Tíminn - 14.05.1988, Blaðsíða 14

26 Tíminn
Laugardagur 14. maí 1988
I lúsnæðisstofnun rikisins
TÆKNIDEILD
Simi 696900
Einar Einarsson
Utboó
Höfðahreppur
(Skagaströnd)
Hreppsnefnd Höföahrepps, óskar eftirtilboöum í bygg-
ingu parhúss, byggöu úr steinsteypu. Verknr. U. 18.01.
úr teikningasafni tæknideildar Húsnæðisstofnunar
ríkisins.
Brúttóflatarmál húss 212 m2
Brúttórúmmál húss 717 m3
Húsiö verður byggt viö götuna Skagavegur 10-12,
Skagaströnd og skal skila fullfrágengnu, sbr. útboös-
gögn.
Afhending útboðsgagna er á sveitarstjórnarskrifstofu
Höfðahrepps, Túnbraut 1-3, 545 Skagaströnd, og hjá
tæknideild Húsnæðisstofnunar ríkisins frá mánudegin-
um 16. maí 1988 gegn kr. 5000,- skilatryggingu.
Tilboðum skal skila á sömu staöi eigi síöar en
þriöjudaginn 31. maí 1988 kl. 11:00 og veröa þau
opnuð að viðstöddum bjóðendum.
f.h. hreppsnefnd Höfðahrepps
tæknideild Húsnæðisstofnunar ríkisins
o^Húsnæðisstofnun ríkisins
Tæknimaður
óskast
Iðnaðarráðuneytið óskar að ráða mann með
staðgóða tæknimenntun (tæknifræði/verkfræði). -
Um er að ræða fjölbreytileg störf varðandi vernd
eignarréttinda á sviði iðnaðar (einkaleyfi, iðnhönn-
un o.þ.h.). - Gert er ráð fyrir að viðkomandi hljóti
starfsþjálfun við erlendar stofnanir eftir umsaminn
reynslutíma. - Samskipti við einstaklinga og
fyrirtæki sem vinna að nýjungum í atvinnuiífi og
þjónustuaðila þeirra yrðu ríkur þáttur í starfinu.
Tengsl við einkaleyfastofnanir erlendis koma
einnig við sögu. - Viðkomandi þarf að hafa gott
vald á íslensku máli, norðurlandamálunum og
ensku. Undirstöðukunnátta í tölvuvinnslu er nauð-
synleg. - Gert er ráð fyrir að starfið hefjist 1.
september n.k. - Laun samkv. launakerfi ríkisins.
- Upplýsingar eru veittar í iðnaðarráðuneytinu
(ekki í síma) Arnarhvoli (3. hæð) milli kl. 8 og 16
næstu daga.
Iðnaðarráðuneytið
Grillkolaframleiðsla
Af sérstökum ástæðum eru til sölu vélar til
grillkolaframleiðslu (eða annars) á góðum kjörum.
Aðalvélar eru: Töfluvals (43000 töflur á klst.)
blöndunarvél, þurrkofn, pökkunarvélar, lyftari (3,2
tonn) o.fl. Verð alls kr. 1500 þúsund.
Upplýsingar hjá Viðskiptaþjónustunni s. 689299.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi
Svavar Jóhannsson
fyrrverandi útibússtjóri Samvinnubankans á Patreksfirði
Víðihvammi 7, Kópavogi
sem lést í Borgarspítalanum 6. maí sl. verður jarðsettur frá
Fossvogskirkju þriðjudaginn 17. maí kl. 15.00
Þeim sem vildu minnast hans er bent á Krabbameinsfélag íslands.
Hulda Pétursdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Egilsstööum
Fæddur 10. desember 1896
Dáinn 8. maí 1988
Við lát Einars Einarssonar á Egils-
stöðum féll frá síðasta barn af níu
börnum Einars Sölvasonar frá Vík-
ingsstöðum í Vallahreppi í Suður-
Múlasýslu.
Það fyrsta þeirra, Ingibjörg Ragn-
heiður, var barn fyrri konu hans,
sem bar sama nafn. Hún lest 3.
september 1952.
Einar Sölvason hóf sinn fyrsta
sjálfstæða búskap með síðari konu
sinni, Bergljótu Guðlaugu Einars-
dóttur, að Ósi í Hjaltastaðaþinghá
árið 1893. Þau eignuðust átta börn.
Þau voru: Sigríður, fædd 24. nóv-
ember 1889, Margrét, fædd 25. nóv-
ember 1891, Sölvu, fæddur 26. júlí
1894, dáinn 29. mars 1901, Einar,
fæddur 10. desember 1896, Vigfús,
fæddur 24. september 1900, Hall-
dóra Margrét, fædd 22. nóvember
1901, Sólveig, fædd 22. nóvember
1901, dáin 12. desember 1902 og
Sólveig, fædd 29. ágúst 1905. Sú
yngsta, móðir þess, er þetta ritar,
lést í Reykjavík í maí 1976.
