Tíminn - 07.05.1983, Síða 7

LAUGARDAGUR 7. MAl 1983.
7
í gríni: „Hitt og þetta hér og þar
og alls staðar.“
En án gamans þá nam ég
landafræði við Háskóla íslands
og starfaði sem landafræðingur
hjá Þróunarstofnun Reykjavík-
urborgar um fimm ára skeið. Þar
var ég í hinu og þessu sem varðar
skipulag. Sem unglingur var ég í
hljómsveitum og meðan ég var
hjá Þróunarstofnuninni fór ég að
byggja og þurfti að fá mér auka-
vinnu eins og flestir íslendingar
sem standa í húsbyggingum. Þá
lá nokkuð beint við hjá mér að
fara aftur í skemmtibransann og
ég gerði það. Jafnhliða fór ég að
sjá um tónlistarþætti hjá útvarp-
inu og á endanum hætti ég hjá
'"Þróunarstofnuninni og sneri mér
að útvarpinu og skemmtanaiðn-
aðinum óskiptur.“
- Nú eru kominn í stjórnunar-
starf - er það ekki ólíkt þínum
fyrri viðfangsefnum?
„Það má kannski segja það -
en þó tel ég að skemmtibransinn
og ferðalögin um landið sem
honum fylgdu komi mér að
góðum notum í nýja starfinu. Á
fíakkinu hefur maður kynnst
ótrúlegum fjölda fólks og á eftir
tel ég mig standa ögn nær
landanum; vita betur hvað hann
vill af útvarpsefni svo dæmi sé
tekið.“
- Hvað með framhaldið í
skemmtanaiðnaðinum?
„Nú hætti ég þar. Ég lít á
þessa ráðningu sem kaflaskipti í
lífi mínu. Ég er búinn að reyna
margt og hef haft því mjög
gaman - en nú er komið nóg og
annað tekur við.“
- Hvernig leggst svo í þig að
taka við nýja starfinu?
„Það leggst mjög vel í mig. Ég
geri mér þó fulla grein fyrir því
að Rásin verðu mjög undir
smásjánni hjá fólki - en hún er
mikið verk og spennandi.
Mér þykir líka sérstaklega
vænt um stuðninginn sem ég finn
fyrir niðri á útvarpi, einkum og
sér í lagi hjá tónlistardeildinni
þar sem ég þekki best til,“ sagði
Þorgeir.
Heldur þokast til sam-
komulags um kjarnavopn
AÐ NÝJU hafa heldur glæðzt
vonir um, áð samkomulag geti
náðst milli risaveldanna um tak-
mörkun meðaldrægra eldflauga
í Evrópu eftir ræðu, sem Júrí
Andropov flutti í hádegisverðar-
boði, sem haldið var í Kreml 3.
þ.m. til heiðurs sendinefnd frá
Austur-Þýzkalandi undir forustu
Erichs Honecker flokksleiðtoga.
Hingað til hafa þessi mál stað-
ið þannig, að Bandaríkjastjórn
hefur sett fram kröfur um, að
Sovétríkin eyðilegðu allar með-
aldrægar eldflaugar sínar í Ev-
rópu, en ella yrði framfylgt áætl-
un Nató frá 1979 um að setja upp
á vegum Bandaríkjanna á sjö-
unda hundrað meðaldrægra eld-
flauga í Vestur-Evrópu og hafizt
handa ekki síðar en í árslok
1983, ef ekki hefði samizt áður.
Þessi tillaga Bandaríkjanna hef-
ur hlotið nafnið núlllausnin.
Vegna þrýstings frá ríkis-
stjórnum Natóríkjanna í Vestur-
Evrópu, gerði Reagan nokkra
tilslökun rétt áður en viðræðu-
nefnd risaveldanna, sem fjallar
um þetta mál, frestaði störfum
sínum í vetur. Ákveðið var þá.
að nefndin kæmi aftur saman til
fundar 16. þ.m.
Tilslökun Reagans var fólgin í
því, að Rússar þyurftu ekki að
eyðileggja strax allar umræddar
eldflaugar sínar, heldur yrði
stefnt að því í áföngum. Á móti
yrði Bandaríkjunum heimilað að
koma upp meðaldrægum eld-
flaugum í Vestur-Evrópu, svo
að jöfnuður næðist milli risaveld-
anna í Evrópu.
Þessa tillögu hafa Rússar kall-
að bráðabirgðaafbrigðið. Þeir
■ Drnitri F. Ustinov varnarmálaráðherra Sovétríkjanna og Júrí Andropov við hersýningu á Rauða torginu
1. ntaí.
