Tíminn - 25.01.1980, Blaðsíða 10

10
Föstudagur 25. janúar 1980
Eftirlitskona í lestinni
Marianne Strasser i Munchen:
Margir hafa gaman af þvi aö
reyna að ferðast meö lestunum,
án þess að borga. Þegar þeir
verða að borga sekt, verða sum-
ir árásargjarnir eða jafnvel
gripa til ofbeldis.
Póstfreyja
Ingrid Hinterneder I Munchen:
„Viðskiptavinir ” minir verða
ailtaf fegnir, þegar ég kem úr
frlum. Þvl miður veröa
hundarnir það lika.
Lögregluforingi
Wilma Zamzow I Hamborg:
Hrædd? Til þess hef ég engan
tima. 1 St. Pauli þarf að hafa
hraðann á. Ég ber engin vopn.
Prestur
SusanneKahli Berlln: Ég læt til-
finningar minar I ljús og er oft
hrædd og hissa. Þess vegna
koma konur jafnvel úr öðrum
sóknum með áhyggjur sinar til
min.
Nunna
Systir Cöliana I MÚnchen: Aður
fyrr átti ég engan fridag. En nú
nota ég hann til að hjúla og taka
myndir á meöan vas apeningarn-
ir minir endast. Þeir eru 10
mörk (u.þ.b. 2300 Isl. kr.) á
mánuði.
Vel klæddar og
hreyknar í þjónustu
ríkisins
Konur, sem bera einkennis-
klæðnað i starfi sinu, vekja hvar-
vetna athygli. Hvort þær eru
hreyknar af búnaði slnum og
hvort hann hefur forréttindi I för
með sér, hvaða áhrif hann hefur
á karlmenn og hvað greinir þær
frá öörum konum, frá þvi segja
nokkrar þýskar konur, sem eru
klæddar einkennisbúningi við
störf sin i eftirfarandi grein.
Þær lenda i stöðugum vand-
ræöum með karla sem ekki bera
einkennisklæðnað. Þú að ein-
kennisklæddar konur hafi fyrir-
fundist i Þýskalandi allt frá tim-
um keisaranna, kemur i ljús, að
einungis aörar konur virða vald
kynsystra sinna. Karlmenn
virðast ekki enn hafa vanist
þeim.
— Einn var nærri búinn að
drepa mig, segir Gertrud
Mertin, 46ára lögreglukona. Hún
hafði sett sektarmiða á bilrúöu,
þegar eigandinn kom aðvlfandi
greip ikraga hennar aftanfrá og
herti svo lengi aö hálsi hennar,
að hún rankaöi ekki viö sér fyrr
en á sjúkrahúsi. Það, að þessi
úði tilræðismaður var „heldri
maður”, segir Gertrud að sé
dæmigert. — Aumingja stúdent-
arnir verða aldrei árásargjarn-
ir, en karlarnir á stúru dýru
bilunum geta ekki s ætt s ig við aö
vera sektaðir af konu. Þaö finnst
þeim frekja”.
Enn á árinu 1979 reka karlar
upp stúr augu, þegar þeir koma
auga á konu I einkennisklæðnaöi.
Þú að þeir hugsi ekki eins og þær
fá þeir allir sömu hugrenningar,
nefnilega kynhvötin vaknar. I
hvert sinn sem karlmaöur kem-
ur auga á lögreglukonu, úskaði
hann þess helst, að I stað ein-
kennisbúningsins bærihún stutt-
pils og svipu. En þar sem slikar
hugrenningar hafa ekkert sam-
eiginlegt meö raunveruleikan-
um, veröa einkennisklæddar
konur oft fyrir aðkasti frá úein-
kennisklæddum körlum. Þar að
auki taka karlar sjaldan mark á
valdi einkennisklæddra kvenna.
Hafi t.d. karl fengiö sekt fyrir aö
leggja bil sinum úlöglega bregst
það ekki aö hann reynir aö fá
henni hnekkt meö smjaðri
skritlufrásögnum eða úgnunum.
Engin kona getur veriö svo
úsvéigjanleg, hugsa þeir. En lög-
reglukonur eru ekki aöeins
úsveigjanlegar i slikum tilfell-
um, þær verða að vera þaö.
Einkennisbúningurinn veitir
ekki vernd. Þvert á múti er helst
svo að sjá sem margir almennir
borgarar sjái rautt þegar þeir
lita lögreglukonu að starfi. Dag-
farsprúðustu menn eiga þá til aö
æpa að þeim svivirðingum. Þeir
geta ekki afborið það að það sé
kona sem á almannafæri setji of-
an i við þá og gefi þeim aðvaran-
ir.
— I fyrsta sinn sem ég var
kölluð ógeðsleg flatlús, var mér
skapi næst að hætta, segir Ger-
trud Mertin. Maöur hennar varö
aðbeita öllum sinum úrtölumætti
til aö fá hana ofan af þvl. Það var
ekki fyrr en henni skildist að
„hatrinu var ekki beint gegn per-
súnu minni, heldur einkennis-
búningnum”.