Eins og fram kemur, létust tvö
barnanna í æsku, en hin sjö öðluðust
það hlutskipti að fá að lifa og starfa
í blóma lífs síns, hvert á sínum
vettvangi, og þar með mestu þjóðfé-
lagsbyltingu í sögu landsins.
Systkinin öll, að móður okkar
undantekinni, lifðu lífi sínu að mestu
og kvöddu það í austfirsku, átthög-
um, ýmist á Héraði eða niður á
fjóróum, og eiga þar sína hvílu.
Við lát Einars móðurbróður okkar
rifjast upp margar minningar. Þær
fyrstu eru frá æskuheimilinu á Akur-
eyrarbrekku. Það gleymist okkur
seint, þegar eitthvert frændsystkin-
anna að austan, Einar, Vigfús og
systurnar Margrét og Halldóra,
komu í heimsókn. Sigríðu fluttist
norður síðar og varð búföst á Akur-
eyri eftir langa dvöl á Seyðisfirði.
Öll báru þau sama viðmótið og lýstu
sömu skaphöfninni, gjafmildi, fórn-
fýsi og hjartagæsku, með þeirri ein-
lægni andans, sem stækkar þá, sem
slíkt bera. Ætíð síðan þá fengu aust-
firsku heitin gæskur og gæska sér-
stakan sess í huga lítt mótaðra
akureyskra barna og unglinga og eru
þar enn í fullu gildi. Verða þau ef til
vill enn hlýrri með árunum og um
leið hluti af ljúfri sögu æskuáranna.
Margar breytingar hafa orðið með
þjóð og í heimi síðan Einar Einars-
son fæddist austur í Hjaltastaðaþing-
há árið 1896. Ég hygg þó, að þau
skapgerðareinkenni, sem áreiðan-
lega mótuðu hann í æsku eftir síðari
kynnum og frásögnum að dæma,
hafi lítið breyst á löngum ferli.
Þeirra gætti skýrt frá fyrstu Akureyr-
arárunum, við endurnýjuð kynni á
átthögum hans og þegar leiðir lágu
suður til Reykjavíkur á síðara
æviskeið.
Einar var maður, sem beinlíns
geislaði af góðleika og í öllum skipt-
um við samferðamennina var hann
miklu fremur veitandi en þiggjandi.
Sú skaphöfn, sem mótaðist að Ósi,
var hlý og gjöful, hvort sem var í
heimsóknunum austur eða nýjum
kynnum í öðru umhverfi hér syðra.
Einar var aldrei allra, en vinum
sínum var hann trölltryggur uns yfir
lauk. Margt af því er persónubundið
og verður ekki rakið hér, en ég veit,
að þeir sem báru gæfu til að eignast
vináttu hans, þekkja þá tryggð af
eigin raun. Hún var byggð á bjargi
jafn sterku og hin fögru Dyrfjöll,
sem gnæfa til himins skammt frá
æskuheimili hans að Ósi. í dag,
þegar Einar er borinn til jarðneskrar
hvílu sinnar við Egilsstaða ásinn,
andar hlýju frá þeim mörgu, sem
nutu þessara kynna við hann á langri
og farsælli ævi.
Þegar hugurinn reikar til Akureyr-
aráranna er ofarlega í huga, að
Einar og frændur hans nutu þess að
ferðast vítt um íslenska náttúru. Það
glampaði oft á stolt og opin augu
okkar norðankrakkanna, þegar okk-
ur veittist sú ánægja að kynnast
austfirskum sveitum og sjá með
eigin augum lönd forfeðranna í fylgd
með frændliði. Undantekningarlítið
var Einar þar fremstur í flokki. Það
var ógleymanlegt, þegar U-bílarnir
komu óvænt af Möðrudalsöræfum
og áttu dvöl að sumarlagi á Norður-
landi. Ef til vill sköpuðu þessi tengsl
einhverja óviðráðanlega hvöt til þess
að kynnast íslenskri náttúru og til
þess að nema það óþekkta á þeim
árum, þegar landamærin að vestan
voru á Vatnsskarði og að austan við
Strandamenn, Súð-
víkingar og aðrir
Vestfirðingar
Héraðsskólinn á Reykjanesi við ísafjarðardjúp
skólaárið 1988 til 1989 vill benda á að námsfram-
boð við skólann er í 7., 8. og 9. bekk, sem verður
væntanlega með valgrein í fiskeldi. Mjög góð
aðstaða til náms og dvalar. í skólanum er 50 m
sundlaug, þreksalur, íþróttasalur, fjölbreytt félags-
líf. Þeir sem áhuga hafa sendið skriflega umsókn
til Héraðsskólans á Reykjanesi, 401 ísafjörður.
Skólastjóri
Útboð Norðfjarðarvegur, Eskifjörður - Beljandi
''//V/Æ w Vegagerð ríkisins óskar eftir tilboðum í ofangreint ' verk. Lengd vegarkafla 2,46 km, burðarlag 20.000 m3, skeringar 87.000 m3 og fyllingar 99.000 m3. Verki skal að fullu lokið 1. ágúst 1989. Útboðsgögn verða afhent hjá Vegagerð ríkisins á Reyðarfirði og í Reykjavík (aðalgjaldkera) frá og með 16. þ.m. Skila skal tilboðum á sömu stöðum fyrir kl. 14:00 þann 30. maí 1988.
