Tíminn - 09.10.1983, Síða 24

24
SIJNNUDAGUR 9, OKTÓBER 1983
„Dallas”
er allt
öðruvísi
Svipast um meðal
þeirra ríku í
Dallas. Þeir eru
ekki jafn líkir
„Ewingum” og
margir hefðu
haldið
■ Enn haustar að og þar með hefst ný vertíð
fyrir þær 40 milljónir Bandaríkjamanna sem
fylgjast með ,,Dallas“ þáttunum. Alit frá því
1978 hefur þjóðin verið gagntekin af and-
styggilegu giotti dásömuðustu mannskepnu,
sem sést hefur á sjónvarpsskermi. Öil þjóðin
þykist sjá sjálfa sig þarna lifandi komna, -
nema þeir í Dailas.
Texasbúum þykir nefnilega lítið í það
varið nú orðið að vera túlkaðir sem stór
„egóistar" með kúaskítinn undir nöglun-
um. Það er eins og ekkert sé innan
landamæra fylkis þeirra að finna nema
olíu, nautgriþi og nýríka þrjóta. Ekkert
sem horfir til einhverra framfara er nefnt
á nafn. Enginn getur um tölvurnar frá
„Texas Instruments" í Dallas eða þá
hjartaskurðaðgerðirnar í „Medical
Center of Houston" eða tækniundrin í
„Lyndon B. Johnson Space Center.“
Þrjóturinn J.R. Ewing hefur vinninginn.
Möguleikar á því að einhver taki sig til
að nýju og skjóti hann, - og nú í alvöru,
virðast ekki miklir. Hvað á þá að gera?
Við spyrjum menn sem bera þekkt nöfn
í Texas þessarar spurningar og þeir
svara: „Best að hundsa þetta bara.“
Nokkrum sinnum er svarað með brand-
ara: „J.R. frá Dallas. Hef aldrei heyrt á
hann minnst.“
Hunt f jölskyldan
Sagt er að höfundar „Dallas“ hafi
notað sem fyrirmynd Hunt-fjölskylduna
sem mun eiga eignir fyrir fimm milljarða
doilara og er talin (ef til víll) sú
auðugasta í Bandaríkjunum. En saman-
burðurinn fær illa staðist að því leyti að
Hunt-fjölskyldan sækist síður en svo
eftir frægð og dýrðarljóma. Sá sem lagði
grundvöllinn að auðæfum fjölskyldu
þessarar, Haroldson Lafayette Hunt.
alfrægur pókerspilari og olíuspekúlant,
hafði brúnan nestispoka með sér á
skrifstofuna fram á elliár. Þegar þessi
maður, sem þá átti tvo milljarða dollara
lést, 85 ára gamall, skildi hann eftir sig
mikið veldi, sem ekki hrundi, þótt tveir
sona hans töpuðu ógrynni fjár á verð-
hruni á silfurmarkaðinum 1981. Lífsvið-
horf hans kemur vel fram í þessum
orðum hans: „Það eru ekki peningarnir
sem veita lífsfyllinguna, heldur baráttan
við að ná þeim.
Við cruni boðin inn í lítið hótel
„Mansion on Turtle Creek“ í Dallas. Þar
er borið fyrir okkur laxpasta og hvítvín
við borð Carolyne Hunt Schoellkopf,
sem er sextug, og næstelst dætra gamla
mannsins. Á listanum yfir 400 ríkustu
Ameríkanana, er hún meðal þeirra efstu
tíu. Hún er vel og snyrtilega klædd og
brosið er vingjarnlegt og aðlaðandi, þvt
hún vísar á bug öllum formlegheitum..
Það á raunar við um alla meðlimi
Hunts-fjölskyldunnar... Þegar Lamar,
yngri bróðir Caroline, kemur inn á
veitingahús, en hann er kunnur vel-
gjörðamaður ýmissa fótbolta og tennis-
félaga, biður móttökustjórinn hann í
hæsta lagi að setjast þar sem hann vill.
En ástæða þess að menn veita frú
Schoellkopf samt athygli-.er sú. að hún á
það oft til að kaupa sjálft veitingahúsið,
ef henni líkar viðurgjörningurinn.
„Mansion on Turtle Creek,“ er eitt
veitingahúsa sem hún þannig hefur keypt
og hyggst laða að forríkt fólk, sem áður
hefur borðað á stórum og rándýrum
veitingastöðum. Það hvernig hún hefur
útvegað sér þær 350 milljónir dollara
sem veitingastaðirnir hafa þegar kostað
hana, svarar hún með því að draga lista
upp úr veski sínu. Þar eru skráðar þær
stjórnarstöður sem hún gegnir í fjölda
olíufyrirtækja Hunts og einnig í leigu-
flugvélafyrirtæki því sem maðurinn
hennar heitinn rak. Auk þessa eru þama
skráðar stjórnarstöður í 20 fyrirtækjum
öðrum í eigu fjölskyldu hennar.
Leiguflugfélagið heitir „Pumpkin-
Air“ vegna dálætis eigandans á gras-
■ Blómlegar yngismeyjar koma til
fyrsta samkvæmisins. Viðburðarík-
ur tími fer nú í hönd í lífi þeirra.