Þeir sem sinna yf irmanna-
störfum verða gjarna
árásargjarnir
Eða valdinu sem búningurinn
veitir þeirri, sem ber hann. Sú
er a.m.k. reynsla Petru Heller
sem vinnur sem lögreglukona á
flugvellinum i Munchen-Riem.
Petra, sem er 19 ára, á þvi að
venjast i einkalifi að menn ausi
yfir hana gullhömrum. Þvi er
öfugt farið, þegar hún er að
störfum. Varla er einkennisbún-
ingnum um að kenna þvi að hann
var hannaður i kjúlameistara-
tiskuskóla og er eins glæsilegur
og mögulegt er, þegar um ein-
kennisbúning rikisins er að
ræða. Þar fyrir utan hefur Petra
varið skóstyrknum, 400 þýskum
mörkum til kaupa á sandölum
meö 12 sentimetra háum hælum.
En ekkert af þessu virðist
skipta máli, þegar Petra gengur
tilstarfa. Alltgengur þó vel, þeg-
ar hún kannar hvort kvenkýns
flugfarþegar bera vopn eða
skoðar farangur með gegnum-
lýsingu. En þegar að þvi kemur,
að hún verður að koma i veg
fyrir að flugfarþegi taki með sér
óleyfilegan farangur i farþega-
rýmið, kárnar gamaniö. — Það
er skrýtið segir Petra, að ein-
mitt þeir, sem virðast gegna
yfirmannastöðum og eru tiðustu
flugfarþegarnir, verða ósvifn-
as tir.
Undir engum kringumstæðum
er borin virðing fyrir konunum
einungis einkennisbúningsins
vegna. Þær þurfa lika að sýna
sérstaka færni I starfi. Sem
dæmi má nefna dr. Ursulu Herr-
mann frá Köln. Þessi 38 ára
gamli læknir er fyrsti fluglæknir
vestur-þýska hersins af hinu
svokallaöa „veika kyni” og sú
staðreynd gleöur hana mjög. —
Hermennirnir bera mig á hönd-
um sér, segir hún. En áður en
hún náði svona langt varð hún að
vinna i 2 ár sem læknir við
starfsmannaskrifstofu hersins i
Köln. Þetta tilbreytingarlausa
starf hafði hún tekið, þar sem
ekki hafði gengið vel aö reka
lækningastofu með eiginmanni
hennar dr. Klaus Herrmann. —
lAðeins annaö okkar gat verið
yfirmaður þar, segir hún og þá
var ekkert vafamál hvort þeirra
það yrði — auðvitað hann.
t herþjónustunni stendur hins
vegar enginn karlmaður I vegi
hennar. Þar varð hún aðeins að
standast nokkur erfið próf áður
en hún var ráöin og eftir það
hlaut hún þjálfun ásamt 20
starfsbræðrum i að skjóta, mar-
Þrjár nýjar bækur frá Penguin Books
Five Constitutions.
Edited, with an Introduction, by
S.E. Finer.
Penguin Books 1979.
350 bls.
Þetta rit er hugsað sem hand-
bók fyrir stúdenta I stjórnlaga-
fræðum og rikisrétti. S.E. Finer
hefur lengi kennt þessar greinar
við ýmsa breska hásköla. Hann
segir i inngangi, aö hann hafi oft
á tiöum orðið bæði undrandi og
hneykslaður á þvi, hve li'tt
stúdentar þekki þær stjórnar-
skrár, sem rannsakaðar séu i
kennslustundum. Meginástæðu
þessa telur hann vera þá að
textar stjórnarskráa séu ekki
fáanlegir nema i stórum og dýr-
um útgáfum, sem stúdentar
veigri sér við að lesa og geti alls
ekki keypt.
Til. þess að reyna að bæta Ur
þessu ákvað Finer að gefa út I
enskri þýöingu texta þeirra
fimm stjórnarskráa, sem mest
er fjallaö um i kennslu i þessum
Af
bókum
fræöum við vestræna háskóla
um þessar mundir. Finer ritar
ýtarlegan inngang og skýringar
við stjórnarskrárnar fimm, auk
þess sem hann ber þær saman i
einstökum atriðum. Einnigritar
hann góðan kafla um gildi
stjórnarskrár, og ræðir spurn-
inguna, hvort þær séu yfirhöfuð
nauðsynlegar.
Þær fimm stjórnarskrár; sem
um er fjallað i bókinni eru:
Stjórnarskrá Bandarikjanna,
frá 1787, Stjórnarskrár Sovét-
rikjanna frá 1936 og 1977,
Stjórnarskrá Sambandslýð-
veldisins Þýskalands, frá 1949,
og loks Stjórnarskrá 5. franska
lýðveldisins, frá 1958. Að auki er
birtur texti frönsku mannrétt-
indayfirlýsingarinnar frá 1789
og inngangurinn aö stjórnar-
skrá 4. franska lýöveldisins frá
1946.
Bretar eiga sér, sem kunnugt
er, enga ritaða stjérnarskrá,en
höfundur ræðir nokkuð um
bresk stjórnskipunarlög og
hefðir og ber saman við þær
stjórnarskrár,sem áðurergetið.
Paolo Filo della Torre, o.fl
(útg.).
Eurocom munism: Myth oi
Reality?