði verið að vinna að þessu hlut-
verki.
„Þetta er mikil ögrun fyrir mig.
Heródes er skrítin persóna. Kannski
eins vitlaus og ég. Þannig að við náum
vel saman. Skrítinn og geggjaður
texti,“ segir Kristján og hlær. Greini-
legt er að þetta hlutverk á hug hans
um þessar mundir.
Í þessu er Kristján að snúast þessa
dagana. Og svo vinna með krakkana,
eins og hann segir, sem eru engin
smábörn, í kringum þrítugt. Og ljóst
er að Kristj-
án fylgist
grannt með
gangi mála hjá
skjólstæðingum
sínum og fagnar afrek-
um þeirra.
„Já, nú síðast var Gissur
Páll Gissurarson að vinna mik-
inn sigur í Salnum um daginn. Ungur
tenór. Hann hefur verið hjá mér í tvö
ár. Ég er með fleiri íslenska nemend-
ur og feykilega flottan ítalskan barít-
ón. Já, það er gaman að lifa.“
Kennarinn Kristján
Einhvern veginn er það nú svo að
ekki er sjálfgefið að sjá Kristján,
eina stærstu alþjóðlegu söngstjörnu
sem landið hefur alið, fyrir sér í hlut-
verki kennarans. En tenórinn leikur
við hvurn sinn fingur þegar hann er
inntur nánar um kennarann Kristján.
Greinilegt er að þetta hlutverk á vel
við Kristján og veitir honum lífsfyll-
ingu.
„Mér líkar vel að kenna þegar ég
er með talent í höndunum. Öllum
listamönnum er það kærkomið að fá
ungt talent í hendurnar og fá að móta
það. Ef þú ert hjá einhverjum stofn-
unum þá náttúrulega færðu ýmiss
konar efnivið í hendurnar. En ég fæ
að velja. Það er sungið fyrir mig og
ef ég sé eitthvað sem vekur athygli
mína tek ég það að mér.“
Kristján segir að hann hafi byrjað
í kennslunni nánast fyrir slysni. Fyrir
um fimmtán árum. Þá átti hann, og á,
ágætan vin, rúmenskan tenór, Georg-
io að nafni, sem bjó hjá Kristjáni um
hríð.
„Hann var með bólgur og hnúta á
raddböndunum, vitlausa raddbeitingu
og bjó við þá sálarflækju sem því
fylgdi. Þá byrjaði ég að vinna með
hann. Og þó ég segi sjálfur frá – er
ekki alltaf verið að segja þarna uppi á
Íslandi að ég sé að grobba? – þá kom ég
honum upp á svið eftir tvo og hálfan
mánuð. Og hann er syngjandi enn. Þá
byrjaði þetta.“
Kristján segir að þar sem hann
Kristján syngur fyrir einn sjötta mannkyns um jólin
Sigling á Gardavatni Kristján á öflugan hraðbát og siglir oft með fjölskyldu sína og vini á Gardavatni. Frá vinstri: Sverrir Jónsson, Guðrún Sæmundsen, Kristján, Sigurjóna Sverrisdóttir kona hans,
Rannveig Guðmundsdóttir tengdamóðir Kristjáns og Ragnhildur Jóna Eyvindsdóttir sem er kærasta bróðursonar Kristjáns.
Hetjutenórinn Kristján Jóhannsson nýtur lífsins á Ítalíu. Og ýmislegt spennandi er í vændum segir hann
í samtali við Jakob Bjarnar Grétarsson: Kristján er nú að æfa hlutverk Heródesar í óperu eftir Strauss, hann
mun syngja fyrir páfa og einn og hálfan milljarð manna nú um jólin og horfir til Íslands. Enda tekið að
fenna í sporin eftir „Skandalaárið mikla“ sem Kristján kallar svo, fyrir tveimur misserum – þegar að hon-
um var sótt úr öllum áttum.
„Skandalaár-
ið mikla! Já.
Þetta var eitt-
hvað klúður.
Í mér sjálfum
ekki síst. Og
svo var líka
einhver geðill-
ur blaðamað-
ur sem virtist
hafa allt og
mig á hornum
sér.“