Tíminn - 24.03.1979, Page 17

Laugardagur 24. mars 1979.
17
Vetrar-
myndír
að vorí
Sýningin Vetrar-
mynd, sem nú stendur
yfir i Norrænahúsinu er
kærkomin, manni veit-
ir svo sannarlega ekki
af einhverri hressingu
eftir hina hvitu daga og
þann skafbyl, sem yfir
borgina hefur gengið
siðan i byrjun þessa
mánaðar, einmitt
þegar maður hélt nú að
vorið væri að koma
með skaplegri tið, fugli
og fiski.
Ég veit ekki hvers
vegna þeir félagar
nefna sýningu sina
Vetrarmynd, þvi i
henni er svo mikið
sumar eins og i kerl-
ingunni hjá honum
Thor.
Þeir sem þarna sýna eru:
Jóhannes Geir, Hringur
Jóhannesson, Bragi Hannesson,
Baltasar, Magnús Tómasson,
Leifur Breiöfjörö og Þorbjörg
Höskuldsdóttir.
Þetta er þvi vaskasta lið.
Ný samtök?
Ég hefi ekki söguleg gögn viö
höndina, aöeins sólina beint i
augun, þegar ég rita þetta, en ef
mig misminnir ekki, þá hefur
þetta fólk, aö minnsta kosti
eitthvað af þvi, sýnt saman áöur
undir einhverju sérstöku nafni.
t sýningarskrá er ekkert á þetta
minnst, en þó menn negli ekki á
kirkjuhurðir, getur nú samt
eitthvaö veriö aö ske — og von-
andier þaö, þvi hingað til hefur
dálltið vantaö hópa til aö sýna
saman, rétt eins og gert er vlða
erlendis og reyndar hér lika, og
er þá ekki átt viö þetta fólk eöa
einstakar myndir þess sérstak-
lega, heldur hitt, að minni sam-
sýningar geta oft veriö mjög
skemmtilegar og hafa stundum
margt i fanginu, sem stórar
samsýningar hafa ekki og
einkasýningar ekki heldur.
í einræöisrikjum er taliö aö
samsæri sé i nánd ef fleiri en
þrir sjást á götu, og viö skulum
vona aö þarna sé aö myndast
sýningarhópur, sem unniö getur
saman eitthvaö áfram.
Myndirnar
Þaöer gæfa þessarar sýning-
ar, aö menn sýna margs konar
vinnu. Olfumálverk, vatnshti,
teikningar, glermyndir og túss.
Glermyndir Leifs Breiöfjörö
gera sýninguna lika óvenjulega
og myndum hans (gler) er eink-
ar haganlega fyrir komiö. Þaö
er vont aö sýna gler þar sem
vantar glugga, þaö hljota allir
að skilja.
Aörar myndir Leifs komu mér
verulega á óvart, einkum
myndirnar örlaganótt og
myndin Atök. Ég vissi auövitaö
að Leifur gat teiknað þótt hann
færi í glersmiði, en þau verk
sem ég hafði áöur séö teiknuð,
eöa máluö voru á lægra plani —
og oft subbuleg.
JóhannesGeir ermeöeinar 10
oliur og rúmlega 15 oliukritar-
myndir. Oliumálverkin eru
stofustykki, fengin aö láni frá
ýmsu fólki, og má enn þakka
Islendingum þaö, hversudjarfir
og örlátir þeir eru aö taka ofan
myndir sinar og lána á sýning-
ar. Ég ætla ekki aö fara mörg-
um oröum um þessar oliur, en
þaö er ekki laust viö aö mér sé
fariö að þykja slá dálitiö úti
fyrir Jóhannesi i oliunni. Mynd-
ir hans, t.d. af húsum,og jafnvel
öðru, er fariö aö minna meir á
Disneyland, en hin söltu kofóttu
hús, sem vindurinn leikur um
áriö út og inn hér á landi.
Jóhannes Geir málaöi i gamla
daga i mun verra veöri og þang-
lyktin og ilmurinn frá hinni
svörtu mold fylgdi þá með.
Pastelmyndirnar eru aftur á
móti hreinasta afbragð, i þeim
er a.m.k. alltsem þar á að vera,
aö vorumati, ogsumareru meö
þvi besta, sem ég hefi áöur séö.
Bragi Hannesson er I mikilli
framför. Ég hefi áöur sagt hon-
um aö mála meö vatnslitum
meir en meö ööru. En nú er
hann aö ná einhverju út úr oli-
unni lika. Myndir hans viö
Héraðsflóa og úr Suöursveit eru
sterkar myndir og gætu veriö
upphaf aö einhverju nýju.
Vatnslitamyndir hans hafa
marga kosti, eru tærar, efnið
fær lika aö vinna, og þaö hafa
margar þann mikla kost aö
vera áfram „blautar”, rétt eins
og aöeins andartak sé liöiö frá
því aö málarinn lagöi á þær siö-
ustu hönd.
fólk í listum
Baltasar er óvenju skemmti-
legur og frumlegur aö þessu
sinni. Drekkur ekki úr hóffar-
inu, heldur blandar sinn drykk
sjálfur. Þarna er hann hömlu-
laus, villtur og næstum hams-
laus. Þó hann eigi aðeins þrjú
verk á þessari sýningu þá setur
hann procentureikninginn
úr jafnvægi og ég haföi veru-
lega gaman aö þessu, sérstak-
lega myndinni Þegar ernirnir
fljúga veröahænurnar hræddar.
Magnús Tómasson er aöeins
meö tvö verk. Magnús er
maöurinn, sem maöur biöur eft-
ir aö byrji aö taka til hendinni,
söngvarinn sem maður biöur
eftir aö hefji upp raust sina.
Hann hefur hendur úr gulli og
smámunir hans eiga aö vera
upphaf eöa stef af einhverju
stærra og meira.
Hann þarf aö færast meira i
fang.
Hringur Jóhannesson er meö
vandaöa vinnu og vatnslitir
hans eru blíöir en þó ótrúlega
sterkir. Mér viröist Hringur nú
vera aö ná meira samspili milli
efnis og viöfangsefna en áöur.
Tækni hans hæfir viöfangsefn-
inu betur, og vil ég vekja sér-
staka athygli á vatnslitunum.
Þá er Þorbjörg Höskuldsdótt-
ir vist ein eftir. Hún situr fast
viö sinn keip. Hún þráátagast
ekki, en hefur band á árinni eins
og Þuriöur formaður. Besta
verk hennar á þessari sýningu
er þrimyndin Sveitin min, i
henni er veðurfar, gróöur sem á
örðugt uppdráttar og sveitasæla
sú, er á heima l„fjöllum á Is-
landi.
Ég óska svo samsærinu
Vetrarmynd til hamingju með
þessa sýningu, sem kemur
meöan voriö lætur á sér standa,
en vil þó gjarnan minna á, að
samsýningar sem þessar eru
kjörinn vettvangur fyrir
tilraunaverk og þær eiga aö
vera vettvangur hinna djörfu
ekki slöur en þeirra sem alltaf
halda sig innan ákveöins
ramma.
Sýningunni lýkur næsta
sunnudag, 25. mars og hún er
opin alla daga frá 14.-22.
Jónas Guömundsson
^ iÉg duldist undir
' _segli meöan : .
„ræningjarnir fluttu
menn og farangur yfir
' I annan bát.
Þeir tóku Héra og
stýrimanninn, og sigldu
V Morguninn eftir sigldi ég af staö, |
en strandaöi brátt, og synti til lands.
A flóöinu losnaöi
báturinn og rak I burt, en'
ég sat eftir á eynni. |
N.