Tíminn - 06.02.1983, Side 22

fliT. FAU- —
yinfilN FRPWgS
Siouxie
á1 “
■ Bresku nýbylgjuhljómsveitirnar The
Fali og Virgin Prunes hafa lýst yfir áhuga
sínum á að koma hingað og halda hér
tónleika í vctur og næsta öruggt er að af
því verður. Virgin Prunes munu vilja
halda hér tónleika um miðjan næsta
mánuðen Fall aftur á móti í byrjun apríl.
Báðar þessar hljómsveitir munu vera
á förum til Bandaríkjanna á þessum
tíma og þykir tilvalið að stoppa hér í
tvo-þrjá daga.
Nú er verið að vinna að því að fá
húsnæði undir þessa tónleika, tveimur
menntaskólum mun hafa verið boðið að
taka þátt í þessu en þeir hafnað því...
(hvað eru viðkomandi tónlistarfélög
eiginlega að hugsa?).. og ef hentugt
húsnæði fæst er ekkert því til fyrirstöðu
að úr tónleikunum verði.
Þá hefur einnig hljómsveitin Siouxie
ig áhuga
■ Virgin Prunes.
■ TheFall
and the Banshees lýst yfir áhuga sínum
á að halda tónleika hér og hefur borist
bréf frá þeim þar sem beðið er um tilboð
í þá. Þau vilja koma hingað í sumar.
Hljómsveitin The 1 Fall er mörgum
tslendingum að góðu kunn en hún hefur
áður haldið hér tónleika, nánar tiltekið
fyrir rúmu ári síðan, þrumugóðir tón-
leikar en sveitin hefur á að skipa einum
athyglisverðasta textahöfundi á sviði
nýbyígjunnar Mark Smith.
Virgin Prunes eru aftur á móti ekki
eins þekktir en á sínum stutta ferli hafa
þeir, Gavin, Pod, Guggi og Dik, vakið
mikið umtal og gagnrýni en þessi sveit
er í stöðugri þróun og umbreytingum.
Nánar verður sagt frá báðum hljómsveit-
unum hér í Nútímanum um leið og málin
komast á hreint. FRI
Haugur, tungl, jesús o.f 1.
■ Fyrir ofan sviöið hékk stórt málverk
af Jesús á krossinum og var hann
berstrípaður. Fremst á sviðinu var svo
borð með svörtum dúk og stór kerta-
stjaki þar ofan á með nokkrum stæði-
legum kertum. Þá voru einnig kerti til
beggja hliða við sviðið, cða líkt og
tíðkast í kirkjum. Til að bæta gráu ofan
á svart, í bókstaflegri merkingu, var
spiluð drungaleg tónlist af segulbandi,
einhvers konar munkatónlist.
Þrátt fyrir óværð í salnum birtust tvær
kuflum klæddar verur upp á sviðinu og
létu sem þær væru að framkvæma
einhverja athöfn (sem það kannski var),
kveiktu á kertunum, röltu um, réttu
hendur upp til Jesú-myndarinnar á sama
hátt og Hitler gerði til fjöldans, og hurfu
síðan jafn hljóðlega og þær birtust. Ég
veit ekki hvort einhver dulin, djúpstæð,
symbólísk, andhverf, systematísk, com-
mercial, analýsísk eða Wilhelmísk mein-
ing var á bakvið þetta show en það var
vel gert og alveg örugglega ekki illa
meint. Það bara naut sín ekki nógu vel,
því ennþá voru fáir mættir á þessa
tunglmessu og óró var í salnum.
Næsta atriði var líka í svörtum kufli.
Það hét Þorri Jóhannsson. Hingað til
hefur hann haft það fyrir venju að
ryðjast inn í prógrömm annarra, án
leyfis og jafnan óspurður, svo að mér
kom svolítið á óvart að sjá hann ganga
í friði til móts við áhorfendur. Hann
barði trommu, las ljóð og öskraði.
