Tíminn - 27.09.1987, Blaðsíða 2

2 Tíminn
Sunnudagur 27. september 1987
KAUPFELOGIN OG
ÁRMULA3 REYKJAVÍK SÍMI 38900
Það kostaði langt samningaþóf að fá leyfi til þess að mynda þessar
yngismeyjar með hina litskrúðugu hárborða.
Einnig
fyrirliggjandi:
Frambretti
Þyngdarklossar
Vökvakistur og
stjórnventlar
Forn, síberisk bændakirkja. Að
sumu leyti svipar henni til norskra
stafkirkna.
DRATTARVELAR:
Úrval af beislis og tengibúnaði á dráttarvélar
fyrirliggjandi.
Dráttartengi
Ofan drifs:
Kr. 13.600,-
Dráttarbeisli
Venjuleg stærð:
Kr. 15.720.-
Yfirstærð:
Kr. 18.560.-
Dráttarkrókar
Lyftutengdir: Kr. 18.560.-
/
A
Það eru aðeins nokkur skref niður
að vatninu, sem gesturinn hefur
þegar sannreynt að er ferskt og tært,
þótt að réttu lagi sé þetta haf en ekki
stöðuvatn. Hér er rekin heilmikil
útgerð og veiddar fisktegundir sem
ekki er kunnugt um að eigi sér önnur
heimkynni. Omúl heitir sá fiskur
sem mest er af magnið og hann má
stundum sjá vaða í yfirborðinu í
geysimiklum torfum. Fyrstu kynnin
af þessari skepnu voru þegar hann
var borinn fram á hótelinu, gríðar-
lega saltaður og rauðreyktur og
varla fyrir íslenskan smekk. En
heimamenn báðu að virða til betri
vegar og sögðu að á hcimilum fólks
væri fiskurinn tilreiddur á annan og
kræsilegri hátt.
Hér er besta veður. Þótt hiti gerist
stundum óskaplegur á sumrum, líkt
og kuldi er fimbulmikill á vetrum, þá
er nú aðeins mátulega hlýtt og
þægileg gola utan frá vatninu. En
hlýindadagarnir eru þó ekki margir.
Aðeins 95 dagar eru frostlausir á ári
hverju og þarna í byrjun september
var fimm stiga frost norður í borginni
Verkhojansk. Við komuna til Irk-
utsk var veður ósköp áþekkt ís-
lensku haustveðri, hvassviðri og
rigning. Þrumuveður hafði geisað
fyrr um daginn, en þau eru hér
algeng.
Móða er í lofti þegar litið er lengra
út á vatnið og fjöllin handan við
verða greind eins og daufir skuggar.
Þetta vatn segja handbækur að
geymi fimmta hluta af fersku vatni á
jarðarkringlunni og í flestu tilliti er
það mikið náttúruundur. Það er
regindjúpt - um 1700metrarþarsem
dýpst er. Áður er minnst á þær
fágætu fisktegundir sem þarna veið-
ast, en í vatninu býr líka eini selurinn
sem lifir í fersku vatni og þörunga og
gróðurlíf á botni þess er með ein-
dæmum sérstakt. Mér lék nokkur
hugur á að sjá þennan merkilega sel,
en hann gat því miður ekki að líta
nema uppstoppaðan á safni um vatn-
ið og lífríki þess. Hins vegar mun
mega líta hann í dýragarðinum í
London, svo hvað þessu viðvék
hafði maður leitað langt yfir
skammt.
Miklum sögum hefur farið af
mengun vatnsins á undanförnum
árum, vegna skefjalítillar iðnaðar-
uppbyggingar í umhverfi þess. Ekki
síst var kennt um þeim mikla viðar
og pappírsiðnaði sem þarna hefur
verið, en miklir timburflotar voru
fluttir um vatnið er ollu stórkostleg-
um spjöllum. Hefur þess þótt gæta
að nafntogaður tærleiki vatnsins hafi
misst sín fyrir vikið, en úti á vatninu
hefur mátt sjá niður á fjörutíu metra
dýpi, sem í gegn um gler.
Um mengun þessa fékk ferðamað-
urinn ýmsar sögur að heyra í heim-
sókn sinni. Létu'sumir sem ekkert
væri ofsagt í þessu efni, en aðrir
vildu draga úr og má hamingjan vita
hvorum megin sannleikurinn liggur
eða hvort hann liggur þarna í miðj-
unni, eins og oft er. Hitt mun hins
vegar óumdeilt að nú hefur verið
gripið til mikill ráðstafana í því skyni
að stöðva þessa mengun. Er í ráði
að hætta fullkomlega allri iðnaðar-
starfsemi við vatnið og lýsa það og
umhverfi þess einn samfelldan
þjóðgarð. Sögðu menn mér að við
vatnið væri nú ekki starfrækt nema
ein pappírsmylla, sem senn yrði
breytt í húsgagnverksmiðju. Að
nokkrum árum liðnum yrði henni
svo lokað að fullu.
í þjóðháttasafninu rekumst við á
þennan strokk, sem kominn gæti
verið úr Flóanum.
bökkum fljótsins
IX »
reiöa
Þ
- minnispunktar úr
Síberíureisu til
Irkutsk og Baikal-
vatns
AÐ voru frímínútur í barnaskólanum við strönd Baikalvatns.
Litlar stúlkur meö kyrfilega hnýtta hárboröa í öllum regnbogans
litum stóðu og krunkuðu saman i litlum hópum, en strákar úr
tólfárabekknum hnöppuðu sig saman við sjoppuna, þar sem tvær
eldfornar kerlingar seldu brauð með salami og heita brauðsnúða.
Þetta er ágætis myndefni handa blaðamanni sem kominn er um
hálfan hnöttinn á þessar merku slóðir og það hefjast samningaviðræð-
ur við ungmennin að þau stilli sér upp fyrir hann. Litlu stúlkurnar
eru ákaflega tregar, en strákarnir láta slag standa og auðvitað verður
einn þeirra að reka út úr sér tunguna, eins og vera verður á hverri
hópmynd af tólf ára strákum. Þeir eru flestir norrænir yfirlitum, en
andlit eins þeirra, André, leynir því ekki að hann á ættir að rekja til
hinna gömlu frumbyggja þessara slóða, Jakúta.