Tíminn - 14.05.1988, Blaðsíða 12

24 Tíminn
Laugardagur 14. maí 1988
Síðumúla 33
símar 681722 og 38125
BOÐA RAFGIRÐINGAR
Til afgreiðslu strax - Mikið úrval

Hafiö samband viö
sölumenn okkar
Örugglega, því að Björn
bóndi kaupir aðeins það
besta og það ódýrasta
Boða rafgirðingar
— lang ódýrastar

FLATAHRAUNI 29
220 HAFNARFIRÐI.
S-91. 651800
Ath. breytt helmillsfang
Búvélar frá Boða - Boði hf. - Betri þjónusta
III REYKJÞNlKURBORG »■«
,ir Acut&vi stödui
Þjónustuíbúðir
aldraðra, Dalbraut 27
Okkurvantarsumarafleysingafólk í eftirtalin störf:
RÆSTING: Vinnutími 13-17. 50% starf. Þrif á
sameign.
HEIMILISHJÁLP: Létt þrif á íbúðum aldraðra.
VAKT: Aðhlynning og fleira.
ELDHÚS: Vinnutími 8-14 og aðra hvora helgi.
Upplýsingar í síma 685377 frá kl. 10-14 alla virka
daga.
Útboð
Vegagerð ríkisins óskar
eftir tilboðum í eftirtalin verk:
Klæðningar á Norðurlandi vestra 1988.
Lengd 25 km, magn 150.000 m2.
Styrking Norðurlandsvegar í Skagafirði 1988.
Lengd 12 km, magn 22.000 m3.
Styrking og malarslitlögn í Vestur-Húnavatns-
sýslu 1988.
Lengd 12 km, magn 12.000 m3.
Efnisvinnsla á Norðurlandi vestra 1988.
Magn 35.000 m3.
Útboðsgögn verða afhent hjá Vegagerð ríkisins á
Sauðárkróki og í Reykjavík (aðalgjaldkera frá og
með 16. þ.m. Skila skal tilboðum á sömu stöðum
fyrir kl. 14:00 þann 30. mai 1988.
Vegamálastjóri
MINNING
Kristín Hjálmsdóttir
húsmóðir Kornsá, Vatnsdal
Örfá kveðjuorð
Fædd 5. október 1925
Dáin 4. maí 1988
í>á fyrst skiljum við dauðann þegar
hann leggur hönd sína á einhvern
sem við unnum segir gamalt spak-
mæli. Erfiðri, en hetjulegri baráttu
er lokið með sigri mannsins með
Ijáinn. Þegar ég sest niður til að
hripa nokkur fátækleg orð eftir kæra
mágkonu fer ekki hjá því að
minninganna töfratunga tali málið
sitt.
Kristín var fædd að Hofstöðum í
Stafholtstungum Mýrasýslu, dóttir
hjónanna Hjálms Þorsteinssonar og
Steinunnar Guðmundsdóttur, og var
hún næst elst sjö systkina. Þar ólst
hún upp til ársins 1945 er foreldrar
hennar brugðu búi og fluttust til
Reykjavíkur. Þau áttu þá við van-
heilsu að stríða og létust bæði
skömmu síðar með stuttu millibili.
Það kom þá að mestu í hlut Kristín-
ar, sem var elsta systirin, þá rúmlega
tvítug, að framfylgja hinstu ósk
föðurins að halda saman heimilinu
og sundra ekki systkinahópnum.
Þegar systkinin voru öll komin á legg
réðist Kristín sem kaupakona að
Sunnuhh'ð í Vatnsdal með Hjálm
Steinar son sinn frumvaxta, sem hún
hafði eignast með Flosa Sigurbjörns-
syni kennara. Þar kynntist hún verð-
andi eiginmanni sínum, Gesti
Guðmundssyni, sannkölluðu val-
menni, sem reyndist Hjálmi Steinari
syni hennar sem besti faðir. Þau
bjuggu í Sunnuhlíð til ársins 1962,
en festu þá kaup á jörðinni Kornsá í
sömu sveit og bjuggu þar æ síðan.
Kristín og Gestur eignuðust sam-
an þrjú börn: Guðrúnu, sem búsett
er á Akureyri, Birgi, sem býr á
Kornsá og Gunnhildi, nema í
Reykjavík. Barnabörnin eru orðin
sjö, sannkallaðir augasteinar afa og
ömmu.
