Tíminn - 11.09.1987, Side 10

10 Tíminn
Föstudagur 11. september 1987
ii
SKUGGIF0
Frank Sinatra
yngri er miðaldra,
staðnaður söngv-
ari, sem á sér þá
ósk heitasta að öðl-
ast virðingu föður
síns. Gamli maður-
inn lætur sér hins
vegar fátt um finn-
ast
.LLT scm hann
þarfnaðist voru meiri hæfileikar,
stcrkari persónulciki, betri
söngrödd og sá eiginleiki að höfða
til fólks, þá gæti liann oröiö
næstum jafn góður og faðir hans -
aðeins næstum. Eins og hann var,
væri hann öllu fremur skuggi en
stjarna. Það aftraði honum þó
ekki.
Einhver kallaði hann brandara
og sitthvaö fleira var sagt. Hann
var annars flokks, skopstæling og
maður sem beitti nafni sínu frcmur
en hæfileikuin. Hann stæði þó ekki
undir því, væri ekki einu sinni tlís
af gamla manninum, öllu heldur
saghrúga.
Þannig rigndi yfir hann
móðgunum og slíkt særði í
fyrstu, en hann vandist því. Ekkert
skyldi stöðva hann. Meira að segja
þegarauðu sætin voru fleiri en þau
setnu frammi fyrir honum, hélt
hann áfram. Það var ekki tekið út
með sældinni að vera sonur Franks
Sinatra, en hann skyldi taka því
eins og hetja.
Þó mörg börn fræga fólksins hafi
skipt um nafn til að láta það ekki
verða sér fjötur um fót í framaleit-
inni, kaus Frank Sinatra yngri að
fara ekki í neinarfelur með ætterni
sitt. Hins vegar hefur hann ekki
farið neinar eigin leiðir í skemmti-
útveginum, heldur fetað ósköp ró-
lega í fótspor föður síns. Að sjá
hann á sviði, er ekki mjög frá-
brugðið því að horfa á gamla
manninn, en þegar litið er fram í
salinn, gegnir öðru máli. Þar eru
kannske 100 manns og borga lítinn
aðgangseyri, þegar sá eldri dregur
að þúsundir og selur dýrt.
Ef gamla manninn skyldi ein-
hvern tíma langa til að rifja upp,
hvernig var á botninum, þarf hann
ekki annað en líta á son sinn.
Frank yngri er 43 ára gamall og
eftir meira en 20 ár í skemmtiút-
veginum er hann enn í smóking
með slaufu og skiptir hárinu þráð-
beint. Auk þess syngur hann alltaf
sömu lögin - jafnvel sum þau sömu
og faðir hans. Það sem hann segir
við áhorfendur milli laga, er meira
að segja oft fengið að láni hjá
pabba.
Enginn furða þó sagt sé að innan
fjölskyldunnar ríki öfund, afbrýði,
beiskja og illvilji. Frank eldri er
mesti skemmtikraftur og söngvari,
sem uppi er í heiminum núna og
vellauðugur, en saga einkasonar
hans er nánast harmsaga og mun
að líkindum verða það til enda.
Frank Sinatra yngri er einn
þeirra sona, sem alla tíð hafa lifað
í skugga föður síns. Hann var
óskaplega stoltur af föður sínum,
krafðist ástar hans og athygli, en
meðan hann óx upp, var það svo,
að hann sá hann oftar í sjónvarpi og
kvikmyndum en heima við.
Vissulega krafðist starf Franks
eldra þess að hann væri mikið á
ferðinni og því oft fjarri Nancy,
fyrstu konu sinni og börnunum,
Frank, Nancy ogTinu, lengi í einu.
Eftir hljómleika getur Frank
yngri farið og fengið sér sæti hvar
sem er á barnum. Enginn hætta er
á að fólk haldi að það sé komið 30
ár aftur í tímann. Þarna eru engir
lífverðir sjáanlegir, cnginn aðdá-
endaskari sem flykkist um hann.
Frank segir ósköp rólegur: - Slíkt
myndi bara vekja á mér athygli,
sem ég kæri mig ekki um.
Faðir hans var mörg þúsund
mílum fjarri, þegar Frank fæddist
og einnig þegar hann fermdist og
útskrifaðist úr menntaskóla. En sú
ákvörðun að öðlast aðdáun föður
síns óx bara með árunum. Frank
yngri hafði numið tónlist frá fimm
ára aldri, en þá útvegaði móðir
hans honum fyrst píanókennara.
