Tíminn - 09.07.1988, Blaðsíða 9

Laugardagur 9. júlí 1988
Tíminn 9
LAUGARDAGURINN 9. JULI 1988
hafa að einhverju leyti tekið
undir við kokkteilkerlingar í
Washington, sem hafa komið
upp áróðursstöðvum í kjöllurum
einbýlishúsa sinna og fyllt þá af
skeggjuðu liði, sem á svo að fara
um heiminn til að banna við-
skipti við íslendinga af því þeir
veiða um hundrað hvali á ári
undir ströngu eftirliti. Nú sól-
brenna sköllóttir akrar á korn-
beltinu í guðs eigin landi, sem
guðs eigin kokkteilkerlingar
varðar ekkert um. Þær hafa
fundið sitt guðs eigið viðfangs-
efni, sem eru hvalveiðar við
ísland, og fá eitthvert stjórnar-
skrifstofulið til að vinna með sér
að því að ófrægja þessar veiðar
að ástæðulausu. Þjóð sem drap
Indíána eins og sauðfé ætti sem
minnst að segja um hvalveiðar,
og stundar að auki hvalveiðar í
stórum stíl í guðs eigin sjó.
Þegar það skeggjaða lið, sem
hangir á uppskipunarkrönum og
ferðast með Greyhoundbílum
fyrir mjólkurpeninga kokkteil-
kerlinganna til að bera spjöld
fyrir utan skyndibitastaði sem
djúpsteikja íslenskan fisk oní
gesti, þar sem letrað stendur að
eigi skuli kaupa fisk af íslending-
um, hleypur ógreindur vökvi
fyrir hjartað á tveimur blöðum á
íslandi, Þjóðvilja og Morgun-
blaði. Segja má að merarhjarta
Þjóðviljans sé honum áskapað.
Hann aðhyllist jafnvel banda-
rísk sjónarmið séu þau gegn
íslendingum. Morgunblaðið er
aftur á móti „heimsblað" og fínt
blað og hálfgert New York Tim-
es Norðurlanda, eða vill vera
það. Mbl. hefur það á tilfinning-
unni að ekki sé gott að það
spyrjist í útlöndum að blaðið
taki ekki tillit til friðunarsjónar-
miða, hvað sem þau eru
heimskuleg og hvaða snobbræt-
ur sem að þeim sjónarmiðum
kunna að liggja. Það er t.d ekki
lítið mál þegar sjálfur Walther
Scott bölsótast út í hvalveiðar.
Snobbgildið í slíkum manni fer
beint á síður Mbl. Þessi sami
Scott naut gistivináttu íslend-
inga hér á árum áður þegar hann
var að elta grágæs í Þjórsáver-
um, hrella þennan saklausafugl,
sem eflaust hefur næstum
mannamál eins og hvalurinn,
merkja hann í bak og fyrir og
djöflast í ungahjörðinni í sama
skyni. Ekki er vitað til að grá-
gæsin hafi beðið um þessar hant-
éringar.
Nei, menn ættu að fara sér
hægt í þessum málum, einkum
íslendingar. Óttinn við álit út-
lendinga á íslendingum er
ástæðulaus. Við höfum komið
fram af fullum drengskap við
útlendinga í þessum málum und-
ir forystu Halldórs Ásgrímsson-
ar, sjávarútvegsráðherra, og
þurfum engan að biðja afsökun-
ar. Vel má vera að þeir skeggj-
uðu skuggabaldrar, sem þeysa
um viðskiptalönd okkar til að
rægja okkur og níða, þurfi ein-
hverja talsmenn hér á landi, eða
þá aðila sem vegna sjálfsálits
halda að þeir verði að fylgja
útlendingum að málum, með
því að reka Ieyndan og ljósan
áróður gegn hvalveiðum í bak-
garði okkar. En á þá ber að líta
eins og það fiðurfé sem gjarnan
er geymt í bakgörðum.
eru ekki pólitík. Hins vegar má
segja um Afríkuland eins og
Eþíópíu, að vatn er til þar, alveg
eins og í Saharaeyðimörkinni,
sé borað nógu djúpt eftir því.
Stjórnir standa bara ekki í þeirri
leit.
Hvalkjöt
til Eþíópíu
Þegar framangreint er haft í
huga, og hið næsta okkur eru
skógar sem eru að deyja og súr
vötn, sem eru undirstaða lífríkis
sem skiptir manninn miklu, vek-
ur stóra furðu sá hópur sérvitr-
inga, sem eyðir tíma sínum í að
óskapast út af takmarkaðri hval-
veiði. Þetta fólk kallar sig græn-
friðunga. Skrælnaðar kornlend-
ur Kanada og Bandaríkjanna
hljóta að höfða meira til sam-
visku þessa fólks, en hvalir sem
seint verða grænir. Græn-
friðungar spyrja aldrei hvað hafi
orðið af kornstangamóðunni
sem huldi akra kornræktar-
bænda vestanhafs. Þeir spyrja
ekki hvað eigi að nota í staðinn
fyrir brauð í Rússlandi og Kína,
eða af hverju vötn eru orðin súr
í Skandinavíu og skógar hálf-
dauðir í Þýskalandi. Græn-
friðungar eru að fást um nokkra
hvali, sem veiddir eru við ís-
landsstrendur. Hvalveiðar valda
engri heimshættulegri mengun
og hafa aldrei, af íslendingum,
verið veiddir í þeim mæli að
hætta væri á útrýmingu þeirra.
En grænfriðungar eru undir
sömu sök seldir og aðrir einsýnir
hópar. Þeir sjá ekki forboða
raunverulegrar hættu. Þeirhorfa
bara á hvali um þessar mundir.
Hér á landi hafa hinir einsýnu
ekki mikið umleikis. Þó eru hér
nokkrar hræður, sem fylgjast
með útflutningi á hvalkjöti, svo
jábræður þeirra í útlöndum geti
hindrað umskipanir á gámum í
erlendum höfnum, þar sem
skipta þarf um skip til að koma
farminum áfram til Japans.
Spurning er hvort ekki ætti að
senda nokkra gáma til Eþíópíu
svona til að sjá hvort hinir grænu
skæruliðar í ríki náttúrunnar
myndu stöðva sendinguna. Það
kemur nefnilega að því verði
ekkert að gert, að hvalkjöt verð-
ur miklu nauðsynlegri manna-
fæða en það er í dag. Hvalkjöt
gæti jafnvel bjargað lífi einhvers
afkomanda hálfruglaðs græn-
friðungs sem gleymdi alveg að
hugsa til mettaðs himinhvolfs,
gróðurhúsaeinkenna, sviðinna
skóga og súrra vatna, vegna þess
að hann þurfti að hanga á upp-
skipunarkrönum í umskipunar-
höfnum til að mótmæla hval-
veiðum.
Djöflast í grágæs
En það eru ekki grænfriðung-
ar einir sem hafa mestan áhuga
á hvölum á meðan jörðin
brennur. Bandarísk stjórnvöld