Tíminn - 10.06.1988, Blaðsíða 5

Tíminn - 10.06.1988, Blaðsíða 5
Laugardagur 11. júní 1988 Það er ekki annað að sjá en að þau séu ósköp venjulegir breskir krakkar. Danny er fjögurra ára og á sér uppáhaldsþætti í sjónvarpinu eins og jafnaldrar hans, og systir hans Clemina, 8 ára, semur sögur um vélmenni á tölvuna í skólanum. Hvorugt þeirra veit ennþá að þau fara með aðalhlutverk í einhverri undarlegustu og erfiðustu baráttu um forræði barna sem nú á sér stað í Bretlandi og jafnvel þó að víðar væri leitað. í níu mánuði hafa börnin búið með föður sínum í Essex. Þar hafa þau leikið sér í fjörunni, horft á vinsæla sjónvarpsþætti og eignast nýja vini, sem sagt lifað sams konar lífi og nágrannarnir. Reyndar lifa þau feðginin svo venjulegu lífi að yfirkennarinn í skólanum þeirra hafði ekki hugmynd um hvernig fortíð þau áttu. „Þau eru börnin mín og ég vil heldur láta mig hverfa en afhenda þau til Papúa,“ segir hann. En hann er hræddur. Ef hann verður um kyrrt í Bretlandi og lætur sem vind um eyrun þjóta fyrirskipanir dómstólsins á Nýju Gíneu hefur hann trú á því að börnunum kunni að vera rænt. Ef hann fer þangað sjálfur heldur hann því fram að hann kunni að þurfa að verjast ákærum vegna ættflokknadeilna, sem hann átti þátt í fyrir löngu, og það gæti orðið til þess að hann yrði sviptur forræðinu. Þar að auki stendur hann fast á því að hann geti ekki treyst því að hann eigi réttlæti að mæta í dómskerfi landsins. Asakanirnar ganga á víxl í réttarskjölum kemur fram að Kati hafi ógnað lögmönnum Bryans. í fyrrasumar var hún vöruð við því að hóta lögmönnum hefnd- um ef úrskurður dómstóls væri henni andsnúinn, slíkt jafngilti að sýna réttinum fyrirlitningu. Bryan heldur því fram að þrír af lög- fræðingum hans hafí gefist upp vegna ógnana. En það kemur líka fram í réttar- skjölunum, að því er Kati segir, að Bryan hafi hvað eftir annað neitað Mikla athygli vakti fyrir skömmu þegar úrskurður bresks dómstóls gekk gegn vilja írska leikarans Peters 0‘Toole, sem neitaði að skila 5 ára syni sínum, Lorcan til móður hans Karen Somerville- O'Toole í Bandaríkjunum. henni um umgengni við Cleminu og Danny. „Það ætti ekki að neyða mig til að verða ókunnug mínum eigin börnum,“segir hún. „Börnin fæddust hér og voru byrjuð að ganga í skóla í Port Moresby. Það er betra fyrir börnin að vera hér.“ Kati hefur til þessa ekki kært sig um að tala við enska blaðamenn en lögfræðingur hennar, opinber um- boðsmaður fólks á Nýju Gíneu sem ekki hefur efni á að greiða laun lögfræðinga úr eigin vasa, segir að það hafi alltaf verið skoðun frú Hawkers að það sé bömunum fyrir bestu að snúa aftur til Papúa Nýju Gíneu. Lögfræðingur Bryans hefur ráð- Iagt honum að fara fram á að Danny og Clemina verði gerð að skjólstæðingum bresks dómstóls í þeirri von að þá verði framtíð þeirra afráðin í Bretlandi. En Bryan gerir sér Ijóst að þá gæti hann ekki tekið börnin með sér úr landi. Hver er vilji barnanna? Blaðamaður ræddi við Cleminu á skrifstofu yfirkennarans í skólan- um sem þau systkinin sækja og faðir þeirra var þar hvergi nærri. Hún sagði að þau