Fréttablaðið - 17.12.2006, Síða 30

Að sögn ljósmyndarans Gunnars V. Andréssonar er sama hvenær komið er á Þing-
völl – alltaf er fegurðin ólýsanlega mikil. Gunnar fór þangað og reyndi að fanga
hluta af henni. Fréttablaðið býður upp á ljósmyndasýningu reyndasta ljósmyndara
síns nú á aðventu.
É
g var þarna á dögun-
um. Skrapp til Þing-
valla í veðursældinni.
Nú þegar stystur sól-
argangur er. Og varð
vitni að ægifegurð
þjóðgarðsins. Þarna eru fossar og
flúðir í klakaböndum. Vatnið sjálft
ófrosið og lítill snjór,“ segir Gunn-
ar V. Andrésson, ljósmyndari
Fréttablaðsins.
Gunnar reyndi að fanga þá ægi-
fegurð sem staðurinn býr yfir.
Hann segir þar alltaf fallegt. „Það
er bara þannig. Mér finnst ég allt-
af koma með einhvern feng mynda
þegar ég fer þangað.“
Gjárnar, Öxará og gamla kirkj-
an urðu Gunnari myndefni. „Kirkj-
an er nú komin í umsjá ríkisins.
Margra ára deilur hafa staðið um
þetta litla en fallega hús,“ segir
ljósmyndarinn og hlær. Hann
bætir því reyndar við að það sé
náttúrulega ekki síður jörðin sjálf
sem verið hefur bitbein ríkis og
kirkju. „En það er ólýsanlega fal-
legt þarna. Enda á heimsminja-
skrá. Allar þessar gjár og hrika-
legheit. Veisla fyrir augað.“
Og Gunnar ætti að vita það.
Lengi hefur hann rýnt í gegnum
linsuna. Í mars hélt hann upp á 40
ára starfsafmæli sitt með veglegri
sýningu í Gerðarsafni. En hvaða
blaður er þetta? Hvað segir ekki
klisjan? Ein mynd segir meira en
þúsund orð.
Þingvellir í klakaböndum