Hann var orðinn 18 ára, þegar
hann ákvað að gerast söngvari.
- Ég var ekki með það á heilan-
um eða neitt slíkt, ég hafði sungið
ósköpin öll frá 12 ára aldri, segir
hann. - Mamma var þeirrar
skoðunar að maður ætti að komast
áfram í lífinu. Hann seldi leikföng,
vann í kvikmyndaverum, ók sendi-
bíl og fleira, en langaði alltaf að
syngja, ekki bara til að verða eins
og faðir hans.
- Nafnið Sinatra er ekki nema til
hálfs gagns í Hollywood, heldur
Frank yngri áfram. - Það opnar
manni dyr til fólks, sem annars
vildi ekki hitta mann, en það er
líka byrði. Vegna nafnsins ætlast
allir til að maður sé stútfullur
afburða hæfileika. Ég er bara ekki
söngvari eins og pabbi, en hefði ég
heitið Frank Smith, hefði ég aldrei
fengið alla þá vinnu, sem ég hef þó
haft.
Þetta byrjaði hræðilega. Ég var
ekki mikill söngvari. Fólk hló að
mér á bak og sagði að það eina sem
ég hefði til brunns að bera, væri
nafnið. Hann grettir sig við minn-
inguna. - Mér fannst ég deyja á
hverju kvöldi.
Síðan hefur vont þó enn
versnað. Um þessar mundir hefur
hann nánast ekkert að gera og fær æ
minna borgað fyrir það litla, sem
hann gerir. Hann segir þetta stafa
af minnkandi áhuga á þeirri tónlist,
sem hann flytur, hún sé einfaldlega
ekki í tísku núna.
Umboðsmaður skemmtikrafta í
Las Vegas hefur aðra sögu að segja
um þá staðreynd. - Það eru áreið-
anlega 20 þúsund söngvarar í land-
inu jafn góðir eða betri en Frank
yngri. Hann er einn þeirra sem
maður nennir ekki að hlusta á
nema einu sinni, svona af forvitni.
Hann skákar föður sínum þó á
einu sviði, sem er hljómsveitar-
stjórn. Hann getur náð aldeilis
ótrúlegum árangri þannig, en gall-
inn er sá, að hann langar ekkert til
að stjórna hljómsveit.
Hvergi hefur Frank yngri fundið
betur til vanmáttar síns en einmitt
í Las Vegas. Þar hefur hann iðu-
lega barist um athygli áhorfenda
við spilakassa ög stokka af öllum
gerðum, en venjulega tapað. Sé
gamli maðurinn hins vegar á ferð-
inni, tekur hann borgina með
trompi og miðar að hljómleikum
hans seljast dýrt á svörtum mark-
aði.
Einkennilegt væri, ef svona lag-
að hefði ekki einhver áhrif á sam-
band feðganna. Raunar hófst það
snemma á sjöunda áratugnum,
þegar Frank yngra var rænt, er
hann skemmti í Lake Tahoe. Faðir
hans greiddi um 350 þúsund (ísl.)
í lausnargjald og fékk mest af því
aftur. Við réttarhöldin, þar sem
tveir menn voru dæmdir, var því
haldið fram, að Frank yngri væri
hommi, sem er ekki satt - og því
sem alvarlegra þótti - að hann
hefði sjálfur sett ránið á svið til að
auglýsa sig dálítið betur.
Þó það væri seinna borið til
baka, hafði það sín áhrif. Beiskjan
milli feðganna fór vaxandi, því sá
eldri kærði sig ekkert um slíka
auglýsingu fyrir fjölskylduna. Oft
kom fyrir, að þeir voru að skemmta
í sömu borg en árum saman töluð-
ust þeir ekki við.
Frank yngri hefur eytt mörgum
árum við að laga til og fínpússa
atriði sín, svo hann er orðinn
nákvæm eftirlíking af þeim gamla
og að sögn vina fer ákaflega í
taugarnar á Frank eldri að sonur-
inn skuli vera svona misheppnaður
og virðingin er í lágmarki. - Hann
hefur ótal sinnum sagt honum að
steinhætta þessu. Gamla mannin-
um er ekki aðeins meinilla við að
sonur hans hermi eftir honum,
heldur finnst honum hann gera það
einkar illa.