Einhverra hluta vegna virtist honum
vera í nöp við Dr. Jesús því hann sendi
honum tvo hráka. Eftir að Þorri gekk
burt kom að mér furðu lostinn maður
og spurði hvort þetta hefði verið einhver
róttæklingur og hvort hann væri eitthvað
bitur út í kerfi. Ég sagðist bara ekki vita
það.
Haugur var næstur. Þetta er hljóm-
sveit skipuð Bergsteini og Heimi úr
Jonee Jonee, Einari sem fyrst spilaði á
bassa með sömu hljómsveit og líka með
Spilafíflum, og hljómborðsleikara sem
ég held fæstir viti hver er því gegnum
settið var hann staddur í allt annarri
lofthæð en hinir, eða töluvert hærra yfir
sjávarmáli en félagar hans og áhorfend-
ur. Líkt og Jonee Jonee var Haugur
klæddur einkennisbúningi, var fjörugur
á sviði og það sem meira er:
Tónlist hans var stórkostleg og ég held
að hún hafi komið flestum í opna
skjöldu. Það er alls ekki ráðlegt að fara
að reyna lýsa henni hér, allt sem um
hana er hægt að segja að svo stöddu
(þetta var í fyrsta skipti sem Haugur
kom fram) er að aldrei hefur svona lagað
heyrst hér, sjaldan hefur hljómsveit
opinberað sig jafn frísklega og aldrei hef
ég heyrt jafn marga áhorfendur gjalla
upp í hvorn annan: „Djöfulli voru þeir
góðir.“ Sumir misstu allt hald á þvagi.
Einar lék á gítar og kunni að notfæra
sér hann, ólíkt mörgum svokölluðum
gítarhetjum sem vaða uppi með ein-
leikjum og munnskekkjum, en ég veit
ekki til þess að hann hafi áður sýnt sig
með þetta hljóðfæri. Hann sá líka um
•allan söng, sem að vísu heyrðist illa, og
Heimir hrópaði af og til í gegnum echo
og gaf þannig þessari „sprengitónlist"
mjög mikinn kraft. Annars er engin
ástæða til þess að slíta sundur sameindir
hljómsveitarinnar, hún lék sem ein sterk
heild og ég vona að hún eigi eftir að
starfa sem slík og halda áfram að hrista
upp í því sem hrista þarf.
Eftir smá hlé sem fyllt var upp í með
tónlist af segulbandi og löngun eftir
meiri tónlist frá Haugnum, steig Gulli í
Þey upp á sviðið. Hann talaði um tungl
og tilviljanir, ef ég heyrði rétt, öskraði,
spennti sig og slakaði á sér á mjög
sannfærandi hátt. Ég skildi fátt og í
næsta atriði skildi ég líka fátt þar sent
Didda, textasmiður Vonbrigða, las Ijóð
undir kröftugum trommuslætti. En báð-
ar þessar uppákomur voru skemmtilegar
og þar með hljóta þær að hafa verið
sniðugar.
Vonbrigði voru vonbrigði þetta kvöld,
í tvennum skilningi. Auk þess hjálpaði
það til við að eyðileggja settið sú
leiðinlega venja að í FS virðist sólar-
hringurinn vera styttri en annars staðar
og tímahrakið eins ofsalegt og í við-
ræðuþáttum sjónvarpsins. Hljóm-
sveilinni var ýtt niður eftir tvö og hálft
lag. Vonbrigði hafa, held ég, alltaf verið
betri en þarna og oftast betur „upplagð-
ir.“
Þetta hræðilega tímahrak setti allt úr
skorðum. Hljómsveitin Þeyr átti víst
tveggja ára afmæli þetta kvöld og spilaði
eitt eða tvö lög, en það var bara ekkert
gaman meira. Jesúmyndin sómdi sér
ekki lengur í þessum hamagangi, hún
var reyndar orðin rifin og blaut af hráka,
og bæði tungl og tilbeiðendur þess voru
farnir svo illa á það, að það var ekkert
sniðugt lengur.
Of mikið léttvín. Vantar bjórinn.