systkinin vilji vera um kyrrt í Bretlandi. Danny leggur hönd fyrir munninn á henni og reynir að gera henni sem erfið- ast fyrir að tala, þegar hún segir: „Ég held að við verðum áfram í Englandi. Það er friðsælt. Pabbi er góður faðir og hann er vingjarnleg- ur. Hann skilur málin þegar við lendum í vandræðum, og verður ekki reiður og hann verður ekki fullur. Hann drekkur ekki brenni- vín lengur, bara gosdrykki." Clemina segir að pabbi þeirra spyrji þau hvort þau vilji fara aftur til Papúa og lofi þá að fara þangað með þeim. En yfirkennarinn hlustar undr- andi á. „Clemina hefur aldrei sagt okkur neitt,“ segir hún. „Börn vilja ekki vera öðru vísi en allir hinir og hún er bara eins og hinir krakkarnir í bekknum." Það eru því margir núna sem bíða í ofvæni eftir því að lausn fmnist á þessu erfiða forræðismáli. Fyrsta vísan í þættinum er eftir kunna skagfírska konu, Ólínu Jónasdóttur. Fjarri harki fundu ráð frelsi og kjarki unna. Pau hafa marki þráðu náð þarna í bjarkarrunna. Húsgangur af Fellsströnd, höfundur ókunnur. Norðan er hann, merg úr mer hann mörgum ver hann hrannarhyl. Yfir þveran kólgukerann kalt út sér hann hafsins til. Þóra Valgerður frá Köldukinn á Fellsströnd orti svo um Guðrúnu Blöndal húsfreyju í Búðardal á Skarðsströnd. Stödd í þrautum ekkert á efnaleysið grætur. út á grautinn auðnargná undanrenning lætur. Þessi kynlega veðurvísa er greinilega frá ísafjarðardjúpi og er sögð úr alllöngum brag. Tjáð er mér, að Eyra sé fjall og Núpurinn Bjarnarnúpur. Suðvestan og setur upp Eyra. Samt vill hann úr fjörðunum meira. Landnorðan og leggur á Djúpið leggja vill hann strókinn á Núpinn. Salbjörg hét búandi kona í Flatey á Breiðafírði. Guðmundur hét ráðsmaður hennar. Ráðsmaðurinn kvað svo um húsmóður sína. Henni er ei mein að málleysi menn að greina snjallir. Hún krusar um eyna kjaftandi svo kveða við steinar allir. Bjarni Jónsson frá Gröf kveður svo. Vísan nefnist. Áhætta Gleðinnar eg geng um dyr. Guð veit hvar eg lendi. En eg hef verið fullur fyr og farist það vel úr hendi. Haraldur frá Kambi kvað svo. Að setja biturt orð í eyra angri veldur. Pögnin segir miklu meira en margur heldur. Páll Vatnsdal ritdæmdi Ijóðabók þannig. Snilli rúin, göllum gróin, guðsdómsneistinn hvergi sést. Eldurinn og öskustóin eflaust geyma hana best. Eitt sinn voru allmargir Dalamenn á heimleið af hestaþingi, þeir voru ríðandi, komu úr Borgarfírði og fóru Langa-Vatnsdal. Þeir höfðu næturdvöl í sæluhús- inu á dalnum. Við brottför skrifaði Jökull Sigurðsson, bóndi á Vatni í Haukadal þessa vísu í gestabókina. Vestur í Dali liggur leið létt er mér í huga. Vín á bikar, gata greið gæðingarnir duga. Þá er að síðustu ein kosningavísa. Hún er ort um kosningarnar 1931. Fullhuginn sem féll mun vera Sigurður Eggerts, en kosningasmalinn Sigvaldi Indriða- son á Skarði á Skarðsströnd. Vísan er eftir Guðmund Gunnarsson. Pó að félli fullhugi í formannsstellingunum. Saman hnellinn Sigvaldi sópaði kellingunum. Kristmundur Jóhannesson, Giljalandi, Haukadal 371. Búðardalur Sími 93-41352

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.