Tíminn - 22.04.1982, Blaðsíða 24

VARAHLUTIR
Sendum um land allt.
Kaupum nýlega
bíla til niðurnfs
Sími (91)7- 75-51, (91 >7-80-30.
ttptYD TTTT1 Skemmuvegi 20
nEjJJl) Xlr . Kópavogi
Mikiö úrval
Opið virka daga
919 • Laugar*
daga 10-16
HEDD HF.
labriel
HÖGGDEYFAR
QJvarahlutir sími 365io
Rætt við Guð
rúnu B.
Daníels-
dóttur sem
dvelst í þjón-
ustuíbúðum
aldraðra
við Dalbraut
■ Það hefur vonandi
ekki farið fram hjá
neinum að i dag ætlar
starfslið og ibúar i
ibúðum aldraðra við
Dalbraut að hafa opið
hús fyrir almenning,
þar sem selt verður
kaffi og meðlætlbasar
verður haldinn og
skemmtikraftar verða
á ferðinni.
í hópi gestgjafanna
er 96 ára gömul kona,
Guðrún B. Danielsdótt-
ir, Húnvetningur að ætt
og uppruna, fædd á
Ánastöðum á Vatnsnesi
11. janúar árið 1885.
Þegar við vorum á
ferðinni á Dalbrautinni
i vikunni, litum við við
hjá Guðrúnu, en hún er
ern og hress og man
margt um gamla tim-
ann, auk þess sem hún
kann til ýmissa verka,
sem nú eru að
gleymast. Þar á meðal
má nefna að hún kann
að, læsa legg.”
„Já, ég lærði þetta af gamalli
konu, þegar ég var telpa”, segir
■ i dag er „opiö hús” i Þjónustuíbúðum aldraðra viö Dalbraut.
Einn gestgjafanna er Guðrún B. Danlelsdóttir, sem hér sést með
hina haganlega gerðu þráðarleggi sina. Einn fullunninn liggur á
borðinu fyrir framan hana, en annan er hún aö vefja.
(Timamynd G.E.)
NO KUNNA FÁAR
AÐ „LÆSA LEGG”
Guðrún. „Þessi kona kunni að
vefja þráðarleggi og hafði með
sér í orlofsferðir. Orlofsferðirn-
ar voru fram eftir öldum mesti
viðburðurinn i lifi fátækra hjúa
á bæjum á Islandi og þá einkum
kvennanna. bær tóku sig þá upp
og fóru i heimsóknir á grannbæ-
ina einu sinni á ári og höfðu eitt-
hvað með sér til þess að gefa og
þáðu gjafir i staöinn.
Þráðarleggirnir voru algeng
gjöf i þessum ferðum og ég man
lika eftir að stundum var farið
með kökur eða svolitið af kaffi-
baunum. Nei, ég þekkti enga
aðra en þessa gömlu konu, sem
fóru i orlofsferðir, en heyrði
hins vegar um konur sem enn
gerðu þetta. Þetta hefur verið
rétt fyrir aldamótin.”
Leggur og skel
Hver man ekki eftir þráðar-
leggnum hjá Jónasi i sögunni
„Leggur og skel”? Eins og gert
var við legginn i sögunni, þá
segir Guðrún okkur að það hafi
verið siður að mála leggina i
einhverjum fallegum lit, áður
en þeir voru vafðir með garn-
inu, sem vanalega var mó-
rauður togþráður. Rétt þótti
lika að hreinsa þá vel og að ná
úr þeim mergnum, þvi annars
vildu þeir „sveitna” þegar þeir
hitnuðu i hendi. Leggurinn varð
að vera af fullorðnu fé, svo val-
an væri vel gróin við hann og
betri þótti leggur úr framfæti en
afturfæti. Þegar leggurinn var
vafinn, þá var nú ekki kastað til
höndunum og vindingarnir
gengu á ská yfir legginn á vixl
og svo nákvæmlega voru þeir
látnir liggja að vélar nútimans
gerðu slikt varla betur. bráður-
inn var geymdur á leggnum til
þess að vel tognaði úr honum og
hann var gjarna notaður við
sauma á sauðskinnsskóm, til
þess að prjóna úr skotthúfur og
fleira.Þegarbúiðvarað vinda á
legginn var honum „læst” og
það svo vendilega að enginn
hægðarleikur var að finna end-
ann. Þannig varð fallegur
þráðarleggur oft listgripur.
