Tíminn - 06.01.1980, Qupperneq 10

10
LíiJltíi'iii
Sunnudagur 6. janúar 1980
— Anna Kashfí gefur út
endurminningar
Anna Kashfi, fyrri eiginkona Marlons Brando hefur
gefiö út minningar sínar frá hjónabandi þeirra Brandos
og nefnir hún þær „Brando í morgunmat". Anna segir
þar frá örlagaríkum augnablikum og ógnvekjandi stund-
um með manninum, sem m.a. hefur getið sér orð fyrir
að vera dæmigerð ófreskja. Marlon Brando er nú 55 ára
og á hátindi frægðar sinnar eftir leik sinn í mynd Copp-
ola „Apocalypse now". Brando selur sig dýrt að vonum
og fékk hann t.d. þrjár milljónir dala fyrir aukahlutverk
í kvikmyndinni „Ofurmennið", en þar kom hann fram í
10 mínútur. Brando á einn son með önnu, Christian, en
heyrum hvað hún hefur að segja um forleikinn að hjóna-
bandinu.
ljósku viö hliö hans. En smám
saman fann ég, hvernig athygli
hans á mér fór vaxandi. Kom
loks aö þvi, aö hann lét kynna
okkur. „Marilyn Bongo”. Þar
sem ég þekkti ekkert til hans,
fannst mér nafniö vel geta veriö
rétt. Eina, sem hann sagöi viö
mig var: „Hæ”. Mér fannst nú aö
hann heföi átt aö finna eitthvaö
frumlegra. Ég sá strax aö innra
meö honum bjó sprengiglgur.
Ég reyndi aö brosa. Hann
hneigöi sig eins og klaufi. Dró sig
siöan i hlé.
„Nafn Brandos
var mér
algjörlega
óþekkt stærð”
Þannig hófust kynni okkar. Þar
sem ég haföi ekki séö neina af
myndum hans, þekkti ég hann
ekki i sjón. Og ég gleymdi honum
aftur. Siöar um daginn var ég
minnt á Marlon aftur. Þaö var
eftir upptöku á kvikmyndinni
„Fjalliö”. Harry Mines aug-
lýsingastjóri Paramount kom til
min, spuröi hvort ég myndi eftir
Marlon og sagöi, aö hann vildi
gjarnan bjóöa mér út.
Ég sagöist ekki vilja þaö, enda
væri ég trúlofuö öörum. Samt var
ég mjög forvitin aö kynnast ame-
riskum karlmanni.
Vikan leiö, en þá hringdi sim-
inn: „Marlon Brando hér.
Manstu eftir mér?” Ég mundi
ekkert eftir nafninu, en hann kom
mér á sporiö. Bauö mér siöan
feimnislega út aö boröa. Ég
sagðist fara meö honum með þvi
skilyrði, aö við yröum ekki ein.
Marlon mætti á fyrsta stefnu-
mótið okkar dulbúinn sem issali:
Hvitklæddur frá hvirfli til ilja. Ég
haföi þarna gott tækifæri til þess
aö rannsaka hann hátt og lágt.
Hann minnti mig á boxara i milli-
vigt.
Þrátt fyrir stóran bakhluta og
stutta fætur, bar hann sig létti-
lega um og var allt aö þvi kven-
legur i hreyfingum. t fylgd með
Marlon þetta kvöld var vinur
hans George Englund, sem
seinna geröist framleiöandi
myndarinnar „The Ugly Americ-
an”. Veitingahúsiö, sem viö fór-
um á, sérhæföi sig i humarrétt-
um. Inni var svo dimmt, aö ekki
sá á diskana. Aöeins hvitur
búningur Marlons glóöi i myrkr-
inu. Viö Brando skiptumst á fróö-
leik um Indland og um Ameriku
George ræddi viö humarhalana.
„Klaufi í ástum”
Aö veröa á vegi Brandos er eins
og aö lenda i hvirfilvindi. Ég
ýmist elskaöi hann, fyrirleit eða
afbar. I mörg ár barðist ég undan
áhrifavaldi hans. Samt er mjög
erfitt að koma auga á persónu-
töfra Marlons. Hann getur ekki
tjáö sig, stamar, hikstar og
heldur illa þræöinum. Fyrir
bragöið er hann i dálæti hjá öllum
dálkahöfundum, og i aödáenda-
hópi hans er heill herskari
menntamanna.... Þetta er bara
einn af leyndardómum Marlons.
Marlon er klaufi og i ástum
gefur hann ekkert af sér. Samt
biöa menn og konur I rööum eftir
aö hans hátign láti svo litið aö
kyssa þau á óæöri endann.
Brando er timaskekkja og heföi
átt aö fæöast á miööldum. Þegar
ég hugsa um fjölskyldulif okkar
og margitrekaðar göngur fyrir
skilnaöardómstól, veröur mér
ljóst, hve sterk ég er i raun. Hlát-
urinn bjargaöi mér frá niðurlæg-
ingu. Mér tókst aö hlæja aö fárán-
legum uppátækjum Brandos og
þessum grátbroslega gleöileik
sem hann lét mig veröa þátttak-
anda i. En bak viö hláturinn
bjuggu tárin, eiturlyf, drykkja,
svartsýnisköst og tilraunir til aö
ljúka þessu lifi sem fyrst.
„Laug strax við
fyrstu kynni”
Ég hitti Marlon Brando i fyrsta
sinn áriö 1955 i októbermánuöi
imötuneyti Paramount kvik-
myndaversins. Ekkert sérstakt
geröist innra meö mér og ég
heyrði t.d. engan bjölluhljóm.
Jafnvel þótt ástarbjöllum heföi
klingti eyrum mér, heföi hljómur
þeirra illa náö til min, svo mikill
hávaöi var þarna inni. Hávaöinn
minnti mig helst á ys og þys járn-
brautastöövar i heimaborgminni
Bombey.
Ég var nýkomin til Bandarikj-
anna og umhverfið var mér enn
mjög framandi. Mér þótti skrýtiö
aö vera allt i einu meöal frægra
ameriskra leikara, sem rifu i sig
mat eins og þeir ættu lifiö aö leysa
og hrópuöu er þeir töluöu. A
næsta boröi viö mig, sátu tveir
leikarar, sem ég haföi þegar
kynnst og uröu seinna miklir vinir
minir: Pearl Bailey og George
Sanders. Þau skellihlógu aö fifla-
látum manns, sem sat uppi á einu
boröanna. Ég tók allt i einu eftir
þvi, aö sá maöur staröi á mig
milli þess sem hann kyssti og
kjassaöi hnakka einhverrar
#c's
tv N«ta
íytVt
*■*
▼ Eftir skilnaöinn viö önnu giftist
Marlon Taritu frá Polynesiu og
eignaöist meö henni ljóshæröa
stúlku.
Brando í
morgunmat”