Bra
Konurí
framlínu á
Broadway
■ Tónlistarkvöld vcrður á Broad-
way, sunnudagskvöldið, á vegum
SATT undir heitinu „konur í fram-
línu" og þar koma fram Grýlurnar,
Tappi tíkarrass. hljómsveitin Bakka-
bræður en þar cr fremst í flokki
Bergþóra Árnadóttiren hljómsveitin
mun spila vísnabræðing.
Auk þessara sveita koma fram
jazzkvartet Jazzvakningar en þar eru
á ferðinni Kristján Magnússon, Árni
Scheving, Guðmundur Stcingríms-
son og Björn Thoroddsen en með
þeint kemur fram jazzsöngkonan
Oktavía Stefánsdóttir, sennilega cina
jazzsöngkonan sem við eigum nú en
hún hefur á undanförnum árum
dvalið í Danmörku.
Síðan mun eitt lcyninúmer konta
frarn og sagði Jóhann G. prímus-
móior SATT að það yrði sennilega
aðalnúmcr kvöldsins. Konur ætla
síðan að heiðra karlpeninginn og
kentur Egill Ólafsson fram með
þeim, væntanlega til að taka lagið
„íslenskir karlmenn" eða eitthvað í
þá áttina. FRl
23 hljómsveifir
á 20 krónur
■ í dag. í Norðurkjallaranum í
Menntaskólanum við Hamrahlíð
verður í gangi einhver fjölbreyttasta
rokkhátíð sem haldin hefur verið á
Fróni. Alls koma fram 23 hljómsveit-
ir en aðgangscyrir er aðeins 20 kr.
Hátíðin hefst kl. 2 og stendur fram
yfir miðnætti en meðal þeirra sem
frám koma eru Englabossar, Tappi
tíkarrass, Nefrennsli, Vébandið,
Trúðurinn og enginn annar en trúba-
dorinn Hjörtur Geirsson. bra
Vinsældakosn-
ingar Nútímans:
Stuðmenn og
EGÓ berjast
tiiii toppinn
■ Hér birtum við í þriðja og síðasta
sinn atkvæðaseðilinn í vinsældakosn-
ingum Nútímans þannig að nú er
hver síðastur að skila inn áliti sínu á
hverjir voru bestir á síðastá ári.
Stuðmenn og EGÓ berjast harðri
baráttu um toppinn á þeim seðlum
sem þegar eru komnir, en þeir eru í
færra lagi. og hvað vinsælustu ís-
lensku plötuna varðar er einnig hörð
barátta á milli þessara sveita, varla
má á milli sjá hvor er vinsælli, „Með
allt á hreinu" eða „í mynd". •
Utanáskriftin er: Tíminn/ Nútím-
inn, Síðumúla 15, 105 Reykjavík.
Plötur
„Er skitið á þig alla
daga?“
' Orghestarnir - Konungur
spaghetti frumskógarins / Org
001
■ Þcssi plata virkar afskap-
lega fráhrindandi í fyrstu,
kannski vegna þess að söngur-
inn er öðruvísi en ntaður liefur
vanist, gítarinn lcikur lausum
hala í sólóuni og kannskí
aðallega vegna þess að maður
hefur fyrir fram flokkað þetta
sem hippatónlist. Þega'r rnaður
hefur svo hreinsað sig af síðast
töldu dillunni, gert sér grein
fyrir því að tvö fyrr töldu
atriðin cru frckar kostir og
hlustað á plötuna nokkrum
sinnum, situr máður uppi með
plotu sent á fullkominn rétt á
sér - það eiga nú reyndar
flestar plötur - og cr þar að
auki góð.
Orghestarnir eru, eins og
nafnið bendir til, eitthvuð
skyldir Kamarorghestunum
og að ég best veit var Bcnóný
eitthvað viðriðinn þá síðar-
nefndu í Danmörku. Svo fór
hann hcim og vildi taka nafnið
með sér (Guð fyrirgefi mér ef
ég fer með rangt inál) en það
scm lcndir í Kaupmannahöfn
snýr sjaldnast í heilu lugi til
baka þannig að „Kamar“ varð
eftir þar. Það er náttúrlega
táknrænt þvi til Köben fara
íslendingar oft til þess að fá
næði, frelsi til athafna og
nógan „skít". IJvar er það
betra cn á kömrum? '
Aörir meðlimir Orghest-
anna eru Brynjólfur/bassi,
flöskubrot; Sigurður/trommur,
úsiáttur; Gestur/gítar, söngur.
