Tíminn - 06.06.1986, Blaðsíða 8

8 Tíminn
Föstudagur 6. júní 1986
laðbera
vantar
/ eftirtalin hverfi.
Armúla
Síöumúla
Lindarbraut
Vallarbraut
Tírnirm
SIÐUMÚLA 15
S
686300
Gluggakarmar
opnanleg fög
Útihurðir - Svalahurðir
Rennihurðir úr timbri eða áli
BTIskúrshurðir
Bílskúrshurðarjárn
Sólhýsi - Qarðstofur
úr timbri eða áli
Gluggasmiðjan
Útboð
Innkaupastofnun Reykjavíkurborgar fyrir hönd gatnamálastjórans í
Reykjavík, óskar eftlr tilboöum í gerö stíga á nokkrum stööum í
borgarlandinu.
Útboðsgögn eru afhent á skrifstofu vorri, Fríkirkjuvegi 3, Reykjavík,
gegn kr. 10.000 skilatryggingu.
Tilboðin verða opnuð á sama stað, miðvikudaginn 18. júní n.k. kl. 11.
INNKAUPASTOFNUN REYKJAVÍKURBORGA8.
Fríkirkjuv«gi 3 — Sími 2S800
ff) Útboð
Innkaupastofnun Reykjavíkurborgar fyrir hönd gatnamálastjórans i
Reykjavík, óskareftirtilboðum í „göng undir Reykjanesbraut sunnan
„Álfabakka".
Útboðsgögn eru afhent á skrifstofu vorri, Fríkirkjuvegi 3, Reykjavík,
gegn kr. 10.000 skilatryggingu.
Tilboðin verðaopnuðásamastað.fimmtudaginn 19. júní n.k. kl. 11.
INNKAUPASTOFNUN REYKJAVlKURBORGAR
Frtkirkjuvgi 3 — Sími 25800____
Framlengd sýn-
ing Baltasars
Fimm þemu til sýnis í gallerí Gangskör
í viku í viöbót
Undanfarið hefur Baltasar
Samper, listmálari, sýnt verk sín
byggð á fimm þemum, - sprek,
amboð, fákar, lauf og ecce homo, -
í gallerí Gangskör við Amtmanns-
stíg. Sýning hans hefur hlotið góðar
undirtektir og aðsókn verið mikil.
Því hefur galleríið tekið þá ákvörð-
un, að framlengja sýninguna um
viku, eða til fimmtudags hinn 12.
júnf.
Sýningin er opin daglega frá
klukkan 12.00 til 18.00.
í sýningarskrá segir um þemun:
„Teikningar Baltasars eru staðhæf-
ingar um tilfinningar hans, ferðalög,
fjölskyldu og heimili og-sem skiptir
meira máli - stöðuga sjálfskönnun
með aðstoð teikningar." „Frá því
hann kom til íslands árið 1961,
tuttugu og þriggja ára að aldri og
síðastliðin 25 ár hefur Baltasar litið
á sig sem sérvitring sem heldur sig
utan við tískustrauma, utan við
harðstjórn listatímarita í viðleitni
sinni til að mála á frjálsari og
persónulegri hátt!“
Þessi mynd eftir Baltasar er úr
þemanu „ecce homo“ og er á sýn-
ingu hans í gallerí Gangskör.
BÓKMENNTIR
Ljóðrænar
abstraksjónir
Göran Sonncvi: Mál; Verkfæri; Eldur,
Ljóð, Sigurður Á. Friðbjófsson íslcnskuði.
Svart á hvítu, 1986.
Þetta er ljóðabók og dálítið sér á
parti sem slík. Höfundurinn er
sænskur, hálffimmtugur að aldri og
sagður vel metinn sem ljóðskáld í
heimalandi sínu.
Það er vel kunnugt að ljóð geta
verið með ýmsu móti. Venjulega er
þó við það miðað að ljóðið hafi að
geyma afmarkaða mynd af einhverju
og þá oftast tengdu stað, atburði eða
tilfinningalífi skáldsins. Ljóð geta
líka verið með ýmsu móti að formi,
þau geta verið þrælbundin í rím og
stuðla þau geta verið í frjálsu formi
þar sem ein saman hrynjandin bind-
ur þau í afmarkað form og þau geta
verið allt þama á milli.
Ljóðin í þessari bók eru sérkenni-
leg fyrir þá sök hvað þau eru óbundin
og opin. Hefðbundið rím og stuðla-
setning em ekki notuð í þeim og
tæpast er hægt að tala um að þau séu
ort undir nokkrum sérstökum brag-
arháttum. Að því er form snertir eru
þau því alfrjáls og óbundin.
Og sama máli má einnig segja að
gegni að því er varðar efni þeirra.
