Tíminn - 05.08.1979, Blaðsíða 21

Sunnudagur 5. ágúst 1979.
21
Iggg Pop —
New Values
Arista/Fálkinn
★ ★ ★ ★ +
Einn sérstæðasti popptón-
listarmaóur si&ari ára er án alls
efa „nýbylgjuundriö” Iggy Pop,
eöa James Jewel Osterburg eins
og hann heitir réttu nafni.
Ferill Iggy hófst aö einhverju
marki áriö 1975 er hann var i
hljómsveitinni Iggy & the Stoog-
es, en sú hljómsveit baröist
heldur vonlitilli baráttu um
frægö og frama á þeim tima og
leystist loks upp skömmu siöar.
Eftir upplausnina hélt Iggy til
Los Angeles, þar sem hann
hafnaöi á geöveikrahæli — út-
taugaöur og ilia farinn á sál og
likama eftir eiturlyfjaneyslu. A
hælinu var Iggy siöan nokkurn
tima, eöa þangaö til David
Bowie, sem stjórnaö haföi upp-
tökum hjá The Stooges, geröist
hans liknandi hjálparengill og
kom honum á réttan kjöl á nýj-
an leik. beir Bowie og Iggy unnu
siöan saman þangaö til i fyrra
og á þeim tima hljóöritaöi Iggy
tvær plötur, „The Idiot” (1977)
og „Lust for life” (1978), sem
báöar þóttu sérstaklega góöar
og þá einkum sú siöarnefnda.
Nú fyrir skömmu sendi Iggy
Pop slöan frá sér plötuna „New
Values” og veröur varla annaö
sagt en aö þar sé á feröinni eink-
ar athyglisverö plata. Stil
Iggy’s svipar óneitanlega nokk-
uö til Bowie, en á köflum viröist
þó eins og aö Lou Reed og Roll-
ing Stones séu aöaláhrifavald-
arnir. Sér til aöstoðar hefur
Iggy valiö liö og ber þar fyrst aö
telja Scott Thurston sem leysti
Bowie af hólmi, en hann var
áöur I hljómsveitinni Iggy and
the Stooges. Aörir hljóöfæra-
leikarar eru minna þekktir en
allir standa þeir þó fyrir sinu.
12 lög eru á plötunni og eru
textar viö þau yfirleitt mjög
góöir, ólfkt þvi sem maöur á aö
venjast um þessar mundir. Sem
sagt mjög athyglisverö plata
sem kemur manni verulega á
óvart.
— ESE.
John Stewart —
Bombs away
dream babies
RSO/Fálkinn
★ ★ ★ ★ ★
Trúlega er „Bombs away
dream babies”, plata Banda-
rikjamannsins JohnStewart,
eins sú besta sem gefin hefur
veriöút iseinnitfö, a.m.k. rekur
mig ekki minni til aö hafa heyrt
neina betri þaö sem af er þessu
ári.
John Stewart hóf feril sinn
sem popptónlistarmaður fyrir
u.þ.b. 15 árum siöan er hann var
meðlimur i hinu fræga Kingston
triói sem þá geröi garðinn fræg-
an, en siöar var hann m.a. i
hljómsveitum eins og Fleet-
wood Mac innan handar viö
hljómplötugerö. Þvi veröur aö
telja þessa plötu glæsilegt
„come back” hjá Stewart og ég
trúi ekki ööru en að hann eigi
eftir aö láta mikiö aö sér kveða i
náinni framtiö.
— En hvaö er þaö sem gerir
John Stewart svona sérstakan?
Þvi er e.t.v. ekki gott aö lýsa i
örfáum oröum, en maöur sem
sameinar bestu kosti Bruce
Springsteen, Bob Seger og
Fleetwood Mac — er svo sann-
arlega ekki á flæðiskeri staddur
tónlistarlega séö. Þá er ótalinn
einn aöalkostur Stewarts aö
minu mati, en hann er sá að
hann er afbragös þjóölagatón-
listarmaöur og platan er geysi-
efnismikil og ótrúlega góö.
Þess má aö lokum geta aö af-
bragös tónlistarmenn aöstoöa
Stewart á plötunni og nægir þar
aö nefna Stevie Nicks og Lind-
sey Buckingham úr Fleetwood
Mac.
— ESE.
Kansas —
Minolith
Krishner/Fálkinn
[ ★ ★ ★
Ein athyglisveröasta rokk-
hljómsveit Bandaríkjanna i dag
er tvfmælalaust hljómsveitin
Kansas, sem fyrir löngu ætti aö
vera oröin góökunn hérlendis.
Höfuðstyrkur Kansas liggur i
óvenju fjölbreyttri hljóðfæra-
skipan, þar sem rafmagnsfiöla
skipar háan sess, og þeirri staö-
reynd að hljómsveitin er jafnvig
hvort heldur sem er á hljóm-
leikum eöa i stúdiói. Þetta hefur
aö sjálfsögöu oröið til þess aö
greiða götu hljómsveitarinnar
og i dag er Kansas ein af fáum
hljómsveitum innan rokksins
sem getur státaö af þvi aö hafa
sinn eigin fullmótaöa stil.
Nýjasta plata Kansas,
„Monolith”, er mjög á sömu
bókina lærð og fyrri plötur
hljómsveitarinnar, þannig aö
segja má aö hljómsveitin hafi
aö vissu leyti ekkert nýtt hér
fram aö færa, en engu aö siöur
er þetta mjög vel unnin plata.