Benóný seniur öil lögin utan
eitt, semur alla texta, syngur,
spilar á hljómborð og sér um
áslátt. Auk þess er kór skipað-
ur Gaua, Andreu, Báru,
Lödda og Megasi. Platan er
tekin upp í Stemmu í október
1981.
Platan inniheldur fjögur lög
(45rpm) og hefst á l.agi sem
heitir Flogið í fjórvídd. Það
byggist upp á fljótandi rythma •
sem er reglubundið brotinn
upp með mjög skemmtilcgu,
nánast þjóðlegu stefi og frjáls-
uin gítarleik. Textinn virðist
fjalla um flótta frá þessari
jörðu til annars og betri heims
ög er farartæki tjúgandi diskur.
Það er alls ekki vitlaus mögu-
leiki...
Latir það litla, er fyrir mér
langskemmtilegasta lagið á
plötunni. Textinn hefur ekki
ólíkt andrúnisloft og texti
Megasar, Efþú smælarframan
í heiminn, og er svona bjart-
sýnisleg ábending um að það
þurfi ekkcrt að örvænta. Ef ég
heyri hann rétt, þá er upphafið
svona: „Ertu skattpíndur,
skatthýddur / skitið á þig alla
daga? / Já, og finnst þér ekki
að flest í þessum heimi mætti
meira en laga? / Systemið
svikult og sér ckki lengur um
að halda uppi aga / Menningar-
arfinn, hann á sinn djöful að
draga. (Kór:) En slappaðu af
og dillaðu þér / hafðu engar
áhyggjur af því hvernig fer /
það fer sem fer / það fer varla
ver / þvi nú iafir litla / það litla
sem eltir er.“
Sjálft lagið hæfir þessum
texta mjög vel, bakraddirnar
eru svolítið sérstakar þótt þær
beri smá keim af Sólskins-
kórnum og fljótandi gítarsóló-
in eiga heima þarna og hvergi
annars slaðar. Benóný syngur
líka tcxtann sérstaklega
skemmtilega og gcfur laginu
það kæruleysi sem til þarf.
ÞEMAÞSEM, cftir Gest, er
að mínu viti sísta lagiö. Texti
Benónýs er um það sem ekki
má, sem við vitum öll hvað er,
og það sem skemmir lagið er ,
bassasóló, vel spilað en gjör-
samlega óviðeigandi. Ég sá
bara fyrir mér SHAM 69 með
Jaco Pastorius sem gest.
Eins og nafn síðasta lagins,
Kannski, segir til um, fjallar
það uin óvissu. „Hér erum við
og gctum ekki annað,“ segir í
textanum og líkt og í Lafir það
litla er kæruleysið ríkjandi, þó
bara i annarri mynd því hér er
það vonleysislegt. En útfærsl-
an er kímin, lagið hentar vel
orðunum, söngurinn er hálf
gufulegur og undirspiliö af-
slappað. Helsti kosturinn við
þessa plötu finnst mér vera
textarnir og það hvernig Be-
nóný fcr með þá. Ég ætla nú
ekki að fara að kafa eitthvaö
dýpra ofan í það, eins og
bókmenntafræðingarnir segja,
en læt hér fylgja með síðustu
línurnar í laginu Kannski: „Ég
ruglast stundum á því / og ég
er ekki frá því / að þó að ég
verði hundrað / á ég aldrei eftir
að ná því.“
Ég þykist vita að þessi plata
á eftir að fara í taugarnar á
sumum og margir eiga eftir að
afskrifa hana án hlustunar, en
þeir um það. Hún er kannski
ekki frumleg á yfirborðinu en
undir niðri hefur hún liúmor
og léttleika, sérstaklega í seinni
lögum beggja hliðanna, sem
oft vantar í bransann í dag.
Framhlið albúmsins er frá-
munalega svívirðileg skír-
skotun til neytandans. BTa