Tíminn - 21.03.1979, Blaðsíða 17

MiOvikudagur 21. mars 1979.
17
Jónas Jónsson, Brekknakoti:
Slakið á!
Takiðá
samtaka!
Mikillæti og „flottræfils-
háttur” okkar tslendinga kemur
viöa fram. Stundum virðist þó
vanta aura til þess nauðsynleg-
asta. Já, stundum! En hvað um
„reisur" til sólarlanda, ein-
staklinga, tvistirna og hópa —
að „sýna sig og sjá aöra”, fint-
og léttklædda, svo og hópferðir
út til þinga og keppni, með
miklu aukaliði?
Hvað um kröfur okkar um
gerð opinberra bygginga:
verslunar- og bankahalla,
heilsugæslustöðva, stærð og
óhemju lúxus i einkaibúðum,
(þótt þakið e.t.v. leki, á kostnað
tískunnar!), svo að eitthvaö sé
ne&it.
Þegar mál þessi eru rædd við
þá, sem til þekkja úti, i fjölmiðl-
um eða i heimahúsum, kemur
oft i' ljós, að vel stæðar grann-
þjóðir okkar, með jafnvel minna
en 1/5 af verðbólgu okkar, telja
sér ekki fært að sýna neitt sam-
bærilega rausn — og eyðslu.
Nóg dæmi gætu verið á
takteinum þessu til sönnunar
frá hinum Norðurlöndunum,
Bretlandi o.v. aö.
Nú virðast flestír sammála
um stórhættuleg áhrif verðbólg-
unnar.bæði i efnalegum og sið-
ferðileg um skiptum. Margsagt
og viða að allir verði að leggja
eitthvaðaf mörkum, til þessað
sigra megi þann höfuðfjanda
þjóðarinnar. En þegar til á að
taka , æpir hver af öörum:
„Ekki ég! Ég læt ekkert af þvi
sem mér hefur verið lofað!”
En þetta dugir ekki. Verð-
bólgan fer sinu framog heimtar
og heimtir sinar fórnir, og þær
þvi' stærri sem lengur er
þrjóskast við að „láta hendur
standa fram úr ermum”, og
verkin látin tala.
Það verður hreinlega að
viðurkennast, að einhverjir
hafa „lofað upp i ermina sina”,
og að ekki er mögulegt — hvað
þá hægt— að heimta „samning-
ana i gildi”, og fá sitt fram. A-
fallið verður þá bara enn meira.
„Neyðin kennir naktri konu að
spinna” — og spara. En getum
við ekki lært án þeirrar
kennslu?
Nýja stjórnin brá til úrræða
s.l. haust, — að visu umdeildra
— sem þónokkuðhafa ..slegið á
LESENDABREF
bálið”. Svo kom efnahagsfrum-
varp forsætisráðherra á borðin
ogbætirenn um, ef gildi nær, en
það mættí þó — of snemma —
skarpri andstöðu samstarfs-
manna i rikisstjórn, hvernig
sem úr rætist.
— Nú kemur spurningin um
framkomu okkar við blessaðan
þorskinn inn i myndina. Mörg-
um þótti forsætisráðherra okkar
djarfyrtur i þvi sambandi við
lok sjónvarpsþáttar nýlega.
Fiskifræðingar vildu hafa vaðið
fyrir neðan sig, eðlilega.
Reyndir togara-,,karlar” virð-
ast standa frekar ráðherra-
megin. Bilbeggja, 275 þús. tonn
yrðu liklega viðsættanlegast!
Svo kemur „oliukreppan”. Sú
gerir sannarlega gróft strik i
reikninginn. Það litur illa út, en
vonandi rætist eitthvaö úr. Bent
hefur verið á eitt og annað til aö
spara þá aðkeyptu orku. En
álagiðverður mikið og fé veröur
einhvers staðar aö fást, til þess
að borga dýru olluna, svo að
ekki stöðvist helstu atvinnutæk-
in. Nú tjáir ekki lengur að sýna
frekju og æpa: „Ekki ég”. Allir
verða að vera meö, og það
strax, þegar kallaö er.
Launþegahópar fullyrða að
það séu ekki launin, sem valdi
verðbólgunni. Vitanlega kemur
fleira til, en þó skyldi þess gæta,
að á launakröfum fólksins
veltur alveg möguleiki margra
fyrirtækja þjóðarinnar til að
starfa eða stöðva, lifa eða
deyja! Og það, þótt aðeins séu
5% á oddinum og það bara einu
sinni á árinu. Og hvað tæki þá
við? Því betur þekkjum við ekki
af eigin reynslu á siðustu ára-
tugum alvarlegt atvinnuleysi,
en flestir ættu að geta gert sér i
hugarlund það Uf, sem þvi fylg-
ir, það viti.