Þó aö hér sé sagt aö Kansas hafi
litið nýtt fram aö færa, er ekki
hægtaö lita fram hjá þeirri hug-
mynd sem liggur aö baki plöt-
unni og fram kemur á plötuum-
slagi, en segja má að þaö sé
nokkurs konar afturhvarf til
fortiöarinnar, sem Kansas boöa
á þessari plötu.
Bestu lög plötunnar eru
„People of the Southwind” og
„On the other side”, sem bæöi
veröa aö teljast meö þvi besta
sem hljómsveitin hefur sent frá
sér, þó einkum og sér i lagi þaö
fyrrnefnda.
— ESE.
Ian Hunter —
You’re never
alone with a
schizophrenic
Crysalis/Fálkinn
★ ★ ★
Likt og Iggy Pop, sem fjallaO
er um hér annars staðar á siö-
unni, hefur Ian Hunter, fyrrum
liösmaöur hljómsveitarinnar
Mott the Hopple, notiö dyggi-
legrar aöstoöar David Bowies
viö þaö aö koma tónlist sinni á
framfæri.
Samstarf þeirra tveggja hófst
er Bowie „produceraöi” hina
frábæru plötu Mott the Hopple,
„All the young dudes”, en þá
komst Hunter einnig I kynni viö
Mick Ronson, sem þá var aöal-
gitarleikari Bowie, en samstarf
þeirra Hunter og Ronsons hefur
veriö meö miklum ágætum siö-
an.
A nýutkominni sólóplötu Ian
Hunter, sem nefnist „You are
never alone with a schizophren-
ic”, má segja aö þetta samstarf
blómstri svo sannarlega, og I
bakgrunninum eru áhrifin frá
Bowie yfirþyrmandi. Þessi
plata mun vera þriöja sólóplat-
an sem Hunter sendir frá sér
eftir aö Mott the Hopple hættu,
og trúlega er þetta jafnframt
hans besta plata frá upphafi.
Lögin á plötunni, sem eru 9 aö
tölu, eru nokkuö ólik innbyröis,
en auk Bowie áhrifanna er aug-
ljóst ab Hunter hefur sótt ýmsar
hugmyndir til ekki lakari
manna en Rolling Stones. Besta
lag plötunnar er tvimælalaust
lagiö „Ships”, en i þvi sýnir
Hunter og sannar aö hann getur
samiö góö lög og án áhrifa frá
fyrrgreindum áhrifavöldum.
Annars eru öll lögin á plötunni
eftir Hunter, utan eitt sem einn-
ig er skrifað á reikning Mick
Ronsons.
Af þeim sem aöstoða Hunter á
plötunni nægir ab nefna Mick
Ronson, John Cale og Bruce
Springsteen — mennina Roy
Bittan, Max Weinberg og Gary
Tallent.
Ef á heildina er litiö stendur
þessi plata fyllilega fyrir sinu,
án þess þó aö hún veki neina
sérstaka hrifningu —en e.t.v. er
þetta allt að koma hjá Hunter og
vel má vera aö hann veröi sjálf-
stæöari næst er hann lætur til
sin heyra.
— ESE.
Donna summer
— Bad Girls
Casablanca/Fálkinn
★ ★ ★
Bandariska diskó-söngkonan
Donna Summer kemur manni
svo sannarlega á óvart meö
þessari nýjustu plötu sinni sem
hún nefnir „Bad Girls”.
A plötunni, sem aö undan-
förnu hefur trónað i efsta sæti á
bandariska vinsældalistanum,
er aö finna mörg hörkugóö lög,
þ.á m. lögin „Hot Stuff” og
„Bad Girls” sem bæöi hafa
komist i efstu sæti bandariska
listans, og eiginlega má segja
aö á plötunni kveöi vib nýjan og
ólikt betri tón en maöur hefur
áttaö venjastafDonnu Summer
til þessa. Sérstaklega er þetta
greinilegt i laginu „Hot Stuff”,
sem er nánast ekta rokkari
(meö örlitlu diskó þó) og viröist
sem svo að þetta sé sú lína sem
erað veröa ofan á I „diskó-rokk-
inu” i dag.
Þá þykja það tiðindi til næsta
bæjar aö allar stunur söngkon-
unnar eru i lágmarki á þessari
plötu og er þaö vel, en þær hafa
jú einkennt söng hennar mjög á
undanförnum árum. Þess má að
lokum geta aö þessi plata, „Bad
Girls”, er tvöföld og er þaö
stærsti ókosturinn viö hana, þvi
aö þó aö efnið sé ágætt aö mörgu
leyti, þá er þaö ekki nógu gott til
þess aö fylla tvær plötur.
— ESE.
Nr. 15 Júlí 1979
Pinnasteik
1 kg lambakjöt
3 laukar
5 tómatar
2 í»;
'matar Jfflki Ætt
,
AÍjOÍ’i'SINGáSTOt A SAMBANOSINS
R®
MjUÉIfiÍF
Matamppsknftir
Nýjasta blaðið í lausbíaðaútgáfunni okkar er komið í
kjötverslanir.
Við komum með góða tillögu að matreiðslu á
lambakjöti ásamt nýstarlegri pylsuuppskrift.
Biðjið um eintak í nœstu kjötbúð og notfœrið
ykkurholloghagkvœm matarkaup.
Afurðasala
Kjötiðnaðarstöð • •>
Kirkjusandi sími-.86366