Vegamálastjöri
Lagarfljót. Allt á uppruna sinn ein-
hvers staðar og áreiðanlega er ein
rótin þarna.
Einar heitinn var ætíð bundinn
átthögunum órofaböndum þó að
lífssýn hans næði langt út fyrir þá.
Það var algengt, að hann lagði land
undir fót oft fyrirvara- og orðalaust.
Þá var haldið á vit náttúru upp á
öræfi Austurlands, á hreindýra- og
veiðislóðir. Eitt sinn var farið á
Grænlandsgrund í hópi glaðra Aust-
firðinga og var margs að minnst úr
þeirri för.
Eins og títt mun vera um ýmsa
sterka stofna af Vefarakyni var engu
líkara en allt færi vel í höndum
Einars, enda var mikið til hans
leitað. Þrátt fyrir handsnilld völ-
undarins á Egilsstöðum voru það þó
aðrir eiginleikar, sem enn frekar
settu mark sitt á þennan gæskuríka
mann. Ríkustu þættirnir voru
hógværð, góðvild, fórnfýsi og um-
hyggja fyrir öðrum. Þessum eigin-
leikum deildi hann ekki síst með
yngri kynslóðinni, sem hann fylgdist
vel með, þó að úr fjarlægð væri og
átti hann hug hennar allan þó að
samskiptin væru takmörkuð vegna
annarrar búsetu. Þau frændsystkin-
in, er bjuggu syðra og nyrðra, dáðu
mjög hinn síglaða, bjarta frænda
sinn að austan.
Þetta fágæta andlega og líkamlega
atgervi, er hér hefur verið reynt að
lýsa, hefur áreiðanlega reynst vel,
þegar stór hluti hinna austfirsku
niðja Einars Sölvasonar gerðust
einskonar landnámsmenn í Egils-
staðalandi og mynduðu vísinn að
þeirri myndarlegu byggð, sem nú er
risin.
En lífið var ekki alltaf þrautalaust
hjá hinum austfirska frændgarði. Á
þrettándanum 1963 barst sú harma-
fregn, að alvarlegt bifreiðaslys varð
á Fagradal. Þar létu lífið systkinin
Halldóra og Vigfús, en Einar komst
af í hinni miklu raun. Er vafasamt,
að Einar hafi nokkru sinni raunveru-
lega nað fyrri styrk eftir þennan
válega atburð. Hann bar harm sinn
í hljóði og fleiri sorgaratburði sem
síðar urðu.
Þegar saga Egilsstaða verður
skráð, verður rakinn þáttur afkom-
enda bóndans frá Víkingsstöðum.
Ætt hans hefur verið myndarlega
rakin í nýlegri ættarskrá rituð af
Bjarna Vilhjálmssyni fyrir forgöngu
nýlátinnar náfrænku, Rögnu Jóns-
dóttur, kennara. Það hlýtur að hafa
þurft mikinn kjark til á þessum árum
að bregða búi og efna til landnáms á
nýjum slóðum. Þeir höfðu þann
kjark, er til þurfti, og þess er minnst
í dag, þegar einn frumbýlinganna er
lagður til hinstu hvílu. Bjarni Vil-
hjálmsson lýkur ættarskrá sinni með
þessum orðum: „Ég held, að það
verði ekki talið ofmælt eftir saman-
tekt þessa, að það séu traustir ætt-
stofnar, sem standa að Einari Sölva-
syni frá Víkingsstöðum og báðum
konum hans“.
Minnisstætt er eitt atvik frá síðari
árum, sem þakka skal fyrir.
Vorið 1985 var alvörustund í lífi
fjölskyldunnar. Frændur og vinir
komu saman til að kveðja, þakka og
styðja. Án þess að gera boð á undan
sér var Einar Einarsson, rétt við
nírætt, kominn í Bústaðakirkju til
að eiga hlutdeild í þessari stundu.
Þessu gleymum við aldrei sem nutum
og erum eilíflega þakklát fyrir.
Nú, þegar birtir af vori í Skriðdal
og við Ós, er síðasti meiðurinn af
sterkum stofni kvaddur með virð-
ingu og þökk. Lífi, sem mótað var af
fágætri hógværð og lítillæti, er lokið.
Sterkast lýsir þó hugarþelið og innri
mildi, sem svo ríkulega miðlaði
þeim, er fengu að njóta. Þegar enn
birtir yfir austfirskum byggðum á
þessu vori, lýsir þetta þel og verður
þeim ógleyman'egt, sem nutu.
Blessuð sé minning systkinanna
níu, sem nú eru öll horfin yfir það
fljót, er skilur.
Blessuð sé minning Einars Einars-
sonar, sem í dag sameinast þeirri
mold er ól hann.
Heimir Hannesson