Tíminn - 17.06.1982, Blaðsíða 23

FIMMTUDAGUR 17. JÚNÍ 1982
23
og leikhús - Kvikmyndír og leikhús

kvikmyndahoriiið
Gleðikonan og
góðborgarinn
LOLA. Sýningarstaður: Regnboginn. Leikstjóri: Rainer Wemer Fassbinder,
sem jafnframt skrifaði handrit ásamt Peter Márthesheimer og Pea Frölich.
Aðalhlutverk: Barbara Sukowa (Lola), Armin Miiller-Stahl (Von Bohm),
Mario Adorf (Schuckert), Matthias Fuchs (Esslin), Helga Feddersen (frú
Hettich). Myndataka: Xaver Schwarzenberger. Framleiðandi: Horst
Wendlandt fyrir Rialto Film-Preben-Philipsen, Trio Film og Westdeutschen
Rundfunk, 1981.
■ Mynd þessi var mikið auglýst
fyrirfram sem endurgerð hinnar
frægu kvikmyndar „Blái engillinn",
sem gerði Marlene Dietrich fræga.
En þótt sjá megi skyldleikann við
sögu Heinrich Manns um Bláa
engilinn i útlínum söguþráðarins,
sem scgir frá þvi hvcrnig hciðvirður v "1
miðaldra maður fellur fyrir gleði- '
konu, er „Lola“ sjálfstætt verk, sem
fjallar um vesturþýskt þjóðlíf. Mynd-
in er framhald „Hjónabands Maríu
Braun“ og lýsir þvi, hvernig Fass-
binder telur að Vestur-Þýskaland á
tímum efnahagsundurs þeirra Aden-
hauers og Erharts hafi siðferðilega
orðið að eins konar allsherjar
hóruhúsi.
í borginni, þar sem myndin gerist,
er fjármálamaðurinn Schuckert hinn
raunverulegi valdhafi. Hann er
siðspilltur, nautnasjúkur og orðinn
forrikur, kvæntur inn i betri slektir
borgarinnar þótt konan hans líði
fyrir það stundum, að hann er af
„lægri“ stéttum. Schuckert er verk-
taki, sem hefur orðið rikur á
uppbyggingunni eftir striðið, og
stjórnar öllum framkvæmdum með
aðstoð vina sinna og þjóna í
bæjarstjórninni og byggingarnefnd-
inni. En jafnframt rekur hann
næturklúbb og hóruhús, Villa Fink,
og þar er Lola aðalstjarnan. Hún
syngur fyrir gestina á milli þess sem
hún þjónar Schuckert til sængur. Þau
eiga reyndar dóttur, sem býr hjá
móður Lolu.
Schuckert hefur alla ráðamenn í
vasanum. Þeir hafa allir auðgast og
svo fá þeir ókeypis þjónustu í
hóruhúsinu. Vinstrisinnaður maður,
Esslin að nafni, er þó í andstöðu við
Schuckert og félaga i upphafi
myndarinnar, en Fassbinder sýnir
með skemmtilegum hætti, hvernig
jafnvel hann verður hluti af spill-
ingarneti Schuckerts.
Inn í þetta „eðlilega" spillta kerfi,
sem Fassbinder telur sýnilega regl-
una í vesturþýsku þjóðfélagi, kemur
svo von Bohm, miðaldra embættis-
maður, sem er ráðinn byggingarfull-
trúi borgarinnar. Þetta er heiðarleg-.
ur austurprússneskur embættismað-
ur, sem ekki má vamm sitt vita. Það
verða hins vegar tímamót í lífi hans
þegar hann hittir Lolu, sem skipu-
leggur fund þeirra til þess að vinna
veðmál. Hann verður yfirsig ástfang-
inn af henni, og telur hana hreina og
saklausa.
Esslin grípur tækifærið til þess að
ná sér niðri á Schuckert og leiðir von
Bohm í allan sannleikann um Lolu,
Schuckert og Villa Fink með því að
fara með hann í heimsókn þangað.
Von Bohm veröur niðurbrotinn
maður, en síðan ofsareiður og hyggst
fletta ofan af Schuckert og kumpán-
um hans fyrir samsæri um fjárglæfra.
En þrá hans eftir Lolu verður öllu
öðru yfirstcrkari, og hann kcmur
drukkinn i Villa Fink og heimtar að
fá að kaupa bliðu hennar. Þegar á
hólminn kemur fellur hann grátandi
á rúmið og Lola, sem á stundum
fyrirlítur sjálfa sig og líferni sitt, áttar
sig á þvi sér til undrunar að von
Bohm elskar hana.
■ Lola á herðum eiganda sins,
athafnamannsins Schuckert, i þýska
hóruhúsinu.
Og þannig gerist það, að von
Bohm gengur að eiga gleðikonuna
Lolu, sem auðvitað er í hvitum
brúðarkjól, og Schuckert gefur þeim
Villa Fink, hóruhúsið, i brúðargjöf!
Og Lola biður ciginmanninn að doka
við á meðan hún þakkar Schuckert
fyrir gjöfina á sinn vanalcga hátt, þvi
auðvitað tilheyrir hún áfram verktak-
anum, „hinu frjálsa framtaki" eins
og hann orðar það sjálfur.
Það er margt i „Lolu" til að gleðja
Fassbinder-aðdáendur, mörg ein-
stök atriði eru frábær, myndræn
uppbygging og hugmyndarik lita-
notkun oft töfrandi, og mörg föst
skot send á ýmsar heilagar kýr.
Mario Adorf er frábær sem hinn
spillti, nautnasjúki melludólgur og
athafnamaður, og Múller-Stahl gerir
von Bohm góð skil. Hins vegar er
meginveikleiki myndarinnar, að Bar-
bara Sukowa stendur engan veginn
undir aðalhlutverkinu, og Lola sjálf
verður því aldrei eins sannfærandi,og
hún hefði vafalaust orðið i túlkun
áhrifameiri leikkonu, og þyrfti að
vera. Myndin er einnig ivið langdreg-
in á köflum.
- E.S.J
£lias Snztand
Jónsson
skrifar
★★★ Lola
★★ Huldumaðurinn
★★★ Ránið á týndu örkinni
★★★ Fram í sviðsljósið
O SkærAiðarnir
Stjörnugjöf Tímans
**** frábær • * * * mjög góð ■ * * góð ■ ★ sæmlleg ■ O léleg