Skáldið hefur þarna þann háttinn á
að hann nánast úthellir tilfinningum
og hughrifum úr hjarta sínu yfir
lesandann, algjörlega ókerfisbundið
og skipulagslaust. Efnislega eru
þessi ljóð því galopin og laus í
böndunum. Þau fjalla í rauninni
hvorki um eitt né neitt, heldur eru
þau tilfinningaspil og leikur með orð
frá upphafi til enda. Það er kannski
ekki út í hött að líkja þessum ljóðum
við abstrakt málverk. Þau fjalla í
rauninni ekki um nein afmörkuð
yrkisefni, heldur höfða þau fyrst og
wÉm\[Ri&
líyiðNiysmHF
Jámhálsi 2 Sími 83266 110 Rvk.
Pósthólf 10180
fremst til ímyndunaraflsins hjá þeim
sem les. Þau eru þeirrar gerðar sem
ætlað er að vekja tilfinningar fremur
en skilning.
Þetta er kannski langsótt, en eigi
á annað borð að taka bók á borð við
þessa alvarlega þá verður trauðla
annars kostur en að túlka hana eftir
einhverjum leiðum á borð við þessa.
Skáldið raðar saman orðum með
það í huga að merking þeirra hvers
um sig, svo og hljómur þeirra, veki
tilfinningar og kveiki hughrif hjá
lesanda.
Nokkur dæmi má nefna hér til
þess að skýra þetta nánar. í ljóða-
bálki sem valið er úr og nefnist
„Hundraðogeitt brot“, segir á ein-
um stað:
Mergd andlita
í stórborgum
Og þögnin
hér, meðal ara -
grúa trjáa, gróðurs
dýra öll þessi
andlit, tré, gróður
dýr, mœla
Skjótt, eins og þögnin
leita ég
eigin ásjónu
Hér má segja að bregði fyrir mynd
af mannfjölda í stórborg, en að öðru
leyti verður þetta trúlega seint dreg-
ið saman í rökrétt merkingarlegt
samhengi. Þetta er engin dróttkvæð
vísa sem hægt er að taka saman.
Annað dæmi má grípa upp, og er
það úr ljóðaflokki sem er samnefnd-
ur bókinni og tekur yfir rúman
helming hennar:
Til er ótti
sem gerir hlutina glœra
Maður getur sokkið
beint í gegnum
Göran Sonnevi.
gliðnandi form þeirra
Pað verður ekkert eftir af þeim
ég er ekki til
gagnsœi þeirra
hefur gleypt mig
Hér er lýst tilfinningu, þ.e. ein-
hvers konar ótta, en nánari útlistun
er engin, heldur er lesanda eftirlátið
það hlutverk að tengja þetta inn í
samhengi í sinni eigin tilvist og fá í
það sína eigin merkingu.
Og eitt dæmi enn má nefna um
galopið ljóð, þ.e. a.s. ljóð sem gefur
lesanda ærið efni til að hugsa um, ef
hann þá ekki afgreiðir þetta einfald-
lega sem vitleysu:
- þú bauðst mér upp á Mozart
í forrétt, áður en þú
myrtir mig
Þá er ég illa svikinn af íslenskri
ljóðhefð ef ekki verður einhver
íslenskur ljóðavinur af gamla
skólanum foxillur yfir því að nokkr-
um skuli detta í hug að kalla svona
lagað ljóð.
En ljóðagerðin endurnýjast ekki
nema menn séu stöðugt að gera
tilraunir með nýjungar, og þá ekki
síður að leita þeirra erlendis. íslensk
ljóðagerð hefur á öllum tímum
frjóvgast og þroskast fyrir erlend
áhrif. Þess vegna held ég að Sigurður
Á. Friðþjófsson hafi unnið heldur
þarft verk með því að kynna þennan
höfund hér á landi. Ég skal ekkert
um það segja hvort ljóð hans falla
íslenskum ljóðavinum í geð. Eftir
því sem segir í formála er sænska
bókin, sem þýtt er eftir, 300 blaðsíð-
ur, en íslenska gerðin er 90. Þýðandi
hefur því valið úr og stytt vericið um
rúma tvo þriðju. Þar er, held ég, án
alls efa rétt að staðið. Þessi bók er
þess eðlis að í doðrantsformi er
vægast sagt ósennilegt að nokkur
hefði enst til að lesa hana hér á landi.
Ég hef ekki lesið sænsku frumtext-
ana og er því ekki í aðstöðu til að
dæma um nákvæmni þýðingarinnar.
Vafamál er líka hvort slíkur dómur
eigi erindi á dagblaðssíður, því að
það sem skiptir máli í tilviki sem
þessu er búningur ljóðanna í ís-
lenskri mynd og skírskotun hans til
íslenskrar Ijóðhefðar. Ég gat ekki
annað séð en hann væri allgóður frá
hendi þýðanda. Ljóðin eru á vönd-
uðu og nokkuð traustu máli og
ambögulausu.
- esig