Kristín skilaði um ævina miklu
dagsverki. Hún var ein af hetjum
hversdagslífsins. Að foreldrum
hennar gengnum var að mestu varp-
að á hennar ungu herðar ábyrgð á
enn yngri systkinum. Hún komst
með miklum sóma í gegnum yfir-
gengiiegan vinnudag sveitahúsmóð-
urinnar á mannmörgu heimili, þar
sem höfðingsskapur og gestrisni
voru í fyrirrúmi, og ekki spurt um
klukku að loknum vinnudegi.
Nú þegar leiðir skilja um sinn, er
mér efst í huga þakklæti í garð
Kristínar fyrir löng og ánægjuleg
kynni, og ekki síst að hún reyndist
börnum mínum ungum eins og besta
móðir er þau voru hjá henni mörg ár
í sumardvöl.
Ég votta eiginmanni hennar,
börnum, tengdabörnum og öðrum
ættingjum mína dýpstu samúð og
bið þeim Guðs blessunar, í fullri
vissu þess, að hinir dánu eru ekki
horfnir að fullu, þeir eru aðeins
komnir á undan.
Óskar Einarsson
Nóttlaus voraldar veröld, þar sem
víðsýnið skín. Svo kvað skáldið um
vorið þann tíma ársins, sem allir
binda stærstu vonir sínar við. Nýtt líf
kviknar bæði í gróðri jarðar og
dýraríkinu. Farfuglarnir koma.
Mennirnir fyllast fögnuði, vonum og
þrám, sem hrinda burt kulda og
kvíða vetrarins.
Maímánuður er sá tími ársins, er
býður upp á þetta allt, sem verður
svo fagurt og heillandi í sól, logni og
kyrrð að mannssálin gleymir veru-
leikanum og heldur að skuggi og
sorg sé víðs fjarri.
En þetta getur brugðist eins og allt
annað. Fyrir því varð Kornsárheim-
ilið er Kristín Hjálmsdóttir mágkona
mín lést þann 4. maí s.l.
Kristín og Gestur giftu sig í
Sunnuhlíð árið 1954. Þau bjuggu þar
í nokkur ár eða þar til þau keyptu
7/io hluta Kornsár, sem er ein af
bestu og fallegustu jörðum í
Vatnsdal. Kornsá byggðu þau upp.
Fyrst peningshús og síðan vandað
tveggja íbúða einbýlishús, en Birgir
sonur þeirra og Þórunn kona hans
eiga stærri íbúðina. Þau hafa búið
þar stækkandi búi síðustu árin, en
Kristín og Gestur drógu saman
seglin.
Heimili þeirra Kristínar og Gests
var hlýtt og vinalegt. Kristín tók
fjölmörgum gestum sínum opnum
örmum, var ræðin og skemmtileg,
hafði sínar skoðanir á mönnum og
málefnum og naut samræðna. Þarna
vai gott að koma og finna að þau
nutu ævistarfsins í hlýjum ranni.
Kristín kom til Reykjavíkur til
rannsókna í vetur. Engum datt þá í
hug, að hún ætti svo skammt eftir
ólifað. En sláttumaðurinn með ljá-
inn var á ferð. Það vissi Kristín og
tók því eins og hetja. Hún þráði að
komast norður þótt helsjúk væri. „Ég
vil sjá karlinn minn og börnin,“
sagði hún og átti þá ekki síst við börn
Þórunnar og Birgis sem voru sólar-
geislar á heimili hennar. „Já og
sauðburðurinn, ég veit ekki hvort ég
er fær um að aðstoða þá feðga mikið
við hann núna. En ég get þó alltaf
hitað kaffi og fylgst með lömbunum
út um gluggann." Þannig var hugurinn
bundinn lífi og starfi fram til hinstu
stundar.
Þegar ég kvaddi Kristínu mág-
konu mína í síðasta sinn sagði hún.
„Ég ætla að reyna að fara eftir
ráðleggingum konunnar að norðan,
en hún er líka sjúk. Hún kvaddi mig
með þeim orðum að við skyldum
báðar brosa á meðan við gætum.“
Þannig var Kristín. Hún tók því
sem að höndum bar með stillingu og
ró, rétti öðrum hjálparhönd og
studdi þann veika.
Ég minnist þess ætíð hve hún var
móður minni aldraðri nákvæm og
hlý og gladdi hana oft á margan þann
hátt, sem gerði henni lífið léttara.
Fyrir það á hún alúðarþakkir okkar
systkinanna frá Sunnuhlíð. Þá þökk-
um við hjónin Kristínu fyrir Mar-
gréti elstu dóttur okkar, sem var
nokkur sumur hjá þeim Gesti í
Sunnuhlíð. Margrét minnist Kristín-
ar frá þeim tíma og ætíð síðan með
mikilli hlýju. Með Kristínu Hjálms-
dóttur er gengin góð og mæt kona.