Mestur ágreiningur um eldflaugar Breta og Frakka
hafa hafnað henni á sömu for-
sendum og núlllausninni. Rök
þeirra eru þau, að báðar þessar
tillögur tryggi yfirburði Nató-
ríkjanna, þar sem aðeins er rætt
um fækkun eldflauga, sem eru
staðsettar á landi, og eldflaugar,
sem Bretar og Frakkar eiga, eru
ekki teknar með í reikninginn.
Einkum hafa þeir þó gagnrýnt,
að eldflaugum Breta og Frakka
sé sleppt.
Til þess að stuðla að því, sem
Rússar telja jafnvægi, hafa þeir
boðizt til að hafa ekki fleiri
meðaldrægar eldflaugar í Ev-
rópu en svarar tölu brezku og
frönsku eldflauganna.
Þessi tillaga Rússa hefur m.a.
•'erið gagnrýnd á þeim grund-
velli, að hér sé ekki um sambæri-
legar eldflaugar að ræða. Rúss-
nesku eldflaugarnar hafi þrjá
kjarnaodda, en eldflaugar vest-
urveldanna, sem um sé að ræða,
hafi aðeins einn kjarnaodd.
í ÁÐURNEFNDRI ræðu
Andropovs setti hann fram nýja
tillögu vegna þessarar gagnrýni.
Honum fórust orð á þessa leið
(samkvæmt frétt frá APN):
„Sovétríkin hafa lýst sig reiðu-
búin til að hafa í Evrópu hvorki
einni eldflaug né einni flugvél
meira en Natólöndin eiga þar í
dag. Okkur er sagt, að í þessu
tilfelli muni Sovétríkin hafa fleiri
kjarnaodda. Allt í lagi, við erum
reiðubúnir til að ná samkomulagi
um jafnan kjarnorkustyrk í Evr-
ópu, bæði hvað varðar burðar-
palla og kjarnaodda.
Með öðrum orðum erum við
fylgjandi því, að Sovétríkin hafi
ekki fleiri eldflaugar og kjama-
odda á þeim en Bretland og
Frakkland eiga. Ef kæmi til
niðurskurðar kjarnaodda á
brezkum og frönskum eld-
flaugum, yrði fjöldi kjarnaodda
á meðaldrægum eldflaugum okk-
vétríkin, Þýska alþýðulýðveldið
og önnur Varsjárbandalagslönd
verða neydd til að gera svarráð-
stafanir.“
í þessum orðum gæti falizt
hótun um, að komið yrði upp
cldflaugum í Austur-Þýzkalandi
til mótvægis við frönsku og
brezku eldflaugarnar, og að þær
yrðu undanþegnar samningum
risaveldanna, eins og þær
frönsku og brezku.
YFIRLEITT hefur því verið vel
tekið í Natóríkjunum, að Rússar
bjóðast til að semja ekki síður
um tölu kjarnaodda en tölu eld-
flauga. Reagan hefur látið hafa
eftir sér, að það sé spor í rétta
átt.
Ríkisstjórnir Breta og Frakka
hafa hins vegar tekið því illa, að
eldflaugar þeirra séu teknar með
í reikninginn. Þeir segja, að
þessar eldflaugar verði aðeins
notaðar til að svara árásum á
Bretland og Frakkland, en ekki
önnur Natóríki. Þess vegna geti
þær ekki talizt tilheyra Nató.
Þá teljist þær öllu heldur til
langdrægra eldflauga en meðal-
drægra og eigi því frekar að falla
undir viðræðurnar um strategisk
vopn, þ.e. langdrægu eld-
flaugarnar.
Því er erfitt að neita, að verði
brezku og frönsku eldflaugarnar
ekki teknar með, hafa vestrænu
ríkin yfirburði, því að vitanlega
yrði gripið til þessara eldflauga,
ef til stríðs kæmi.
Svo getur því farið, að þessi
sérstaða Breta og Frakka standi
í vegi samkomulags, en bæði
bráðabirgðaafbrigði Reagans og
áðurgreind tillaga Andropovs
sýna, að risaveldin eru heldur að
færast í rétta átt.
Því gera menn sér nú betri
vonir en áður, þegar viðræðum-
ar í Genf hefjast að nýju um
miðjan þennan mánuð um tak-
mörkun meðaldrægra eldflauga.
■ Dansmeyjunum fannst ástæða til að hylja nekt sína í nærveru
Önnu prinsessu.
Anna og Andrew um-
gangast fáklæddar konur
Andrew hlýtur bágt
fyrir — Anna hrós
prinsessu, eða allt þar til hún
þvældist inn í morðmál. Og þá
var það Lucy Wisdom, sem
þegar hefur átt vingott við
fjöldann allan af karlmönnum.
