Tíminn - 11.10.1987, Blaðsíða 15

< T. - U) <r U) Oo
< r SD X — ö -1 0* X
D 2 w 3> X gfx T> i
XJ n> * </> c -3 ro (a
2> & 3> 2 — X — <
1 —» D z ■
I>' r7 Xfgj oy c 1 X) T ÍA 3B J.
ö X) 1 c T> Ö ■ <»
KROSSGATA
Að vera vel stígvélaður
reyndar var nokkuö mikil.
Daginn eftir mátti lesa í
blöðum og sjá í sjónvarpi að
tugir manna um landið höfði
látist af völdum veðursins, orð-
ið úti í bílum sínum og gamalt
fólk hreinlega dáið úr kulda.
Næstu vikuna voru gang-
stéttir eins og skautasvell ann-
an daginn eða maður óð blautt
snjókram upp að öklum hinn
daginn, því að skóflur og sköf-
ur voru hlutir sem ekki fyrir-
fundust í Amsterdam. Enda
fimmtán eða tuttugu ár síðan
síðast hafði snjóað eitthvað að
ráði.
Og þá er ég komin að því
sem ég undraðist hvað mest.
Moonbootsin! Ekki það að all-
ar verslanir fylltust af þessum
þarfa fótabúnaði - heldur að
Hollendingar eru svo hagsýnir,
að þeir einfaldlega fór í geym-
sluna sína og náðu í sín moon-
boots eða stígvél án þess að
hugsa um neitt pjatt. Á meðan
þeir voru vel búnir til fótanna,
gekk ég í mínum fínu leður-
stígvélum og steig villtan dans
á gangstéttunum og veit ekki
hverju ég á að þakka að hafa
komist með öll mín bein heil
frá þessum ósköpum.
En afhverju þetta atvik skýst
upp í hugann einmitt nú er að
ég var einmitt í Amsterdam
fyrir nokkrum dögum í blíð-
skaparveðri, þar sem jakkar
og kápur voru óþarfar og engin
þurfti ég moonbootsin. Hins
vegar þegar heim kom hafði
veturinn kveðið dyra.
En eitt er víst hvernig svo
sem veturinn veður ætla ég
mér að vera vel búin til fóta,
handa og höfuðs. Ekkert pjatt
þar.
Nafn Jóhönnu S. Ágústs-
dóttur, Klapparstíg 3,
Hvammstanga, bar upp er við
drógum úr aðsendingu siðast
og hafði hún rétt fyrir sér eins
og vænta mátti. Það var Surts-
ey séð úr lofti.
Nú vandast málið fyrir les-
endur og má nú hver leggja til
í púkkið sem best hann getur,
því mikið er vissulega í húfi
fyrir sjálfa sagnaþjóðina, að
hafa til reiðu rétt svar fyrir
næstu helgi. Skríðið nú undir
feldi ykkar og vegni ykkur vel.
Við erum farin að finna fyrir
vetrinum, eða réttara sagt fors-
mekknum. Mikil eru viðbrigð-
in eftir yndislegt sumar og ekki
síðra haust þar sem úlpur,
vettlingar og húfur hafa nánast
verið óþarfar. Annars er það
merkilegt með íslendinga hvað
þeir taka kuldanum léttilega.
Pað eru helst börn og unglingar
sem kunna að klæða sig. Ég
hef ekki svo ósjaldan séð full-
orðið fólk, konur og karla
ganga um í hríð og kulda, með
eldrauð nef og eyru, berhöfðuð
og á blankskóm í ofanálag
vaðandi upp að öklum í snjó.
Mér er minnisstætt hvað ég
var hissa eitt sinn er ég dvaldi
í Amsterdam hluta úr vetri.
Þar getur vissulega verið kalt í
desember og janúar, en ekki
rnikið urn snjókomu.
Nú, það sem gerðist var að
skyndilega skall á bylur, þar
sem ég var á gangi fjarri íbúð
minni. Eins og mín var von og
vísa eins og Islendingi sæmir,
var ég illa klædd. Mín fyrsta
hugsun var að finna leigubíl
sem öngvir sáust. Þá var að
snúa sér að sporvögnunum og
stóð ég góða stund og beið án
árangurs. Þeir voru hreinlega
hættir að ganga vegna snjó-
komunnar.
Ég hljóp því inn á næsta bar
og bað um að hringt yrði fyrir
mig á bíl. Jú, jú, það var
sjálfsagt og manneyminginn
stóð við símann og hringdi
linnulaust í tvær klukkustund-
ir, þar til loksins fékkst bíll. En
mín vandræði voru ekki úti því
aðrar tvær stundir liðu þar til
bílinn kom því ein allsherjar
„katastrófa“ hafði myndast í
borginni við snjókomuna sem
Sunnudagur 11. október 1987
TÍMANS RÁS
Bergljót Davíðsdóttir:
Tíminn 15
Gettu nú

</4
fíLffí
HOLSM
ScRS
flT-
y/K

WMU
imPN
2l(u-
TÆKIS
oDua-
UGuR

WÍK.
t)imz
/uflOí:
KítRfí
3 yR&)
v/
Á<
V&fi

BoRG

át

9
J0£>
ve&)
\ZÆnt-\str lTjF/EPty
ímRhmmoR

ÚTT.
1 I
•IstritI'
L
Vm
'ÓRUD(k
4
E-INS |
-Jtm
í • •
fttoi
ORKí)
fUGl
ryffST.
LÁJH'D
SÍSR-
A-Ði
Btf-
ItKlÐ
rsip
11

SlBP
/oos
OHFKfcN
vRu-
SG TTfíf.
tfýrm
\ t>AK

tms
J7
LffKKfí
-5~pg>
HÓ&G.
\/o Pn-\
/A'

HtLLflR

5oi
nujK
DUMÐ

WYFA

p ýi?
EjNj

oTÖG
Wá

mv a

bfífUÐ,
HESr
SK£MND
PES3
n

TjU,
KIND

mrri»
3l?dÐ
UM
fruextÍP
STcer
tNOTUd
uxr
ÚU.T
JTÍE-
•R SB
n
FUíT
K0£1\
/Ti'MR
BIZ.
'AT T

hJBS
lo
m
SííPHO
/S
C 9

UKfí'
öRf)
'firr
mpft
tr

íikr\
10