Tíminn - 10.06.1988, Blaðsíða 10

10
HELGIN
I
SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁLj SAK
Við þessa tjörn fannst lík Myru
Poynter, en hvar var það í viku?
lík hrein ráðgáta. Slíkt gerði enginn,
sem framdi morð í afbrýðiskasti. í
þessu tilfelli hlaut að vera um að
ræða inngróið hatur í garð Myru
Poynter og það kom ekki heim og
saman við játningu eiginmannsins.
Rannsókn á bíl Poynters afsann-
aði gjörsamlega, að hann hefði verið
notaður til að flytja líkið í. Húsið var
einnig rannsakað vandlega, en þar
fundust heldur engin sönnunargögn.
Sannana leitað
Nú var lögreglan með stórskrýtið
og í meira lagi flókið mál í höndun-
um. Fyrir hendi var maður, sem
játaði að hafa framið morð, en ekki
var hægt að finna nokkrar minnstu
sannanir um sannsögli hans. Líkleg-
ast þótti að Vincent Poynter hefði
fengið einhvern annan til að fremja
morðið fyrir sig. Pað skýrði þó
enganveginn, hvers vegna hann
sjálfur játaði það á sig.
Eftir þriggja daga yfirheyrslur var
Poynter sleppt, án þess að ákæra á
hendur honum væri gefin út. Single-
ton var þó síður en svo sannfærður
um sakleysi hans. Þegar hann svo sá
Singleton lögreglumaður var að
halda upp á brúðkaupsafmæli sitt,
þegar hann fann lausn morðgátunn-
ar.
Myru saknað
Þrátt fyrir að Singleton átti frí
daginn eftir, sem var sunnudagur,
fór hann snemma á fætur og í
vinnuna, til að fara örlítið betur yfir
staðreyndir þær, sem fyrir lágu í
Poynter-málinu.
Þann 3. ágúst hafði hinn 37 ára
gamli Vincent Poynter tilkynnt að
kona hans væri týnd. Hún hafði farið
að heiman viku áður, eftir að þau
höfðu rifist. Hann var nefnilega
sannfærður um, að hún héldi
framhjá honum. í fyrstu þóttist hann
viss um, að hún hefði bara skroppið
út í gönguferð til að kæla sig, því hún
tók ekki með sér veskið sitt, né
heldur peninga.
Þegar Myra var ekki komin heim
klukkustundu síðar, gerðist Poynter
áhyggjufullur, að því er sagði í
skýrslunni. Þess vegna hafði hann
farið á bílnum að svipast um eftir
henni, en hvergi fundið hana.
Myra kom ekki heim þetta kvöld
og heldur ekki daginn eftir. Poynter
gerði þá ráð fyrir að hún hefði farið
til vinkonu sinnar ... eða þá
mannsins, sem hann grunaði hana
um að halda við.
Djassklúbbur Blámánans í Hastings í Englandi var ekki
einn af eftirlætisstöðum Timothys Singleton, lögreglumanns.
Samt sem áður fór hann þangað ásamt konu sinni, þann 22.
ágúst í fyrra, til að halda upp á 21 árs brúðkaupsafmæii þeirra.
Frúin var nefnilega einlægur djassaðdáandi.
Singleton sat og virti fyrir sér
gestina, sem inni voru. Við borð
skammt frá sátu ung kona, á að giska
rúmlega tvítug, og karlmaður á fer-
tugsaldri. Ekki bar á öðru en einkar
vel færi á með þeim. Eftir andartak
sperrti Singleton upp augun, því
karlmaðurinn var enginn annar en
Vincent Poynter!
Aðeins tveimur vikum fyrr hafði
Singleton yfirheyrt Poynter vegna
morðsins á konu hans. Poynter var
ekki ákærður, en málið var ennþá í
rannsókn.
Hvað var Poynter eiginlega að
gera á djassklúbbi með ungri, aðlað-
andi konu, meðan limlest lík eigin-
konu hans lá enn í líkhúsi lögregl-
unnar? Parið virtist meira að segja
vera yfir sig ástfangið og svo sannar-
lega benti ekkert til að Poynter
syrgði konu sína hið minnsta.
Óvænt játning
Næstu daga hringdi hann til vina
og ættingja og svo auðvitað fast-
eignasölunnar, þar sem Myra starf-
aði.
Þegar vika var liðin, ákvað hann
loks að hafa samband við lögregl-
una. Singlcton og menn hans hófu
þegar að leita Myru og fundu lík
hcnnar innan fjögurra klukku-
stunda. Hún hafði verið myrt og
líkið var við litla tjörn, aðeins um
500 metra frá heimilinu.
Lögreglan tók Vjncent Poynter
þegar í stað til yfirheyrslu og spurði
liann blátt áfram, hvort hann hefði
drepið hana. Hann neitaði í fyrstu,
en eftir nokkra stund viðurkenndi
hann ódæðið.
- Ég taldi víst að hún héldi
framhjá mér, sagði hann. - Þegar ég
bar grun minn upp á hana, fauk í
hana og við rifúmst heiftarlega. Ég
man, að ég greip um hálsinn á henni
og herti að. Loks varð hún alveg
máttlaus og seig saman. Þá gerði ég
mér Ijóst, að hún hlyti að vera dáin.
- Én hvernig losaðirðu þig þá við
líkið? vildi Singleton vita.
- Ég man það eiginlega ekki, en
einhvernveginn hlýt ég að hafa flutt
það að tjörninni, svaraði Poynter.
Spurður, hvort hann hefði notað
bílinn sinn, gerði hann ráð fyrir því,
en mundi það alls ekki.
Það sem Poynter hafði nú játað,
var ekkert eftir annað en ákæra
hann fyrir morðið. Málið var hins
Vincent Poynter var búinn að leita konu
sinnar í heila viku, þegar hann kom til
lögreglunnar. Fjórum tímum seinna
fannst konan myrt. Var eiginmaðurinn
morðinginn, eða hafði hún átt elskhuga?
vegar ekki svo einfalt. Allt of margt
í framburði hans gat satt að segja
ekki staðist.
f fyrsta lagi sýndi rannsókn, að
líkið hafði ekki legið við tjörnina
nema í mesta lagi 15 klukkustundir,
áður en það fannst. Hins vegar hafði
Myra Poynter augljóslega verið látin
í ýiku.
Annað vandamál var dánarorsök-
in. Poynter sagðist hafa kyrt konu
sína og krufning leiddi í ljós, að
köfnun var vissulega dánarorsökin.
Hins vegar hafði Myra áður verið
barin í höfuðið með þungum hlut.
Eftir að hún var látin, hafði verið
sparkað í höfuð hennar, bringu og
kvið.
Lögreglumönnum var þessi árás á
Ekki var annað að sjá, en Myra og
Vincent Poynter væru hin sælustu
hjón, en undir yfirborðinu gegndi
öðru máli.
hann á djassklúbbnum rúmri viku
síðar, þóttist hann nánast viss um að
hann væri sekur.
Þegar Singleton sat og hugsaði
málið, fann hann skýringuna á, að
Poynter hafði misþyrmt líki konu
sinnar. Þannig vildi hann láta líta
svo út, að hún og morðinginn hefðu
slegist, áður en hún var yfirbuguð.
Þar sem ekki sá neitt á honum
sjálfum, hvorki marbletti né rispur,
hvað þá að blóðdropi væri í húsinu,
útilokaði hann að grunur félli á sig.
Það sem Poynter hafði ekki hug-