Einna best gat Elísabet drottn-
ing fellt sig við Tracey Lamb,
21 árs gamla dóttur vellauðugs
skartgripasala. Hún er sjálf
útlærður gullsmiður og þykir
ekki fráleitur ráðahagur fyrir
prinsinn, enda voru bresku
blöðin fljót að tilnefna hana
sem nýjustu fasta vinkonu
Andrews.
Varla þarf að taka það fram,
að ungu stúlkurnar á Bardados
sáu enga ástæðu til að hylja
brjóst sín, þrátt fyrir nærveru
prinsins. Þó að ástarævintýri
Andrews Bretaprins og Koo
Stark sé nú lokið, fer því fjarri,
að hætt sé að geta Koo í
fjölmiðlum. Ævintýrið reynd-
ist henni sem sagt hin besta
auglýsing, þó að ekki leiddi
það til annars.
Koo, sem hefur metnað á
leiklistarbrautinni, veit að
mikilvægt er að vera rétt klædd
á réttum tíma á réttum stöðum
og hefur því mikinn áhuga á
fötum. Hún segist hafa alveg
ákveðinn smekk og vita hvað
hún vill, en ekki fylgja tísku-
sveiflum. Hún lætur sérsauma
mikið af fötum sínum, enda er
hún svo smávaxin og mittis-
mjó, að hún verður að láta
sérfræðinga breyta þeim
fötum, sem hún kaupir, til að
þau passi.
-Aðalatriðið þegar ég vel
mér föt, er að þau séu þægileg,
segir Koo, og það gildir hvort
heldur er um að ræða sport-
fatnað eða ballkjóla. -Ef manni
líður illa í fötunum, sést það
langar leiðir, bætir hún við.
Sjálf hefur Koo mikið dálæti á
trimmgöllum og hefur klæðst
þeim um langt árabil, reyndar
svo lengi, að í fyrstu varð hún
að láta sérsauma þá á sig i
Bretlandi, þar sem þeir voru
ekki seldir í verslunum.
Sem stendur þarf Koo ekki
að kvarta undan skorti á at-
vinnutilboðum á leiklistarsvið-
inu, þvert á móti er henni
sýndur óvenju mikill áhugi um
þessar mundir. En fari svo, að
hún falli í glcymsku og dá á
þeim vettvangi, er hún ekki í
minnsta vafa um, hvað hún vill
taka sér fyrir hendur. -Eg vildi
gjarna vinna eitthvað í sam-
bandi viö dýr. Ég er satt að segja
mjög lagin við dýr, segir hún.
Sjálf á Koo páfagaukinn
Candida, sem hún sinnir af
mikilli natni.
■ Prinsessan og fylgdarlið
hennar höfðu ekki fyrr yfirgef-
ið Rauðu mylluna en dans-
meyjarnar fækkuðu aftur
klæðum við mikil fagnaðarlæti
viðstaddra.
■ Paul Nitze og Juli Kvitsinsky, formenn sendinefndanna, sem
ræða um takmörkun meðaldrægra eldflauga.
ar skorinn niður um sama magn.
Sama lausn yrði notuð varðandi
flugkerfi af þessari tegund í
Evrópu. Þannig væri nokkurn
veginn jafnvægi milli Sovétríkj-
anna og Nató, bæði hvað varðar
burðarpalla meðaldrægra kjarn-
orkuvopna, þ.e. eldflaugar og
flugvélar og kjarnaodda á þeim.
Og það sem meira er, þessi
jöfnuður yrði á miklu lægra stigi
en hann er núna.
Þeir, sem aftur segja „nei“ við
þessari tillögu okkar, munu bera
þunga ábyrgð frammi fyrir þjóð-
unum í Evrópu og öllum heimin-
um, vegna þess að hver vika og
hver dagur, sem tapast, þar sem
ekki iíæst samkomulag, eykur
hættuna á kjarnorkustyrjöld.“
Andropov endurnýjaði enn
hótun um að Varsjárríkin tækju
því ekki þegjandi, ef framfylgt
yrði Natóáætluninni frá 1979.
Hann sagði (samkvæmt áður-
nefndri heimild):
„Líðandi stund er úrslita-
stund. Það þarf aðeins að kippa
í spotta og boltinn fer að rúlla.
Uppsetning bandarískra
„Pershing" eldflauga og stýris-
flauga í Vestur-Evrópu getur
gegnt slíku hlutverki. Ef málin
snúast í þessa átt, þvert ofan í öll
skynsöm rök, verður önnur
keðjuverkun óhjákvæmileg. So-
Þórarinn
Þórarinsson,
ritstjóri, skrifar