Tíminn - 05.08.1979, Qupperneq 25

Sunnudagur 5. ágúst 1979.
25
Esra S. Pétursson:
FÓSTUREYÐINGAR
Hjónaband Gunnu i Chicago var ófarsælt fra byrjun og jafnvel
áður en stofnað var til þess og ekki fór það batnandi. Hatursleikir
hjónanna urðu hatrammari. Sem andsvar og til að deyfa tilfinn-
ingar jók Gunna fikniefnanotkun og reykti meira hass. Svo bætti
hún við það amfetamíni, mescalini og stöku sinnum kókaini. Eigin-
maðurinn þambaði meira af spönsku vinunum sinum. Geðillskan óx
i hlutfalli við fikniefnin og ól hún á pislarsýkninni.
Þá varð Gunna ólétt. Ógleðin
varð enn meiri i fleiri en einum
skilningi. Gunna blekkti sjálfa
sig til að halda að hún vildi ekki
sjálf láta eyða fóstrinu. Beitti
hún lævisu undirferli til að fá
móöur sina og eiginmann til að
telja sig á að láta gera það. Var
það auðsótt mál hjá báðum. öll
vildu þau fóstrið feigt. Gunnu
skorti sálrænan kynlifsþroska
til að veita móðurumhyggju og
fikniefnin gerðu hana enn óhæf-
ari til þess. 1 þá daga var ekki
búið að leyfa fóstureyðingar i
Ameriku. Flaug hún þvi til
Puerto Rico þar sem hægt var
að fá það gert. Ekki Var hún
búin aö vera heima meira en
hálfan mánuð þegar hún i
flumbruhætti og ffkniefnavimu
ákvað i skyndi að stytta sér
aldur. Tók hún stóran skammt
af svefnlyfi en stillti svo til að
móðir hennar kom að henni.
Voru þetta þvi tilburðir fremur
en alvara og tilgangurinn
eflaustsá, iog með, að hefna sin
á móðurinni fyrir „hollráðin”.
Móðirin lét drifa hana á spitala
og þar var dælt upp úr henni.
Rankaði hún úr rotinu eftir
sólarhring. A eftir varð hún leið
og reið, kviöi og þunglyndi fór
versnandi.
Ari siðar gerði hún aðra
sjálfsmorðstilraun, sennilega
samt hálfgeröu ósjálfræði.
Tilraunina gerði hún nákvæm-
lega á árstiðardegi fóstur-
eyðingarinnar. Samt tókst
henni aö telja sér trú um að
þetta hefði verið einskær tilvilj-
un. Enn beitti hún sjálfsblekk-
ingu af mikilli þjálfum og
leikni. Gunna var á baðströnd i
Kaliforniu sem er illræmd fyrir
hiö mesta útsog I heimi. Gunna
hætti sér einfaldlega of langt út.
Undiraldan greip hana og sog-
aöi hana á fleygiferö á haf út en
brimlöðrið færði hana á bólakaf.
Vinkona sem með henni var,
ærðist og æpti af öllum lifs og
sálarkröftum og baðaði út öllum
öngum. Björgunarmaður sem
sat á upphækkuðum stól og
hafði auga meö fólkinu sá strax
hvað var á seyði. Ýtti hann
samstundis báti á flot og bjarg-
aöi Gunnu á siöustu stundu.
SJÁLFSREFSING
Var þetta i annað sinn á einu
ári sem hún refsaði sér þannig
að hún var nær dauöa en lifi.
Ekki fannst henni samt nóg að
gert og hélt áfram með miklum
krafti að gera lif sitt og
hjónaband ömurlegt. Sálræn
svipuhögg hennar voru böðuls-
legri en hýöingar föður hennar
höföu verið. Ekki linnti dóm-
hörku hennar i eigin garð og
annarra.
Nú var Gunna komin alveg i
botn, eða að miðju hins botn-
lausa hyldýpis eymda og
þjáninga. Var ekki önnur leið en
að stefna i áttina út úr þvi
hyldýpi. Leiö samt á löngu þar
til aö segja mátti að hún heföi
tekið mið á farsæla stefnu I lif-
inu. En að lokinni þessari sálar-
kreppu getum vér sagt aö hún
hafi farið aö verða nokkuð
minna ófarsæl.
Fyrst vildi það henni til happs
að hún fékk vinnu á fávitahæli.
Lét hún sér annt um fávitana og
fékk með þvi nokkra útrás fyrir
móðurhvatir sem höfðu farið
svo hrapalega afvega. Svo fékk
hún sér tvo ketti og fór i
mömmuleiki við þá. Vér sjáum
að hún hafði lika mikla viðleitni
til að bjarga sér eða láta bjarga
sér. Kaupið notaði hún svo til að
leita til sálkönnuðs til lækninga
á sálarstriöi sinu. Hann var af
gamla skólanum og notaði upp-
runalegar aöferðir Freuds.
Krafðist hann þess að hún lægi
ávallt á bekknum. Þar lá hún i
þau tæp tvö ár sem hún gekk til
hans, kvartandi og grátandi i
sáru og brjóstumkennanlegu
volæöi sinu. Létti henni
við aö syrgja þannig hina þung-
bæru lifsreynslu sina á hinu
stutta æviskeiði hennar, allt frá
þvi fyrir fæðinguna. Það sá
samt varla högg á vatni, svo
mjög sat i henni þunglyndið,
gremjan og leiðinn. Og ekki gat
hún hætt við fikniefnin þótt hún
færi að draga úr neyzlu þeirra.
Næst skeði það að maður
hennar færi betri prófessorstööu
við háskóla I New York borg.
Fluttu þau þangaö og leigöu sér
ibúö I Greenwich Village lista-
mannahverfinu. Þar var mikiö
af utangarðsfólki, fólki úr jöðr-
um þjóðfélagsins, hippar til
dæmis, sem ýmist bjuggu þar
eða flæktust þangað.
Nú fékk hún ekki vinnu og
ákvað þvi áð snúa sér betur að
framhaldi háskólanáms i lif-
fræði sem hún hafði fitlað við I
fjögur til fimm ár. Námið sóttist
afar seint vegna eirðarleysis,
sinnuleysis og framtaksleysis
sem fylgir venjulega fikniefnum
og þunglyndi, ekki sizt hjá þeim
sem jaðra við kleyfhugasýki
eins og Gunna. Höfðu foreldrar
hennar styrkt hana til námsins
að nokkru þvi eiginmaðurinn
haföi eftir sem áður aldrei pen-
inga fyrir aðra en sjálfan sig og
móður sina sem hann var háður
sem fyrr segir. Að hálfu ári
liðnu ákvað hún að halda áfram
i sálgreiningunni vegna þess
léttis og byrjunarbata sem hún
hafði þegar fengið. Vænti ég
þess að halda sögunni áfram á
fyrsta sunnudegi næsta mánað-