Vissulega er hér til láglauna-
fólk, en enginn bætir sinn hag
með atvinnuleysi, sist þeir, sem
við bágust launakjör búa.
Eins og nú er ástatt i efna-
hagsmálum á Islandi, með hlið-
sjónaf verðbólgu, sjávarútvegs-
og iðnaðarmálum, þegar við
bætist oliukreppan o.fl., ætti
enginn Islendingur að láta sér
detta i hug krafa um kauphækk-
un á árinu. Og það hlýtur að
vera skylda forustumanna
þjóðarinnar, alþingismanna og
siðan hinna hæstlaunuðu, t.d.
bankastjóra, háskólakennara
B.S.R.B. o.fl. aö gjörast fyrir-
myndin„ slaka á kröfum sinum
og sýnai verki.að þjóðarheill sé
meira metin en eigin hagur. Þá
myndu aörir eftir koma, ánþess
að mögla. Skitug hneykslismá)
eins og deilan milli félaganna
viö flugvélastýrið syðra, gæti
bara „gufaö upp”! — Hve mikið
myndi svo rikið spara? Gæfist
þá ekki möguleiki til að greiða
eitthvað niður nauðsynjar —
eins og oliuna o.fl. — tfl þess aö
auka möguleika bjargræðis-at-
vinnuveganna, viðhalda fullri
atvinnu, halda kaupmætti
launa, og e.t.v. á einhvern hátt,
bæta kjör þeirra, sem lægst
hafa launin? Þar hefi ég þó ekki
bændur i huga. Þeir eru alveg
sér á blaði. Framtið þeirra og
möguleikar verða tfl umræðu I
Alþingi og þar vonandi vel fyrir
séð. En þeir hafa öðrum stéttum
fremursýnt viljasinntil að taka
á sig byrðar, öl aö rétta við at-
vinnuveginn og um leið þjóðar-
hag, eins og þeirra var von og
visa.
Að siðustu: Nú veltur á sam-
stöðu i' rikisstjórn okkar. Þá á
hún möguleika til sigra i glim-
unni við verðbólgudrauginn.
Þótt eitthvað verði að draga úr
kröfum á óskalista getur samt
miöað i áttina að markinu: Full
atvinna, vaxandi kaupmáttur
launa, jafnrétti i hvivetna, og
friður i okkar fagra landi. Til
hamingju, rikisstjórn!
„Brekknakoti" a konudegi '79.
Jónas Jónsson.
Bókhlaða
og blaða-
útgáfa
Mælifelli 19.3. Nýlega var á-
kveðið að bókasafn Lestrarfélags
Goðdalasóknar og Lestrarfélags
Mælifellsprestakalls, sem bæði
eru mjög gömul, skyldu sameinuð
og ásamt með bókásafni Steins-
staöaskóla, koinið fvrir undir
einu þaki.
Hinu nýja bókasafni byggðar-
innar Lýtingsstaðahrepps, var
valinn staður I svonefndu
Laugarhúsi, en það stendur á
jarðhitasvæðinu I Steinsstaða-
byggð hið næsta Steinsstaðalaug.
Hefur laugarhúsið sem i fyrstu
var samkomustaður ungmenna-
félagsins Framfarar, og siöar
sveitarinnar, en loks kennslu hús-
næði, verið innréttaö i samráði
við bókafulltrúa rikisins. Er nú
verið að koma bókunum þar
skipulega fyrir, en breytingum og
lagfæringum ýmsum er lokið.Alls
munu vera i hinu sameinaða
bókasafni á sjöunda þúsund bindi,
en ekki er hægt að segja um það
til fulls, þar sem eftir er aö skrá
töluverðan hluta safnsins. í stjórn
bókhlöðunnar eru Guörún Lára
Ásgeirsdóttir, Hilmar Jónsson,
kennari og Jón Guömundsson. Þá
skal þess getið, að Framför, blaö
ungmennafélagsins, er komið út
1. tbl. fjórði árgangur. t blaöinu
er ýmislegt efni, framfaramál, til
fróðleiksog ljóð. Er þar meðal
annars sagt frá erni einum mikl-
um, sem sást i Guðlaugstungum
frammiá afrétti á sl. sumri. Rætt
er um jarðhita, fjártektir og
endurbyggingu Stafnsréttar, svo
nokkuð sé nefnt. Meðal kvæða i
blaðinu er kveðja til hinnar fyrri
Stafnsréttar, eftir Jóhann Guð-.
mundsson i Stapa, en hann er i
ritnefnd blaðsins, ásamt Rós-
mundi G. Ingvarssyni á Hóli og
Kristjáni Kristjánssyni, kennara.
K
U
B
B
U
R
bæði varningur og
áhöfn bátsins er ófundin.
Og skipstjórinn var mesti
nytjamaöur þessarra eyja
|N —