Guð hlessi minningu hennar.
Guðlaugur Guðmundsson
Mig langar til að minnast móður-
systur minnar, Kristínar Hjálms-
dóttur, sem andaðist 4. maí síðast-
liðinn með nokkrum orðum. Stína
frænka, eins og við systkinin kölluð-
um hana alltaf, var í mínum huga
svolítið sérstök frænka. Á hverju
vori í átta ár byrjaði tilhlökkunin að
komast í sveitina til Stínu frænku og
Gests í Vatnsdalinn, fyrst í Sunnu-
hlíð og síðan að Kornsá. Þessi
tilfinning náði hámarki eftir síðasta
próf á vorin og daginn eftir var lagt
af stað í sveitina, burstaklipptur
strákur á nýjum gúmmískóm. Á
haustin var haldið heim daginn fyrir
fyrsta skóladag og stundum þurfti að
fá frí í nokkra daga. Á þessum
árum, frá 6 ára aldri til 14 ára,
mótast unglingurinn og þroskast, þá
er gott að eiga góða að. f sveitinni
var maður fyrst og fremst til að
hjálpa til og síðan eftir því sem árin
liðu til að vinna sem fullgildur
kaupamaður. Alltaf var ég þó tekinn
eins og eitt af börnum þeirra hjóna.
Ég var skammaður og hirtur þegar
ég átti það skilið og hrósað og
huggaður þegar þess þurfti með. f
sveitinni lærði maður að vinna og
borða það sem á borð var borið og
þótti sjálfsagt. Sumrin liðu við vinnu
og leiki og voru alltof fljót að líða.
Stína frænka var harðdugleg kona
og hlífði sér aldrei og ætlaðist til þess
sama af þeim sem í kringum hana
voru. Alltaf var þó hægt að leita til
hennar með sorgir sínar og vanda-
mál og fá góð ráð.
í sveitinni var alltaf gestkvæmt og
glatt á hjalla. Gamla kaupafólkið
var alltaf að líta við og systkini
þeirra hjóna komu oft og dvöldu
gjarnan í nokkra daga. Þá sat maður
og hlustaði á fullorðna fólkið og var
spurður álits og fékk að taka þátt í
umræðunum og þótti töluvert til sín
á slíkum stundum. Einhvern veginn
fékk maður það á tilfinninguna að
maður skipti einhverju máli, var
eitthvað meira en bara lítill strákur.
Þannig var sveitavistin hjá Stínu
frænku og Gesti.
Á eftir mér fylgdu síðan öll fjögur
systkini mín næstu tólf sumrin. Síðan
tvær eldri dætur mínar, hvor sitt
sumarið. Öll eigum við góðar
minningar frá sveitaverunni, sem
við erum þakklát fyrir að fá að
geyma með okkur.
Eftir að sveitaverunni lauk var ég
og mfn fjölskylda ævinlega velkomin
að Kornsá. Þá var setið og spjallað
og gamlir tímar rifjaðir upp. Því
miður var það ekki nógu oft sem leið
okkar lá þangað.
Síðustu árin barðist Stína frænka
hetjulegri baráttu við sjúkdóminn
sem að lokum lagði hana að velli og
bar þjáningar sínar í hljóði. Við
hittumst síðast á fermingardegi son-
ar míns fyrir rúmum mánuði síðan.
Ekki var þá hægt að sjá það á henni
að svo skammt væri eftir. Hún var
létt í lund að vanda og gerði að
gamni sínu þrátt fyrir að hún hefði
ekki treyst sér til að koma til okkar.
Þannig mun ég og mín fjölskylda
ávallt minnast hennar.
Ég vil þakka fyrir allt það sem
Stína frænka veitti mér og ég mun
ávallt búa að. Eftirlifandi manni
hennar, Gesti Guðmundssyni, börn-
um og barnabörnum votta ég mína
dýpstu samúð og bið þess að hún fái
að hvíla í friði.
t
Ástkær eigimaður minn, faðir okkar, sonur og bróðir
Daði Eysteinn Jónsson
Marbakkabraut 22
Kópavogi
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju mánudaginn 16. maí kl. 15.00.
Bára M. Eiríksdóttir
María Björk Daðadóttir Elísabet Hjálmarsdóttir
Kristrún Lilja Daðadóttir Elísa Jónsdóttir
Atli Már Daðason Guðmundur G. Jónsson
MaríaH. Jónsdóttir
Guðmundur H. Jónsdóttir
Hjálmur Sigurðsson