Fréttablaðið - 17.12.2006, Qupperneq 64

úr viðjum heimilisins, en hún slæst
við þá með hnefunum og segir það
sitt val að vera heimavinnandi. Af
einhverjum ástæðum hefur hún
yfirgefið auðlegð fjölskyldu sinn-
ar til að búa með durtinum Peter,
og virðist sjaldnast efast um þá
ákvörðun. Sonurinn er einnig
þroskaheftur, enda með karl-
mannsgen, dóttirin er nörd og
ungabarnið vill helst af öllu drepa
mömmu sína, sem hættir fljótt að
vera fyndið. Eina gáfumennið á
heimilinu er hundurinn Brian. Það
eru þó ekki einungis samskipti
fjölskyldunnar sem ekki rista
djúpt, heldur húmorinn sjálfur
sem er ávallt vísun í aðra sjón-
varpsþætti, ólíkt meinbeittri þjóð-
félagsádeilu Simpsons sem vísar
oftar en ekki í raunveruleikan.
Þriðja teiknimyndafjölskyldan er
Hill-fjölskyldan, sem býr í smábæ
í Texas, en fyrsta sería King of the
Hill frá 1997 er nú kominn út á
DVD. Faðirinn Hank Hill er ekki
með greindarskerðingu á jafn háu
stigi og þeir Hómer og Peter, þó
seint teljist hann mikil mannvits-
brekka, og er hjónaband hans og
Peggyar nokkuð vel heppnað.
Hann selur própangas og gas-
áhöld, hún er einnig útivinnandi og
er besti varakennari bæjarins. Í
húsinu býr einnig frænkan Luanne
sem stundar snyrtifræðinám og er
flúin úr hjólhýsi foreldra sinna, og
sonurinn Bobby, sem virðist mis-
þroska. Þættirnir eru skapaðir af
Mike Judge sem einnig gerði hina
meinfyndnu Beavis og Butthead.
King of the Hill þættirnir eru um
margt raunsærri og lúmskari en
aðrir gamanþættir. Það tekur tíma
að komast inn í fjölskyldulífið þar
sem persónur eru ekki jafn ein-
hliða og gengur og gerist, en þetta
er stórskemmtilegt þegar maður
er búinn að kynnast öllum persón-
um. Fyrir aðdáendur sveitatónlist-
ar má svo nefna að að Willie Nel-
son leikur gestahlutverk í King of
the Hill, en Johnny Cash leikur
meskalínref í áttundu seríu Simp-
sons.
Vanstilltasta fjölskyldan er þó ef
til vill Hickey-fjölskyldan, en
fyrsta sería frá árinu 2005 er
komin út. Þau Earl og Joy Hickey
giftast og skilja strax í fyrsta
þætti. Hún fær forræði yfir börn-
unum tveimur, enda ólétt eftir
annan mann þegar þau giftast og
eignast svo barn með enn öðrum
meðan á hjónabandi stendur. Á
sófanum sefur bróðir Earl, hinn
þroskahefti Randy, og flytja þeir
tveir bræður saman eftir skilnað.
Earl vinnur 100.000 dollara í
lotteríi og ákveður að snúa lífi sínu
til betri vegar þar sem hann öðlast
trú á karma. Boðskapurinn er afar
amerískur en eigi að síður falleg-
ur, góðir hlutir koma fyrir gott
fólk og vondir hlutir fyrir vont
fólk. Ef maður hagar sér vel fær
maður verðlaunin í þessu lífi, og í
framhaldi af því hlýtur maður að
álykta að þeir hljóti að hafa gert
eitthvað af sér sem vegnar illa. Í
einum þætti veltir Earl því reynd-
ar fyrir sér hvers vegna fíflinu
Patrick vegnar vel þrátt fyrir að
vera hinn versti skálkur, og spyr
maður sig oft að hinu sama hér í
lífi, en þó fer að lokum að hann
fær makleg málagjöld enda um
sjónvarpsþátt að ræða. Þættirnir
eru fyndnir en blikna þó við hlið-
ina á Bluth-fjölskyldunni.
Skemmtilegasta sjónvarpsfjöl-
skylda síðustu ára er vafalaust
Bluth-fjölskyldan úr Arrested
Development, en önnur sería kom
út hér í sumar. Bluth-arnir minna
örlítið á aðra vanstillta fjölskyldu,
Corleone-ættina úr myndunum um
Guðföðurinn. Nema að auðlegð
fjölskyldunnar er byggð á standi
sem selur súkkulaðihúðaða ban-
ana frekar en fíkniefni. Elsti son-
F
lestar bandarískar
sjónvarpsfjölskyldur
eiga nokkra hluti sam-
eiginlega. Þær eiga
tvö til þrjú börn, móð-
irin er heimavinnandi,
faðirinn er þroskaheftur en þó
fyrirvinnan, og hún býr í úthverfi
í húsi sem fjölskylda á þeirra laun-
um ætti tæplega efni á.
Vinsælust allra er Simpsons-
fjölskyldan, en nú er áttunda sería
komin út. Er hún frá vetrinum
1996-97, en þættirnir um Simp-
sons risu einmitt sem hæst um
miðjan 10. áratug og er áttunda
sería því síðgullaldarefni. Framan
af var reynt að halda í einhvers
konar sósíalrealisma þrátt fyrir
stigmagnandi heimsku Hómers,
en þegar hér er komið við sögu fer
raunsæið óðum að láta undan. Sést
hin nýja ævintýramennska strax í
öðrum þætti þegar Hómer fer að
vinna fyrir Bond-skúrkinn Scorp-
io sem hyggur á heimsyfirráð.
Á hinu nýja fyrirmyndarheimili
sem þau flytja í sér húsið um að
þrífa sig sjálft. Fer húsmóðirinni
því fljótt að leiðast, enda hefur
hún ekkert fyrir stafni ef ekkert
er að skúra, og hallar sér að flösk-
unni. Hér hefur stílbreytingin yfir
sér ferskan blæ, en það verður
erfitt að snúa til baka seinna meir
þegar persónusköpunin týnist í
kvikmyndatilvitnunum.
Það sem hugsanlega útskýrir
vinsældir Simpsons, fyrir utan
hárbeittan og meinfyndinn húm-
orinn, er persónusköpunin. Faðir-
inn er vanræktur af yfirmanni
sínum, börnin eru vanrækt af
skólakerfinu og eiginkonan sætir
stöðugri gagnrýni systra sinna.
Þrátt fyrir það þykir öllum fjöl-
skyldumeðlimum þegar öllu er á
botninn hvolft vænt um hina, og
eru yfirleitt velmeinandi þó að
útkoman sé misjöfn.
Það sama er ekki hægt að segja
um Griffin-fjölskylduna í þáttun-
um Family Guy, en fimmta sería
er nú nýkomin út. Faðirinn Peter,
auk þess að vera þroskaheftur, er
óþolandi karlremba og svín. Lois
Griffin lendir í annarri seríu í
femínistum sem vilja frelsa hana
Fyndnar fjölskyldu(ó)myndir
Allar hamingjusamar fjölskyldur eru eins, en allar óhamingjusamar fjölskyldur eru óhamingjusamar á sinn einstaka hátt. Eitthvað
á þessa leið hefur Tolstoy söguna af Önnu Kareninu. Nú fyrir jól hefur komið út slæðingur af DVD-seríum þar sem fjallað er um
mis misheppnaðar fjölskyldur, svo sem Griffin-, Hickley-, Hill-, Bluth- og Simpsons-slektirnar. Valur Gunnarsson dembir sér í flóðið.