Guðrún Danielsdóttir sýnir
okkur þráðarlegg með fallega
mórauðum þræði og hún er að
vinda upp á annan legg með
hvitum þræði og ekki þarf að
taka fram að þetta er ekta is-
lenskur togþráður.
bað er gaman að sjá hve listi-
lega henni ferst þetta úr hendi
þótt hún eigi aðeins fjögur ár i
aldarafmælið og okkur er sagt
að iðjusemi hennar og elja við
hannyrðir sé með fádæmum.
Guðrún hefur haldið þeim sið
að ganga i islenska búningnum
og það ekki aðeins á tyllidögum
heldur hversdags. Það er vel til
fundið þvi Guðrún ber hann afar
vel og hvaða búningur skyldi
sæma þessari öldnu heiðurs-
konu betur og þeim gömlu is-
lensku kvennadyggðum sem
hana prýða?
—AM
'Uf
Fimmtudagur 22. april 1982
fréttir
Stutt
viðdvöl
fálka-
smyglara
■ Hún var stutt dvöl-
in hér á landi hjá
Þjóðverja nokkrum
Ciesielski að nafni,
syni Ciesielski fálka-
smyglarans alræmda
sem var visað frá Is-
landi árið 1978. Sonur-
inn kom hingað ásamt
vinstúlku sinni i fyrra-
dag. Viö komuna voru
þau færð beint til yfir-
heyrslu hjá út-
lendingaeftirlitinu
vegna grunsemda um
að sonurinn gengi hér
erinda föður sins og
væri á höttunum eftir
fálkaeggjum. Leitað
var i farangri þeirra
og þótt ekkert ólöglegt
fyndist benti ýmislegt
til að grunsemdirnar
ættu við rök að styðj-
ast, t.d. var snyrti-
taska ungu stúlkunnar
klædd innan með
frauðplasti sem að
sögn Ævars Petersen
hjá náttúrufræöistofn-
un var að öllum likind-
um ætlað til að halda
hita á fálkaeggjum.
Einnig rökstuddu
stimplar i vegabréfi
unga mannsins grun-
semdir um að hann
stæði i viðskiptum
með fálka. 1 fyrravor
var hann hér á landi, i
Kanada og i Alaska,
sem eru þau svæði þar
sem fálka er helst að
finna en um haustið
var hann i Saudi Ara-
biu þar sem oliufurst-
ar eru reiðubúnir að
borga stórfé fyrir
fálka.
Eftir yfirheyrslur
hjá útlendingaeftirlit-
inu ákvað parið unga
að yfirgefa tsland með
næstu flugvél og það
varð úr, þau fóru af
landi brott i gærmorg-
un.
—Sjó
dropar
Alls-
lausir
Danir
■ Við tökum þennan
hráan úr dönsku blaði I
trausti þess að flestir geti
stautað sig fram úr
honum, — nú ef ekki þá cr
að kalla á hjálp:
„Færöerne har
lavting,
Norge storting,
tsland alting,
Danmark ingenting!”
Farið á
f jörurnar við
listamenn
■ Skemmtanakóngurinn
Óli Laufdal mun vera er-
lendis um þessar mundir i
þcim erindagerðum að
leita uppi skcmmtikrafta
og hljómsveitir til að
troða upp I Broadway I
sumar.
Ekki vita menn ná
kvæmlega hvaða krafta
hann hefur „I kfkinum”,
en heyrst hefur að hann
ætli að gera hosur slnar
grænar fyrir gömlu
kempunum I Hoilies, sem
ku vera að hrista rykið af
sjálfum sér eftir margra
ára dvala.
Óli mun ekki fyrst og
fremst vera aö Ieita að
folki sem myndi troða
upp einu sinni eöa
tvisvar, heldur vill hann
jafnvel fá það til að vera á
sinum snærum f nokkrar
vikur.
Stefán að
baki Páls
I Við sögðum frá þvi
fyrir skömmu aö Stefán
Jón Hafstein hefði sagt
upp starfi sinu á
fréttastofu útvarps, — I
kjölfar ákvörðunar um að
hann tæki að sér næturút-
varp I sumar.
Nú heyrum viö að
Stcfán hugsi til frekari
dagskrárgerðar en
næturútvarps, og beini
sjónum sinum I þvl sam-
bandi að hliöstæðum
þætti Morgunvöku Páls
Ileiðars Jónssonar. Menn
munu nefnilega vera á
þvi, ekki slst Páll Heiöar
sjálfur, að tlmi sé til kom-
inn að nýr maður eða
menn taki viö morgunút-
varpinu.
Krummi ...
óskar undirgefnum
aðdáendum slnum um
allan heim gleðilegs
sumars