Frank yngri er fremur þurr-
pumpulegur í framkomu, en virðist
raunsær, því hann hikar ekki við
að viðurkenna að ástandið sé slæmt
og framtíðarhorfurnar enn verri. -
Gallinn er sá, segir hann, - að fólk
vill aldrei taka mér sem meðalgóð-
um söngvara og ég er ekki annað.
Allir bera mig saman við pabba og
hann er sá besti í heiminum, ekki
aðeins söngvari, heldur hreint
fyrirbæri. Það er bara óréttlátt að
stilla okkur upp saman.
Ég er bara lítill náungi að reyna
sitt besta og ég get ekki sungið
rokktónlist, skil hana einfaldlega
ekki fremur en geimferðatæknina.
Ég hef alla tíð sungið tónlist
fimmta áratugarins, þó svo fólk
vilji fremur rokktónlist öðru
hvoru.
Hingað til hefur Frank yngri
sent frá sér fjórar plötur, sem selst
hafa til samans eins og einn þús-
undasta af seinustu plötu föður
hans. Hann er hvergi ráðinn eins
og er og hefur engan plötusamning.
En þrátt fyrir þá byrði sem nafnið
er honum, mælir hann aldrei
styggðaryrði um föður sinn.
- Pabbi er stórkostlegur maður.
Við höfum aldrei spjallað mikið
saman, en mér hefur alltaf fundist
hann skilja migoghvaðéghugsaði.
Þó hann hafi aldrei sagst elska mig,
gerir hann það. Hann segir bara
ekki slíkt, þannig er hann. Hann
hefur aldrei hjálpað mér á frama-
brautinni og myndi aldrei beita
áhrifum sínum tii slíks, það er
andstætt eðli hans. Ég veit líka, að
hann er svolítið stoltur af mér.
Hversu langt það stolt nær, er
óvíst um. Er hann heyrði á sínum
tíma, að sonur hans ætlaði að
verða söngvari, sagði gamli maður-
inn: - Einmitt það? Notalegt. Síð-
an hefur hann ekki sagt eitt einasta
jákvætt orð um málið.
Þó Frank Sinatra eldri hefði allt
til að vera fyrirmyndarfaðir,
frægur, búinn einstökum hæfileik-
um og forríkur, er ekki margt sem
bendir til að sú sé raunin. En Frank
yngri gefst aldrei upp, þó hann
viðurkenni, að þegar konur séu
annars vegar, geti verið mesta böl
að heita Frank Sinatra.
Þó hann hafi eitt sinn verið
trúlofaður flugfreyju um skamma
hríð og síðan orðaður við margar
stúlkur, er hann enn einhleypur. -
Eitt vandamálið við að eiga svo
frægan föður, segir hann, - er að
ég veit aldrei hvort fólk vill þekkja
mig eða hann. Vilja konur nálgast
mig til að komast nær pabba? Ef ég
er í minnsta vafa, vísa ég þeim á
bug. Þetta er dapurlegt, en svona
er það samt. Ég á líka erfitt með
að stofna heimili með konu, því ég
hef nánast ekkert að bjóða henni
og vrði auk þess aldrei heima.
Ég er satt að segja ekki vinsæll
hjá kvenþjóðinni, það er eins og ég
falli ekki að nútíma kröfum
kvenna. Ég kann ekki að klæða mig
eftir tískunni og marijuana og allt
það fer bara í taugarnar á mér.
Mér er ljóst, að ég er þversum og
hundleiðinlegur, bý í lítilli íbúð og
skulda meiri hlutann af henni. En
mig langar til að kvænast.
Ekki virðist hann þó gjörsam-
lega heillum horfinn í kvennamál-
um, því árið 1973 eignaðist hann
dóttur en neitaði árum saman að
kannast við hana.Málið kom fyrir
dóm og fyrir aðeins þremur árum
var Frank dæmt faðernið. Nú getur
telpan skrifað sig Francine Sinatra
án þess að neinn segi að það sé
ósatt.
Frank hefur einnig samþykkt að
greiða með öðru barni, dreng að
nafni Francis, sem önnur kona
fæddi fyrir níu árum. Þetta finnst
Frank eldri fullmikið af því góða.
Hann hefur í sjálfu sér ekkert á
móti barnabörnum, en ekki til-
komnum á þennan hátt. Ef Frank
Sinatra yngri á að öðlast virðingu
pabba, verður snáði að gera eins
og pabbi segir.