Tíminn - 17.02.1980, Page 2

Sunnudagur 17. febrúar 1980.
Margrét og Machiko á æfingu I Góbtemplarahúsinu.
Ég verð að fara í þagnar-
bindindi af og til

— segir Margrét Pálmadóttir, sem stundar nám við óperudeild Tónlistarháskólans í Vínarborg, en
hún heldur þrenna tónleika hér á næstunni ásamt vinkonu sinni Machiko Sakurai.
— Þaö má segja að ég syngi fyrst og fremst vegna
þeirrar ánægju sem söngurinn veitir mér og þar sem
ég var stödd hér heima i vetrarfríi fannst mér tilvalið
að halda hér tónleika. Það er ung hafnf irsk söngkona,
Margrét Pálmadóttir sem þetta mælir, en hún heldur
nú á næstunni þrenna tónleika hér á landi, ásamt vin-
konu sinni, japanska píanóleikaranum Machiko
Sakurai. Þær stöllur stunda báðar nám við Tónlistar-
háskólann í Vínarborg, en þar i borg hefur Margrét nú
verið búsett í bráðum fjögur ár, ásamt eiginmanni
sínum Sverri Hermannssyni, syninum Maríusi Her-
manni 6 ára og yngsta f jölskyldumeðlimnum sem er
aðeins 1 árs og heitir Hjalti Þór.
Þær Margrét og Machiko voru
á æfingu i Góötemplarahúsinu i
Hafnarfir&i er viB litum þar inn i
siBustu viku og eins og viö mátti
búast var ekki boöiö upp á neitt
sterkara en gosdrykki i þvi húsi.
Viö spuröum Márgréti fyrst aö
þvi, hvenær hún hef&i byrjaö
söngnám.
— Aöur en ég hélt- til Vinar-
borgar haföi ég veriö viö nám
hjá Elisabetu Erlingsdóttur i
Tónlistarskóla Kópavogs I fjög-
ur ár, en auk þess haf&i ég áöur
sungiö I kór. Ég haföi þaö mik-
inn áhuga á söngnum aö ég sótti
um skólavist í Vinarborg — fór i
inntökupróf sem ég náöi, og nú
er ég búin a& vera hálft fjóröa ár
i söngnámi viö Tónlistarháskól-
ann i Vinarborg. Þaö er fslensk
kona Svanhvít Egilsson sem er
aöalkennari minn viö skólann,
en hún er búin aö vera búsett i
Vinarborg i um 20 ár, aö ég held.
— Hvaö er þetta langt nám og
hvaö tekur viö aö þvi loknu?
— Námiö tekur átta ár og þá
fyrst get ég talist fullmenntuö
söngkona. Ég er 1 ljóöa óra-
tóriudeild eöa óperudeild skól-
ans en hvaö viö tekur aö loknu
námi er ekki gott aö segja. Ætli
ég ver&i þá ekki „bara hús-
móöir”. En svo viö sleppum öllu
gamni, þá langar mig helst til
þess aö syngja og gera ekkert
annaö, og það er ástæöan fyrir
þvi aö ég legg þetta nám á mig.
Annars læt ég hverjum degi
nægja sina þjáningu og foröast
aö hugsa langt fram i timann.
— Er söngnámiö ekki strang-
ur skóli?
— Jú, þaö má vist segja þaö.
Ég æfi yfirleitt þetta fjóra tima
á dag, alla daga vikunnar en
fyrir kemur aö maður veröur aö
fara i þagnarbindindi til þess aö
hvila röddina og þess eru jafn-
vel dæmi aö kennararnir banni
manni aö tala á me&an á þessu
bindindi stendur.
—Er þetta þá einhvers konar
meinlætalif?
— Ekki vil ég segja þaö en
maöur veröur aö neita sér um
ýmislegt sem öörum finnst
sjálfeagt, s.s. áfengi og tóbak og
ekki þýöir aö stunda
skemmtanalifiö ef einhver
árangur á að nást. Þetta er þvi
e.t.v. hálfgert meinlætalif, en i
sta&inn má eiga von á góöum
árangri og ætli þaö reki mann
ekki áfram.
Er hér er komiö sögu er ekki
laust viöaö myndirnar af öllum
helstu templurum Hafnar-
fjaröar og landsins sem skreyta
veggi Góötemplarahússins séu
orönar örlitiö hýrari á svipinn
og gott ef sumar þeirra lita
Margréti bara ekki með vel-
þóknunarsvip. En við spyrjum
Margréti hvort það sé bara
metnaöurinn sem rekur hana á-
fram.
— Nei, þaö held ég ekki. Ég er
ekki þaö metnaðargjörn, en ef
maöur heíur einu sinni komist i
kynni viö sönginn og lagt stund
á hann þetta lengi þá er erfitt aö
snúa viö og neita sér um aö ná
lengra.
— En hvernig er að búa I
Vinarborg?
— Þaö er mjög gott aö mörgu
leyti og hvaö sönginn varöar, þá
býst ég ekki viö þvi aö til sé
betri staður. Þarna eru saman-
komnir allir bestu söngvarar
heims og tónlistarlifiö stendur
meö miklum blóma. Þarna er
boðið upp á allt þaö besta sem til
er á hverjum tima, og þaö eitt